Obrázky na stránke
PDF
ePub

INDEX RERUM

QUE IN HOC VOLUMINE CONTINENTUR.

A

Aaron vitulum an adoraverit, 1. 1, c. 3.

cobæum præstare, vel sacris hæreticorum interesse tenentur, c. 8, 9, 10 et 11.

Vide Juramentum, Martyrium, et Persecutio.

Adorationis, honoris et venerationis vocabula quid Annæ Bolenæ incestis nuptiis Catholicæ fidei Anglia significent, 1. 2, c. 7, 8 et 11.

Adorationis species, latria, dulia, et hyperdulia ex

plicantur, c. 7.

Elates mundi septem, 1. 5, c. 4.

ruinam edidit, I. 1, c. 1.

Annæ Bolenæ nuptias nefarias quidam Calvinianus impudenter decantat, l. 1, c. 2.

Antichristi nominis etymologia, 1. 5, c. 4.

Angli Christi fidem primum acceperunt a Joseph ab Antichristi nomen per antonomasiam significat Arimathia, 1. 1, c. 12.

Deinde ab Eleutherio, Romano Pontifice, ib.
Postremo a Gregorio Magno, c. 2.

Angli fidem puram, et integram conservarunt usque
ad annum post Christum natum 1534, ib.
Anglorum regum veterum pietas atque subjectio er-
ga Romanam Ecclesiam, 1. 3, c. 21.
Anglorum schisma, et falsa existimatio de Romano
Pontifice, 1. 1, c. 22.

Quæ refutatur, ib.

Anglorum prolapsio in hæresim, ib.

Anglorum hæresis quasi differentia essentialis posita est in eo, quod suum regem plusquam regem constituit, delato supremo jure Pontificali, c. 12, 15, et l. 3, c. 6.

Anglorum cætera hæresis fere Calviniana est, 1. 1,

C. 12.

Anglorum hæresis cur non dicatur Henriciana, cum auctorem Henricum habuerit, ib.

Anglorum hæresis vix tertiam partem Britanniæ occupat, c. 15.

unum quemdam Christi adversarium capitalissimum, ib.

Antichristi nomen ex Apocalypsi, quod continet numerum, c. 19.

Antichristi cognomina, abominatio, c. 5 et 1. Discessio, c. 10. Homo peccati et filius perditionis, c. 17. Caput malorum, c. 22.

Antichristum hæretici quidam quasi pro Christum seu vice Christum interpretantur, tam inerudite quam malitiose, c. 1.

Antichristus describitur a Daniele Propheta octo
proprietatibus, c. 22.

Antichristus describitur a D. Paulo, in secunda Epi-
stola ad Thessalonicenses, c. 2, a n. 3 usque ad 14,
qui locus in quinto libro sæpius recurrit.
Antichristus proprius homo unicus erit, non vero
dæmon, neque una series hominum succedentium
in uno munere vel uno solio, c. 2.
Antichristi patria erit Judæa, c. 16.
Antichristus parentibus nascetur infamibus, c. 9,
10 et 22.

Anglorum hæresis Apostolica fides dici non potest Antichristus erit homo vaferrimus, c. 22.
multis de causis, c. 17.

Angli si quid Apostolicum retinent, id ab Ecclesia
Romana acceperunt, ib.

Angli cognomen Catholicorum perdiderunt, c. 12.
Anglorum hæresis impugnatur martyrum testimo--
niis, c. 19 et 20.

Angli veram hierarchiam ecclesiasticam non habent,
sed solum politicam gubernationem, c. 14.
Anglorum hæresi conveniunt duodecim notæ, qui-
bus hæretica disciplina internoscitur, c. 22.
Anglicanæ sectæ caput primarium est illud, de adul-
terino Ecclesiæ capite, ib.
Anglicana secta male coarctat Ecclesiæ auctoritatem
ad quinque post Christum sæcula, l. 1, c. 24.
Anglicanam vexationem Catholicorum persecutio-
nem ecclesiasticam esse monstratúr, 1, 5, c. 5, et
latius, 1. 6, c. 10.

Antichristus omni scelere coopertus erit, c. 17 et 22.
Antichristus in suis vitæ actionibus erit organum
dæmonis quasi conjunctum, non hypostatice, c. 22.
Antichristum nondum venisse constat ex multis locis
Sacræ Scripturæ, c. 9.

Antichristum jam olim venisse, rediturum sub tem-
pus mundi extremum, error fuit quorumdam,
etiam Catholicorum, c. 10.

Antichristus veniet prope tempus judicii extremi,

C. 15.

Antichristus callide et violenter auxilio diaboli regna
cuncta usurpabit, c. 9 et 18.

Antichristus in urbe Hierosolymorum domicilium
sui imperii constituet, c. 16 et 22.
Antichristus sedem Romæ non figet, c. 15.
Antichristus imperium Romanum excindet, c. 9.
Antichristus Romam omnino evertet, c. 7 et 15.

Angli pro fide et obedientia Romana morientes sunt Antichristus, occupata tyrannide omnium rerum, et veri Martyres, l. 6, c. 11.

Angli Henrici Garneti martyrium, ib.

Angli mortem potius subire, quam juramentum Ja

terrenarum et spiritualium, inducet novam religionem in orbem terræ, c. 22.

Antichristus ipse clam adorabit diabolum, ib.

21, 22, 23, 24, 25; 1. 2, c. 9, 12, 16; l. 3, c. 11; et 1. 4, C. 34.

Antichristus sibi per vim extorquebit adorationem latriæ, c. 10 et 22.

Antichristus mentita prodigia multa dabit, c. 22. Antichristum infernæ furiæ agitabunt in Christianos, quorum tanta erit vexatio, quantam vix capiat mens humana; vires humanæ certe non capient, c. 5 et 10. Antichristianæ vexationis coagitator horribilis erit diabolus, c. 10.

Antichristiana vexatio nunquam intermittet, c. 5. ntichristianæ vexationi furenti præcipue resisten Enoch et Elias, mira severitate vitæ ac sanctitate. Vide Elias.

yntichristiana vexatio licet maxima sit, fidem Catholicæ Ecclesiæ non omnino perdet, l. 1, c. 3, et 1. 5, c. 10.

Antichristiana vexatio tres solos et semis annos durabit, 1. 5, c. 8.

Antichristianæ vexationis exitus erit paulo ante diem judicii extremi, c. 5.

Dies videlicet quinque et quadraginta, ib. Sed referuntur contrarii errores, ib. Antichristianam vexationem nondum extitisse convincitur, c. 9.

Antichristi monarchia quantum tempus futura sit, ignoratur, ib.

Antichristi monarchia non transgredietur spatium vitæ unius hominis, ib.

Antichristi monarchia ad alium hominem non transmittet, ib.

Antichristus ad aspectum Christi accedentis prostratus occumbet, sub terramque ad inferos præcepe agetur, c. 5, 18 et 22.

Antichristi asseclæ una profligabuntur, c. 5. Antichristus per translationem dicitur quicumque insectator Christianitatis seu Ecclesiæ Romanæ, c. 1.

Antichristus figuratus Antiochus fuit, c. 22. Antichristus figuratus Nero Claudius fuit, c. 8 et 10. Antichristus proprius non fuit Mahometus, quam suspicionem quidam habuerunt, nec ullus alius. c. 2, 1. 5, c. 9, et l. 6, c. 12.

Antichristi solium per allegoriam vel accommodationem ineptissime hæretici Romanæ Sedi attribuunt; aptissime vero vel ipsis hæreticis, vel Anglicano throno, postquam a fide defecit, accommodabitur, l. 5, c. 9, 11, 17 et 19.

Antichristi fabula, quam hæretici in Pontificem transferunt ex Daniele, cujus dicta rex Jacobus silentio præteriit, redarguitur, c. 22.

Apostoli fidem non instituerunt, sed promulgarunt, 1. 1, c. 17.

Apostoli omnes æquales erant in privilegio non errandi in materia fidei, 1. 3, c. 13. Apostolorum dignitatis privilegia, c. 12. Apostolos subjectos fuisse magistratibus ethnicis quidam etiam Catholici affirmant, sed plures verius negant, c. 3, et l. 4, c. 10.

Auctoris modestia in respondendo probris et maledictis Jacobi regis contra Pontificem Romanum ejusque defensores, præcipue socios Jesuitas, 1. 5, c. 13 et 18.

Auctor adhortatur Jacobum regem ad veram Romanam religionem, l. 1, c. 25.

Auctor adhortatur Jacobum regem ad standum in fide, quam christianis principibus dedit de mutanda sententia si convinceretur, l. 2, c. 16. Auctor adhortatur Jacobum regem ad recognoscendum sanctum principatum Romani Pontificis, 1. 3,

C. 30.

Qua de re cupit cum rege clam colloqui, ib. Auctor adhortatur Jacobum regem ad deponendum quod habet, odium contra immunitatem ecclesiasticam, l. 4, c. 34.

Auctor exponit quid in hoc opere curaverit, et deinde quid a rege Jacobo exoptet, l. 6, c. 12.

B

Babylon mystice, 1. 5, c. 7.

Vide Roma.

Baptizatus rite ab hæretico infans qualiscumque seu catechumenus, membrum veræ Ecclesiæ efficitur, 1. 4, C. 24.

Beatus nullus hominum fuit ante Christi adventum, 1. 5, c. 12.

Beatum nullum fuisse, nec fore etiam in fine mundi priusquam moriatur, ut probabilius defenditur, ib.

Bellarminus Cardinalis a calumnia liberatur, 1. 5, c. 12, 14 et 21.

Bellum justum utrinque esse potest ex ignorantia, 1. 4, c. 13.

Bello justo adducitur devictus populus in servitutem, 1. 3, c. 2.

Bello non fit via consentanea ad veritatem aperiendam, ib.

Bona ecclesiastica an sint immediate sub Christi dominio, non per metaphoram, sed in sensu proprio, 1. 4, c. 18.

Bona ecclesiastica an ex vi solius consecrationis ab humano dominio eximantur, disputatur, c. 19. Bona Ecclesiastica. Vide Immunitas ecclesiastica. Bonorum mobilium et immobilium explicatio, c. 18. Bonifacium III, Romanum Pontificem, penitus odit Jacobus, rex Angliæ, eo quod sustentavit suæ sedis primatum. Sed Bonifacium auctor defendit, 1 5, c. 5, 17, 18 et 19.

Breve primum Romani Pontificis Pauli V ad Catholicos Angliæ pro repudiando juramento regis Jacobi, et pro animandis Catholicis ad relinquendam communicationem cum hæreticis in rebus sacris, 1. 6, in proœmio.

Apostolis ut succedant Episcopi, l. 3, c. 11, 12, et Breve secundum ejusdem Pauli V ad eosdem Catho1. 4, c. 10.

[blocks in formation]

licos, ib.

Brevis secundi mittendi quæ ratio fuerit, ib.
Brevis utriusque epitome, et vendicatio a calumnia,
C. 12.

Breve utrumque dissimile est a Brevi Pii V, Romani Pontificis, contra Elisabetham, gravem Ecclesiæ persecutricem, c. 16.

Breve prædictum Pii V severe quidem, sed juste mulctabat Elisabetham, ib.

C

Campanæ prope sunt necessariæ, 1. 2, c. 16.

Crux ipsa Christi a Catholicis inter venerandas ejusdem reliquias habetur, quia instrumentum fuit peculiare suæ redemptionis, neque vero in cruce cogitant vim aliam, seu beneficium a Christo datum, 1. 2, c. 4.

Campanæ sunt in usu abhinc annis circiter mille et Cyprianus D. nunquam fuit hæreticus, I. 1, c. 20

trecentis, nimirum in pacata Ecclesia, ib. Campanis benedicendis pie sancteque faciunt Catholici, ib.

Catholici ab hæreticis justa discordia dissident, l. 1,

c. 2.

Catholici a solis hæreticis Homuosianorum vel Papis-
tarum, vel aliis cognominibus perhibentur, c. 13.
Quæ tamen cognomina veram et veterem doctri-
nam indicant, ib.

Catholicum cognomentum solius est veræ fidei, et
Christianæ Ecclesiæ, c. 12.

Catholicum cognomentum invidiosum est nonnullis
hæreticis, ib.

D

Danielem Joannes imitatus est in Apocalypsi, 1. 5, c. 5.
Daniele nullus propheta clarius vaticinatus est de
Antichristo, c. 21 et 22.

Davidi an Deus, an vero populus regnum immediate
dederit, 13, c. 3.

David nominatur Angelus Dei in Sacra Scriptura,
C. 24.

David nominatur lucerna Israel in Sacra Scriptura,
ib.

Catholicum cognomentum est coætaneum Apostolo- Decretalium Epistolarum auctoritas, c. 16. rum, ib.

Catholicum cognomentum veram Ecclesiam a falsis
distrahit, ib.

Catholicum cognomentum quadrat in unam Christi
Ecclesiam, ib.

Catholicorum cognomentum debetur soli Romanæ
Ecclesiæ, ut recognoscenti universalem Christi
Vicarium, ib.

Catholicum cognomentum minime convenit Anglo-
rum hæresi ib.

Dii, qui nominentur in Scriptura, c. 9, et l. 5, c. 17.
Directa subjectio et gubernatio quæ sit, 1. 3, c. 5 et

30.

Dominari non est Prælatorum nec ullius pastoris
Ecclesiastici, 1. 1, c. 5.

Dominium humanum quo jure fuerit introductum,
1. 3, c. 2.

E

Ecclesia universalis fidem nunquam deperdidit, 1. 4,

C. 3.

Catholicum cognomentum nulla meretur falsa religio, quamvis dilatetur per orbem terræ, c. 16. Censura ecclesiastica ferri potest ex parte superioris Prælati, non vero in illius virtute vel Summi Pon- Neque deperdet tempore Antichristi, ib., et 1. 5. tificis, 1. 3, c. 11.

c. 9.

Cæremoniæ ecclesiasticæ quomodo sint a jure divi- Ecclesiæ fidem hæretici perditam metuentur, l. 2,

[blocks in formation]

Character ordinis, c. 8.

Chiliastarum hæresis, 1. 5, c. 5.

Christiani primæ Ecclesiæ falso suspecti fuerunt qui-
busdam principibus de negatione politici princi-
patus, 1. 3, c. 1.

Christiani subjecti sunt potestati legitimæ magistra-
tuum, etiam ethnicorum, c. 4.
Christiani vetantur creare principem infidelem, ib.
Christianos non liberat character baptismi a juris-
dictione principum secularium, l. 1, c. 8.
Christianorum libertas quæ sit, c. 7.
Christianis non interdicitur lege aliqua, ut habeant
politicos principatus, 1. 3, c. 5.

Christiani in sua gubernatione etiam politica mul-
tum pendent a Romano Pontifice, 1. 6, c. 4.
Vide Pontifex Romanus.

Christianorum subjectio civilis dirigenda est a potes-
tate ecclesiastica, 1. 6, c. 6.

Christus ut homo an fuerit rex temporalis, 1. 3, c. 5. Clericorum majoris et minoris ordinis discrimina, 1. 4, C. 27.

Clericorum et animi et corpora subjecta sunt Romano Pontifici, c. 9.

Clericorum exemptio. Vide Immunitas personarum

ecclesiasticarum.

Clericorum bona. Vide Immunitas personarum ec-
clesiasticarum in suis bonis.

Cognitio humana in rebus obscuris facilius assequi-
tur quid ipsæ non sint, l. 5, c. 16.
Concilii generalis potestas, 1. 3, c. 18.
Consilia Christi non obligant necessario, c. 4.

[blocks in formation]

Ecclesia eisdem moribus cum semper regi non potuerit, omnem accessionem et mutationem facit accommodate ad instituta et mores Apostolorum, c. 18, et l. 2, c. 4, 5 et 6.

Ecclesia est unum corpus mysticum perfectissime institutum, 1. 3, c. 8.

Ecclesiam unam esse oportet, ib.

Ecclesia debuit gubernari monarchice, c. 10. Ecclesia non habet unum supremum principem temporalem, c. 5.

cem in spiritualibus, non ut pater Henricus, caput Ecclesiæ, vel quia feminam id cognominis puduit, vel, quod nonnulli sunt suspicati, volebat insuper jus usurpare supremum in tradendis sacris, initiisque Christianis, I. 6, prooemium.

Elisabethicum juramentum fidelitatis. Vide Juramentum.

Elisabethæ reginæ persecutio ecclesiastica, 1. 6, c. 10.
Elisabetham Pius V juste per litteras mulctavit, ib.
Episcopi ut succedant Apostolis, 1. 3, c. 11.
Episcopi non recipiunt a Christo immediate juris-
dictionem, 1. 4, c. 9.

Ecclesiæ militantis perfectio essentialis consistit in vera et viva fide operante per charitatem, c. 4. Ecclesia militans et triumphans duæ sunt quasi partes unius coronæ, sive monarchiæ, c. 14. Ecclesiæ Catholicæ quæ sint notæ verissimæ, 1. 5, Episcopi qualem immunitatem dare potuissent per

C. 22.

Ecclesiæ Catholicæ laudes ex D. Augustino, 1. 1, c. 4. Ecclesiæ ministerio Deus homines docet, ib., et l. 5, c. 11.

Ecclesiæ immunitas. Vide Immunitas ecclesiastica. Ecclesiæ observatio prudens in usu suæ immunitatis, l. 4, c. 13.

Ecclesiæ singularis triplex consideratio, c. 17. Ecclesia Romana una est, et eadem atque Catholica, 1. 1, c. 5 et 12.

Ecclesia Romana, ut universalis, certissimam habet fidei constantiam atque doctrinam, c. 4 et 5. Ecclesia Romana, ut universalis, habet sedem Petri Apostoli, pro cujus fide Christus rogavit ne unquam deficiat, c. 5.

Episcopi jure divino liberi sunt ab omni potestate civili, ib.

sonis ecclesiasticis sibi subjectis, c. 11. Episcopus laico nullius ordinis ecclesiastici dare non potest jurisdictionem supra personam ecclesiasticam, ib.

Episcopi an dominium habeant episcopalium facultatum, c. 14.

Evangelii nomen omnem catholicam doctrinam comprehendi, I. 1, c. 1.

Eucharistia vere ac realiter continet Christi corpus et sanguinem sub panis et vini speciebus, 1. 2,

c. 1.

Eucharistiæ sub consecratis speciebus panis et vini substantia non remanet, c. 2.

Eucharistiæ sub utravis specie totus est Christus, totumque fructum sacramenti impertitur, c. 5.

C. 3.

Ecclesia Romana quantumcumque perturbabitur ab Eucharistiæ veritas transsubstantiationis confirmatur,
Antichristo, non labefactabitur, l. 5, c. 21.
Ecclesia Romana ex ipso ore adversariorum Catholi-
ca cognominatur, c. 13 et 14.

Ecclesia Romana quatenus est peculiaris quædam Dioecesis non ita certam habet firmitatem fidei atque doctrinæ, sed pie creditam, c 5. Ecclesiastica bona. Vide Bona.

Ecclesiasticæ persona. Vide Immunitas propria personarum ecclesiasticarum. Ecclesiastica potestas. Vide Potestas. Eduardus VI, rex Angliæ, Zwinglianus fuit hæreticus, l. 1, c. 1 et 22.

Eduardi VI persecutio ecclesiastica, 1. 6, c. 10. Edmundi Campiani e Societate Jesu Martyrium. Elias et Enoch nondum mortui sunt; unamque vivunt vitam mortalem, neque beatam usque ad tempus postremum, l. 5, c. 13. Elias et Enoch ubi tam longam ætatem degant, scire velle ad nos non pertinet; sed est verisimilis conjectura vivere in paradiso terrestri, ib. Elias et Enoch, Antichristo potiente rerum ac religionum, ad sustentandam Christianitatem afflictam et prope jacentem revenient, c. 11, 12, 13 et

14. Elias et Enoch annos circiter tres et dimidium evangelizabunt, Judæis quidem Elias et Enoch aliis gentibus, 1. 5, c. 5 et 16.

Elias et Enoch occidentur jussu Antichristi (Hierosolymis, ut verisimile est), ubi tres dies et semis in sepulti jacebunt. Deinde resurgent vocati e cœlo, quo statim conscendent, attonitis cunctis et suspicientibus; deinde urbs conquassabitur terræ motu horribili, antichristianosque plurimos opprimet, 1. 5, c. 11.

Elisabetha, Angliæ regina, hæretica fuit Calviniana, 1. 1, c. 1 et 22.

Elisabetha se cognominavit supremam gubernatri

Eucharistiæ usus sub utraque specie, quamvis frequens et communis fidelibus fuerit in prima Ecclesia, c. 5.

Attamen etiam est consuetudo coætanea Ecclesiæ sumendi solam panis speciem, ib.

Quæ consuetudo est admodum rationalis, ib. Eucharistiam sumere sub una tantum specie, probabile est teneri jure divino sacerdotes sacrificantes, ib.

Eucharistiam veteres Christiani sæpe domum portabant, ib.

Rem circiter quingentos annos retinuerunt, ib. Eucharistia præberi potest ægroto non deglutienti immersa in aquam, vel vinum minime consecratum, ib.

Eucharistia adoranda ut Deus, ib.

Eucharistiam erigendi, ut suspiciatur a multitudine, mos est antiquissimus; ipsam in pompa et publicis supplicationibus circumgestandi non ita pristinus, nec recentissimus. Sed mos uterque est imprimis laudabilis et fructuosus, c. 4. Excelsa quæ dicantur in Scriptura, 1. 3, c. 25. Excommunicationis censura usitata tempore Apostolorum, c. 23.

Excommunicatos a D. Paulo vexatos simul fuisse a diabolo dicunt aliqui Patres, ib. Excommunicationes latæ a Romano Pontifice adversus reges et imperatores, ib. Excommunicati reges non sunt eo ipso regnis privati, l. 6, c. 6.

Excommunicatis regibus interdicta est regni administratio, ib.

F

Fides modo res creditas, modo credendi virtutem significat, 1. 1, c. 9.

Fides Catholica sive universalis cognominatur primo ab universitate materiæ, c. 14.

Deinde ab universali credendi regula, ib.

Tertio ab integritate sacrorum, tum munerum, tum personarum, ib.

Ultimo, quia universum mundum complexa sit, ib., et c. 15 ct 16.

Hæretici inter se discordant de rebus gravissimis, ib., etc. 16.

Hæretici non sunt animati ad fidei propagationem,

C. 16.

Hæretici quantacumque sint multitudine, non coagmentantur in unum corpus ecclesiasticum, neque politicum, c. 15.

Hæreticorum omnis generis colluvies fere media pars est mortalium, qui Christum agnoscunt, c. 14 et 16.

Hæreticus esse potest qui nunquam in Ecclesia fuerit, c. 9.

Sed pœnis Ecclesiæ non erit obnoxius, c. 24. Præsertim a tempore Constantini imperatoris, Hæreticæ disciplinæ duodecim notæ explicantur,

[blocks in formation]

Fides vera et vera Ecclesia individuæ comites, c. 4 Hæreticorum, qui non sunt nominatim excommuni

el 12.

Fidei regula sunt divinæ litteræ expositæ, traditionesque comprobata a vera Ecclesia, c. 6. Fidem Apostoli non condiderunt sed promulgarunt,

c. 17.

Fidei dogmata non nova eduntur, sed explicantur, C. 18 et 19.

Fides Apostolica quæ dicatur, c. 17.

cati, quando sit communicatio licita, I. 6, c. 9. Henricus librum contra hæreticos edidit ob defensionem fidei Catholicæ et Romanæ, l. 1, c. 1. Henricum Leo X, Romanus Pontifex, cognominavit Catholicæ fidei defensorem, post librum editum pro fide Romana, c. 12.

Henricus fidei fuit desertor propter impudicas Annæ Bolenæ nuptias, c. 1.

Fidei documenta rationibus non demonstrantur, 1. 6, Henricus vere appellari posset homo peccati, 1. 6, C. 8.

Fides subvertit, qui partem ejus evertit, 1. 1, c. 23. Fides specialis seu fiducia novatorum sit quam vana et hæretica, c. 12.

Fidei de causis judicare proprium est ecclesiastica potestatis, c. 11.

Fidei christianæ externa confessio jubetur præcepto divino positivo, et moraliter quasi connaturali cum ipsa fide, 1. 6, C. 9.

Fidei confessionis præceptum ubi fundetur, ib. Fidei confessionis præceptum involvit alterum negativum negandi fidem, ib.

Fidei quædam occultatio tacita licita est aliquando, ib.

Fidei occultatio duplex negativa et privativa, quæ de utraque, quid sentiendum, ib. Fidei confessio quo tempore obliget, ib.

Fidei occultatio interdum est quædam virtualis negatio, ib.

Fidem posse negari in tormentis, fuit quorumdam hæresis, ib.

H

Hebraica lingua genitivis nominum substantivorum in exaggerando utitur pro adjectivis, 1. 5, c. 17. Hæresis et hæretici notio atque distinctio, 1. 1, c. 23. Hæreses singulæ a conditoribus nomen inveniunt,

C. 12.

Hæreses oriuntur ab animi perturbationibus, c. 15,

16 et 22.

Hæretici nomine sunt Christiani, quia sunt baptizati, sed revera sunt infideles, quia non habent fidem divinam, 1. 3, c. 4.

Hæreticorum vaniloquentia, I. 5, c. 17.
Hæreticorum privatus spiritus confutatur, 1. 1, c. 11.
Hæretici tractant Scripturam sacram valde indecore,
1. 3, c. 21.

Hæretici Catholicorum falsum cognomen si quando assumunt, timide ac prudenter id faciunt, l. 1,

C. 14.

Hæretici novi antiquos exprimunt, c. 15.

c. 17.

Henricus principio fuit schismaticus, 1. 1, c. 21 et 1. 3, c. 6.

Henricus deinde fuit hæreticus, l. 1, c. 22. Henricus omnium regum primus affectavit imperium spirituale, idque tyrannice usurpavit, l. 3, c. 6 et 9.

Henricus confertur cum bestia Apocalypsis 9, habente supra caput nomen blasphemiæ, hoc est cognomentum capitis Ecclesiæ, 1. 5, c. 49. Henricus moribundus Eduardo filio hæredi fidem catholicam commendavit, excepta una obedientia Romano Pontifici, l. 1, c. 1 et 22.

Henrici VIII persecutio ecclesiastica, l. 6, c. 10. Henrici Garneti e Societate Jesu Martyrium, c. 11. Hispaniæ regum pietas in Ecclesiam, 1. 3, c. 6.

I

Idololatriæ definitio, 1. 2, c. 12.

Imago Dei propria et metaphorica, 1. 2, c. 12.
Imago Dei propria fieri non potest, ib.
Imagines Dei circa metaphoricas nullum est fidei
decretum, ib.

Imaginum Dei usus pius est, ib.

Imaginum Dei usus licitus est, decorus, et utilis in
Christiana Ecclesia, c. 13.

Imaginum Dei usus prohibitus erat in Synagoga, ut
cæremonia damnosa Judæis, ib.
Imaginum hostes græce Iconomachi a servo persa,
Xenaja nomine, originem suæ hæresis trahunt,

c. 11.

Imaginum hostium effrænatio, ib.

Imaginum hostium sophismata redarguuntur, c. 12. Imagines ipsas non orant Catholici, sed excitantur carum præsentia, ut Deum et Sanctos attentius orent, c. 11.

Imaginibus nulla vera inest sanctitas, sed translatitia, et injecta extrinsecus a rebus quas præferunt, ib. Imaginum usum et venerationem, ab Apostolica semper Ecclesia retinuit, c. 9, 10, 11 et 12.

« PredošláPokračovať »