Pontifici Romano subjecti sunt infideles principes, 1. 4, c. 6.

Licet minus quam Christiani, 1. 6, c. 6. Pontifices Romani non utebantur sua potestate aut immunitate sub imperatoribus ethnicis, 1. 4, c. 6. Pontifex Romanus potest justa de causa Christianos eximere ab obedientia principis ethnici, ib. Pontificis Romani maxima immunitas ex jure divino, tam naturali quan positivo, profecta monstratur, l. 4, c. 4, 5, 6, 7 et 8. Pontifex Romanus suam immunitatem non potest Ecclesiæ renuntiare, c. 7.

Pontifex Romanus a nemine coerceri legitime potest, c. 6.

Quamvis ipsi ita lubeat, c. 7.

Pontifex Romanus an se possit subjicere judicio humano, ib.

Pontifex Romanus quomodo subjectus sit suo confessori, ib.

Pontifex Romanus potest statuere arbitrum suarum
rerum, ib.

Itaque aliquando statuerunt Pontifices, ib.
Pontifex Romanus ut fraterne corrigi possit, c. 6.
Pontificis Romani electio, 1. 3, c. 13, 22, et 1. 4,
c. 6.

Pontificum Romanorum licentiam multa reprimunt,

c. 6.

Pontificum Romanorum multi bene functi sunt suo maximo munere, l. 8, c. 20, l. 5, c. 17 et 28. Pontificum Romanorum integritas atque innocentia, et miracula edita, 1. 5, c. 17 et 19.

Potestate regali Christiani non prohibentur, c. 4.
Potestas aristocratica non est immediate a Deo, c. 2.
Potestas popularis seu democratica naturalior est
cæteris, ib.

Potestas popularis imperfectior est cæteris ad finem
politicum, ib.

Potestas civilis duplex, urbana seu moralis, executiva seu militaris, c. 22.

Potestatem civilem deperdi quovis peccato mortali:
posseque magistratus ita peccantes corripi a quo-
libet subdito commentum fuit hæreticorum, l. 3,
C. 5.

Potestas civilis subjecta est Ecclesiasticæ, 1. 3, c. 7.
Potestas Ecclesiastica nulla fuit in lege naturæ, c. 6
Potestatis Ecclesiasticæ differentia a temporali, ib.,
et c. 30.

Potestas Ecclesiastica temporalem multis modis ex-
cellit, c. 21.

Potestas Ecclesiastica indirecta vim directivam temporalium rerum includit, c. 22.

Potestas jurisdictionis interni fori quæ sit, c. 6.

Pontifex Romanus privatim hæreticus ut privetur Potestas ordinis quas vires habeat, ib. summo Pontificatu, 1. 4, c. 6 et 7.

Pontifex Romanus ut fit verisimile, calamitosissimo Antichristi tempore privatam quoque fidei servabit constantiam, I. 5, c. 21.

Potestatis ordinis discrimina, ib.

Potestas Ordinis apud hæreticos Angliæ confertur a rege vel magistratu, per solam ministri designationem, c. 8.

Pontificis Romani depulsio a Summo Pontificatu ut Potestas Ecclesiastica jurisdictionis externæ, c. 6. fieri possit, 1. 4, C. 6.

Pontifex Romanus renuntiare potest Ecclesiæ suum
Pontificatum, ib.

Potestatem Ecclesiasticam fori externi negant hæretici, præcipue Angli, ib.

Potestas Ecclesiastica fori externi probatur, ib.

Pontificis Romani despectio seminarium est hære- Potestas ligandi coercivam includit, c. 23.
sum, I. 3, c. 11.

Pontificis Romani quæ a fidei hostibus fit compa-
ratio impudentissima cum Antichristo, refutatur
toto libro quinto, summatimque, 1. 5, c. 22.
Potestas suprema quæ sit, 1. 3, c. 5.
Potestas suprema gubernandæ communitatis ipsimet
soli et toti communitati a Deo tribuitur immediate,
non peculiari dono, sed consequentia naturali,

c. 2 et 4.

Potestatem aliquam quibus modis Deus immediate
concedat, c. 2.

Potestatis civilis auctoritas et honestas, c. 1.
Potestatis civilis necessitas maxima, ib.
Potestas civilis suprema dividitur in democraticam,
aristocraticam et monarchicam, c. 2.

Potestatis civilis hæc tria genera sæpe inter se com-
miscentur, ib.

Potestatem civilem negavit quidam Galilæus, sectatoresque habuit sui erroris, c. 1 et 4.

Potestas legitima magistratuum, tam christianorum quam ethnicorum, Christianos, et justos etiam continet, c. 4.

Potestas mere civilis, vel in uno est homine, vel in uno concilio sociato ad gubernandam cæteram communitatem, c. 1.

Potestas civilis a Deo instituta confertur bifariam ab hominibus, c. 4.

Potestas Ecclesiastica num pœnam capitis possit in-
ferre, 1. 4, c. 3.

Potestas Ecclesiastica data a Summo Pontifice ad se
coercendum invalida est, c. 7.
Præscriptio non potest fieri eorum quæ sunt de ra- ́
tione intrinseca potestatis supremæ, c. 3.
Præsentia Dei præsidium significat, l. 1, c. 4.
Principatus. Vide Potestas.

Privatus spiritus, quem sibi fere hæretici arrogant,
late refellitur, c. 9, 10 et 11.
Privilegii cujusque ratio generica, et specifica, I. 4,
C. 14.

Privilegium datum semper justa de causa revocari
potest, ib.

Privilegium fori. Vide Immunitas.

Prophetiæ quantumvis obscuræ, postquam deprehenduntur eventis, manifestæ redduntur, 1. 5, C. 19.

Prophetiæ, priusquam impleantur, licet quoad cir

cumstantias et ænigmata sint obscuræ, quoad rem proprie prædictam sæpe sunt manifese, c. 13. Providentiæ humanæ cst connivere in multis in rebus, 1. 4, c. 6.

Purgatorium convincitur ex quibusdam fidei propositionibus, 1. 2, c. 5.

Purgatorium asseritur ab antiquissimis Ecclesiæ Patribus, ib.

Purgatorium demonstratur ex nova et veteri divina
Scriptura, ib.

Purgatorium evanescet a die judicii extremi, ib.
Puritanorum Angliæ hæresis, 1. 3, c. 8.

R

Redemptio Christi abundat et effluit in salvandis ho-
minibus; sed non omnes salvantur, l. 2, c. 5.
Regnum fit e tyrannide cum populo est libitum, vel
juste præscribitur a successoribus, c. 2.
Regna orbis clarissima majori ex parte contra fas oc-
cupata fuere, ib.

Regna orbis præcipua, quæ monarchica dicuntur,
figuravit Daniel quatuor bestiis, 1. 5, c. 22.
Regum. Vide Potestas civilis.

Reliquiæ justam habent venerationem, l. 2, c. 10.
Reliquiarum veneratio est religiosissima, ib.
Reliquiarum veneratio Deo est admodum accepta,
ib.

Reliquiarum veneratio comprobatur miraculis, ib.
Reliquiæ malos dæmones fugant, ib.

Roma ethnica dicitur Babylon in Scriptura, 1. 3, c. 13, et 1. 5, c. 7.

Romæ superbia, 1. 5, c. 21.

Romana Ecclesia. Vide Ecclesia Romana.
Romanus Episcopus. Vide Pontifex Romanus.

S

Sacerdotum dignitas et immunitas, 1. 4, c. 10.
Sacerdotum dignitas in lege naturæ, 1. 3, c. 9.
Sacerdotum cognomina honorifica, c. 24.
Sacerdotes dicuntur Angeli in S. Scriptura, ib.
Sacerdotis est libere dicere, 1. 1, in proœmio.
Sanctorum veneratio debita est, 1. 2, c. 8.
Sanctorum veneratio sacra est, imo et conjunctissi-
ma cum divina, ib.

Sanctorum canonizatio, hoc est, consecratio et con-
scriptio in Divorum numero, quantæ auctoritatis
sit, ib.

Sancti prospiciunt, et consulunt rebus humanis sine detrimento suæ beatitudinis, c. 7 et 9.

Sanctos implorandi mos post Christi discessum est vetustissimus, c. 9 et 10.

Reliquiæ de more antiquo et sancto in locis publicis Sanctos implorandi consuetudo est Deo gratissima, exponuntur, ib.

C. 9.

Reliquias inter censentur multa præter particulas Sanctos implorandi consuetudo necessaria est quoSanctorum, ib.

Regum excellentiæ, 1. 3, c. 24.

Regibus jure gentium obedientia debita est, c. 5.
Regum muneri nulla data est potestas spiritualis,

C. 7.

dammodo; certe est utilissima, ib.

Sanderi merita de Ecclesia Universali et Anglicana, 1. 6, c. 12.

Sauli an Deus, an vero populus immediate contulerit regiam potestatem, l. 3, c. 3.

Regum potestas subjecta est spirituali, a capite 22, Schismatis significatio et genera, l. 1, c. 21. usque ad finem I. 3?

Reges Christiani potestate civili suprema sunt præditi, 1. 3, c. 5.

Regum potestas nihil minuitur ex fidei Catholicæ professione, imo amplificatur, c. 30.

Regum vitam tenentur subjecti defendere, conjura-
tiones et crimina læsæ majestatis, optimo quo pos-
sint modo, aperiendo, 1. 6, c. 3.

Regem creare infidelem Christianis non licet, 1. 3
C. 4.

Rege per sententiam declarato hæretico, liberantur
subjecti a sacramento fidelitatis, l. 5, c. 14.

Reges tolli a populo possunt quibus de causis, 1. 3,

C. 2.

Regis est libertatem dicendi permittere, l. 1, in proœ-
mio.

Rex. Vide Potestas civilis, et Excommunicatio.
Roffensis juramentum et pœnitentia, 1. 6, c. 1.
Roffensis martyrium, c. 12.

Roma non habuit septem formas regiminis a Jacobo
inventas, 1. 5, c. 4.

Romæ dicitur inveniri sanguis eorum Martyrum, qui usque ad Joannem Evangelistam a magistratibus Romani imperii occisi sunt, c. 16.

Roma fortasse iterum sub Antichristo vulgo ethnica erit, c. 21.

Romæ expugnatio per Alaricum, Gotthorum regem,

Schismatis turpitudo, ib.

Schismatis cum hæresi conjunctio, 1. 2, c. 1. Scriptura divina duos patitur sensus simul primarios, unum historicum seu litteralem, alterum vero spiritualem, 1. 5, c. 14.

Scriptura divina præsenti verborum modo interdum utitur pro futuro, c. 10.

Scriptura divina propositione interdum utitur universali pro indefinita, c. 26.

Scripturæ divinæ arithmetica, seu numerandi ratio,
c. 5 et 8.

Scripturam divinam decenter admodum tractant
Catholici, c. 11.

Hæretici vero quam indecore, ib.
Scripturæ divinæ interpretatio est difficillima, l. 1,
c. 10.

Scripturæ divinæ interpretatio una est privata, al-
tera authentica, c. 11.

Scripturæ divinæ certa interpretatio solum est ab
Ecclesia Catholica, ib.

Scripturæ divinæ interpretatio metaphorica fugienda
est, ubi propria potest bene constare, 1. 3, c. 30;
1. 5, c. 8 et 11.

Secretum confessionis sacramentalis quatenus supprimendum sit, l. 6, c. 3.

Serpentem æneum venerari an aliquando Judæis licuerit, l. 2, c. 12.

Servus initiatus sacris ordinibus, ut liberetur a ser-vitute, 1. 4, c. 11.

Spiritus Sanctus non potest dici proprie Christi Vicarius, 1. 3, c. 6.

Spiritus Sanctus ut Christi Domini vices gerat,

ib.

Spiritus Sancti assistentia non omnibus Catholicis singulatim promissa, 1. 1, c. 11.

Synagoga universa fidem non perdidit Judæis vitu- Tyrannum in administratione post sententiam in illum adorantibus, l. 1, c. 5.

Tyrannus in usu est, qui subditos a vera religione Vicarius quis dicatur, l. 1, c. 8.
discedere compellit, ib.
Vicarius Christi. Vide Pontifex.
Tyrannum vim actu inferentem, quando occidere Virgo Deipara. Vide Maria.

CAEN

Imp. E. Poisson.