CLXXII. Tantidem quasi feta canes sine dentibu' latrat. CLXXIII. Non frustillatim, nec minutatim dari. CLXXIV. Priverno Oufentina venit, fluvioque Oufente. Græcia Sulpicio sorti data, Gallia Cottæ. SERVIUS in X Aen. Virgilii, ad illum locum: Accipite ergo animis, atque hæc mea figite dicta. << Totus hic locus de Primo Lucilii translatus est, ubi indu 172. Varro, lib. IV, de L. Lat. Utrum primum una canis, an canes sit appellata. 173. Nonius: Frustatim et frustillatim, per frusta, ut minutatim. 174. Festus: Oufentinæ tribus, initio causa fuit nomen fluminis Oufens, quod est in agro Privernate, inter in mare et Terracinam. Postea deinde a Censoribus alii quoque diversarum civitatum eidem tribui sunt adscripti. 175. Isidorus, Orig. lib. I, cap 35.' 176. Nicol. Perottus in Martialem, ad epigr. 116 in Fescenniam. 177. Hieron. Columna in explicationibus fragmentorum Ennii. 178. Cic. ad Attic. lib. IV, ep. 7. 179. Clopo, vel cloppo pro clippo, quod in MSS. legitur dɩà σvyxoññs, pro claudipus, ut clausus pede, appellatur claudus. Forte quoque ex Græco, xwλds Toùs módas. 180. Cillus. Idem ac cilium. << cuntur Dii habere concilium, et agere primo de interitu Lupi « cujusdam judicis rei, postea sententias dicere. » Sed hoc, quia indignum erat heroico carmine, mutavit Virgilius, et induxit primo Jovem loquentem de interruptis fœderibus, cujus orationem interrupit Venus post secuta Junonis verba sunt, quibus redarguit Venerem. I. Concilium summis hominum de rebus habebant. II. Vellem concilio vestrûm, quod dicitis, olim III. Ut nemo sit nostrum, quin Pater optimu' Divum, IV. Tubulus si Lucius unquam, Si Lupus, aut Carbo Neptuni filiu' Divos Esse putasset, tam impius, aut perjuru' fuisset? V. Quo pacto populum atque urbem servare potissit VI. Ut multos mensesque diesque, Non tamen ætatem tempestate hâc scelerosi Lætentur. VII. VIII. Hæc ubi dicta dedit, pausam facit ore loquendi. Nec si Carneaden ipsum ad nos Orcu' remittat. 1. Servius in IX Aen. v. 2. Jul. Rufinianus de figuris sententiarum et elocutionis. 3. Lact. lib. IV, cap. 3, Div. Inst. 4. Neptuni filius, id est, ferus, anct. Gellio, lib. XV, 21. 5. Charisius, lib. XI. Amplius. 6. Donatus, in Eun. act. V, sc. 5. 7. Nonius: Pausa est quies alicujus rei. 8. Lactantius, lib. V, cap. 15, Divin. Inst. IX. Per satiram, Aedilem factum qui legibu' solvat. X. Cui, si conjuret, populus vix totu' satis sit. XI. Munu' tamen fungi, et muros servare potissent. Si non amplius, ad lustrum hoc protolleret unum. XIII. Ad cœnam adducam, et primum hisce abdomina thynni XIV. Porro quæcumque, et cuicumque, ut diximus ante XV. Ut contendere possem Thestiadas Ledæ, atque Ixionas Archilochio. XVI. Has res ad te scriptas, Luci, misimus, Aeli. XVII. Quis leget hæc? Min' tu istud ais? Nemo, hercule, nemo. XVIII. Serpere uti gangræna mala, atque herpestica posset. XIX. Vultus item ut facies, mors, icteru' morbu', venenum. X X. Infamem, honestam, turpemque odisse popinam. 9. Satira. Hoc loco, lex, quæ uno rogatu multa comprehendit. 10. Charisius, lib. II. 11. Nonius: Accusat. pro ablat. 12. Nonius: Protollere est differre. 13. A. Gellius, liv. X, cap. 20: Veteres priva dixerunt, quæ nos singula dicimus. Atarne, piscis genus. 14. Nonius: Ablativ. pro genitivo. 15. Nonius: Contendere, significat comparare. 16. Auctor Rhetoricæ ad Herennium, lib. IV, de ornamentis. 17. Veter. Glos. in Persium, sat. 1. 18. Nonius: Gangræna est cancer. - Herpestica. Forsan, herpes ita. 19. Nonius: Vultus et facies hoc distant: vultus est voluntas quæ pro motu animi in facie ostenditur ; facies ipsa oris species. 20. Nonius: Popinones, vel hi quos nunc dicimus tabernarios, a XXI. Prætextæ, ac tunicæ Lydorum opu' sordidum omne. XXII. Siplæ atque amphitapæ villis ingentibu' molles. XXIII. Irritata canes quod, home quam, planiu' dicit. Quem cùm vidissent Hortensiu', Posthumiusque, Cæteri item in capulo hunc non esse, aliumque cubare. II. Hostilibu' contra Pestem perniciemque, catax quam et Manliu' nobis. |