Obrázky na stránke
PDF
ePub

Ostendi Latio; numeros animosque secutus
Archilochi, non res, et agentia verba Lycamben.
Ac, ne me foliis ideo brevioribus ornes,

Quod timui mutare modos et carminis artem ;
Temperat Archilochi musam pede mascula
Sappho,

Temperat Alcaeus: sed, rebus et ordine dispar,
Nec socerum quaerit, quem versibus oblinat atris;
Nec sponsae laqueum famoso carmine nectit.
Hunc ego, non alio dictum prius ore, Latinus
Vulgavi fidicen: juvat, immemorata ferentem,
Ingenuis oculisque legi manibusque teneri.
Scire velis, mea cur ingratus opuscula lector
Laudet ametque domi, premat extra limen ini-
quus?

Non ego ventosae plebis suffragia venor
Impensis coenarum, et tritae munere vestis:
Non ego, nobilium scriptorum auditor et ultor,
Grammaticas ambire tribus et pulpita dignor:
Hinc illae lacrimae. Spissis indigna theatris
Scripta pudet recitare, et nugis addere pondus,
Si dixi; Rides, ait, et Jovis auribus ista

Servas fidis enim manare poëtica mella

:

Te solum, tibi pulcher. Ad haec ego naribus uti Formido; et, luctantis acuto ne secer ungui, Displicet iste locus, clamo; et diludia posco. Ludus enim genuit trepidum certamen, et iram; Ira truces inimicitias, et funebre bellum.

EPIST. XX.

AD LIBRUM SUUM.

VERTUMNUM Janumque, liber, spectare videris;
Scilicet ut prostes Sosiorum pumice mundus.
Odisti claves, et grata sigilla pudico:

Paucis ostendi gemis, et communia laudas,
Non ita nutritus. Fuge quo descendere gestis:
Non erit emisso reditus tibi. Quid miser egi?
Quid volui? dices; ubi quid te laeserit, et scis
In breve te cogi, plenus cum languet amator.
Quod si non odio peccantis desipit augur,
Carus eris Romae, donec te deserat aetas.
Contrectatus ubi manibus sordescere vulgi
Coeperis, aut tineas pasces taciturnus inertes,
Aut fugies Uticam, aut vinctus mitteris Ilerdam;
Ridebit monitor non exauditus: ut ille,

Qui male parentem in rupes protrusit asellum
Iratus. Quis enim invitum servare laboret?
Hoc quoque te manet, ut pueros elementa do-

centem

Occupet extremis in vicis balba senectus.
Cum tibi sol tepidus plures admoverit aures,
Me, libertino natum patre, et in tenui re,
Majores pennas nido extendisse loqueris ;
Ut, quantum generi demas, virtutibus addas :
Me primis urbis belli placuisse domique ;

Corporis exigui, praecanum, solibus aptum ;
Irasci celerem, tamen ut placabilis essem.
Forte meum si quis te percontabitur aevum ;
Me quater undenos sciat implevisse Decembres,
Collegam Lepidum quo duxit Lollius anno.

Q. HORATII FLACCI

EPISTOLARUM

LIBER II.

EPIST. I.

AD AUGUSTUM.

CUM tot sustineas et tanta negotia solus,
Res Italas armis tuteris, moribus ornes,
Legibus emendes; in publica commoda peccem,
Si longo sermone morer tua tempora, Caesar.
Romulus, et Liber pater, et cum Castore Pollux,
Post ingentia facta deorum in templa recepti,
Dum terras hominumque colunt genus, aspera
bella

Componunt, agros assignant, oppida condunt,
Ploravere suis non respondere favorem
Speratum meritis. Diram qui contudit Hydram,
Notaque fatali portenta labore subegit,
Comperit invidiam supremo fine domari.
Urit enim fulgore suo, qui praegravat artes

Infra se positas; exstinctus amabitur idem.
Praesenti tibi maturos largimur honores,
Jurandasque tuum per numen ponimus aras,
Nil oriturum alias, nil ortum tale, fatentes.
Sed tuus hoc populus sapiens et justus in uno,
Te nostris ducibus, te Graiis anteferendo,
Cetera nequaquam simili ratione modoque
Aestimat; et, nisi quae terris semota suisque
Temporibus defuncta videt, fastidit et odit :
Sic fautor veterum, ut tabulas peccare vetantes,
Quas bis quinque viri sanxerunt ; foedera regum,
Vel Gabiis vel cum rigidis aequata Sabinis;
Pontificum libros; annosa volumina vatum,
Dictitet Albano musas in monte locutas.
Si, quia Graiorum sunt antiquissima quaeque
Scripta vel optima, Romani pensantur eadem
Scriptores trutina, non est quod multa loquamur;
Nil intra est oleam, nil extra est in nuce duri:
Venimus ad summum fortunae ; pingimus, atque
Psallimus, et luctamur, Achivis doctius unctis.
Si meliora dies, ut vina, poëmata reddit,
Scire velim, chartis pretium quotus arroget annus.
Scriptor abhinc annos centum qui decidit, inter
Perfectos veteresque referri debet, an inter
Viles atque novos? excludat jurgia finis.
Est vetus atque probus, centum qui perficît annos.
Quid? qui deperiit minor uno mense, vel anno,
Inter quos referendus erit? veteresne poëtas,
An quos et praesens et postera respuat aetas?

« PredošláPokračovať »