Obrázky na stránke
PDF
ePub

Sentimus; donec cerebrosus prosilit unus,
Ac mulae nautaeque caput lumbosque saligno
Fuste dolat. Quarta vix demum exponimur hora.
Ora manusque tua lavimus, Feronia, lympha.
Millia tum pransi tria repimus; atque subimus,
Impositum saxis late candentibus, Anxur.
Huc venturus erat Maecenas optimus atque
Cocceius, missi magnis de rebus uterque
Legati; aversos soliti componere amicos.
Hic oculis ego nigra meis collyria lippus
Illinere. Interea Maecenas advenit, atque
Cocceius, Capitoque simul Fonteius, ad unguem
Factus homo, Antonî, non ut magis alter, amicus.
Fundos Aufidio Lusco praetore libenter
Linquimus, insani ridentes praemia scribae,
Praetextam, et latum clavum, prunaeque batillum.
In Mamurrarum lassi deinde urbe manemus,
Murena praebente domum, Capitone culinam.
Postera lux oritur multo gratissima: namque
Plotius et Varius Sinuessae, Virgiliusque,
Occurrunt; animae, quales neque candidiores
Terra tulit, neque quîs me sit devinctior alter.
O qui complexus, et gaudia quanta fuerunt!
Nil ego contulerim jucundo sanus amico.
Proxima Campano ponti quae villula tectum
Praebuit; et parochi, quae debent, ligna salem-
Hinc muli Capuae clitellas tempore ponunt. [que.
Lusum it Maecenas ; dormitum ego Virgiliusque:
Namque pila lippis inimicum et ludere crudis.

Hinc nos Cocceii recipit plenissima villa,
Quae super est Caudî cauponas. Nunc mihi paucis
Sarmenti scurrae pugnam Messîque Cicirri,
Musa, velim memores; et quo patre natus uterque
Contulerit lites. Messî clarum genus Osci:
Sarmenti domina exstat. Ab his majoribus orti
Ad pugnam venere. Prior Sarmentus: Equi te
Esse feri similem dico. Ridemus; et ipse
Messius, Accipio; caput et movet. O, tua cornu
Ni foret exsecto frons, inquit, quid faceres, cum.
Sic mutilus miniteris! at illi foeda cicatrix
Setosam laevi frontem turpaverat oris.
Campanum in morbum, in faciem permultajocatus,
Pastorem saltaret uti Cyclopa, rogabat;
Nil illi larva aut tragicis opus esse cothurnis.
Multa Cicirrus ad haec: donasset jamne catenam
Ex voto Laribus, quaerebat? scriba quod esset,
Nihilo deterius dominae jus esse. Rogabat
Denique, cur unquam fugisset, cui satis una
Farris libra foret, gracili sic, tamque pusillo ?
Prorsus jucunde coenam produximus illam.
Tendimus hinc recta Beneventum ; ubi sedulus

hospes

Paene, macros, arsit, dum turdos versat in igne:: Nam vaga per veterem dilapso flamma culinam Vulcano summum properabat lambere tectum. Convivas avidos coenam, servosque timentes, Tum rapere, atque omnes restinguere velle videIncipit ex illo montes Appulia notos [res.

Ostentare mihi, quos torret Atabulus; et quos Nunquam erepsemus, nisi nos vicina Trivici Villa recepisset, lacrimoso non sine fumo, Udos cum foliis ramos urente camino.

Hic ego mendacem stultissimus usque puellam Ad mediam noctem exspecto: somnus tamen auIntentum Veneri: tum immundo somnia visu [fert Nocturnam vestem maculant, ventremque su

pinum.

Quatuor hinc rapimur viginti et millia rhedis,
Mansuri oppidulo, quod versu dicere non est,
Signis perfacile est: venit vilissima rerum
Hic aqua: sed panis longe pulcherrimus, ultra
Callidus ut soleat humeris portare viator;
Nam Canusî lapidosus, aquae non ditior urna :
Qui locus a forti Diomede est conditus olim.
Flentibus hic Varius discedit moestus amicis.
Inde Rubos fessi pervenimus, utpote longum
Carpentes iter, et factum corruptius imbri.
Postera tempestas melior, via pejor, adusque
Barî moenia piscosi. Dehinc Gnatia, lymphis
Iratis exstructa, dedit risusque jocosque,

Dum flamma sine tura liquescere limine sacro
Persuadere cupit. Credat Judaeus Apella;
Non ego: namque deos didici securum agere ae-
Nec, si quid miri faciat Natura, deos id [vum;
Tristes ex alto coeli demittere tecto.

Brundisium longae finis chartaeque viaeque.

SATIRA VI

NON, quia, Maecenas, Lydorum quidquid EtrusIncoluit fines, nemo generosior est te;

[cos Nec quod avus tibi maternus fuit, atque paternus, Olim qui magnis legionibus imperitarint; Ut plerique solent, naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum : Cum referre negas, quali sit quisque parente Natus, dum ingenuus. Persuades hoc tibi vere, Ante potestatem Tullî atque ignobile regnum, Multos saepe viros nullis majoribus ortos Et vixisse probos, amplis et honoribus auctos: Contra, Laevinum, Valerî genus, unde Superbus Tarquinius regno pulsus fuit, unius assis Non unquam pretio pluris licuisse, notante Judice quo nosti, populo, qui stultus honores Saepe dat indignis, et famae servit ineptus; Qui stupet in titulis et imaginibus. Quid oportet Nos facere, a vulgo longe longeque remotos ? Namque esto, populus Laevino mallet honorem Quam Decio mandare novo, censorque moveret Appius, ingenuo si non essem patre natus— Vel merito, quoniam in propria non pelle quiessem. Sed fulgente trahit constrictos gloria curru Non minus ignotos generosis. Quo tibi, Tillî, Sumere depositum clavum, fierique tribuno? Invidia accrevit, privato quae minor esset. D

Tom. II.

Nam, ut quisque insanus nigris medium impediit
Pellibus, ac latum demisit pectore clavum, [crus
Audit continuo, Quis homo hic? et, Quo patre na-
Ut si qui aegrotet quo morbo Barrus, haberi [tus?
Ut cupiat formosus; eat quacunque, puellis
Injiciat curam quaerendi singula, quali
Sit facie, sura quali, pede, dente, capillo:
Sic, qui promittit, cives, urbem sibi curae,
Imperium fore, et Italiam, et delubra deorum;
Quo patre sit natus,num ignota matre inhonestus,
Omnes mortales curare et quaerere cogit.
Tune, Syri, Damae, aut Dionysî filius, audes
Dejicere e saxo cives, aut tradere Cadmo?
At Novius collega gradu post me sedet uno;
Namque est ille, pater quod erat meus. Hoc tibi
Paullus,

Et Messala videris? At hic, si plaustra ducenta
Concurrantque foro tria funera, magna sonabit,
Cornua quod vincatque tubas: saltem tenet hoc
Nunc ad me redeo, libertino patre natum: [nos.
Quem rodunt omnes libertino patre natum ;
Nunc, quia, Maecenas, tibi sum convictor; at olim,
Quod mihi pareret legio Romana tribuno.
Dissimile hoc illi est: quia non, ut forsit honorem
Jure mihi invideat quivis, ita te quoque amicum;
Praesertim cautum dignos assumere, prava
Ambitione procul. Felicem dicere non hoc
Me possum, casu quod te sortitus amicum;
Nulla etenim mihi te fors obtulit: optimus olim

« PredošláPokračovať »