Quod petiit, spernit; repetit quod nuper omisit;
Aestuat, et vitae disconvenit ordine toto;
Diruit, aedificat, mutat quadrata rotundis ?
Insanire putas sollemnia me, neque rides,
Nec medici credis, nec curatoris egere
A praetore dati; rerum tutela mearum
Cum sis, et prave sectum stomacheris ob unguem
De te pendentis, te respicientis, amici.

Ad summam, sapiens uno minor est Jove; dives,
Liber, honoratus, pulcher, rex denique regum ;
Praecipue sanus, nisi cum pituita molesta est.

EPIST. II.

AD LOLLIUM.

TROJANI belli scriptorem, maxime Lolli,
Dum tu declamas Romae, Praeneste relegi:
Qui, quid sit pulchrum, quid turpe, quid utile,
quid non,

Planius ac melius Chrysippo et Crantore dicit.
Cur ita crediderim, nisi quid te detinet, audi.
Paridis propter narratur amorem
Graecia Barbariae lento collisa duello,

Fabula, qua

Stultorum regum et populorum continet aestus.
Antenor censet belli praecidere causam :
Quod Paris, ut salvus regnet, vivatque beatus,
Cogi posse negat. Nestor componere lites

Inter Peliden festinat et inter Atriden:

Hunc amor, ira quidem communiter urit utrum

que.

Quidquid delirant reges, plectuntur Achivi. Seditione, dolis, scelere, atque libidine, et ira, Iliacos intra muros peccatur, et extra.

Rursus, quid virtus, et quid sapientia possit, Utile proposuit nobis exemplar Ulixem: Qui, domitor Trojae, multorum providus urbes Et mores hominum inspexit; latumque per ae

quor,

Dum sibi, dum sociis, reditum parat, aspera multa
Pertulit, adversis rerum immersabilis undis.
Sirenum voces, et Circae pocula, nosti;
Quae si cum sociis stultus cupidusque bibisset,
Sub domina meretrice fuisset turpis et excors;
Vixisset canis immundus, vel amica luto sus.
Nos numerus sumus, et fruges consumere nati,
Sponsi Penelopae, nebulones, Alcinoïque,
In cute curanda plus aequo operata, juventus;
Cui pulchrum fuit in medios dormire dies, et
Ad strepitum citharae cessatum ducere curam.
Ut jugulent hominem, surgunt de nocte latrones:
Ut teipsum serves, non expergisceris? Atqui,
Si noles sanus, curres hydropicus: et, ni
Posces ante diem librum cum lumine, si non
Intendes animum studiis et rebus honestis,
Invidia vel amore vigil torquebere. Nam cur,
Quae laedunt oculum, festinas demere; si quid

Est animum, differs curandi tempus in annum?
Dimidium facti, qui coepit, habet: sapere aude:
Incipe. Vivendi recte qui prorogat horam,
Rusticus exspectat dum defluat amnis; at ille
Labitur et labetur in omne volubilis aevum.
Quaeritur argentum, puerisque beata creandis
Uxor; et incultae pacantur vomere silvae.
Quod satis est cui contingit, nihil amplius optet.
Non domus et fundus, non aeris acervus et auri
Aegroto domini deduxit corpore febres;
Non animo curas. Valeat possessor oportet,
Si comportatis rebus bene cogitat uti.

Qui cupit aut metuit, juvat illum sic domus, et res,
Ut lippum pictae tabulae, fomenta podagram,
Auriculas citharae collecta sorde dolentes. [cit.
Sincerum est nisi vas, quodcunque infundis, aces-
Sperne voluptates: nocet emta dolore voluptas.
Semper avarus eget certum voto pete finem.
Invidus alterius macrescit rebus opimis:
Invidia Siculi non invenere tyranni

Majus tormentum. Qui non moderabitur irae,
Infectum volet esse, dolor quod suaserit et mens,
Dum poenas odio per vim festinat inulto.
Ira furor brevis est: animum rege; qui, nisi paret,
Imperat: hunc frenis, hunc tu compesce catena.
Fingit equum tenera docilem cervice magister
Ire viam qua monstret eques : venaticus, ex quo
Tempore cervinam pellem latravit in aula,
Militat in silvis catulus. Nunc adbibe puro

Pectore verba, puer; nunc te melioribus offer: Quo semel est imbuta recens, servabit odorem Testa diu. Quod si cessas, aut strenuus anteis, Nec tardum opperior, nec praecedentibus insto.

EPIST. III.

AD JULIUM FLORUM.

JULI Flore, quibus terrarum militet oris
Claudius, Augusti privignus, scire laboro.
Thracane vos, Hebrusque, nivali compede vinctus,
An freta vicinas inter currentia turres,

An pingues Asiae campi collesque morantur?
Quid studiosa cohors operum struit? hoc quoque

curo.

Quis sibi res gestas Augusti scribere sumit?
Bella quis et paces longum diffundit in aevum ?
Quid Titius, Romana brevi venturus in ora ?
Pindarici fontis qui non expalluit haustus,
Fastidire lacus et rivos ausus apertos.

Ut valet? ut meminit nostri? fidibusne Latinis
Thebanos aptare modos studet, auspice musa?
An tragica desaevit et ampullatur in arte?
Quid mihi Celsus agit? monitus, multumque mo-
nendus,

Privatas ut quaerat opes, et tangere vitet
Scripta, Palatinus quaecunque recepit Apollo ;

Ne, si forte suas repetitum venerit olim
Grex avium plumas, moveat cornicula risum
Furtivis nudata coloribus. Ipse quid audes?
Quae circumvolitas agilis thyma? non tibi parvum
Ingenium, non incultum est et turpiter hirtum.
Seu linguam causis acuis, seu civica jura
Respondere paras, seu condis amabile carmen,
Prima feres hederae victricis praemia. Quod si
Frigida curarum fomenta relinquere posses,
Quo te coelestis sapientia duceret, ires.
Hoc opus,hoc studium parvi properemus et ampli,
Si patriae volumus, si nobis, vivere cari.
Debes hoc etiam rescribere, si tibi curae,
Quantae conveniat, Munatius; an male sarta
Gratia nequicquam coït, et rescinditur; ac vos
Seu calidus sanguis, seu rerum inscitia vexat,
Indomita cervice feros. Ubicumque locorum
Vivitis, indigni fraternum rumpere foedus,
Pascitur in vestrum reditum votiva juvenca.

EPIST. IV.

AD ALBIUM TIBULlum.

ALBI, nostrorum sermonum candide judex, Quid nunc te dicam facere in regione Pedana ? Scribere, quod Cassî Parmensis opuscula vincat? An tacitum silvas inter reptare salubres, Curantem quidquid dignum sapiente bonoque est?