*

Quia non repellet Dóminus plebem suam ; et hæreditátem suam non derelinquet;

Quoadusquè justítia convertátur in judícium, et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde.

Quis consurget mihi adversùs malignantes? * aut quis stabit mecum adversùs operantes iniquitátem ?

Nisi quiaDóminus adjúvit me,paulò minùs habitasset in inferno ánima mea.

Si dicébam: Motus est pes meus ; * misericórdia tua, Dómine, adjuvábat me.

*

Secundùm multitúdinem dolórum meórum in corde meo, consolatiónes tuæ læ tificavérunt ánimam meam. Numquid adhæret tibi sedes iniquitátis, * qui fingis labórem in præcepto? Captábunt in ánimam justi, et sánguinem innocentem condemnábunt.

Et factus est mihi Dóminus in refúgium, *et Deus meus in adjutórium spei

meæ.

Et reddet illis iniquitátem

ipsórum, etin malítia eórum disperdet eos; * disperdet illos Dóminus Deus noster. Psalmus 96. Ominus regnávit, exul

Dueniens, plavili exin

sulæ multæ.

Nubes et calígo in circúitu ejus: * justítia et judícium corréctio sedis ejus.

Ignis ante ipsum præcédet * et inflammabit in circúitu inimícos ejus. Illuxérunt fúlgura ejus orbi terræ: vidit, et com

móta est lerra.

Montes sicut cera fluxérunt à fácie Dómini, *à fácie Dómini omnis terra.

Annuntiavérunt cœli justítiam ejus; et vidérunt omnes pópuli glóriam ejus.

Confundantur omnes qui adórant sculptília, * et qui gloriantur in simulácris suis.

Adoráte eum omnes Angeli ejus: * audívit, et lætáta est Sion;

Et exultavérunt filiæ Judæ, * propter judícia tua, Dómine.

Quóniam tu Dóminus altíssimus super omnem terram ; * nimis exaltátus es super omnes deos.

Qui diligitis Dóminum odíte malum: * custódit Dóminus ánimas Sanctórum suórum, de manu peccatóris liberábit eos.

Lux orta est justo, rectis corde lætitia.

Lætámini, justi, in Dómino ; * et confitemini memória sanctificatiónis ejus. AD VESPERAS. Ant. 5. a. In conspectu. Psalmus 137. Onfitebor tibi, Dómine, in toto corde meo; quóniam audisti verba oris mei.

In conspectu Angelórum psallam tibi : * adorábo ad templum sanctum tuum,

Et confitébor nómini tuo super misericórdia tua et veritáte tua; * quóniam magnificasti super omne, nomen

sanctum tuum.

ne,

omnes reges terræ ; quia audiérunt ómnia verba oris tui.

Et cantent in viis Dómini, * quóniam magna est glória Dómini;

Quóniam excelsus Dóminus, et humília réspicit, et alta à longè cognoscit.

Si ambulávero in médio tribulatiónis, vivificábis me; *et super iram inimicórum meórum extendisti manum tuam, et salvum me fecit déxtera tua.

Ant. In conspectu Angelórum psallam tibi, Dómi

Mirábilis facta est sciéntia tua ex me: * confortála est, et non pótero ad eam.

Quò ibo à spíritu tuo? * et quò à fácie tua fúgiam?

Si ascéndero in cœlum, tu illic es; * si descéndero in infernum, ades:

Si súmpsero pennas meas dilúculò, et habitávero in extrémis maris;

Etenim illùc manus tua dedúcet me, * et tenébit me déxtera tua.

*

Et dixi: Fórsitan ténebræ conculcábunt me; et nox illuminátio mea in delíciis meis.

Quia tenebræ non obscurabuntur à te, et nox sicut dies illuminabitur; * sicut ténebræ ejus, ità et lumen ejus.

*

Quia tu possedisti renes meos: suscepísti me de útero matris meæ.

Ant. Quò ibo à spíritu tuo? et quò à fácie tua fúgiam? v.6. Ant. 3. c. Deduc me. Divisio Psalmi 138. Onfitébor tibi(Dómine), C quia terribiliter magnificátus es: * mirabília ópera tua, et ánima mea cognoscit nimis.

Non est occultátum os meum à te, quod fecisti in occulto; * et substantia mea in inferióribus terræ.

Imperfectum meum vidérunt óculi tui, et in libro tuo omnes scribentur : dies formabuntur, et nemo in eis.

Mihi autem nimis honorificáti sunt amíci tui, Deus: * nimis confortátus est principátus eórum.

Dinumerábo eos, et super arénam multiplicabuntur: * exurrexi,et adhuc sum tecum. Si occíderis, Deus, peccatóres; * viri sánguinum, declináte à me;

*

Quia dícitis in cogitatióne: Accípient in vanitáte civitátes tuas.

Nonne qui odérunt te, Dómine, óderam; * et super inimícos tuos tabescebam?

Perfecto ódio óderam illos; * et inimíci facti sunt mihi.

Et vide si via iniquitátis in me est; * et deduc me in via æterna.

Deus,

Ant. Deduc me,
in via æterna. v. 23.
Ant. 8. c. Custódi me.
Psalmus 139.

Ripe me, Dómine, ab

hómine malo : à viro iníquo éripe me.

Qui cogitavérunt iniquitátes in corde, * totâ die constituébant prælia.

Acuérunt linguas suas sicut serpentis, * venénum áspidum sub lábiis eórum. Custódi me, Dómine T de manu peccatóris ; * et ab hominibus iniquis éripe me; Qui cogitavérunt supplantáre gressus meos * abscondérunt superbi láqueum mihi.

Et funes extendérunt in láqueum: * juxta iter scándalum posuerunt mihi.

Dixi Dómino : Deus

*

meæ.

Ant.Custódi me,Dómine, de manu peccatóris. v. 4. Ant. 4. g. Habitábunt. Divisio Psalmi 139. Omine, Dómine, virtus salútis meæ, * obumbrasti super caput meum in die belli.

Ne tradas me, Dómine, à desiderio meo peccatóri: * cogilavérunt contra me; ne derelínquas me, ne fortè exaltentur.

Caput circúitus eórum ; labor labiórum ipsórum opé

riet eos.

Ibi confrégit potentias árcuum,* scutum, gládium, et bellum.

Vovéte, et réddite Dómino Deo vestro, * qui in circuitu ejus affertis

RIUM Psalmus 75.

Otus in Judæa Deus: *

Nin Israël magnum no

omnes

*

Terribili, et ei qui aufert spíritum príncipum, terríbili apud reges terræ. 'Psalmus 82. Dbine táceas, neque Eus, quis similis erit ticompescáris, Deus;

te,

Quóniam eccè inimíci tui sonuérunt: * et qui oderunt extulérunt caput. Super pópulum tuum malignavérunt consilium, * et cogitavérunt adversùs Sanc