tamen sufficit hæc intuéri in miráculis Christi. Interrogé mus ipsa mirácula, quid nobis loquantur de Christo; habent enim, si intelligantur, linguam suam. Nam Ant. 6. F. Afflictus sum et humiliátus sum nimis: rugiébam à gémitu cordis mei. Psalm. 37. 9. Capitul. Ezech. 16. 62, 63. quia ipse Christus verbum S meum tecum; et scies Dei est, étiam factum Verbi, verbum nobis est. B. Manducavérunt omnes, et saturáti sunt. * Et Discípuli sustulerunt relíquias fragmentórum, duódecim cóphinos plenos. y.Comedérunt, et supérfuit juxta verbum Dómini. * Et discípuli. Glória. † Discípuli. Marc. 6. 42, 43. 4. Reg. 4. 44. . Sacerd. Miserére meî, Deus, miserére meî; B. Quóniam in te confídit ánima mea. Ps. 56. 2. AD LAUDES MATUTINAS. quia ego Dóminus, ut recordéris et confundáris, et non sit tibi ultrà aperíre os præ confusióne tua; cùm placátus tibi fúero in ómnibus quæ fecisti, ait Dóminus Deus. Hymnus En tempus, 150. V. Miserére, suprà. Ad Benedictus, Ant. 1. D. Illi ergò homines, cùm vidissent quod Jesus fécerat signum, dicebant: Quia hic est verè prophéta, qui ventúrus est in mundum. Joann. 6. 14. Oratio. Ant. 1. a. Quàm magna concéde, quæsumus, om misericórdia Dómini, et propitiátio illíus converténtibus ad se! Eccli. 17. 28. Ant. 2. D. Impietas ímpii non nocébit ei, in quacumque die conversus fúerit ab impietáte sua. Ezech. 33. 12. Ant. 3. E. Convérte me, C nipotens Deus, ut qui ex mérito nostræ actiónis affligimur, tuæ grátiæ consolatióne respirémus; Dóminum. Per AD TERTIAM. Capitul. Gal.4. 22, 23, 24. et convertar; quia tu Do S Abraham duos filios ha minus Deus meus. Jer. 31. 18. Ant. 2. D. Postquàm convertísti me, egi pœniténtiam confúsus sum, et erúbui. Jerem. 31. 19. : buit; unum de ancilla, et R.br. Bonum, 156. AD SEXTAM. Capitul. Gal. 4. 26, 27. Lla, quæ sursùm est Jerúsalem, líbera est, quæ est mater nostra; scriptum est enim : Lætáre, stérilis, quæ non paris: erumpe et clama, quæ non párturis; quia multi filii desertæ magis quàm ejus quæ habet virum. R.br. Súscipe me, 157. non enim hæres erit filius ancillæ cum fílio líberæ. Itaquè, fratres, non sumus ancillæ filii, sed liberæ, quâ libertáte Christus nos liberávit. B. br. Errávi, 157. AD VESPERAS. Antiphono de Laudibus. Capitulum. Is. 30. 18. Expectat Dóminus ut mi sereátur vestri, et ideò exaltábitur parcens vobis. B. Manducavérunt, suprà, 206. Post Glória Patri, resumitur initium B. usque ad y. Hymnus Audi, benigne, ety. In multitúdine, suprà, 157. Ad Magníficat, Ant. 2. D. Jesus ergò cùm cognovisset, quia ventúri essent ut fáce rent eum regem, fugit íterùm in montem ipse solus. Joann. 6. 15. FERIA SECUNDA. De Libro Júdicum. Lectio j. c. 2.v. 20, et c. 3. v. 1. in Israël, et ait: Quia írritum fecit gens ista pactum meum, quod pepígeram cum pátribus eórum, et vocem meam audíre contempsit; et ego non delébo gentes, quas dimísitJósue, et mortuus est; ut in ipsis expériar Israël, utrùm custódiant viam Dó Rátus est furor Dómini sicut custodiérunt patres eórum, an non. Dimísit ergò Dóminus omnes natiónes has, et citò subvértere nó→ luit, nec trádidit in manus Jósue. B. Deus elégit, 202. A pectu Dómini post mortem Aod; et trádidit illos Dóminus in manus Jabin, regis Chánaan, qui regnávit in Asor. Clamavéruntque fílii Israël ad Dóminum; nongentos enim habébat falcátos currus, et per viginti annos vehementer oppresserat eos. Erat autem Débbora Prophétis uxor Lápidoth, quæ judicábat pópulum in illo témpore. Et sedébat sub palma quæ nómine illíus vocabátur, inter Rama et Bethel, in monte Ephraïm, ascendebantque ad eam filii Israël in omne judícium. Quæ misit et vocávit Barac filium Abínoëm de Cedes Néphthali. B. Quarè jejunávimus, 203. Léctio sancti Evangélii secundùm Joannem. Lectio iij. c. 2. v.13. N illo témpore; Propè erat Pascha Judæórum; et ascendit Jesus Jerosólymam; et invénit in templo vendentes boves, et oves, et columbas; et nummulários sedentes. Et réliqua. Homília sancti Augustíni Q Epíscopi. In Joann. Ev. Tract. 10. §. 3. Uid audivimus, fratres? Eccè templum illud figura adhuc erat; et ejécit indè Dóminus omnes qui sua quærébant, qui ad núndinas vénerant. Et quæ ibi vendébant illi? Que opus· habébant homines in sacrifíciis illíus témporis. Non ergò magnum peccátum, si hoc vendébant in templo, quod emebátur ut offerrétur in templo; et tamen éjicit indè illos. Quid, si ibi ebriósos inveniret, quid fáceret Dóminus; si vendentes ea quæ lícita sunt, et contra justítiam non sunt, (que enim honestè emuntur, non illicitè venduntur ;) éxpulit tamen, et non est passus domum oratiónis fíeri domum negotiationis? * F. Invénit Jesus in templo vendentes boves et oves, et columbas, et omnes ejécit de templo, et dixit: Auferle ista hine, et + Nolíte fácere domum Patris mei, domum negotiatiónis. y. Numquid ergò spelunca latrónum facta est domus ista, in qua invocátum est nomen meum? ego, ego sum, ego vidi, dicit Dominus. Auferte. Glória. † Nolite. Joann. 2.14, 15, 16.Jer.7.11. Ad Benedictus, Ant. 3. g. Omnes ejécit Jesus de tem plo, oves quoque et boves. Recordáti sunt verò discipuli, quia scriptum est: Zelus domus tuæ comédit me. Joann. 2. 15, 17. Oratio. Ræsta, quæsumus, omní potens Deus, ut obser vatiónes sacras ánnuâ devotióne recolentes, et córpore tibi placeámus, et mente; Per Dóminum. Ad Magnificat, Ant. 5. a. Jesus non credebat semetip sum eis, eò quòd ipse nosset omnes; ipse enim sciébat quid esset in hómine. Joann. 2. 24, 25. Oratio. Oratio. ea pállio, dixit ad eam : Stå Deprecationem nostram, ante ostium tabernáculi; et quæsumus, Dómine, benignus exaudi; et quibus supplicandi præstas affectum, tríbue defensiónis auxílium; Per Dóminum. FERIA TERTIA. B. Deficiet me, 202. cùm vénerit áliquis intérrogans te, et dicens: Numquid hic est áliquis?' Respondebis: Nullus est. Tulit ítaqué Jahel uxor Haber clavum tabernáculi, assúmens páriter et málleum; et ingressa abscónditè, et cum silentio pósuit supra tempus cápitis ejus clavum, percússumque málleo defixit in cérebrum usquè ad terram: qui sopórem morti consócians, defécit, et mórtuus est. B. Nolíte jejunáre, 204Léctio sancti Evangélii secundùm Joannem. Lectio iij. c. 7. v. 14. resto mediante, ascendit N illo témpore; Jam die Jesus in templum, et docébat; et mirabantur Judæi, dicentes : Quómodò hic lítteras scit, cùm non didícerit? Respondit eis Jesus, et dixit: Mea doctrína non est mea, sed ejus qui misit me. Et réliqua. Homília S. Augustíni Epísc. SIsara autem fugiens per [Státem ejus facere, co uxóris Haber Cinai. Egressa ígitur Jahel in occursum Sísaræ, dixit ad eum: Intra ad me, dómine mi; intra, ne tímeas. Qui ingressus tabernáculum ejus, et opertus ab Pars Verna. noscet de doctrína. ] Quis nésciat hoc esse fácere voluntátem Dei, operári opus ejus, id est, quod illi placet? Ipse autem Dóminus apertè álio loco dicit: [ Hoc est nis augmentum, et tuæ propitiatiónis contínuum præstent auxílium; Per. Ad Magníficat, Ant. 7. c. Nolíte judicáre secundùm fáciem, sed justum judicium judicáte. Joann. 7. 24. Oratio. opus Dei, ut credátis in eum quem ille misit.] Quid est ergò, credere in eum? Credendo amáre, credendo dilígere, credendo in eum ire, et ejus membris incorporári. Ipsa est ergò fides quam de nobis éxigit Deus. Non qualiscumque fides, sed fides MIserére, Dómine, pó quae per dilectiónem operátur hæc in te sit, et intélliges de doctrína. Quid enim intélliges? Quia doctrína ista non est mea, sed ejus qui misit me; id est, intélliges quia Christus Filius Dei, qui est doctrína Patris, non est ex seipso, sed Filius est Patris. quæ B. Mirabantur Judæi, dicentes : Quomodò hic lítteras scit, cùm non didicerit? Respondit Jesus, et dixit: *Mea doctrína non est mea, sed ejus qui misit me.y. Omnis sapiéntia à Dómino Deo est; et cum illo fuit semper, et est ante ævum, et præbuit illam diligéntibus se. Mea doctrína. Glória. Mea. Joan. 7. 15, 16. Eccli. 1. 1, 10. Ad Benedictus, Ant. 7. d. Qui à semetipso lóquitur, glóriam própriam quærit; qui autem quærit glóriam ejus qui misit eum, hic verax est. Joann. 7. 18. tribulatiónibus laborantem, propítius respirare concéde; Per Dóminum. FERIA QUARTA. De Libro Júdicum. Lectio j. c. 6. v. 1. Ecérunt autem filii Israël malum in conspectu Demini, qui trádidit eos in manus Mádian septem annis, et oppréssi sunt valdè ab eis; humiliátusque est Israël valdè in conspectu Mádian, et clamávit að Dóminum, póstulans auxílium contra Madiánitas. Cùmque Gédeon excúteret atque purgaret frumenta in torculári, ut fugéret Mádian, appáruit ei Angelus Dómini, et ait: Dóminus tecum, virórum fortíssime. Dixitque ei Gédeon: Obsecro, mi Dómine, si Dóminus nobiscum est, cur apprehendérunt nos hæc ómnia? ubi sunt mirabília ejus, quæ narravérunt patres nostri, atque dixérunt : De AEgypto edúxit nos Dóminus? Nunc autem dereliquit nos Dó |