minus, et trádidit in manu Mádian. Respexitque ad eum Dóminus, et ait: Vade in hac fortitúdine tua, et liberábis Israël de manu Mádian: scito quòd míserim te. R. Cessavérunt, 203. Lectio ij. c. 7. 2. 19. Ngressus est Gedeon, et trecenti viri qui erant cum eo in partem castrórum, incipiéntibus vigíliis noctis médiæ, et cœperunt buccinis clángere, etcomplódere inter se lagénas. Clamaveruntque: Gládius Dómini, et Gedeónis. Omnia ítaquè castra turbáta sunt, et ululantes fugérunt. Immisitque Dóminus gládium in ómnibus castris, et mútuâ se cæde truncábant. B. Frange esurienti, 204. Léctio sancti Evangélii secundùm Joannem. Lectio iij. c. 9. 2. I. N illo témpore; Prætér cæcum à nativitáte; et interrogavérunt eum discípuli ejus: Rabbi, quis peccávit, hic, aut parentes ejus, ut ce cus nascerétur? Respondit Jesus: Neque hic peccávit, neque parentes ejus; sed ut manifestentur ópera Dei in illo. Et réliqua. Homília S. Augustíni Epísc. In Joann. Ev. Tr. 44. §. 1. Enus humánum est iste cæcus: hæc enim cæcitas cóntigit in primo hómine G quo omnes per peccátum, de originem dúximus, non solùm mortis, sed étiam iniquitátis. Si enim cæcitas est infidélitas, et illuminátio fides; quem fidélem, quando venitChristus, invénit? quandoquídem Apóstolus natus in gente Prophetarum dicit: [Fúimus et nos aliquando natúrâ fílii iræ, sicut et cæteri.] Si filii iræ, filii vindictae, filii pœnæ, fílii gehennæ. Quómodò natúrâ, nisi quia, peccante primo hómine, vítium pro natúra inolévit? Si vítium pro natúra inolévit, secundùm mentem omnis homo cæcus natus est. R. Expuit Jesus in terram, fecit lutum, linívit super óculos cæci, et dixit ei: * Vade, lava. + Abiit, et lavit, et venit videns. . Hæc dicit Dóminus Deus: Ducam cæcos in viam quam nésciunt; ponam * Vade. Glória. † Abiit. Ad Bened. Ant. 8. G. A século non est audítum, quia quis apéruit óculos cæci nati. Nisi esset hic à Deo, non póterat fácere quidquam. Oratio. Eus, quiet justis præmia meritórum, et peccatóribus per jejúnium véniam præbes, miserére supplícibus tuis; ut reátus nostri conféssio indulgéntiam váleat percipere delictórum; Per. Ad Magnif. Ant. 2.D. Dixit Jesus cæco: Tu credis in Fílium Dei? Quis est, Dómine, ut credam in eum? Dixit ei Jesus: Qui loquitur tecum, ipse est. At ille ait: Credo, Dómine; et prócidens, adorávit eum. Joann. g. 35, 38. Oratio. Ateant aures misericórdiæ tuæ, Dómine, précibus supplicántium; et ut peténtibus desiderata concédas, fac eos quæ tibi sunt plácita postuláre ; Per. FERIA QUINTA. De Libro Júdicum. Lectio j. c. 13, 15 et 16. Ursum filii Israël fecéᎡ runt malum in conspectu Dómini, qui trádidit eos in manus Philisthinórum quadraginta annis. Erat autem quidam vir de Sáraa, et de stirpe Dan, nómine Mánue, habens uxórem stérilem. Cui apparuit Angelus Dómini, et dixit ad eam: Stérilis es et absque líberis; sed concípies et páries filium. Ipse incipiet liberáre Israël de manu Philisthinórum..... Péperit ítaquè filium, et vocávit nomen ejus, Samson. Crevitque puer, et benedixit ei Dóminus. Cœpitque Spíritus Dómini esse cuin eo..... Et percussit Philisthiim ingenti plaga.... Et sicut solent ad odorem ignis lina cónsumi, ità víncula quibus ligátus crat, dissipáta sunt et solúta. Inventamque maxillam ásini, interfécit in ea mille viros....... Abiit quoque in Gazam: quod cùm audissent Philisthiim,circumdedérunt eum,pósitis in porta civitátis custódibus : et apprehendit ambas portæ fores cum póstibus suis et sera, impositasque húmeris suis, portávit ad vérticem montis, qui réspicit Hebron. B. Deus elégit patres nos tros, 202. Lectio ij. c. 16. v. 4, 15. Ost hæc Samson amávit mulierem,quæ vocabátur Dálila. Veneruntque ad eam príncipes Philisthinórum, atque dixérunt: Décipe eum, et disce ab illo in quo hábeat tantam fortitúdinem, et quố modò eum superáre valeámus. Quod si féceris, dábimus tibi mille et centum argénteos. Dixit ad eum Dálila: Quómodò dicis quòd amas me, cùm ánimus tuus non sit mecum? Per tres vices mentítus es mihi, et noluisti dícere in quo sit máxima for titúdo tua. Cùmque molesta esset ei, et per multos dies júgiter adhæréret, dixit ad eam : Ferrum nunquam ascendit super caput meum, quia Nazaræus, id est, consecrátus Deo sum de útero matris meæ : si rasum fúerit caput meum, recédet à me fortitúdo mea, et deficiam, eróque sicut cæteri hómines. Vidensque illa quòd confes- possis, fleat pro te mater sus ei esset omnem ánimum Ecclésia, quæ pro síngulis suum, misit ad príncipes tanquam pro únicis filiis víPhilisthinórum, qui ascendé- dua mater intervenit; comrunt assumptâ pecuniâ quam pátitur enim quodam spiripromiserant. At illa dormire táli dolóre natúræ, cùm suos eum fecit super génua sua, líberos lethálibus vitiis ad et in sinu suo reclináre ca- mortem cernit urgéri. put. Vocávitque tonsórem, et rasit septem crines ejus, et cœpit abigere eum, et à se repellere; statim enim ab eo fortitúdo discessit. B. Quare, 203. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio ij. c. 7. 2. 11. is io IN illo témpore; Ibat Je cátur Naïm; et ibant cum Homília sancti Ambrósii Ꭱ R. Defunctus efferebátur filius únicus matris suæ, et hæc vídua erat. Quam cùm vidisset Dóminus, * Misericórdia motus super eam + Dixit illi: Noli flere. y. Non despiciet Dóminus víduam, si effundat loquélam gémitus. Misericórdiâ. Glóriact. ria. Dixit illi. Luc. 7. 12,13. Ad Benedictus, Ant. 1. f. Tétigit lóculum Jesus, et ait: Adolescens, tibi dico, surge. Et resédit qui erat mórtuus, et cœpit loqui. Et dedit illum matri suæ. Luc. 7. 14, 15. Oratio. Ræsta, quæsumus, omnípotens Deus, ut quos jejúnia votíva castígant, ipsa quoque devótio sancta lætíficet; ut terrénis afféctibus mitigátis, faciliùs coeléstia capiamus; Per Dóminum. Ad Magníficat, Ant. 7. d. Accépit autem omnes timor, et magnificábant Deum, dicentes: Quia prophéta magnus surrexit in nobis, et quia Deus visitávit plebem suam. Luc. 7. 16. Oratio. unam ultiónem recípiam. Et populi tui, Deus institú- apprehendens ambas colum tor et rector, peccáta quibus impugnátur, expelle; ut semper tibi plácitus, et tuo munimine sit secúrus; Per Dóminum nostrum. S FERIA SEXTA. De Libro Judicum. Lectio j. c. 16. v. 21. Amson cùm apprehendissent Philisthiim, statìm eruérunt óculos ejus, et duxérunt Gazam vinctum caténis, et clausum in cárcere mólere fecérunt. Jamque capilli ejus renasci cœperant, et prínciPhilisthinórum convené pes nas quibus innitebátur domus, álteramque eárum déxterâ, et álteram lævâ tenens, ait: Moriátur ánima mea cum Philisthiim. Concússisque fórtiter columnis, cécidit domus super omnes príncipes, et cæteram multitúdinem quæ ibi erat : múltòque plures interfécit móriens, quàm antè vivus occiderat. B. Nolíte jejunáre, 204. Léctio sancti Evangélii secundùm Joannem. Lectio ij. c. II. 2. I. N illo témpore; Erat Punt in unum, ut immolárent I quidam languens Lázaras hóstias magníficas Dagon deo suo, et epularentur, dicentes: Trádidit Deus noster inimícum nostrum Samson in manus nostras. Lætántesque per convívia, sumptis jam épulis, præcepérunt ut vocarétur Samson, et ante eos lúderet. à Bethánia, de castello Maríæ, et Martha soróris ejus. Et réliqua. Homília sancti Augustíni Epíscopi. Serm. 98. de Verbis Evang. §. 6. Alias Serm. 44. de Verbis Domini. pródiit qui fúerat mórtuus. Joann. 11. 43, 44. DEus Oratio. Eus, qui ineffabilibus mundum rénovas sacramentis; præsta, quæsumus, ut Ecclésia tua et æternis proficiat institútis, et temporálibus non destituátur auxiliis; Per Dóminum. pantur, et non áudiunt! Ad Magníficat, Ant. 1. f. Multi ex Judæis qui vénerant ad Maríam et Martham, et viderant quæ fecit Jesus, credidérunt in eum. Joann. 11.45. Oratio. possunt. Hæc sunt vincula DA, quæsumus, ipsíus reátûs. Opus est ergò ut qui revixit, solvátur, et ire permittátur. Hoc officium discípulis dedit, quibus ait: [Quæ solvéritis in terra, solúta sunt et in cœlo.] B. Dixit Martha ad Jesum: Dómine, si fuisses hic, frater meus non fuisset mórtuus. Dicit illi Jesus: * Resurget frater tuus; + Si credideris, vidébis glóriam Dei. y. Edúcam vos de sepulcris vestris, et sciétis quia ego Dóminus.* Resurget. Glória. Si credideris. Joann. 11. 21, 23, 40. Ezech. 37. 12, 13. Ad Benedictus, Ant. 1. a. Voce magnâ clamávit Jesus: Lázare, veni foràs. Et statìm omní potens Deus, ut qui infirmitátis nostræ, cónscii de tua virtúte confidimus, sub tua semper pietáte gaudeámus; Per Dóminum. SABBATO. Incipit Liber Ruth. Lectio j. c. 1. v. 1, 2, 3, 4, 5. N diébus uníus judicis quando júdices præerant, facta est fames in terra. Abíit que homo de Béthlehem Juda, ut peregrinarétur in regióne Moabitide, cum uxóre sua ac duóbus liberis. Ipse vocabátur Elímelech,ˆ et uxor ejus Nóemi; et duo fílii, alter Máhalon, et alter Chélion, Ephrathæi de Béthlehem Juda. Ingréssique regiónem Moabitidem, morabantur ibi. Et mórtuus est |