fixæ sunt mihi,* et confir- faciébant qui quærébant áni masti super me manum tuam. mam meam. meditabantur. Et qui inquirébant mala Non est sánitas in carne mihi locúti sunt vanitámea à fácie iræ tuæ : * tes, non * et dolos totâ die est pax óssibus meis à fácie peccatórum meórum. Quóniam iniquitátes meæ supergressæ sunt caput *et sicut onus grave meum; gravátæ sunt super me. Putruérunt et corrupte sunt cicatrices meæ * à fácie insipiéntiæ meæ. Miser factus sum, et curvátus sum usquè in finem: totâ die contristátus ingrediébar. * et Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus; non est sánitas in carne mea. Afflictus sum et humiliátus sum nimis : * rugiébam à gémitu cordis mei. Dómine, ante te omne desidérium meum ; * et gémi tus meus à te non est abscónditus. Cor meum conturbátum est derelíquit me virtus mea; et lumen oculórum meórum, et ipsum non est * Ego autem tanquam surdus non audiébam, *et sicut mutus non apériens os suum. Et factus sum sicut homo non áudiens,* et non habens in ore suo redargutiónes. Quóniam in te, Dómine, sperávi : tu exáudies me, Dómine Deus meus. * Quia dixi: Nequando supergáudeant mihi inimíci mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locúti sunt. Quóniam ego in flagella parátus sum; * et dolor meus in conspectu meo semper. Quóniam iniquitátem meam annuntiábo ; * et cogitábo pro peccáto meo. Inimíci autem mei vivunt et confirmáti sunt super me; et multiplicáti sunt, qui odérunt me iníquè. * Qui retribuunt mala pro bonis, detrahébant mihi; quóniam sequébar bonitá tum fáciat eum in terra, Psalmus 147. Lminum * Qui emittit elóquium suum terræ, * velóciter currit sermo ejus; opem ferat illi super lectum dolóris ejus : * universum stratum ejus versasti in infirmitáte ejus. Ego dixi: Dómine, miserére meî; * sana ánimam meam, quia peccávi tibi. Inimíci mei dixérunt mala quando moriétur, mihi: Qui dat nivem sicut la- et períbit nomen ejus? nam, *nébulam sicut cíne Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur: * cor ejus congregávit iniquitátem sibi. per me. 2 tuárum. Me autem propter inno- Abyssus abyssum ínvocéntiam suscepisti * et cat, * in voce cataractárum confirmásti me in conspectu tuo in æternum. Benedictus Dóminus Deus Israël à século, et usquè in séculum: * fiat, fiat. Q Psalmus 41. Uemádmodùm desíderat cervus ad fontes * aquárum ; ita desiderat ánima mea ad te, Deus. Sitívit ánima mea ad Deum fortem, vivum : quando véniam et apparébo ante fáciem Dei? Fuérunt mihi lácrymæ meæ panes die ac nocte dum dicitur mihi quotídiè: Ubi est Deus tuus? 2 Hæc recordátus sum et effúdi in me ánimam meam, * quóniam transíbo in locum tabernáculi admirábilis, usquè ad domum Dei, In voce exultatiónis, et confessiónis, * sonus epulantis. Quarè tristis es, ánima mea? * et quarè contúrbas me? Spera in Deo, quóniam adhuc confitebor illi; *salutáre vultus mei, et Deus meus. Divisio Psalmi 41. D meipsum ánima mea Acourata est proptéreà memor ero tuî de terra Jordanis, et Hermóniim à monte módico. * Omnia excelsa tua, et fluctus tui, * super me transiérunt. In die mandávit Dóminus misericórdiam suam * et nocte cánticum ejus. Apud me orátio Deo vitæ meæ;* dicam Deo : Suscep tor meus es. * Dum confringuntur ossa mea, exprobravérunt mihi qui tríbulant me inimíci mei, Dum dicunt mihi per singulos dies: * Ubì est Deus tuus ? Quarè tristis es, ánima mea? * et quarè contúrbas me? Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi : * salutáre vultus mei, et Deus meus. Ant. Apud me orátio Deo vitæ meæ; dicam Deo: Susceptor meus es. Ps. 41. 12. Ant. 5. a. Exurge. Psalmus 43. DEus, áuribus nostris au * dívimus , patres nostri annuntiavérunt nobis opus quod operátus es in diébus eórum, et in diébus antíquis. Vendidisti pópulum tuum *sine prétio, * et non fuit multitúdo in commutatióni Manus tua gentes dispérdidit, et plantasti eos : afflixisti pópulos, et expulísti eos. * Nec enim in gládio suo possedérunt terram, et bráchium eórum non salvá vit eos. IN Divisio Psalmi 43. N Deo laudabimur totâ die, * et in nómine tuo confitebimur in séculum. Nunc autem repulisti, et confudísti nos; * et non egrediéris, Deus, in virtútibus nostris. Avertísti nos retrorsùm post inimícos nostros; * et qui odérunt nos, diripiébant sibi. Dedísti nos tanquam oves escárum ; * et in géntibus dispersisti nos. bus eórum. Et non recessit retrò cor nostrum, * et declinasti sémitas nostras à via tua. Quóniam humiliásti nos in loco afflictiónis, * et coopéruit nos umbra mortis. Si oblíti sumus nomen Dei nostri, * et si expándimus manus nostras ad Deum aliénum, Nonne Deus requíret ista? *ipse enim novit abscóndita cordis. Quóniam propter te mortificámur totâ die, *æstimáti sumus sicut oves occisiónis. Exurge, quarè obdormis, Dómine ? * exurge, et ne repellas in finem. Quarè fáciem tuam avertis oblivisceris inópia nostræ, et tribulatiónis nostræ ? Dilexisti justitiam, et odisti iniquitátem; * proptéreà unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætitiæ, præ consórtibus tuis. Myrrha, et gutta, et cásia à vestimentis tuis, à dómi Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra ; *bus ebúrncis * ; ex quibus conglutinátus est in terra delectavérunt te filiæ regum in honóre tuo. et Audi, fília, et vide inclína aurem tuam ; * et oblivíscere pópulum tuum, et domum patris tui. Et concupiscet Rex decórem tuum; * quóniam ipse est Dóminus Deus tuus, et adorábunt eum. Et filiæ Tyri in munéribus: * vultum tuum deprecabuntur omnes dívites plebis. Omnis glória ejus filiæ Regis ab intùs,* in fimbriis áureis circumamicta varietá tibus. Adducentur Regi vírgines próximæ ejus post eam : afferentur tibi. Afferentur in lætítia et exultatióne; * adducentur in templum Regis. Pro pátribus tuis nati sunt tibi fílii : * constítues eos príncipes super omnem terram. Mémores erunt nóminis |