quóniam tu, Dómine, adju- Ut mítiges ei à diébus mavisti me, et consolátus es me. lis, donec fodiátur ресса D egit. Psalmus 93. Eus ultiónum Dóminus, *Deus ultiónum liberè * Exaltáre, qui júdicas terram: redde retributiónem superbis. Usquequò peccatóres, Dómine, * úsquequò peccatóres gloriabuntur? Effabuntur et loquentur iniquitátem? * loquentur omnes qui operantur injustítiam ? Pópulum tuum, Dómine, humiliavérunt, * et hæredi tátem tuam vexavérunt. Víduam et ádvenam interfecérunt, * et pupillos occidérunt. Et dixérunt: Non vidébit Dóminus, nec intélliget Deus Jacob. tóri fóvea. Quia non repellet Dóminus plebem suam ; * et hæreditátem suam non derelinquet; * et Quoadusquè justítia convertátur in judícium, qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde. Quis consurget mihi ad--versùs malignantes? * aut quis stabit mecum adversùs operantes iniquitátem? Nisi quia Dóminus adjúvit me, *paulò minùs habitasset in inferno ánima mea. Si dicébam: Motus est pes meus; * misericórdia tua, Dómine, adjuvábat me. Secundùm multitúdinem dolórum meórum in corde meo,* consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam. Numquid adhæret tibi sedes iniquitátis, qui fingis labórem in præcepto? Captábunt in ánimam justi, et sánguinem innocentem condemnábunt. Et factus est mihi Dóminus in refúgium, et Deus meus in adjutórium spei meæ. Et reddet illis iniquitátem ipsórum, etin malítia eórum disperdet eos : * disperdet illos Dóminus Deus noster. AD LAUDES MATUTINAS. Domine meæ, Super me confirmátus est furor tuus * et omnes fluctus tuos induxisti super me. Longè fecisti notos meos à me : * posuérunt me abo minatiónem sibi. Tráditus suin et non egrediébar: * óculi mei languérunt præ inópia. Divisio Psalmi 87. Lamávi ad te, Dómine, totâ die: * expandi ad te manus meas. Numquid mórtuis fácies mirabília, * aut médici suscitábunt, et confitebuntur tibi? Numquid narrábit áliquis in sepulcro misericórdiam * tuam, et veritátem tuam in perditióne? Numquid cognoscentur in ténebris mirabília tua, * et justítia tua in terra oblivió nis? Et ego ad te, Dómine, clamávi; et manè orátio mea prævéniet te. Utquid, Dómine, repellis oratiónem meam ; * avertis fáciem tuam à me? Pauper sum ego, et in labóribus à juventúte mea; * exaltátus autem humiliátus sum, et conturbátus. In me transiérunt iræ tuæ, * et terróres tui conturba vérunt me. Circumdedérunt me sicut aqua totâ die, * circumdedérunt me simul. Elongasti à me amícum et próximuin, * et notos meos à miséria. Psalmus 142. Dnem meam: auribus pérOmine, exaudi oratió cipe obsecratiónem meam in veritáte tua; * exaudi me in tua justítia. Et non intres in judícium cum servo tuo, * quia non justificábitur in conspectu tuo omnis vivens. Quia persecutus est inimícus ánimam meam : * humiliávit in terra vitam meam. Collocávit me in obscúris sicut mórtuos séculi; * et mine, vivificábis me in æquitáte tua. Edúces de tribulatióne ánimam meam ; * et in misericórdia tua disperdes inimícos meos. Et perdes omnes qui tríbulant ánimam meam, * quóniam ego servus tuus sum. Canticum Clamávi de tribulatióne, p. 276. in Psalmus 150. Audáte Dóminum Sanctis ejus:*laudáte eum in firmamento virtútis ejus. Laudáte eum in virtútibus ejus: * laudáte eum secundùm multitúdinem magnitúdinis ejus. Laudáte eum in sono tubæ : * laudáte eum in psaltério et cíthara. Laudáte eum in tympano et choro : * laudáte eum in chordis et órgano. Laudáte eum in cymbalis benesonántibus; laudáte eum in cymbalis jubilatiónis : * omnis spíritus laudet Dómi Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam: * propter nomen tuum, Dó- num. IN OFFICIO PRIMÆ LEGENDI. De Jejunio et observantia Quadragesimali. Quadragesima. phi, Aurelianensis episco pi. Ann. 797. can. 37. Ejúnium (in QuadragéJsima) præeter dies Dont nicos qui jejúnio substracti sunt, nullátenùs resolvátur, quia isti dies décimæ sunt anni, quos cum omni religióne et sanctitáte transigere debemus. Hoc témpore non jejunáre, præceptum Dei transcéndere est. Præter in phi, Aurelianensis episcopi. Ann. 797. c. 38 et 43. Iébus jejunii eleemósy Dnafacienda est; et cibum vel potum quo quisque uti débuit, si non jejunáret, paupéribus éroget. Pene' non valet jejúnium, quod oratió- FERIA TERTIA. ÆGróti, firmos ac párvulos, quisquis Gróti, cùm per invale túdinem córporis jejunáre non possint, quodam íntimi ánimi dolóre gémituque, ut sanctus Augustínus monet, cibum cápiant, pro eo quòd, áliis jejunántibus, ipsi abstinére non possint. Čáveant autem quod ex ejusdem sancti Augustini senténtia cautum est, ne álios suo exemplo ad violandum jejúnium próvocent. De Sacramento Pœnitentive in genere. FERIA QUARTA Quatuor Temporum. non jejunaverit, poenam sibi ácquirit. Eos dies Dóminus per semetipsum sacro jejúnio consecrávit. Tu autem, Dómine, miserére nostrî. R. Deo grátias. Sic respondetur in fine cujuscumque Canonis. FERIA SECUNDA. Ex Capituláribus Theodul Ex Concílio Tridentino. Ι can. I. non esse verè et própriè sacramentum pro fidélibus, quótiès post Baptismum in peccáta labuntur, ipsis Deo reconciliandis, à Christo SI quis dixerit in Catholica Dómino institútum; anathė Ecclésia Poeniténtiam ma sit. FERIA QUINTA inter Quatuor Tempora. Ex Epístola decretáli sancti Leónis pape, ad Theodórum Forojuliensem epís copum. Ann. 452. num. 2. refertur à Gratiano de Poenitent. dist. 1. can. Multiplex. Mi Ultiplex misericórdia Deiitàlápsibus subvenit humánis, ut non solùm per Baptismi grátiam, sed étiam per Poeniténtiæ medicinam spes vitæ reparétur æternæ ; ut qui regeneratiónis donum violassent, próprio se judício condemnantes, ad remissiónem criminum pervenirent. Mediátor enim Dei et hóminum homo Christus Je sus, hanc præpósitis Ecclésiæ trádidit potestátem, ut et confiténtibus actiónem Poeniténtiæ darent, et eos salubri satisfactióne purgátos ad communiónem Sacramentórum per jánuam reconciliatiónis admitterent. FERIA SEXTA Quatuor Temporum. Ex Concilio Tridentíno. Sessio 14. de Pænitentia. tris flétibus et labóribus, di- Sess. 6. de Justificatione. Q Ui Per peccáta à Deo aversi erant, disponunturad justítiam, dum excitáti divinâ grátiâ et adjúti, líberè moventur in Deum, credentes vera esse quæ divinitùs reveláta et promissa sunt; et dum peccatóres se esse intelligentes, à divinæ justítiæ timóre, quo utiliter concutiuntur, ad consequendam Dei misericórdiam se convertendo, in spem eriguntur, fidentes Deum sibi propter Christum propitium fore, illumque tanquam omnis justitiæ fontem diligere incípiunt: ac proptereà moventur adversùs peccáta per ódium áliquod et detestaliónem. |