ει δ' αυ δύναιό μ' όμμάτων ιδείν άνευ,
πηγής τ' ακούσαι της άκουούσης άτερ,
γλώσσης τε χωρίς ανταμείψασθαι πάλιν,
έννοιαν ασκών, τυφλός ών, ώτων δίχα, 40
κακών άφωνος ρημάτων, εγώ τότ' αν
ουδέν προτιμων ημέρας κατασκοπής
παντ' άν φράσαιμι τάμα σου φρονήματα.
νύν δ' ού φράσαιμ' άν, αλλ' όμως σ' άγαν φιλώ,
και δη δοκώ σε προσφιλώς έχειν έμοί.

ΦΕΡ' ελθε δεύρ', Ούβερτε. πολλά σου πάλαι
της ευμενείας της πρίν αντοφείλομεν,
ψυχή δε, φίλταθ’, ήν τόδ' αμπέχει δέμας,
εν μέν παθούσ’ έξοιδεν, εις δ' υπερβολήν
ευ σ' αντιδρώσα τούτ' αμείψεται χρέος
όρκων δε των σών οθς εκών ομώμoκας
κείται παρ' ημίν ζώσα κού φρούδη χάρις.
δος δή χερός μοι πίστιν.-έσθ' ό σοι λέγειν
έμελλον άρτι, φίλτατ', αλλά κρείσσονι
καιρώ μεταύθις εξερω προσαρμόσας.

10 καίτοι σάφ' ίσθι τούτόγ', αιδούμαι λέγειν

ως ευ φρονώ σοι και το σον στέργω κάρα. ΟΥ. ώναξ, χάριν σοι δήτα μυρίαν έχω. ΙΩ. άλλ' ουδέν έστι νύν μέν ανθ' ότου τόδε

λέγειν σε χρήν, έσται δε δευτέρω χρόνω, ν. 38. Vid. Soph. Ed. Tyr. 1386.

ν. 42. The introduction into this line of the word κατασκοπη has been suggested by Mr. Wordsworth's translation.

Yet it shall come, for me to do thee good. I had a thing to say ;-but let it go: The sun is in the heaven, and the proud day, Attended with the pleasures of the world, Is all too wanton, and too full of gawds, To give me audience. If the midnight bell Did, with his iron tongue and brazen mouth, Sound One unto the drowsy race of night; If this same were a churchyard where we stand, And thou possessed with a thousand wrongs; Or if that surly spirit, melancholy, Had baked thy blood, and made it heavy, thick, (Which, else, runs tickling up and down the veins, Making that idiot, laughter, keep men's eyes, And strain their cheeks to idle merriment, A passion hateful to my purposes ;) Or if that thou could'st see me without eyes, Hear me without thine ears, and make reply Without a tongue, using conceit alone, Without eyes, ears, and harmful sound of words; Then, in despite of brooded watchful day, I would into thy bosom pour my thoughts : But, ah, I will not :-yet I love thee well; And, by my troth, I think, thou lov’st me well.

ήξει γάρ ήμαρ, κάν τύχη βραδεί ποδι,
ότα σαφώς έργοισιν εύνοιαν φανώ.
είεν. λόγον μέν σοι τιν' ήθελον λέγειν.
καίτοι το σιγαν κρείσσον, έν γάρ ουρανό
ήλιος ελαύνει, και χλιδαϊσιν ημέρα

20 φλαυρών τε πλήθει τερψέων γαυρουμένη ημάς επωπά, και τόδ' ουκ ανέξεται κλύουσα τουπος: ει δε νύν χαλκόστομος έκλαζε κώδων νυκτός εν μέσω δρόμο, ει νεκρόδεγμον ενθάδ' ούπερ έσταμεν ήν τυμβόχωστον έρκος, αναρίθμοις δε συ κακοίς έκαμνες έσχατ' εσχάτων παθών, καί σοι μελάγχολός τις ωμόφρων κότος πεπηγός είχεν αίμα και παχνούμενον, ο ζεϊν τα πλείστ’ είωθε κάν διαρροαίς 30 πηδάν ελαφρώς, κουφόνουν τ' εν όμμασιν ανήψε φαιδρότητα, και διαστρόφους γέλωτι τείνει νηπίω παρηίδας, oς τoίσδε πλείστον οίς έχω βουλεύμασιν εχθρός καθεστηκ', ει συ χωρίς όμμάτων οράν κατώδης, τήν δ' εμήν ώτων άνευ αυδήν ακούειν, κάξαμείβεσθαι πάλιν φωνήν έχων άφθογγον, εννοία μόνη κλύων έμ', είσορών τε, και προσεννέπων, ου ταν άυπνος ημέρας κατασκοπή,

40 ουδ' ηλίου τόδ' όμμα μ' αν κατέσχεθεν το μη ούχ άπασάν σοι γεγωνίσκειν φρένα. νύν δ' ου λέγοιμ' άν.-αλλ' όμως φιλώ σ' εγώ, κάμ', ώσπερ οίμαι, και σύγ' εξ ίσου φιλείς.

Ad. But do not so: I have five hundred crowns, The thrifty hire I sav'd under your father, Which I did store, to be my foster-nurse, When service should in my old limbs lie lame, And unregarded age in corners thrown: Take that: and He that doth the ravens feed, Yea, providently caters for the sparrow, Be comfort to my age! Here is the gold: All this I give you. Let me be your servant: Though I look old, yet I am strong and lusty: For in my youth I never did apply Hot and rebellious liquors in my blood; Nor did not with unbashful forehead woo The means of weakness and debility; Therefore my age is as a lusty winter, Frosty, but kindly. Let me go with you: I'll do the service of a younger man, In all your business and necessities.

Or. O good old man: how well in thee appears The constant service of the antique world, When service sweat for duty, not for meed! Thou art not for the fashion of these times, Where none will sweat, but for promotion ;

10

ΑΔ. ΜΗ δήτα δράσης ταυτά γ’ –αργύρου πάλαι

σμικρόν τι θησαύρισμα φειδώλω βίω
έσωσα, του σου πατρός οικέτης γεγώς,
πολιαϊς τιθηνών τούθ' ετοιμάσας, επει
άρθροισι γήρας χωλοποιον εμπέσοι,
το λαξπάτητον, κάκποδών βεβλημένον.
σύ νυν δέχoυ μοι τούτο, χώ καθ' ημέραν
στρουθούσι και κόραξι πορσύνων τροφήν
κάμοι τροφεύς γένοιτο τούντεύθεν βίου.
ιδού, τόδ' έστι,-τούτό σοι δίδωμι πάν,
ξύν σοι δ' εκών εκόντι γ' είμι πρόσπολος.
γέρων μεν είμ' ες όψιν, ισχύω δ' όμως,
ώρα γάρ ασκών έν νέα το σωφρονείν,
ουπώποθ' υγιές αίμα μαργώντων φλογί
ποτών έφυρον, ουδ' αναισχύντως χλιδάς
θηρών νοσωδείς εξετηκόμην σθένος
τουγάρ το τούδε γήρας ως χειμώνα ποτε
ισχυρός ήλθε, ψυχρόν, ευμενές δ' όμως.
ίθ', έα μ' έπεσθαι, μηδέ νοσφίσης σέθεν,
1θ', άντομαί σε.-Πάνθ' όσ' άν νεανίας

δύναιτο, δράσω, σην χάριν πονούμενος.
ΟΡ. ώ λήμ’ άριστον, ώς συ τοίς πάλαι πρέπεις

θνητοίς βεβαιότητι γενναία φρενών,
οι δεσπόταισι γνησίω προθυμία
έκαρτέρουν κάμνοντες, ου κέρδους χάριν.
νύν δ' εν βροτοίσι τάμπαλιν νομίζεται,
κουδείς αμισθί τους πέλας πονεϊν θέλει,

20