ὃς, αὐτὸς αὑτῷ γαῖαν οὐχ εὑρὼν, ὅμως τοῖς οἷς πάροιθε συμβαλὼν ναυαγίοις, ἔμοιγ' ἔδειξεν ἀσφαλῆ τύχης ὁδόν. 15 20 καὶ τοῦδε πρῶτον συμφορὰν, δι' ὧν τ ̓ ἔφυ, σκοπεῖν λέγω, στυγεῖν δὲ φιλοτίμους τρόπους· οὗτοι γὰρ, οὐδὲν ἄλλο, δαιμόνας θρόνων τοὺς πρόσθεν ἐξέστησαν, οὐρανοῦ γένος· πῶς οὖν ποτ ̓ ἄνθρωπός γε, καὶ Θεοῦ περ ὧν εἴκασμα, τῶνδ ̓ ὄναιτ ̓ ἄν; ὕστερον δ ̓ ἀεὶ τίμα φίλων σεαυτόν· ἦν δ ̓ ἐχθρός τις ᾖ, ἐσθλοῖσιν ἀντάμειψον· οὐ γὰρ ἄργυρος φίλους ποιήσει τῆς ἀληθείας πλέον. ἀεὶ δὲ χειρὶ πρόσφερ ̓ ἡσύχους τρόπους, ὅπως ἀλύξεις τὸν κακόγλωσσον φθόνον. δεινῶν δὲ μηδὲν ἐντρέπου, δίκαιος ὤν. ὅσ ̓ ἂν ποιῇς δὲ, πάνθ ̓ ὑπὲρ πάτρας ποίει, Θεοῦ τ', ἀληθοῦς τ ̓ ἦν δ ̓ ἀρ ̓ ἐκ τούτων πέσῃς, Θεῷ τ ̓ ἀρεστὸς καὶ βροτοῖς ἁγνὸς θανεῖ. βασιλεῖ δ' ἄμυνον.—νῦν δέ μ' εἰς δόμους ἄγε ἤ τ ̓ εὐσεβὴς φρήν τἄλλα δ ̓ οὐκ ἔτ ̓ ἔστι μοι. φεῦ· Κρομύελλε φίλτατ', εἰ γὰρ, ἣν ἐμῷ χάριν βασιλεῖ ποτ' εἶχον, τήνδε καὶ σμικρὸν μέρος Θεῷ προσεθέμην· οὐ γὰρ ἐν γήρᾳ ποτ ̓ ἂν γυμνόν μ' ἀφῆκε τοῖς ἐμοῖς ἐναντίοις. 25 30 35 40 CORIOLANUS. ACT 5. Sc. 3. THOU know'st, great Son, The end of war's uncertain: but this certain, To tear with thunder the wide cheeks o' the air, Ὦ ΚΛΕΙΝΟΝ ἀμὸν σπέρμα, γιγνώσκεις ὅτι ἔργων τελευτῇ, πατρίδ ̓ ἀϊστώσας δορί· 5 αἰσχρὸν δὲ μίμνει καὶ μεθύστερον κλέος.— Β 5 10 15 20 25 Like one i' the stocks. Thou hast never in thy life Shew'd thy dear mother any courtesy ; When she, (poor hen!) fond of no second brood, Has cluck'd thee to the wars, and safely home, Loaden with honour. Say my request's unjust, And spurn me back. But, if it be not so, Thou art not honest; and the gods will plague thee, Down, ladies! let us shame him with our knees! μάτην τάδ', ὥς τιν ̓ ἐν ξυλῷ καθήμενον; νίκης ἔχοντ ̓ ἐσῆγε πάντιμον γέρας. 30 πρὸς ταῦτά μ', εἰ σύγ ̓ ἄδικα λίσσεσθαί μ' ἐρεῖς, λάκτιζε, φείδου μηδέν· εἰ δέ γ' ἔνδικα, εἴρξεις δὲ τιμῆς τῆς προσηκούσης ἐμὲ, τῶν μητρὸς, οἶμαι, καταφρονῶν, κακός τ ̓ ἔσει, τίσιν τε μεγαλὴν οὔτι μὴ φύγῃς θεῶν. ἁνὴρ ὅδ', ὡς ἔοικεν, ἔμπάλιν στρέφειν φίλαι γύναικες, προσπίτνειν ἤδη δοκεῖ. 35 ἱκετῶν γ ̓ ὁμαίμων κάρτ ̓ ἂν αἰδοῖτ ̓ ἂν γονύ. 40 v. 26. Atticis erat τὸ ξύλον penæ genus. Aristoph. Eq. οἷόν σε δήσω τῷ ξυλῷ. ν. 28. ν. 30. Eurip. Iph. Aul. δείξεις δὲ ποῦ μοι πατρὸς ἐκ ταὐτοῦ γεγώς; ὀρνὶς νεόσσων οὔποτ ̓ ἐκλιπών φόβον. v. 38. Soph. Trachin. ἀνὴρ ὅδ ̓, ὡς ἔοικεν, οὐ νέμειν ἐμοὶ et Æschyl. Persæ, |