Obrázky na stránke
PDF
ePub

νῦν δ' οἱ μέγα σθένοντες, οἱ πεδάρσιον
δεινὴν τρέφοντες ἀντίπνουν τήνδε στάσιν,
τοὺς δυσμενεῖς σφιν ἐξερευνώντων θεοί.
οὗτος, τί δ ̓ οὐκ ἔφριξας; ὅστις ἐν φρεσὶ
ξύνοισθ ̓ ἀπύστοις ἀμπλακήμασι ξυνὼν,
δίκης ἄπληκτος· ἔῤῥε, χείρ μιαιφόνος,
κρύψον σὺ σαυτὴν, κρύψον, ὦ ψευδωμότα,
λόγῳ μὲν ἐσθλὸς, ἀνόσιος δ ̓ ἔργοισιν ὤν
καταῤῥακώθητ ̓, ὦ πανοῦργ ̓, ὅστις λάθρα
ἔτλης ὑπελθὼν καὶ τό γ ̓ εὐπρεπές τρέφων
φονεὺς γενέσθαι καὶ παλαμναῖος βροτῶν.
ἴτ ̓, ὦ μιάσματ ̓ ἔνδον ἐσφραγισμένα,
κλείθρων λυθέντων τούσδ ̓ ἀνειμέν ̓ ἐμφόβους
σαίνειν χρεὼν κλητῆρας. ἀλλὰ τἀμὰ γὰρ
πεπονθότ ̓ ἐστὶ μᾶλλον ἢ δεδρακότα.

1838.]

ΝΥΝ ἐννοοῦ καιρόν τιν, εὔθ ̓ ὁμορρόθουν
βρόμῳ βάδην ἕρποντι διατόρον κνέφας
πληροῖ μέγ ̓ ἀμφιχαῖνον αἰθέρος κύτος.
κατ ̓ εὐφρόνην γὰρ κοιλογάστορα ψόφος
βομβεῖ τις Ἄρεως δίδυμος ἐν μεταιχμίοις,
ἄσημ ̓ ὑπηχῶν· ὥστε τοὺς τεταγμένους
σχεδὸν δέχεσθαι φύλακας ἀλλήλων πάρα
ψιθυροὺς λαθραίας ξυμβόλων παραλλαγάς.
φρυκτοὶ δὲ φρυκτοῖς ἀντιλάμπουσιν, φλόγα
ξανθὴν πνέοντες· ἣν διοπτεύων Ἄρης
λυγαῖον ὄμμα δέρκεται, διπλοῦς διπλοῦν.
πώλων δ ̓ ἄρ ̓, ὡς ἐναντί ̓ ἐμβριμωμένων

30

40

10

Piercing the night's dull ear; and from the tents,

The armourers, accomplishing the knights,

With busy hammers closing rivets up,

Give dreadful note of preparation.

The country cocks do crow, the clocks do toll,
And the third hour of drowsy morning name.
Proud of their numbers, and secure in soul,
The confident and over-lusty French
Do the low-rated English play at dice;
And chide the cripple tardy-gaited night,

Who, like a foul and ugly witch, doth limp

So tediously away. The poor condemned English, Like sacrifices, by their watchful fires

Sit patiently, and inly ruminate

The morning's danger; and their gesture sad,
Investing lank-lean cheeks and war-worn coats,
Presenteth them unto the gazing moon

So many horrid ghosts. O, now, who will behold
The royal captain of this ruin'd band,

Walking from watch to watch, from tent to tent, Let him cry,-Praise and glory on his head!

πώλοις, φρυάγματ' οὐράνια, κόμπου πλέα,
βάλλει δι ̓ ὤτων εὐφρόνην· τοὺς δ ̓ ἱππότας
σκηνῶν ἔσωθεν οἱ σιδηροτέκτονες
πανοπλίᾳ κοσμοῦσι, καὶ σφυρῶν ὕπο
σπουδῇ σαγὰς γομφοῦντες εὐπαγῶς ἔχειν
δεινόν τιν ἤδη φροιμιάζονται κλόνον.
οἱ δ' ἐξ ἀγρῶν ὄρνιθες ᾄδουσιν λιγύ
χαλκοῦς δὲ κλάζων ὄρθρον ἀγγέλλει βαθὺν
κώδων, τετάρτου φύλακος ὡς κληρουμένου.
καὶ μὴν ἐκεῖ μὲν, ἀνδροπληθείᾳ στρατοῦ
ἀβουλίᾳ τε κουφονῷ γαυρούμενοι,
Γαλατῶν ὁ θερμὸς ὀψίφρων τ' ἄγαν λεὼς
τοὺς ἀνθαμίλλους τοὺς ἴσους τῷ μηδενὶ
κύβοις διεμπολῶσιν· ἐν δὲ κερτομεῖ
βραδυσκελή τις εὐφρόνην, οἵα σχολῇ
στυγνῆς ἀμόρφου τ ̓ ἐν τρόποις ἀγυρτρίας
εἰλύεται χωλὸν πόδ ̓ ἐξέλκουσ ̓ ὁδῷ.
οἱ δ ̓, ὡς θανούμεν ̓ εὐμαρῆ προσφώγματα,
ἄνδρες Βρέταννοι τλημόνως φρυκτοῖς πάρα
θακοῦσ ̓, ἀγῶν ἑπον ἐννοούμενοι·

ὁμοῦ δ ̓ ἔχοντες σχῆμά θ' ὡς λυπουμένων,
γνάθους τ' ἀσάρκους, κοὐκ ἀγύμναστον μαχῶν
στολὴν, Σελήνῃ νυκτὸς ὀφθαλμῷ βλέπειν
σκιῶν πρέπουσιν ἐμφόβων μιμήματα.
νῦν τοῦ πανωλοῦς τοῦδε τὸν σεμνὸν στόλου
λοχαγὸν εἰσιδών τις, ὡς σκηνήν τε καὶ
φρουρὸν πρὸς ἄλλοτ ̓ ἄλλον εἱλίσσει πόδα,
πῶς οὐκ ἂν εὔξαιτ ̓, ὦ θεοί, δότ ̓ εὐκλεὲς
τοῖον γενέσθαι μηδ' ἀκήρυκτον κάρα;

20

30

40

For forth he goes, and visits all his host;

Bids them good-morrow, with a modest smile:
And calls them-brothers, friends, and countrymen.
Upon his royal face there is no note,

How dread an army hath enrounded him:

Nor doth he dedicate one jot of colour
Unto the weary and all-watched night:
But freshly looks, and overbears attaint,
With cheerful semblance and sweet majesty;
That every wretch, pining and pale before,
Beholding him, plucks comfort from his looks:
A largess universal, like the sun,

His liberal eye doth give to every one,
Thawing cold fear.

KING HENRY VI. PART III. ACT 2. Sc. 5.

THE battle fares like to the morning's war, When dying clouds contend with growing light; What time the shepherd, blowing of his nails,

Can neither call it perfect day, nor night.
like a mighty sea,

Now sways it this way, like a
Forced by the tide to combat with the wind;

Now sways it that way, like the self-same sea,

[1839.

στείχων γὰρ οὖν τὸν πάντα ποιμαίνει στρατὸν, ἀσπάζεται δὲ σωφρόνως γελῶν ἅμα,

καὶ δὴ κικλήσκει ξυγγόνους, ἄνδρας φίλους,
καὶ ξυμπολίτας ἐν τρίτοις προσφθέγμασιν.
ἔν τοι προσώπῳ γ ̓ εὐγενεῖ σήμ ̓ οὐκ ἔνι,
οἵῳ ξύνοιδεν ἐγκυκλούμενος στρατῷ·
οὐδ ̓ αὖ τι φρουραῖς παννύχοις παρειμένος
ἤμειψε χροιᾶς ἄνθος ἀλλ' ὁρᾷν πρέπει
ὑγιής· κόπον δὲ καρτερῶν ὑπερτρέχει,
ἄναξ τύραννον σχῆμα φαιδρωπόν τ' ἔχων·
ὥστ ̓, εἴ τις ὠχρὸν ὄμμα τήκεται τάλας,
τοῦτον δεδορκὼς, αὐτόθεν θαρσύνεται·
οὗ πρευμενὴς ὀφθαλμός, ὥς τις ἥλιος,
κοινόν τι πᾶσιν εἷς πολὺς χαρίζεται,
ψυχρὸν φίλαις αὐγῇσι θερμαίνων φόβον.

1839.]

Ὁ νῦν προβαίνειν ὡς ἑωθινὸς δοκεῖ
ἀγὼν, ἐπεὶ φθίνοντα συμβάλλει μάχην
νέφη πρὸς ἀντέλλοντος ἡλίου φάος
ἐπεὶ δ ̓ ὁ ποιμὴν ὄνυχα θερμαίνων πνοαῖς
οὔτ ̓ εὐφρόνην τέλειον οὔτ ̓ ἦμαρ καλεῖ.
νῦν μὲν προσέρπει τῇδ ̓, ὅπως κλυδὼν μέγας,
ὃς ἐξ ἀνάγκης ποντίας πλημμυρίδος

ἦλθ ̓ εἰς ἔριν πρὸς πνεῦμα· νῦν δ ̓ ἐκεῖ ῥέπει,

50

21. Noctis tempus in quatuor excubias distributum fuisse docet auctor Rhesi :καὶ τετράμοιρον νυκτὸς φρουράν,

29. εἰλύεται. Vid. SOPH. Philoct. 291.

εἰλυόμην δύστηνος ἐξέλκων πόδα,

de eaque voce BUTTMM. Lexil. p. 274. 55. Vide S. C. THEBAS, V. 6.

« PredošláPokračovať »