Prendit amicus inops, remque omnem surdaque vola
Condidit Ioniô: iacet ipse in litore, et unâ
Ingentes de puppe dei, iamque obvia mergis

Costa ratis lacerae.

Nunc et de cespite vivô Frange aliquid: largire inopi, ne pictus oberret Caerulea in tabulâ. Sed coenam funeris heres

Negliget iratus, quod rem curtaveris: urnae
Ossa inodora dabit, seu spirent cinnama surdum,
Seu cerasô peccent casiae, nescire paratus.

,,Tune bona incolumis minuas?" -Et Bestius urget Doctores Graios: Ita fit, postquam sapere urbi Cum pipere et palmis venit nostrum hoc maris expers:

Foenisecae crassó vitiarunt unguine pultes. —
Haec cinere ulterior metuas? at tu, meus heres
Quisquis eris, paullum a turbâ seductior audi:
O bone, num ignoras? missa est a Caesare laurus
Insignem ob cladem Germanae pubis, et aris
Frigidus excutitur cinis: ac iam postibus arma,
Iam chlamydes regum, iam lutea gausapa captis,
Essedaque, ingentesque locat Caesonia Rhenos
Dis igitur genioque ducis centum paria, ob res
Egregie gestas, induco. Quis vetat? aude!
Vae, nisi connives! oleum artocreasque popello
Largior. An prohibes? · dic clare!

inquis.

Non adeo,

Exossatus ager iuxta est. Age, si mihi nulla
Jam reliqua ex amitis, patruelis nulla, proneptis
Nulla manet patrui, sterilis matertera vixit,
Deque avià nihilum superest: accedo Bovillás
Clivumque ad Virbî : praesto est mihi Manius heres.“-
Progenies terrae ?
,,Quaere ex me, quis mihi
quartus

Sit pater: haud prompte, dicam tamen. Adde etiam

unum,

Unum etiam: terrae est iam filius. Ét mihi ritu

Manius hic generis prope maior avunculus exit.
Qui prior es, cur me in decursu lampada poscis ?-
Sum tibi Mercurius: venio deus huc ego, ut ille
Pingitur. An renuis? vin tu gaudere relictis?"
Deest aliquid summae.

,Minui mihi: sed tibi to

tum est,

Quidquid id est. Ubi sit, fuge quaerere, quod mihi

quondam

Legarat Stadius, neu dicta repone paterna:

Foenoris accedat merces: hinc exime sumptus. "

Quid reliquum est ?

, Reliquum? nunc nunc im-
pensius unge,

Unge puer caules. Mihi festà luce coquatur
Urtica, et fissâ fumosum sincipat aure,"
Ut tuus iste nepos olim, satur anseris extis,
Quum morosa vagô singultiat inguine vena,
Patriciae immeiat vulvae? mihi trama figurae
Sit reliqua: ast illi tremat omentô popa venter?"
Vende animam lucro: mercare, atque excute sollers
Omne latus mundi, ne sit praestantior alter
Cappadocas rigidà pingues plausisse catastà.

Rem duplica.

Feci : iam triplex, iam mihi quartó, Iam decies redit in rugam. Depinge, ubi sistam. Inventus, Chrysippe, tui finitor acervi!

D. IVNII IV VENALIS

SATIRAE XVI

AD

OPTIMORVM LIBRORVM FIDEM

ACCVRATE EDITA E.

D. IVNII IVVENALIS

VITA

QVAE VVLGO TRIBVITVR SVETONIO,

Iunius Iuyenalis, libertini locupletis, incertum filius,

an alumnus, ad mediam fere aetatem declamavit, animi magis cansa, quam quod scholae se aut foro praepararet. Deinde paucorum versuum Satira non absurde composita in Paridem pantomimum poetamque eius semestribus militiolis tumentem, hoc genus scripturae industriose excoluit. Et tamen bene diu ne modico quidem auditorio quidquam committere est ausus. Mox magua frequentia magnoque successu bis ac ter auditus est, ut ea quoque, quae prima fecerat, inferciret novis scriptis:

Quod non dant proceres, dabit histrio. tu Came

rinos

Et Bareas, tu nobilium magna atria curas. Praefectos Pelopea facit, Philomela tribunos. Erat tum in deliciis aulae histrio: multique fautorum eius quotidie provehebantur. Venit ergo Iuvenalis in suspicionem, quasi tempora figurate notasset, ac statim per honorem militiae, quamquam octogenarius, Urbe submotus missusque ad praefecturam cohortis, in extrema Aegypti parte tendentis. Id supplicii genus placuit, ut levi atque ioculari delicto par esset. Verum intra brevissimum tempus angore et taedio periit.