17. haud recte factum, nolito :
factum non recte, noli
19. perfer id ipsum: ferre memento
22. struit insidias lacrimis: lacri-
mis struit insidias
23. sequentur: secuntur
24. proponas: pro pœnis

26. Æqua diligito cares: Dilige
non ægra caros

Lib. IV. 1. obsunt: obsint

ib. quo te nitare: quod te vitare 3. fueris contentus eo: contentus eo fueris

5. denari: denarium

ib. captat ab ære: captat habere 6. se non habet: sed non habet 7. ingenium imperium

9. gratis, ne vende: gratis concede ib. lucrorum est: lucrosum est 14. quisquam melior : quisquam est

melior

17. Quo tibi divitias: Quid tibi
divitiæ

19. noli ridere: noli irridere
ib. quicunque senet: quocunque

sene

20. recessit: recedit

21. Perspicito tecum tacitus: Prospicito cuncta tacitus

ib. Sermo etenim Sermo homi

num

24. etenim rerum etenim est

rerum

25. Mali nimia est quæcunque : mali est homini quæcunque

26. palam palam aut

ib. rursum: rursus

27. semper quæ adversa: semper adversa

28. cessa: cesses

31. sed juncta : et juncta
ib. blandum : lautum

32. Demisso tacitos animo: De-
missos animo et tacitos
ib. Qua flumen : Quo flumen
33. Quum tibi displiceat rerum
fortuna tuarum: Cum fortuna
tua rerum tibi displicet ipsi
36. tu flere querendo : merere do
lendo

ib. quum contigit : si contigat
37. amice: amicum
38. umbra: umbram
39. Ne credas: Nec credas
40. potuit: poterit

....

44. cave sis, ne: caveas, ne
45. Cum famulos
Ut servos
Cum servos .... Et famulos
48. tibi sit conjunx: conjuux tibi
sit

49. multa, et vita nil velle: multa
vita nescire

50. sensus fecit: fecit sensus

Disticha hoc ordine leguntur. 1. 2. 3. 11. 4. 5. 6. 22. 7. 23. 8. 26. 9. 27. 10. 51. 11. 28. 4. 29. 30. 13. 31. 15. 33. 18. 16. 17. 34. 52. 36. 19. 32. 20. 37.21.38. 24. 35. 43. 40. 46. 47. 25. 44. 39. 45. 49. 48. 53. 54. 50. 39. 42. 55. 56.

Augustissimo Potentissimoque Principi ac Domino CAROLO 11. Magna Britannia, Franciæ, et Hiberniæ, Regi, Fidei defensori, &c.

QUOD Sacrum hot divinorum Oraculorum systema, antiquissimis tam Synagogæ quàm Ecclesiæ versionibus explicatum, Majestati vestræ inscribere (Rex serenissime) nomenque tuum gloriosum eidem præfigere audeam, non mirabitur qui animo secum perpenderit, quòd veritatis verbique sui vindices et

The existence of this Dedication to Walton's Polyglott has been doubted by some-but having lately been discovered, it has been reprinted by Mr Lunn in large folio to bind up with other copies of the Polyglott. EDIT.

Defensores Deus Opt. Max. Reges et Principes constituerit: qui ut immensam ejus Majestatem mediâ quâdam inter Deum. et homines adumbratione repræsentant, sic ad eorum curam Mysteriorum suorum custodiam pertinere voluit. In quibus ut salutis humanæ codicilli, sic Regiæ potestatis diplomata, quibus Deus eos in terris vicariatu suo sublimes et sacrosanctos reddidit, conservantur. In his Reges Dei Ministros constitutos esse legimus: eorum mandatis in omnibus post Deum obtemperandum esse, à Rege Regum lege sempiternâ sancitum esse nec ab alio quàm à supremo vitæ ac necis arbitro (cui soli subsunt) gladium accepisse: quem qui ex manibus eorum extorquere conantur, ut læsæ Majestatis Divinæ reos sacra pagina damnat.

Nec immeritò Majestati vestræ consecrandum, ex primariâ Themidis lege, (quâ suum cuique tribuendum) quod non, nisi auspiciis vestris susceptum, vestrique favoris radiis animatum et in lucem editum. Nam antequàm operi manus admovissem, cùm specimen ejus quoddam per manus fidelissimi servi vestri, D. Georgii Ratcliffii To paxapírov, obtulissem, ut accuratâ judicii vestri lance penderetur: non solùm institutum nostrum oraculo vivæ vocis probâsti, sed insuper responsum Rege dignum dedisti: sc, si facultates in tristi illo exilii statu non defuissent, sumtus ad editionem necessarios ex ærario proprio te suppeditaturum. Quibus verbis planè aureis impulsus, necnon facultate à Reverendo in Christo patre ac D. Gulielmo Episcopo Londinensi (cui ex officio librorum imprimendorum inspectio incumbit) impetrata, concurrentibus suffragiis aliorum Præsulum Reverendorum, virorumque doctorum, quibus tanquam Ajacis clypeo munitus contra eorum tela, qui hoc falsò nobis objecerunt, nec Cæsaris, nec Ecclesiæ imaginem numismati nostro insculptam esse, tantæ molis opus aggressus sum, Etnâ quidem gravius, Herculeisque formidandum humeris; quod tamen divinâ aurâ adspirante, labore improbo, studiisque indefessis, ad exitum tandem deductum est. Quod in Ecclesiæ Catholicæ utilitatem, Matris Ecclesiæ Anglicanæ nuper inter luctus et suspiria gementis honorem, nominisque Augusti vestri famam nunquam intermorituram elaboratum, sacratissimis vestris pedibus sisto, ut sub tanti Mæcenatis umbone tutum requiescat, vivatque per secula, posterisque constet eo tempore orbi illuxisse, quo Carolus II. ut Regno et

Ecclesiæ naufragis subveniret, in supremum Navarchi solium evectus est. His accedat, quòd cùm officia omnia quæ à Sanctissimi Martyris rou v dylos Patris vestri servo et subdito debentur, tibi qui jure hæreditario in Regna succedis, ut successori indubitato solvenda sint, mihi vero nec publico in Ecclesiâ munere inter alios per conscientiam (durante schismate ac motibus intestinis) fungi licuerit, nec Regiæ familiæ officium præstare, æquum videbatur, hâc laborum nostrorum dedicatione rationem reddere temporis ac otii quibus invitus fruebar, ne inutilis vixisse videar.

prorsus

Opus itaque non tam meum quàm tuum tibi offero, tuum quia favore tuo susceptum, meque totum tuum, quantus quantus sum agnosco, meum verò quia operâ meâ qualicunque in ejus editione uti dignatus est operis auctor. Corollas itaque quas de floribus in horto nostro primò nascentibus contexui, meritò tibi fundi Domino offero.

Cur verò Aris tuis Tabulam hanc votivam citiùs non appenderim (quod ab ipso suscepti operis initio decretum fuisse multi mecum testari possunt) nimis notum est, cùm per infausta hæc tempora, omne erga Regiam Majestatem officium pro læsæ majestatis crimine haberetur; ita ut nec quæ Dei sunt Deo reddere, nec quæ Cæsaris Cæsari cuiquam impunè licuerit: unde qui sceptra tua prophanârunt, iidem ut foetus noster sine patrono adhuc vagaretur, effecerunt. Insidiabatur enim partui nostro Draco ille magnus, et per Tyrannidis suæ mancipia hoc agebat, ut in ipso partu opprimeretur, nisi ipsi ut patrono et protectori dicaretur. Deus verò ab ejus furore illum servavit, et nunc gratanter verum parentem lustricum palàm profiteri audet, cujus patrocinio fretus, omnes adversantium minas contemnit.

Appendant itaque alii parietibus tuis anathemata, aris tuis lucernas accendant, gemiliones offerant, sacrosanctum hunc divinorum Mysteriorum Thesaurum, veritatis cœlestis scrinium, ante omnia tibi gratum et acceptum esse dubitare nefas, cùm ab ipso profectum sit per quem Reges regnant, et Principes dominantur. In sacris enim hisce codicibus, plura et firmiorą habentur pro. supremâ Regum auctoritate fundamenta, quàm in omnibus totius orbis scriptis humanis: quos si consuluissent

turbones nostri, tot malorum Iliades, Regnum, et Ecclesias nuper florentissimas haud obruissent.

Solem in Britanniâ nunquam occidere scripsit quidam ex veteribus: at tenebris plusquàm Cimmeriis circumfusa, ac nocte perpetuâ sepulta quasi jacuit insula nostra, ex quo membra capiti repugnare cœperunt, nec ejus imperio subesse voluerunt; cùm plerique fuerint instar Epilepticorum, vel Phreneticorum, quorum motus convulsivi omnibus horrorem incusserunt; qui sub vanâ libertatis umbrâ, et per nimiam felicitatis luxuriantis intemperantiam, omnia in antiquum Chaos ferè redegerant. Maximè verò post occasum sideris illius nuper fulgentis, qui radiis suis orbem Britannicum illuminavit, beatissimi jam cœlorum Indigitis, Caroli primi, principis æternitatem diu promeriti; cujus nomen immortalitati consecratum post evanidas morientis seditionis nebulas, amorem ac admirationem sui apud omnes relinquet. At lætiùs jam spirare videntur et respirare Regna tua, jacturâ tam gravi adventu tuo resarcitâ, et ex Phoeniceis Caroli I. cineribus Carolo II. resuscitato, qui non tantùm nomen et Regna sustentat, sed et virtutes regias exhibet, tot provinciarum et populorum habenas in periculosissimis tempestatibus et fluctibus moderando; unde felicitatem suam tam præsens ætas, quàm sequentium annorum series agnoscent. Te enim quasi altero sole exoriente, post atram et luctuosam noctem, dies nobis felix faustusque illuxit, pace, Religione avitâ, cum legibus, et libertatibus subditorum virtute tuâ resuscitatis. Ventis enim et tempestatibus, quæ omnium submersionem minabantur, sedatis, mare pacatum et tranquillum, cœlumque nostrum, quod lugubri quasi veste indutum apparuit, serenum et sudum reddidisti. Fideles subditi quasi à morte resuscitati reviviscere sibi videntur, et magnitudine insperatæ redemtionis spectatâ, dicunt cum Judæis à Captivitate Babylonicâ redeuntibus, Eramus sicut somniantes. Amorem itaque et obedientiam, cùm primùm nacti sunt occasionem, ostenderunt, dum faustis acclamationibus te Patrem Patriæ prosequuntur, et ut alterum Mosem liberatorem celebrant. Cùm enim in marasmum incidisset corpus tam civile quàm Ecclesiasticum, et extremum spiritum trahere videretur, ecce tu alter Esculapius de cœlo delapsus, vitam miraculosè