IN ESCHYLI CANTUS

CHORICOS TENTAMINIS NOVI SPECIMEN.

NO. I.

POST ea, quæ de Choricis Cantibus Eschyleis haud ita pridem disseruit Burneius, Viri aliquot non indocti ad eandem ferè Spartam adornandam accesserunt. Inter quos facilè principatum tenet Elmsleius. Is enim, è cujus manu ferunt Censuram editionis Æschyli Promethei Blomfieldo procuratæ literis esse mandatam in Ephemeride Literariâ Edinburgensi, luculento sanè exemplo commonstravit, quanta locis Æschyli tenebricosis lux potuerit afferri, si quis Cantus Choricos metiendi rationem invenerit probatam. Virum de parente Tragicorum præclarè meritum velle sequi videntur tres Critici recentiores. At ex his, qui, ne longo quidem intervallo, Elmsleium sequi nequeunt, novissimus Criticus, in Ephemeride modo dictâ Censuram agens Tentaminis Burneiani, licet omnes Æschyli fabulas superstites, non leviter ille quidem sed datâ operâ, tractaverit, parum tamen inde Æschylo emolumenti, neque multum gloriæ sibi reportavit; neque super alios mihi sapere videtur. Feliciori, necne, successu, ipse ceteris præstare videar, systemata modò non omnia apud Eschylum Monostrophica in Antistrophica redigere aggressurus, judicium esto lectoris metricarum rerum periti.

In fabularum ordine vulgato primum locum habet Prometheus; qui tamen levissimum negotium facesset, si quidem Elmsleius Antispasticum Systema unicum paulò longiùs in carmen Antistrophicum disponi jussit. Quoniam autem non omnis ipse in partes Elmsleii accedo, ad meum quoque modulum v. 574. et sqq. scribendos exhibebo. Interim duo systemata præcedentia apponere juvat.

αντιστρ. γ.

βοᾶ πόντιος κλύδων,
στένει βυθὸς, συμπιτνῶν
κελαινὸς μύχος ὑποβρέμει

Αίδαο γας τε, παγαί θ'

στένουσιν ἄλγος οικτρόν.

In v. 425. vulgatum

πόνοις ὑποστενάζει.

ἀγνορύτων ποτάμων

rectius abest. In v. 426. móveis dauert' ἀκαμαντοδέτοις Τιτάνα λύμαις. MS. Colb. 1. αδαμαντοδέτοις: quæ lectio orta è v. 151. ταῖσδ ̓ ἀδαμαντοδέτοισι λύμαις originem dedit voci

ντοδέτοις

Ακαμαντοδέτοις sic & καμάτοις. Mox post θεῶν ponitur Ατλανθ', et post

ν.

σθένος ponitur κράταιον: utraque vox à gl. nascitur. Denique vulgato νώτοις admisso, syntaxis laborat. Πόνοις δ. v. 426, huc retrahitur: quod facilè in város delabi potuit, præsertim cùm Redde ὑποστενάζει in ὑποβαστάζει apud Rob. mutatum esset. Qui semper sub eminens robur Deorum et polum cœlestem laboribus gemit. Qui plures hujus Epodi distribuendi modos legere velit, is adeat Hermannum Observatt. Critt. §. 1. Criticum in Quarterly Rev. No. IX. et V. D. Edinburgh Rev. No. XXXV. è quibus alter aliud systema v. 899, et sqq. in Antistrophicam formam redigere conatus est, ad mentem Elmsleii: sed uterque fallitur. Est reverà Epodus, sed miserè vocibus glossematicis scatet. Ibi manifestò legendum est Μηδὲ κρεισσόνων ἄφυκτον όμμα προσδράκοι με Απόλεμος δε εγε πόλεμος, ἀπέρωτος ἵμερος : cf. Choeph. 599. ἀπέρωτος ἔρως. et Suppl. 90. Διὸς ἵμερος οὐκ εὐθήρατος ετύχθη.

ἀντιστρ. β'.

570

πλάνα τε νῆστιν ἀνὰ γῆν

παρ' ἁλίαν ψάμμον τ ̓ ἐξ ἐνέρων περῶν.

τάλαιναν οίστρος

ὁ δὲ πορεύεται δόλιον ὄμμ ̓ ἔχων,

Hæc excipit στρ. β'. et, quatuor senariis interpositis, ἀντιστρ. β'. quod carmen Antistrophicum primus detexit Elsmleius,

In 584. Vulgo εὑρών. Ald. ὡρῶν. Ipse dedi ἐρῶν. V. 586. Pro δείματι Guelph. δείγματι. Scriba voluit δήγματι: cf. 606. κέντροισι : quod perinde est. v. 607. Vulgo φοιταλέοισιν Ald. φυταλέοισιν. Unde erui φεῦ τοῖσδ ̓ ἄλης. Hesych. "Αλης, πλάνης: cf. Æschyl. Suppl. 572. emendatum in CLASSICAL JOURNAL, No. V. p. 191.. V. 609. Vulgo deest ὧδε. Id & versu strophico reposui ; vid. Herman. Observ. Critt. p. 130. V. 615. Vulgo παθεῖν· at μαθεῖν cum παθεῖν commutatum sæpius teste Brunckio ad Trachin. 673. hic unicè verum reddit responsum Promethei πᾶν ὅ, πες χρήζεις ΜΑΘΕΙΝ. Μox Ald. τί μὴ χρή. Ipse dedi μητί χρή. Homericam vocem μητὶ (Ιl. Ψ. 316.) Æschylus non esset indignatus, si lusisset in ea de Promethei cognomine; cui similis est lusus in v. 18. Τῆς ὀρθοβούλου Θέμιδος αἰπυΜΗΤΑ παῖ. Usurpatur μητιν infr. v. 907. et in Soph. Antig. 164.

In. S. C. Theb. v. 78. et sqq. extat carmen quod omnes præter Botheum pro Monostrophico habere videntur. In Botheanâ quidem editione Antistrophicum εὔχεται εἶναι, sed more Botheano Antistrophicum. Excipi tamen duo fortasse loca debent, in quibus à vero non longè distat Magdeburgensis. Ipse equidem sic lego.

ἀντιστρ. α'.

πεδιοπλόκτυπος βοὰ χρίμπτεται
ἐν ὠσὶν. βρέμει τ ̓ ἀ-

μαιμακέτου δίκαν ὕδατος ὀροτύπου·
λεως ὧδε ἑεῖ πρόδρομος ἱππότας

85

ἀντιστρ. β'. τίς ἄρα ξύσεται τίς ἄρ' ἐπαρκέσει ; πότερα δῆτ ̓ ἐγὼ περιπέσω βρέτη δαιμόνων, εξεδροι μάκαρες ; ἀκμαζει· τί μέλλομεν βρετίων ἔχεσθαι ἀγάστονοι ;

97

αντιστρ. γ.

κτύπον δέδορκα, πάταγον οὐχ ἑνὸς δαρός.

στρ. β'.

ἰὼ ἰὼ ἀλεύσατε θεοὶ θεαί τ'

ὀρόμενον κακόν· βοᾷ τειχέων

89

εὐτρεπὴς ἐπὶ πτόλιν διώκων·

τι ρέζεις ; προδώσεις

102

μὴ νῦν, πότ' ἀμφὶ λίταν ἕξομεν ;

ὦ χρυσοπήληξ

γαῖαν παλαιχθόν, "Αρης, τὴν τιών.

στρ. δ.

ἀντιστρ. δ'.

ἀλλ ̓ ὦ πάτες Ζευ

ἀρῄων άλωσιν.

110

παντελὲς πάντως ἄρηξε

θεοὶ πολισσοῦχοι χθονός

κῦμα γὰρ περὶ πτόλιν

ἴδετε παρθένων ἱκέσιον λόχον

δοχμολόφων ἀνδρῶν καχλάζει πιοαῖς

δουλοσύνας υπερ

"Αρεος ὀρόμενον.

115

τί πόλις ἄμμι πάσχει, τί γενήσεται ; ἐν μάχαισί θ ̓ ἁγνὸν, πόλεως ἄνασσ',

In. v. 79. MSS. 8. dant μέγαλά τ' ἄχη. Unde το versui przcedenti restitui. Mox vulgὸ στρατόπεδον λιπὼν ῥεῖ πολὺς ὧδε πρόδρομος : at verba proxima locum non suum occupant: in prioribus mutatur πολὺς in πολὺ; v. 84. vulgὸ τ' ἐγχρίμπτεται βοά. MSS. 4. τέ ἀτὶ χρίμπτεται β. Mosq. 2. χρίμπταται: unde patet origo vocis ποτᾶται quæ post god legitur. At Brunckius cum MSS. edidit ὠσὶ χρίμπτεται. Hinc erui ἐν ὠσὶν χρίμπτεται: quanquam ἐν ὠσὶν cum βρέμει jungi potest. V. 85. Pro Αμαχέτου et ὀροκτύπου liber Ven. apud Burtonum μαιμακίου εἰ ὀροτύπου: quam postremam vocem agnoscit Hesy

chius, 'Ogorumov dízny: et Horatius exponit per Monte decurrens velut amnis: nec priorem dedignatus est Soph. Ed. C. 125. et Œd.T.174. ν. 91. εὐτρεπὴς MSS. Vulgo. εὐπρεπής. Id tuetur εὐπρεπτὸς in Suppl. 730. valde conspicuum. V. 103. vulgò tày càv yav. MSS. 4. Tày reav yay: gl. est rav. Botheo debetur yatav. V. 105. Ita Mosq. 1. et 2. vulgὸ ἔπιδ ̓ ἔπιδε πόλιν. V. 106. Pro ὧν ποτ ̓ εὐφιλήταν ἔθου. MS. WOTE Qitav. Ipse voces transposui et dedi yav. V. 107. Post χθονός vulgantur ἶτ ̓ ἴτε πάντες. Ald. ἴθ ἴ τε. Turn. ἴδετε. At in ir', ir' wávres latet pro idete var. lect. indicium: scriptum fuit 'r' ire ye. Tives. V. 112. vulgò hìc datwy dawow et in v. 117. κυκλοῦνται φόβος δ' ἀρηΐων. Sed in loco posteriori libri variant. Ald. yg av corruptè vel pro yàg ¿gniwv ut exhibet MS. Bar. vel pro y άgníwv ut legit MS. Ven. At è Mosq. 1. patet hic olim fuisse lect. var. notatam. Habet enim in textu 'Agysiav:suprascriptum vę. ȧentwv toi worquíxay. Verùm ista varietas ad v. 112. referri debet. Unde patet lect. Bar. yag agniwv velle ૪. ågny et Veneti yag ågnîwv et y' ågníwv velle dniwv vę. ågníwv. Quod ad póßes post xvxλouvraι positum, id nasci videtur è v. 119. ubi libri quidam dant φόβον pro φόνον. V. 118. vulgo διάδετοι. MSS. 2. διὰ δέ τοι. At metrum respuit δέ τοι. V. 120. genotes Ald. Rob. προπέμπονται. Ex his erui πρέποντες πρόπας cf. Phan. 121. πρόπας ὃς ἀγεῖται στρατοῦ. V. 131. vulgo ἐναργώς. Dedi ἐν ἔργοις: scil. Αρεος. V. 134. vulgo σέθεν ἐξ αἵματος γεγόναμεν. MSS. 7. σέθεν γὰρ ; i. e. iad: vid. Porson. ad Med. 139. Mox ysyóvaus est interpolatoris; hoc patet ex Ask. C. qui MS. dat aiuatos buɣargos yeyóvαμεν. V, 143. vulgo τόξον εὖ πυκάζου. Med. εὐπτυκάζου. Unde patet veram lectionem servare Hesychium Εντύκαζον, εὔτοκον ἔχει Cf. Callimach. Lavacr. Pallad. 3. xai à biès EuTuxos g. V. 155. Quid sibi velit πολεμόκραντον, ignoro: dedi Πολέμοιο κραντὸς, ut Πόντου μέδων. Hesych. Κραντὼς, βασιλεὺς, Idem Μέδων, βασιλεύς. V. 156. Πρὸ πόλεως omittit. Seld. sed πόλεως metrum poscit, πρὸ rejicit. V. 159. vulgò riλ et Tiλa. Sed Chorus hìc loquitur non de omnibus Diis, verùm de Apolline et Minervâ Thebarum præsidibus quamobrem mox Aurigio in duale Aure' mutatur. V. 167. φιλοπόλιες synaresin patitur, ut βρετέων, στεφέων, θεοὶ, ἐπάλξεων, Taxtav in superioribus et mox óλews. V. 168. Seld. et Colb. 2. dant

:

gav. vulgò abest. Hujus carminis finem dudum monuit Hermannus esse Antistrophicum; quem omnes tamen præter Botheum sequuntur: is verò nescio quâ cæcitate nomine Epodi insignivit. Idem nomen imponi solet et Antispastico Systemati, v. 848. et sqq. quod rectiùs nomen Antistrophici Carminis occupare monuit Criticus British Rev. No. II. Sed alia quàm quæ à V. D. ibi proponitur, ordinandi ratio proferri potest.