Obrázky na stránke
PDF
ePub
[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small]

1. ULPIANUS libro I. ad Sabinum.-Quamquam regula sit iuris civilis, in rem suam auctorem tutorem fieri non posse, tamen potest tutor proprii sui debitoris hereditatem adeunti pupillo auctoritatem accommodare, quamvis per hoc debitor eius efficiatur; prima enim ratio auctoritatis ea est, ut he res fiat, per consequentias contigit, ut debitum subeat, se tamen auctore ab eo stipulari non potest. Et quum quidam auctoritatem accommodaret pupillae suae, ut servo suo stipulanti sponderet, Divus Pius Antoninus rescripsit, iure pupillam non teneri, sed in quantum locupletior facta est, dandam actionem. Sed si auctor fiat, ut filio suo quid tradatur, nulla erit auctoritas; evidenter enim sua auctoritate rem acquirit.

§ 1.-Tutor si invitus retentus sit per vim, non valet, quod agitur; neque enim praesentia corporis sufficit ad auctoritatem, ut si somno aut morbo comitiali occupatus tacuisset.

2. IDEM libro XXIV. ad Sabinum.-Nulla differentia est, non interveniat auctoritas tutoris, an perperam adhibeatur.

3. PAULUS libro VIII. ad Sabinum.-Etiamsi non interrogatus tutor auctor fiat, valet auctoritas eius, quum se probare dicit id, quod agitur; hoc est enim auctorem fieri.

4. POMPONIUS libro XVII. ad Sabinum.-Etsi pluribus datis tutoribus unius auctoritas sufficiat, tamen, si tutor auctoretur (1), cui administratio tutelae concessa non est, id ratum a Praetore haberi non debet. Et ideo puto verius esse, quod Ofilio placebat, si eo tutore auctore, qui tutelam non gerat, emam a pupillo sciens, alium eius tutelam gerere, dominum me non posse fieri. Item si eo auctore emam, qui a tutela fuerit remotus; nec enim id ratum haberi.

5. ULPIANUS libro XL. ad Sabinum.-Pupillus obligari tutori eo auctore non potest. Plane si plures sint tutores, quorum unius auctoritas sufficit, dicendum est, altero (2) auctore pupillum ei posse obligari, sive mutuam pecuniam ei det, sive stipu

(1) auctor erit, Hal.

que las acciones que por tal titulo tiene-? Lo mis mo se ha de decir, también si por el curador del furioso se hubiere perdido con dolo ó culpa alguna cosa, asi como si el tutor ó el curador hubiese estipulado algo, ó hubiese vendido una cosa de la herencia; pero opino que se ha de admitir con impunidad lo que acontece por la locura de alguien, del mismo modo que si esto hubiese acontecido por alguna casualidad sin hecho de persona.

TÍTULO VIII

DE LA AUTORIDAD Y DEL CONSENTIMIENTO DE LOS TUTORES Y DE LOS CURADORES

[Véase Cód. V. 59.]

1. ULPIANO; Comentarios á Sabino, libro I.— Aunque sea regla de derecho civil, que el tutor no puede prestar su autoridad en cosa propia, puede, sin embargo, el tutor prestar su autoridad al pupi lo para adir la herencia de un deudor propio de él, aunque por esto se haga deudor suyo; porque la primera razón de la autoridad es esta, que se haga heredero, y por las consecuencias sucede que soporte la deuda; pero prestándole su autoridad no puede estipular de él. Y como uno prestase su autoridad a su pupila para que le prometiese à un esclavo suyo, que estipulaba, respondió por rescripto el Divino Pio Antonino, que en derecho no se obligaba la pupila, pero que se había de dar acción por cuanto se hizo más rica. Mas si prestara su autoridad para que se entregue alguna cosa á su hijo, será nula su autoridad; porque evidentemente adquiere la cosa con su autoridad.

§ 1. Si contra su voluntad hubiera sido retenido el tutor à la fuerza, no es válido lo que se hace; porque no basta para la autoridad la presencia del cuerpo, como si, presa uno de sueño ó de epilepsia, se hubiese estado callado.

2. EL MISMO; Comentarios á Sabino, libro XXIV. -No hay diferencia alguna entre que no intervenga la autoridad del tutor, ó se preste malamente.

3. PAULO; Comentarios á Sabino, libro VIII.— Aunque no interrogado preste el tutor su autoriridad, es válida su autoridad, cuando dice que aprueba lo que se hace; porque esto es prestar su autoridad.

4. POMPONIO; Comentarios á Sabino,libro XVII. -Aunque habiéndose dado muchos tutores baste la autoridad de uno solo, sin embargo, si prestase la autoridad el tutor al cual no se le concedió la administración, esto no debe ser considerado váli do por el Pretor. Y por esto opino que es más verdadero lo que le parecia bien à Ofilio, que si prestando su autoridad el tutor que no administrase la tutela, yo comprase del pupilo sabiendo que otro administraba su tutela, no puedo hacerme dueño. Asimismo, si yo comprase prestando su autoridad el que hubiere sido removido de la tutela; porque tampoco esto se considera válido.

5. ULPIANO; Comentarios á Sabino, libro XL. -El pupilo no puede obligarse á su tutor prestando este su autoridad. Pero si fuesen muchos los tutores, de los que basta la autoridad de uno solo, se ha de decir, que prestando otro su autoridad

(2) alio, Hal.

letur ab eo. Sed et (1) quum solus sit tutor mutuam pecuniam pupillo dederit, vel ab eo stipuletur, non erit obligatus tutori; naturaliter tamen obligabitur, in quantum locupletior factus est, nam in pupillum non tantum tutori, verum cuivis actionem, in quantum locupletior factus est, dandam Divus Pius rescripsit.

§ 1.-Pupillus vendendo sine tutoris auctoritate non obligetur, sed nec in emendo, nisi in quantum locupletior factus est.

§ 2.-Item ipse tutor et emtoris, et venditoris officio fungi non potest. Sed enim si contutorem habeat, cuius auctoritas sufficit, proculdubio emere potest; sed si mala fide emtio intercesserit, nullius erit momenti, ideoque nec usucapere potest; sane si suae aetatis factus comprobaverit emtionem, contractus valet.

§ 3. Sed si per interpositam personam rem pupilli emerit, in ea causa est, ut emtio nullius momenti sit, quia non bona fide videtur rem gessisse; et ita est rescriptum a Divo Severo et Antonino.

§ 4.-Sane si ipse quidem emit palam, dedit autem nomen, non mala fide, sed simpliciter, ut solent honestiores non pati nomina sua instrumentis inscribi, valet emtio; quodsi callide, idem erit, ac si per interpositam personam emisset.

§ 5. Sed et si creditor pupilli distrahat, aeque emere bona fide poterit.

§ 6. Si filius tutoris, vel quae alia persona iuri eius subiecta emerit, idem erit, atque si ipse emisset.

6. POMPONIUS libro XVII. ad Sabinum. -Tutores, quibus administratio decreta non esset, tanquam extraneos recte a pupillo emere placet.

7. ULPIANUS libro XL. ad Sabinum.-Quod dicimus, in rem suam auctoritatem accommodare tutorem non posse, toties verum est, quoties per semet vel subiectas sibi personas acquiritur ei stipulatio; ceterum negotium ei geri (2) per consequentias, ut dictum est, nihil prohibet auctoritas.

§ 1. Si duo rei sint stipulandi, et alter me auctore a pupillo stipuletur, alter altero tutore auctore, dicendum est, stipulationem valere, sic tamen, si auctoritas tutoris unius sufficiat; ceterum si non sufficiat, dicendum erit, inutilem esse stipulationem.

§ 2. Si et pater, et filius, qui in potestate eius fuit, tutores fuerunt, et pater sit stipulatus filio auctore, nullius momenti erit stipulatio idcirco, quia in rem patris auctor esse filius non potest.

8. IDEM libro XLVIII. ad Sabinum.-Et si conditionalis contractus cum pupillo fiat, tutor debet pure auctor fieri; nam auctoritas non conditionaliter, sed pure interponenda est, ut conditionalis contractus confirmetur.

(1) si, inserta la Vulg.

(2) Taur. según la escritura original; negotium ei per

TOMO II-35

puede obligarse el pupilo á favor de él, ya si le diera dinero en mútuo, va si de él estipulara. Pero tampoco cuando siendo solo uno tutor le hubiere dado al pupilo dinero en mútuo, ó de él estipulase, estará obligado al tutor; pero se obligará naturalmente, en cuanto se hizo más rico, porque respondió por rescripto el Divino Pio, que se ha de dar acción contra el pupilo no solo al tutor, sino á cualquiera, por cuanto se hizo más rico.

§ 1.-El pupilo no se obliga vendiendo sin la autoridad del tutor, pero tampoco comprando, sino por cuanto se hizo más rico.

§ 2. Igualmente, el mismo tutor no puede desempeñar el papel de comprador, ni de vendedor. Pero si tuviera un contutor, cuya autoridad basta, sin duda alguna puede comprar; mas si de mala fé se interpusiere la compra, no será de ningún valor, y por lo tanto no puede usucapir; pero si habiendo llegado á su edad hubiere aprobado la venta, es válido el contrato.

§ 3.-Pero también si hubiere comprado una cosa del pupilo por persona interpuesta, se halla en el caso de que la compra sea de ningún valor, porque se considera que no hizo el negocio de buena fé; y así se respondió por rescripto por el Divino Severo y Antonino.

§ 4. Mas si él mismo compró ciertamente en público, pero dió otro nombre, no de mala fé, sino simplemente, como suelen otros más honrados que no consienten que sus nombres se inscriban en los instrumentos, es válida la compra; pero si astutamente, será lo mismo que si hubiese comprado por persona interpuesta.

§ 5.-Pero también si vendiese un acreedor del pupilo, podrá igualmente comprar de buena fé.

§ 6. Si hubiere comprado el hijo del tutor, ú otra cualquier persona sujeta á su potestad, será igual que si él mismo hubiese comprado.

6. POMPONIO; Comentarios á Sabino, libro XVII. -Se halla establecido, que los tutores, á quienes no se les hubiese conferido la administración, compran bien al pupilo, como extraños.

7. ULPIANO; Comentarios á Sabino, libro XL. -Lo que decimos, que el tutor no puede prestar su autoridad para negocio propio, es verdad, siem pre que por sí mismo ó por personas sujetas à él se adquiere para él la estipulación; pero la interposición de su autoridad no prohibe que, como se ha dicho, un negocio se haga á su favor por sus consecuencias.

§ 1. Si hubiera dos estipulantes, y el uno estipulase del pupilo con mi autoridad, y el otro con la autoridad del otro tutor, se ha de decir, que es válida la estipulación, pero en este caso, si bastase la autoridad de un solo tutor; mas si no bastase, se habrá de decir que es inútil la estipulación.

§ 2. Si fueran tutores el padre, y el hijo que estaba bajo su potestad, y el padre hubiera estipulado con la autoridad del hijo, la estipulación no será de valor alguno, por esto, porque el hijo no puede prestar su autoridad para cosa del padre.

8. EL MISMO; Comentarios á Sabino, libro XLVIII.-También si se hiciera con el pupilo un contrato condicional, debe prestar puramente su autoridad el tutor; porque la autoridad no se ha de interponer condicionalmente, sino puramente, para que se confirme el contrato condicional.

consequentias, ut dictum est, geri, nihil prohibet auctoritas, corrección del códice Fl., Br.

9. GAIUS libro XII. (1) ad Edictum provinciale.-Obligari ex omni contractu pupillus sine tutoris auctoritate non potest, acquirere autem sibi stipulando et per traditionem accipiendo etiam sine tutoris auctoritate potest; sed credendo obligare sibi non potest, quia sine tutoris auctoritate nihil alienare potest.

§ 1.-Ex hoc autem, quod pupillus nullam rem sine tutoris auctoritate alienare potest, apparet, nec manumittere eum sine tutoris auctoritate posse. Hoc amplius, licet tutoris auctoritate manumittat, debet e lege Aelia Sentia apud consilium causam probare.

§ 2.-Pupillus ex omnibus causis solvendo sine tutoris auctoritate nihil agit, quia nullum dominium transferre potest; si tamen creditor bona fide pecuniam pupilli consumserit, liberabitur pupillus.

-

§ 3. Hereditatem adire pupillus sine tutoris auctoritate non potest, quamvis lucrosa sit, nec ullum habeat damnum.

§ 4.-Nec ex Senatusconsulto Trebelliano hereditatem recipere pupillus sine tutoris auctoritate potest.

§ 5. Tutor statim in ipso negotio praesens debet auctor fieri, post tempus vero, aut per epistolam interposita eius auctoritas nihil agit.

§ 6. Etiamsi non exaudiat tutoris auctoritatem is, qui cum pupillo contrahit, scriptis tamen hoc approbetur, recte negotium geritur, veluti si absenti pupillo per epistolam vendam aliquid aut locem, et is tutoris auctoritate consentiat.

10. PAULUS libro XXIV. ad Edictum.- Tutor, qui per valetudinem, vel absentiam, vel aliam iustam causam auctor fieri non potuit, non tenetur.

11. GAIUS libro XV. (2) ad Edictum provinciale. Si ad pupillum aut furiosum bonorum possessio pertineat, expediendarum rerum gratia et in agnoscenda, et in repudianda bonorum possessione voluntatem tutoris curatorisque spectari debere placuit, qui scilicet, si quid eorum contra commodum (3) pupilli furiosive fecerint, tutelae curationisve iudicio tenebuntur.

12. IULIANUS libro XXI. (4) Digestorum.- Si servus communis, tuus et Titii, a pupilla tua te auctore aliquam rem per traditionem acceperit, tota ad Titium pertinebit. Marcellus notat: nam quodcunque ad omnes dominos non potest pertinere, id pro solido ad eum, cui acquiri potest, pertinere veteres comprobaverunt.

18. IDEM libro XXI. Digestorum.- Impuberes tutore auctore obligantur, etiamsi taceant; nam quum pecuniam mutuam acceperint, quamvis nihil dicant, auctoritate tutoris interposita tenentur. Quare etsi non debita pecunia his personis soluta fuerit, quamvis tacuerint, interposita tutoris auctoritas sufficit, ut condictione teneantur.

9. GAYO; Comentarios al Edicto provincial, libro XII.-El pupilo no puede obligarse por ningún contrato sin la autoridad del tutor, pero puede adquirir estipulando para sí y recibiendo mediante entrega aún sin la autoridad del tutor; pero prestando no puede obligar á otro à su favor, porque no puede enajenar nada sin la autoridad del tutor.

§ 1.-Mas de que el pupilo no puede enajenar cosa alguna sin la autoridad del tutor, resulta claro que tampoco puede manumitir sin la autoridad del tutor. Aun más, aunque manumita con la autoridad del tutor, debe en virtud de la ley Elia Sencia probar la causa ante el consejo.

§ 2.-El pupilo, pagando por una causa, cualquiera que sea, sin la autoridad del tutor, no hace nada, porque no puede transferir dominio alguno; pero si el acreedor hubiere consumido de buena fé el dinero del pupilo, el pupilo quedará libre. § 3. El pupilo no puede adir una herencia sin la autoridad del tutor, aunque sea lucrativa, y no tenga perjuicio alguno.

§ 4. Tampoco, por virtud del Senadoconsulto Trebeliano, puede recibir el pupilo una herencia sin la autoridad del tutor.

§ 5.-El tutor debe prestar inmediatamente su autoridad hallándose presente al mismo negocio, pero interpuesta su autoridad después de tiempo, ó por carta, no hace cosa alguna.

§ 6. Aunque no oiga la autorización del tutor el que contrata con el pupilo, siempre que se apruebe por escrito, se hace válidamente un nego cio, como si à un pupilo ausente le vendiese yo, ó le diese en arrendamiento, alguna cosa por carta, y él consintiera con la autoridad del tutor.

10. PAULO; Comentarios al Edicto, libro XXIV. -El tutor que por enfermedad, ó por ausencia, ó por otra justa causa no pudo prestar su autoridad, no se obliga.

11. GAYO; Comentarios al Edicto provincial, libro XV.-Se determinó, que si al pupilo ó al loco le perteneciera la posesión de bienes, para la expedición de los negocios, asi para admitir, como para repudiar la posesión de bienes, deba esperarse la voluntad del tutor y del curador, quienes, á la verdad, si hubieren hecho alguna cosa de estas contra la conveniencia del pupilo ó del loco, estarán obligados por la acción de tutela ó de curatela.

12. JULIANO; Digesto, libro XXI.-Si un esclavo común, tuyo y de Ticio, hubiere recibido de tu pupila con tu autoridad una cosa mediante entrega, toda ella pertenecerá á Ticio. Marcelo observa: porque todo lo que no puede pertenecer a todos los dueños, aprobaron los antiguos que pertenezca por entero à aquel para quien pueda ser adquirida.

13. EL MISMO; Digesto, libro XXI.-Los impúberos se obligan con la autoridad del tutor, aunque se callen; porque cuando hubieren recibido dinero en mútuo, aunque nada digan, se obligan, habiéndose interpuesto la autoridad del tutor. Por lo cual, aunque á estas personas se les hubiere pagado dinero no debido, no obstante que se hubieren callado, basta la autoridad del tutor interpuesta, para que se obliguen por la condicción.

[blocks in formation]
[ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]

14. EL MISMO; Digesto, libro XXXI.-No hay mucha diferencia entre que el tutor haya estado ausente cuando se contratase el negocio, ó que estando presente hubiere ignorado cual fuese el que se contrataba.

15. MARCIANO; Reglas, libro II.—Un mismo tutor, del que acepta y del que promueve el juicio, les presta á ambos su autoridad; mas duda ciertamente Pomponio si esto es así, si prestó su autoridad dos veces, ó si también baste una sola autorización con la intención de que les pertenezca á ambos; pero acaso es defendible que basta una sola autorización.

16. PAULO; Comentarios á la ley Elia Sencia, libro I.-Aunque el tutor se haya quedado ciego, puede prestar su autoridad.

17. EL MISMO; Comentarios al Edicto, libro VI. -Si el tutor no quisiera prestar su autoridad al pupilo, no debe obligarle à ello el Pretor, en pri mer lugar, porque es injusto que aunque no le convenga al pupilo le preste él su autoridad; y en segundo lugar, porque aunque le convenga, el pupilo obtiene este quebranto en el juicio de tutela.

18. EL MISMO; Comentarios á Plaucio, libro I.— El pupilo puede con la autoridad del tutor delegar å Ticio un deudor suyo; pero cuanto el tutor le debe al pupilo, se ha de decir, que él no puede ser ni delegado, ni nombrado procurador contra el tutor con la autoridad del mismo tutor, porque resultaría, que se libraría por su propia autoridad.

19. EL MISMO; Respuestas, libro IX.-También se le puede dar curador al impúbero, pero para hacer las cosas que requieren la solemnidad del derecho, es necesaria la autoridad del tutor.

20. SCÉVOLA; Digesto, libro X.-Entre unos pupilos se hizo la división de la herencia paterna estando presente el tutor, pero no firmando este la escritura de división; se preguntó, ¿deberia estarse á ella? Respondió, que si el tutor hubiese prestado su autoridad, no se ha de estar menos à la división porque no la hubiese firmado.

21. EL MISMO; Digesto, libro XXVI.-Un pupilo que, defendiéndolo su tutor, fué condenado por un contrato de su padre, recibió curador, entre quien y el acreedor se hicieron ante el procurador del César los actos à continuación escritos: Prisco, procurador del César, dijo: «haga lo juzgado»; el curador Novelio dijo: abstengo al pupilo; Prisco, procurador del César, dijo: tienes la respuesta, sabes lo que debes hacer»; se preguntó, ¿conforme á estas manifestaciones se habrá abstenido de los bienes de su padre el adolescente? Respondió, que se propone que se abstuvo.

22. LABEON; Dichos, libro V.-Si hay algo con lo que, haciéndolo el pupilo, haya de librar á su tutor, esto no puede ser válidamente hecho con la autoridad del mismo tutor.

(1) Idem ad Urseium Ferocem, Hal.

(2) utrinque, Hal.

(3) XVIII., Hal.

(4) respondit, adiciona Hal.

(5) VII. Responsorum, Hal.

(6) libro singulari Quaestionum publice tractatarum, Hal. (7) libro V. Posteriorum a lavoleno epitomatorum, Hal.

TIT. IX

TÍTULO IX

QUANDO EX FACTO TUTORIS

VEL CURATORIS MINORES AGERE VEL

CONVENIRI POSSUNT

[Cf. Cod. V. 39.]

1. POMPONIUS libro XXIX. ad Sabinum. - Ob dolum malum vel culpam tutoris, Aristo ait, pupillum possessorem condemnandum; sed non puto, quanti actor in litem iuraret; et tamen illud ita est, si rem a tutore pupillus servare possit.

2. ULPIANUS libro I. Opinionum. -Si tutor vel curator pecunia eius, cuius negotia administrat, mutua data ipse stipulatus fuerit, vel praedia in nomen suum emerit, utilis actio ei, cuius pecunia fuit, datur ad rem vindicandam vel mutuam pecuniam exigendam.

3. PAPINIANUS libro XX. Quaestionum. - Dolus tutorum puero (1) neque nocere, neque prodesse debet. Quod autem vulgo dicitur, tutoris dolum pupillo non nocere, tunc verum est, quum ex illius fraude locupletior pupillus factus non est. Quare merito Sabinus tributoria actione pupillum conveniendum ex dolo tutoris existimavit, scilicet si per iniquam distributionem pupilli rationibus favit. Quod in depositi quoque actione dicendum est, item hereditatis petitione, si modo, quod tutoris dolo desiit, pupilli rationibus illatum probetur.

4. ULPIANUS libro LXIV. ad Edictum. At si extrinsecus aliquid tutor dolo admiserit (2), pupillo nihil nocere oportet.

5. PAPINIANUS libro V. Responsorum.-Post mortem furiosi non dabitur in curatorem, qui negotia gessit, iudicati actio, non magis, quam in tutores, si modo nullam ex consensu post depositum officium novationem factam, et in curatorem vel tutorem obligationem esse translatam constabit.

§ 1. Tutor, qui pecuniam se soluturum cavit, (3) quam pater pupilli condemnatus fuerat, actionem post tutelam finitam recte recusat. Non idem in eo placuit, qui suo nomine mutuam pecuniam accepit, et iudicatum pro pupillo fecit, nisi forte creditor ideo contraxit, ut in causam iudicati pecunia transiret.

6. IDEM libro II. Definitionum.- Tutor interposito decreto Praetoris actorem reliquit; secundum eum sententia dicta iudicati transfertur ad pupillum actio non minus, quam si tutor obtinuisset.

7. SCAEVOLA libro XIII. Quaestionum. - Tutori, qui infantem defendit, succurritur, ut in pupillum iudicati actio detur.

8. IDEM libro V. Responsorum.- Tutor, qui et coheres pupillo erat, quum conveniretur fideicom

(1) pupillo, Hal.

(2) amiserit, Hal. Vulg.

CUANDO POR HECHO DEL TUTOR Ó DEL CURADOR PUEDEN DEMANDAR, Ó SER DEMANDADOS,

LOS MENORES

[Véase Cód. V. 39.]

1. POMPONIO; Comentarios á Sabino, libro XXIX. -Dice Aristón, que por el dolo malo ó por la culpa del tutor ha de ser condenado el pupilo poseedor; pero no creo, que en cuanto el actor jurase para el litigio; y, sin embargo, aquello es así, si el pupilo pudiera recuperar del tutor la cosa.

2. ULPIANO; Opiniones, libro I.-Si el tutor ó el curador, habiendo dado en mútuo dinero de aquel cuyos negocios administra, hubiere él mis mo estipulado, ó comprado predios en su propio nombre, se le dá á aquel de quien fué el dinero la acción útil, para reivindicar la cosa, ό para exigir el dinero prestado.

3. PAPINIANO; Cuestiones, libro XX.-El dolo de los tutores no debe perjudicar, ni aprovechar, al pupilo. Mas lo que vulgarmente se dice, que el dolo del tutor no perjudica al pupilo, es verdad, cuando el pupilo no se hizo más rico por el fraude de aquel. Por lo cual, con razón estimó Sabino, que por el dolo del tutor ha de ser demandado el pupilo con la acción tributoria, á saber, si con una injusta distribución favoreció las cuentas del pupilo. Lo que se ha de decir también respecto á la acción de depósito, y asimismo en cuanto à la petición de herencia, si se probase que lo que faltó por el dolo del tutor, se llevó á las cuentas del pupilo.

4. ULPIANO; Comentarios al Edicto, libro LXIV. -Mas si el tutor hubiere hecho algo con dolo fuera de la tutela, en nada debe perjudicarle al pupilo.

5. PAPINIANO; Respuestas, libro V.- Después de la muerte del loco no se dará contra el curador, que administró los negocios, la acción de lo juzgado, así como tampoco contra los tutores, si constare que después de depuesto su cargo no se hizo ninguna novación por consentimiento, y se trans firió contra el curador ó el tutor la obligación.

§ 1.-El tutor que dió caución de que él pagará la cantidad, à que había sido condenado el padre del pupilo, con razón rechaza la acción después de finida la tutela. No se admitió lo mismo respecto al que en su propio nombre recibió dinero en mútuo, y pagó por el pupilo lo juzgado, salvo si acaso el acreedor contrató para esto, para que el dinero pasase à la causa de lo juzgado.

6. EL MISMO; Definiciones, libro II.-El tutor, habiéndose interpuesto decreto del Pretor, dejó un actor; proferida sentencia á su favor, la acción de lo juzgado se transfiere al pupilo, no de otra suerte que si la hubiese obtenido el tutor.

7. SCÉVOLA; Cuestiones, libro XIII.-Al tutor que defendió al que estaba en la infancia, se le auxilia para que se dé contra el pupilo la acción de cosa juzgada.

8. EL MISMO; Respuestas, libro V.-Un tutor, que también era coheredero del pupilo, siendo de

(3) ad, inserta Hal.

« PredošláPokračovať »