Obrázky na stránke
PDF
ePub

28. TRYPHONINUS libro XX. Disputationum.Filius a patre, cuius in potestate est, sub conditione, quae non est in ipsius potestate, heres institutus, et in defectum conditionis exheredatus decessit pendente etiam tunc conditione tam institutionis, quam exheredationis; dixi, heredem eum ab intestato mortuum esse, quia, dum vivit, neque ex testamento heres, neque exheredatus fuit. Ilerede autem scripto ex parte filio, coheres post mortem filii institui potest.

§ 1.-Filiusfamilias miles de castrensi peculio fecit testamentum habens filium in eiusdem potestate; quum militare desiisset patre eodemque avo defuncto, quaesitum est, an rumpetur eius testamentum? Non quidem adoptavit, nec hodie ei natus est filius, nec priore subducto de potestate suo herede ulterior successit in proximum locum, sed tamen in potestate sua habere coepit, quem non habebat, simulque paterfamilias factus est, et filius sub eius recidit potestate; rumpetur ergo testamentum. Sed si heres sit institutus, vel exheredatus iste eius filius, non rumpitur, quia nullo circa eum novo facto, sed ordine quodam naturali nactus est potestatem.

§ 2. Si quis ex certa uxore natum scribit heredem, in periculum rumpendi testamentum deducit ex alia susceptis liberis.

§ 3. Si quis eo tempore, quo nondum eius uxor esse posset, testator (1) natum ex ea scripsit heredem, au postea contracto licito matrimonio natus, heres ex testamento esse possit, quaeritur, veluti si scribas hodie heredem, qui tibi ex Titia natus erit, quando Titia (2) ancilla, vel minor aunis vigintiquinque ea (3), cuius pater tuus tutelam adininistravit, aut tutor tu ipse fuisti, postea Titia uxor iusta tibi fuerit, vel libertatem adepta, aut tempore annorum vigintiquinque (4), et utilis anni, et rationum allegatione (5), an natus heres esse possit? Nemo certe dubitabit, ex Titia, quae tune propter tenorem aetatis uxor duci (6) non potuit, quando testamentum fiebat, natum postea ea uxore ducta, heredem esse posse. Et generaliter nato post testamentum herede scripto, aditus est ad hereditatem, in qualicunque statu testamenti faciendi tempore fuit, quae postea testatori civiliter nupta est.

[blocks in formation]

28. TRIFONINO; Disputas, libro XX.-Un hijo, instituido heredero por su padre, en cuya potestad está, bajo una condición que no estaba en la potestad del mismo, y desheredado en defecto de la condición, falleció, hallándose aún entonces pendiente la condición, asi de la institución, como de la desheredación; yo dije, que este habia muerto heredero abintestato, porque mientras vivió, ni fué heredero en virtud del testamento, ni desheredado. Pero habiendo sido instituido el hijo heredero de una parte, puede ser instituido después de la muerte del hijo el coheredero.

§ 1. Un hijo de familia, militar, hizo testamento de su peculio castrense, teniendo un hijo bajo la potestad del mismo ascendiente; habiendo deja. do de ser militar, fallecidos su padre y su mismo abuelo, se preguntó, ¿se romperá su testamento? Ciertamente no adoptó, ni hoy le ha nacido un hijo, ni habiendo salido de su potestad su primer heredero le sucedió el segundo en el próximo lugar; pero, esto no obstante, comenzó á tener bajo su potestad al que no tenia, y al mismo tiempo se hizo padre de familia, y su hijo recayó bajo su potestad; luego se romperá el testamento. Mas si este hijo suyo hubiera sido instituido heredero, ó desheredado, no se rompe, porque alcanzó la potestad no por algún hecho nuevo relativo á él, sino por cierto hecho natural.

§ 2. Si alguno instituyó heredero al que hubiese nacido de cierta mujer, pone el testamento en peligro de que se rompa habiendo tenido hijos de

otra.

§ 3. Si algún testador instituyó heredero al que naciera de aquella à la cual en aquel tiempo aún no podría ser su mujer, se pregunta si el nacido después de contraido lícito matrimonio no puede ser heredero en virtud de testamento, como por ejemplo, si hoy instituyeras heredero al que te naciere de Ticia, siendo esclava Ticia, ó siendo menor de veinticinco años aquella, cuya tutela administró tu padre, ó habiendo sido tú mismo su tutor, y después Ticia hubiere sido tu mujer legitima, ó hubiere conseguido la libertad, ó hubiere cumplido los veinticinco años, y transcurrió el tiempo del año útil, y se hizo la rendición de cuentas, ¿podria ser heredero el que nació? Ciertamente que nadie dudará, que el nacido de Ticia, la cual entonces, cuando se hacia el testamento, no pudo ser tomada por mujer por razón de su edad, puede ser heredero, habiendo nacido después de haber sido tomada ella por mujer. Y en general, habiendo nacido después del testamento el heredero instituido, hay ingreso à la herencia, cualquiera que sea el estado en que estuvo al tiempo de hacerse el testamento la que después se casó civilmente con el testador.

§ 4.-Mas ¿qué se dirá, si instituyó heredero de dos tercios al hijo nacido después del testamento, y del otro tercio à una hija nacida también después del testamento, y no nombró ningún coheredero, ni sustituyó reciprocamente el uno al otro? Uno solo que haya nacido será heredero en virtud del testamento.

29. SCÉVOLA; Cuestiones, libro VI.-Galo introdujo, que los nietos póstumos pudieran ser instituidos de este modo: «si mi hijo muriese viviendo

(5) reddita, inserta la Vulg. (6) dici, Hal.

(7) Aquilius, adiciona la Vulg.

ex eo nepos, sive quae neptis post mortem meam in decem mensibus proximis, quibus filius meus moreretur, natus, nata erit, heredes sunto».

§ 1. Quidam recte admittendum credunt, etiamsi non exprimat de morte filii, sed simpliciter instituat, ut eo casu valeat, qui ex verbis concipi possit.

§ 2.-Idem credendum est, Gallum existimasse et de pronepote (1), ut dicat testator: «si me vivo nepos decedat, tunc qui ex eo pronepos», et cetera.

§ 3. Sed et si vivo filio, iam mortuo pronepote (2), cuius uxor praegnans esset, testamentum faceret, potest dicere: «si me vivo filius decedat, tunc qui pronepos».

§ 4.-Num si et filius, et nepos vivat, concipere utrisque mortuis, vivo se, tunc qui pronepos nasceretur (3)? Quod similiter admittendum est; ita sane, si prius nepos, deinde filius decederet, ne successione testamentum rumperetur.

§ 5.-Et quid, si tantum in mortis filii casum conciperet? Quid enim, si aquae et ignis interdictione peteretur (4)? Quid, si nepos, ex quo pronepos institueretur, ut ostendimus, emancipatus esset? Hi enim casus, et omnes, ex quibus suus heres post mortem scilicet avi nasceretur, non pertinent ad legem Velleiam. Sed ex sententia legis Velleiae et haec omnia admittenda sunt, ut ad similitudinem mortis ceteri casus admittendi sint.

§ 6. Quid, si, qui filium apud hostes habebat, testaretur? Quare non induxere (5), ut, si antea quam filius ab hostibus rediret, quamvis post mortem patris decederet, tunc deinde nepos, vel etiam adhuc illis vivis, post mortem scilicet avi (6), nasceretur, non rumperet-nam hic casus ad legem Velleiam non pertinet-? Melius ergo est, ut in eiusmodi utilitate, praesertim post legem Velleiam, quae et multos casus rumpendi abstulit, interpretatio admittatur, ut instituens nepotem, qui sibi post mortem suus nasceretur, recte instituisse videatur, quibuscunque casibus nepos post mortem natus suus esset, rumperetque praeteritus; atque etiam si generaliter, quidquid sibi liberorum natum erit post mortem, aut quicunque natus fuerit, sit institutus, si suus nasceretur (7).

§ 7. Si eius, qui filium habeat, et nepotem ex eo instituat, nurus praegnans ab hostibus capta sit, ibique vivo (8) pariat, mox ille post mortem patris atque avi redeat, utrum hic casus ad legem Velleiam respiciat, an ad ius antiquum aptandus sit, possitque vel ex iure antiqno, vel ex Velleia institutus non rumpere? Quod quaerendum est, (9) si iam mortuo filio pronepotem instituat, redeatque (10) mortuo. Sed quum testamentum ab

yo, entonces, si de él me hubiere nacido un nieto, ó una nieta, después de mi muerte, en los diez meses inmediatos á cuando muriese mi hijo, sean herederos».

§ 1. Algunos creen que con razón se ha de admitir, que, aunque no hable de la muerte del hijo, sino que haga simplemente la institución, sea en este caso heredero válido el que se pueda colegir de las palabras.

§ 2. Lo mismo se ha de creer que opinó Galo también respecto al biznieto, como si el testador dijese: «si mi nieto falleciese viviendo yo, entonces, el biznieto nacido de él», etcétera.

§ 3. Pero si hiciese el testamento viviendo el hijo, habiendo muerto ya el biznieto, cuya mujer estuviese embarazada, también puede decir: «si viviendo yo falleciese mi hijo, entonces, el que fuese mi biznieto».

§ 4. ¿Pero si viviesen el hijo y el nieto, puede decir que muertos ambos, viviendo él, en este caso el biznieto que naciese? Lo que del mismo modo se ha de admitir; pero de esta suerte, si primeramente falleciese el nieto, y después el hijo, para que el testamento no se rompiese por la sucesión.

§ 5.-¿Y qué, si solo se expresase respecto al caso de la muerte del hijo? Porque, ¿qué, si fuese castigado con la interdicción del agua y del fuego? ¿Qué, si el nieto, cuyo hijo, biznieto, fuese instituido, como hemos mostrado, hubiese sido emancipado? Porque estos casos, y todos aquellos en que naciese un heredero suyo, por supuesto, después de la muerte del abuelo, no pertenecen á la ley Veleya. Pero según el sentido de la ley Veleya también se ha de admitir todo esto, de suerte que se hayan de admitir los demás casos á semejanza del de la muerte.

§ 6.-¿Qué se dirá, si testase el que tenía à su hijo en poder de los enemigos? ¿Por qué no dijeron, que, si antes que el hijo volviese de los enemigos, aunque falleciese después de la muerte del padre, y después en este caso naciese el nieto, ó aún viviendo todavia aquellos, pero después de la muerte del abuelo, no romperia el testamento-porque este caso no pertenece á la ley Veleya-? Luego mejor es que por semejante utilidad se admita la interpretación, principalmente después de la ley Veleya, que suprimió muchos casos en que se rompía el testamento, de que el que instituya al nieto, que después de su muerte le naciese como heredero suyo, se considere que lo instituyó debidamente, cualesquiera que fuesen los casos en que el nieto hubiese nacido heredero suyo después de su muerte, y de que rompería el testamento habiendo sido preterido; y también si en general hubiera sido instituido cualquier descendiente que le naciere después de su muerte, ó cualquiera que hubiere nacido, si naciese heredero suyo.

§ 7. Si la nuera del que tenga un hijo, é instituya al nieto nacido de él, hubiera sido cogida por los enemigos estando embarazada, y alli pariese viviendo el abuelo, y luego el nacido volviera después de la muerte de su padre y de su abuelo, ¿corresponderà quizá este caso á la ley Veleya, o se habrá de acomodar al derecho antiguo, y podrá el instituido no romper el testamento ó por el derecho antiguo, ó por la ley Veleya? Lo que se ha de

(1) nepote, otros en Br.; mortuo nepote, otros en el mismo. Hal. lée, á nuestro juicio, mas acertadamente, nepote, (nieto).-N. del Tr.

(3) poterit, adiciona Hal.

(4) qui deinde aquae et ignis interdictionem pateretur, Hal. (5) induxit, Hal. Vulg.

(6) qui por avi, Hal.

(7) si-nasceretur, omitelas Hal. (8) avo et eius filio, inserta la Vulg. (9) et, inserta Hal.

(10) qui redeat eo mortuo, Hal.

eo non rumpitur, nihil refert, utrum ex iure antiquo, an ex lege Velleia excludatur.

§ 8.-Forsitan addubitet quis, an istis casibus, si nepos post testamentum nascatur vivo patre suo, deinde ex eo concipiatur, isque vivo patre (1) deinde avo nascatur, an non potuerit heres institui, quia pater ipsius non recte institutus esset. Quod minime est expavescendum; hic enim suus heres nascitur, et post mortem nascitur.

§ 9.-Ergo et sic (2) pronepos admittetur, qui natus erit ex nepote, postea vivo filio, atque si ex eo natus esset, adoptatur (3).

§ 10. In omnibus his speciebus illud servandum est, ut filius duntaxat, qui est in potestate, ex aliqua parte sit heres institutus, nam frustra exheredabitur post mortem suam; quod non esse necessarium (4) in eo filio, qui apud hostes est, si ibi decedat, et in nepote certe (5) et pronepote, quo rum si liberi heredes instituantur, institutionem nunquam exigemus, quia possunt praeteriri.

§ 11.-Nunc de lege Velleia videamus; voluit vivis nobis natos similiter non rumpere testamentum.

§ 12. Et videtur primum caput eos spectare, qui, quum nascerentur, sui heredes futuri essent. Et rogo, si filium habeas, et nepotem nondum natum tantum (6) ex eo heredem instituas, filius decedat, mox vivo te nepos nascatur? Ex verbis (7) dicendum est, non rumpi testamentum, ut non solum illud primo capite notaverit, si nepos, qui (8) eo tempore instituatur, quo filius non sit, verum et si vivo patre nascatur (9); quid enim necesse est, tempus testamenti faciendi respici, quum satis sit observari id tempus, quo nascitur,nam et si ita verba sunt: QUI TESTAMENTUM FACIET, IS OMNIS (10) VIRILIS SEXUS, QUI EI SUUS HERES FUTURUS ERIT (11), et cetera, etiamsi vivente (12) parente vivo nascantur-?

§ 13.-Sequenti parte succedentes in locum liberorum non vult lex rumpere testamentum; et ita interpretandum est, ut si et filium, et nepotem, et pronepotem habeas, mortuis utique (13) pronepos institutus succedens in sui heredis locum non rumpat. Et bene verba se habent: SI QUIS EX SUIS HEREDIBUS SUUS HERES ESSE DESIERIT, ad omnes casus pertinentia, quos supplendos in Galli Aquilii sententia diximus; nec solum si nepos vivo patre decedat, nec succedens pronepos avo mortuo rumpat, sed et si supervixit patri, ac decedat, dummodo heres institutus sit, aut exheredatus.

[blocks in formation]

investigar, si instituyera al biznieto habiendo ya muerto el hijo, y volviera habiendo muerto él. Pero no rompiéndose por él el testamento, nada importa que sea excluido por el derecho antiguo, ó por la ley Veleya.

§ 8.-Acaso alguno dudará, si en estos casos, cuando el nieto nazca después del testamento viviendo su padre, y después se conciba de este, y el concebido nazca después viviendo el padre y también el abuelo, no habrá podido ser instituido heredero, porque el padre del mismo no hubiese sido instituido debidamente. Lo que en manera ninguna se ha de temer; porque este nace heredero suyo, y nace después de la muerte.

§ 9.-Luego también de este modo será admitido el biznieto, que hubiere nacido del nieto, y después es adoptado, viviendo el hijo, lo mismo que si de él hubiese nacido.

§ 10.-En todos estos casos se ha de observar esto, que haya sido instituido heredero de alguna parte solamente el hijo que está bajo potestad, porque inútilmente será desheredado después de su muerte; lo que no es necesario respecto del hijo, que está en poder de los enemigos, si alli falleciera, y ciertamente respecto del nieto y del biznieto, de los cuales, si fuesen instituidos herederos los hijos, no exigiremos nunca la institución, porque pueden ser preteridos.

§ 11. Veamos ahora respecto á la ley Veleya; quiso que los que nacieron viviendo nosotros no rompieran tampoco el testamento.

[ocr errors]

§ 12. Y parece que el primer capitulo se refiere á los que, cuando naciesen, hubiesen de ser herederos suyos. Y pregunto, ¿y si tuvieras un hijo, instituyeras heredero solamente al nieto todavia no nacido de él, falleciera el hijo, y después naciera el nieto viviendo tú? En virtud de las palabras se ha de decir, que no se rompe el testamento, porque en el primer capitulo no consignó aquello solamente, si el nieto, que sea instituido á tiempo en que no exista el hijo, sino también si naciera viviendo su padre; porque ¿qué necesidad hay de que se mire al tiempo en que se hizo el testamento, siendo suficiente que se atienda al tiempo en que nace, puesto que asi dicen las palabras: «el que >> hiciere testamento, instituirá á todo el que del se>>Xo viril hubiere de ser para él heredero suyo», etcétera, aunque nazca viviendo su ascendiente-?

§ 13.-En la siguiente parte no quiere la ley que los que suceden en lugar de los descendientes rompan el testamento; y se ha de interpretar así, que si tuvieras un hijo, y un nieto, y un biznieto, muertos aquellos, el biznieto instituido, que sucede en lugar de un heredero suyo, no rompe el testamento. Y están perfectamente estas palabras: «si alguno de los herederos suyos hubiere dejado de ser heredero suyo», las cuales se refieren à todos los casos, que hemos dicho que se han de suplir en la opinión de Galo Aquilio; y no solamente si el nieto falleciese viviendo el padre, no romperá el testamento el biznieto sucediendo al abuelo fallecido, sino tampoco si sobrevivió á su padre, y falleciese, con tal que haya sido instituido heredero, ó desheredado.

[blocks in formation]

§ 14.-Videndum, num hac posteriore parte: SI

QUIS EX SUIS HEREDIBUS SUUS HERES ESSE DESIERIT, LIBERI EIUS, et cetera (1) IN LOCUM SUORUM SUI HEREDES SUCCEDUNTO (2), possit interpretatione induci, ut, si filium apud hostes habens nepotem ex eo heredem instituas, non tantum si vivo te filius decedat, sed etiam post mortem, antequam ab hostibus reversus fuerit, succedendo non rumpat (3); nihil enim addidit, quo significaret tempus, nisi quod, licet audenter, possis dicere, vivo patre hunc suum heredem esse desiisse, licet post mortem decedat, quia nec redit, nec potest redire.

§ 15.-Ille casus in difficili est, si filium habeas, et nepotem nondum natum instituas, isque nascatur vivo patre suo, ac mox pater decedat; non enim suus heres est tempore, quo nascatur (4), nec posteriori alii (5) succedendo prohiberi videtur rumpere, quam qui iam natus erit. Denique et superiore capite, ut liceat institui nondum natos, qui, quum nascentur, sui erunt, permittit (6); posteriore capite non permittit institui, sed vetat rumpi, neve ob eam rem minus ratum esset, quod succedit. Porro procedere debet, ut utiliter sit institutus, quod nullo iure potuit, qui nondum natus erat. Iuliano tamen videtur (7), duobus quasi capitibus legis commixtis in hoc quoque inducere legem, ne rumpantur testamenta.

[blocks in formation]

§ 14. Se ha de ver, si en esta última parte: <si alguno de los herederos suyos hubiere dejado de ser heredero suyo, sucedan en lugar de los herederos suyos sus hijos, etcétera, como herederos suyos», se pueda inducir por interpretación, que, si teniendo un hijo en poder de los enemigos instituyeras heredero à un nieto habido de él, no rompa, sucediendo, el testamento, no solamente si el hijo falleciera viviendo tú, sino también después de tu muerte, antes que hubiere vuelto de poder de los enemigos; porque no añadió nada con lo que significase el tiempo, à no ser que, aunque atrevidamente, puedas decir que este dejó de ser heredero suyo viviendo el padre, aunque fallezca después de la muerte, porque ni vuelve, ni puede volver. § 15.-Es difícil este caso, si tuvieras un hijo, é instituyeras á un nieto no nacido todavia, y este naciera viviendo su padre, y después falleciera su padre; porque no es heredero suyo al tiempo en que nace, ni en el posterior parece que se prohibe que sucediendo á otro rompa el testamento, más que el que ya hubiere nacido. Finalmente, también en el capitulo primero permite que sea licito que se instituya á los que aún no han nacido, que, cuando nacerán, serán herederos suyos; y en el segundo capitulo no permite que sean instituidos, sino que veda que se rompa el testamento, ó que por esta razón sea menos válido lo que sucede. Debe, pues, ser lo procedente, que sea útilmente instituido, porque no pudo serlo por ningún derecho el que aún no había nacido. Mas á Juliano le parece, que, combinados los dos casi capitulos de la ley, la ley lleva también á esto, á que no se rompan los testamentos.

§ 16.-Pero preguntaremos, habiendo sido admitida la opinión de Juliano, si en el caso de que nazca el nieto viviendo su padre, y después sea emancipado, podrá adir espontáneamente la herencia; lo que más bien se ha de admitir, porque no pudo por razón de la emancipación hacerse heredero suyo.

30. GAYO; Comentarios al Edicto provincial, libro XVII.-Entre las demás, que necesariamente se requieren para formalizar los testamentos, es la principal formalidad legal la de instituir herederos á los descendientes, ó desheredarlos, para que, preteridos estos, no se rompa el testamento; porque preterido el hijo que está bajo potestad, es inútil el testamento.

31. PAULO; Comentarios á Sabino, libro II.— Mientras el hijo está en poder de los enemigos, el padre hizo legalmente testamento, y lo pretirió debidamente, porque, si el hijo hubiese estado en su potestad, no habria de ser válido su testamento.

32. MARCIANO; Reglas, libro II.-Si desheredado el hijo emancipado hubiera sido preterido el que está bajo potestad, el mismo emancipado no hace ciertamente cosa alguna, si reclamara contra el testamento, sino que sucederán abintestato el heredero suyo y el emancipado.

(5) posteriore alius, Hal.

(6) Hal. Vulg.; permitti, el códice Fl.

(7) Hal. Vulg.; videretur, el códice Fl. (8) Iuliani, al márgen interior del códice Fl. (9) et, Hal.

[blocks in formation]

§ 4. Sed et si sit ante (3) hoc aliud testamentum, a quo postumus exheredatus sit (4), placet, sive post mortem testatoris nascatur, sive vivo testatore, utrumque ruptum esse, et superius per inferius, et inferius per postumum.

§ 5. Nominatim autem exheredatus postumus videtur, sive ita dixerit: «quicunque mihi nasceretur» (5), sive ita: «ex Seia», sive ita: «venter exheres esto»; sed et si dixerit: «postumus exheres esto», natus vel post mortem, vel vivo testatore non rumpet.

§ 6. Licet autem postumus praeteritus agnascendo rumpat, tamen interdum evenit, ut pars testamenti rumpatur, utputa si proponas a primo gradu postumum exheredatum, a secundo praeteritum; nam hic primus gradus valet, secundus ruptus est (sed utrum) (6).

(1) ET, inserta la Vulg.

(2) postumorum, Hal.

(3) sed et si stante hoc, Hal.

(4) exheredatus non sit, factum sit, placet, Hal.

TITULO III

DEL TESTAMENTO INJUSTO, ROTO, Ó QUE SE HIZO IRRITO

1. PAPINIANO; Definiciones, libro I.- Se dice que un testamento ó no fué hecho con arreglo á derecho, cuando faltaron las solemnidades de derecho, o no es de valor alguno, cuando fué preterido el hijo que estaba bajo la potestad del padre, ó se rompe por otro testamento, en virtud del cual podrá haber heredero, ó por la agnación de un heredero suyo, ó se hace irrito no habiendo sido adida la herencia.

2. ULPIANO; Comentarios á Sabino, libro II.— Mas se rompe el primer testamento, cuando el posterior fué hecho con arreglo á derecho, à no ser acaso ó que el posterior haya sido hecho según el derecho militar, ó que en él haya sido instituido el que puede suceder abintestato; porque entonces, aún no habiéndose perfeccionado el posterior, se rompe el anterior.

3. EL MISMO; Comentarios á Sabino, libro III.— Los póstumos que descienden por sexo viril han de ser desheredados nominalmente á semejanza que los hijos, para que al nacer no rompan el testamento.

§ 1.-Pero llamamos póstumos solamente á los que nacen después de la muerte del ascendiente; pero aun los que nacen en vida del testador después de hecho el testamento se prohibe por la ley Veleya que rompan el testamento, solo en el caso de que hayan sido nominativamente desheredados.

§ 2. Por lo cual, pueden ser desheredados también antes de la institución de heredero, ó entre las instituciones de herederos-intermedias, ó entre los grados; porque el Divino Marco decretó, que lo mismo se ha de observar respecto à un póstumo, que respecto á un hijo; y ni se puede dar razón de la diversidad.

§ 3. Resulta de esto, que una es la causa de los hijos sobrevivientes, y otra la de los posteriores; aquellos hacen injusto el testamento, estos lo rompen; aquellos siempre, estos, si nacieron, y no se encontrasen desheredados.

§ 4.-Pero también si antes de este hubiera otro testamento, por el cual hubiera sido desheredado el póstumo, se determina, que ya si naciera después de la muerte del testador, ya si en vida del testador, se rompieron ambos, el anterior por el posterior, y el posterior por el póstumo.

§ 5.-Mas se considera que el póstumo fué desheredado nominalmente, si el testador hubiere dicho asi: «cualquiera que me naciese», ó así: «de Seya», ó asi: «el que está en el vientre sea desheredado»; pero también si hubiere dicho: «el póstumo sea desheredado», el que nació ó después de la muerte, ó viviendo el testador, no romperá el testamento.

§ 6. Mas aunque el póstumo preterido rompa al nacer el testamento, sin embargo, a veces sucede, que se rompe parte del testamento, por ejemplo, si dijeras que el póstumo fué desheredado en el primer grado, y preterido en el segundo; porque en este caso el primer grado es válido, y el segundo se rompió, (pero ambas cosas).

(5) nascetur, acertadamente Hal.

(6) El códice Fl. encierra, según Br., entre paréntesis sed utrum; pero no Taur.

« PredošláPokračovať »