Ni, tuis victus Venerisque gratae
Vocibus, divûm pater annuisset
Rebus Aeneae potiore ductos
Alite muros.

Doctor Argivae, fidicen, Thaliae,
Phoebe, qui Xantho lavis amne crines,
Dauniae defende decus camenae,
Levis Agyieu.

Spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem Carminis, nomenque dedit poëtae. Virginum primae, puerique claris Patribus orti,

Deliae tutela deae, fugaces

Lyncas et cervos cohibentis arcu,
Lesbium servate pedem, meique
Pollicis ictum;

Rite Latonae puerum canentes,
Rite crescentem face Noctilucam,
Prosperam frugum, celeremque pronos
Volvere menses.

Nupta jam dices: Ego dîs amicum,

Saeculo festas referente luces,

Reddidi carmen, docilis modorum
Vatis Horatî.

ODE VII.

AD TORQUATUM.

DIFFUGERE nives, redeunt jam gramina campis, Arboribusque comae :

Mutat terra vices, et decrescentia ripas

Flumina praetereunt :

Gratia, cum Nymphis geminisque sororibus, audet Ducere nuda choros.

Immortalia ne speres, monet Annus, et almum Quae rapit Hora diem.

Frigora mitescunt Zephyris: Ver proterit Aestas,
Interitura simul

Pomifer Autumnus fruges effuderit: et mox
Bruma recurrit iners.

Damna tamen celeres reparant coelestia lunae:
Nos, ubi decidimus,

Quo pius Aeneas, quo Tullus dives, et Ancus, Pulvis et umbra sumus.

Quis scit, an adjiciant hodiernae crastina summae Tempora di superi?

Cuncta manus avidas fugient heredis, amico

Quae dederis animo.

Cum semel occideris, et de te splendida Minos Fecerit arbitria;

Non, Torquate, genus, non te facundia, non te Restituet pietas.

Infernis neque enim tenebris Diana pudicum
Liberat Hippolytum :

Nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro
Vincula Pirithoo.

ODE VIII.

AD CENSORINUM.

DONAREM pateras grataque commodus,
Censorine, meis aera sodalibus ;
Donarem tripodas, praemia fortium
Graiorum: neque tu pessima munerum
Ferres, divite me scilicet artium,
Quas aut Parrhasius protulit, aut Scopas;
Hic saxo, liquidis ille coloribus

Sollers nunc hominem ponere, nunc deum,
Sed non haec mihi vis; nec tibi talium
Res est, aut animus, deliciarum egens.
Gaudes carminibus: carmina possumus
Donare, et pretium dicere muneri.
Non incisa notis marmora publicis,
Per quae spiritus, et vita redit bonis
Post mortem ducibus; non celeres fugae,
Rejectaeque retrorsum Hannibalis minae ;
Non incendia Carthaginis impiae,
Ejus, qui domita nomen ab Africa
Lucratus rediit, clarius indicant

Laudes, quum Calabrae Pierides: neque,

Si chartae sileant, quod bene feceris,
Mercedem tuleris. Quid foret Iliae
Mavortisque puer, si taciturnitas
Obstaret meritis invida Romuli ?
Ereptum Stygiis fluctibus Aeacum
Virtus, et favor, et lingua potentium
Vatum divitibus consecrat insulis.
Dignum laude virum musa vetat mori;
Coelo musa beat. Sic Jovis interest
Optatis epulis impiger Hercules;
Clarum Tyndaridae sidus ab infimis
Quassas eripiunt aequoribus rates;
Ornatus viridi tempora pampino,
Liber vota bonos ducit ad exitus.

ODE IX.

AD LOLLIUM.

NE forte credas interitura, quae,
Longe sonantem natus ad Aufidum,
Non ante vulgatas per artes
Verba loquor socianda chordis

Non, si priores Maeonius tenet
Sedes Homerus, Pindaricae latent,
Ceaeque, et Alcaei minaces,

Stesichorique graves camenae:

Nec, si quid olim lusit Anacreon, Delevit aetas: spirat adhuc amor, Vivuntque commissi calores Aeoliae fidibus puellae.

Non sola comtos arsit adulteri
Crines, et aurum vestibus illitum
Mirata, regalesque cultus

Et comites, Helene Lacaena;

Primusve Teucer tela Cydonio Direxit arcu : non semel Ilios Vexata: non pugnavit ingens Idomeneus Sthenelusve solus

Dicenda musis proelia: non ferox Hector, vel acer Deïphobus graves Excepit ictus pro pudicis

Conjugibus puerisque primus.

Vixere fortes ante Agamemnona
Multi: sed omnes illacrimabiles
Urguentur, ignotique, longa

Nocte, carent quia vate sacro.

Paullum sepultae distat inertiae
Celata virtus. Non ego te meis
Chartis inornatum silebo,
Totve tuos patiar labores
S

TOM. I.