Q. HORATII FLACCI

E POD ON

LIBER.

ODE I.

AD MAECENATEM.

IBIS Liburnis inter alta navium,
Amice, propugnacula,
Paratus omne Caesaris periculum
Subire, Maecenas, tuo.

Quid nos, quibus te vita si superstite
Jucunda; si contra, gravis?

Utrumne jussi persequemur otium,
Non dulce, ni tecum simul?

An hunc laborem mente laturi, decet
Qua ferre non molles viros?

Feremus: et te vel per Alpium juga,
Inhospitalem et Caucasum,

Vel occidentis usque ad ultimum sinum,
Forti sequemur pectore.

Roges, tuum labore quid juvem meo,
Imbellis, ac firmus parum ;
Comes minore sum futurus in metu,
Qui major absentes habet:
Ut assidens implumibus pullis avis
Serpentium adlapsus timet
Magis relictis; non, ut adsit, auxili
Latura plus praesentibus.
Libenter hoc et omne militabitur
Bellum in tuae spem gratiae :

Non ut juvencis illigata pluribus
Aratra nitantur mea;

Pecusve Calabris ante sidus fervidum
Lucana mutet pascua :

Neque ut superni villa candens Tusculi
Circaea tangat moenia.

Satis superque me benignitas tua
Ditavit: haud paravero,

Quod aut, avarus ut Chremes, terra premam;
Discinctus aut perdam ut nepos.

ODE II.

VITAE RUSTICAE LAUDES.

BEATUS ille, qui procul negotiis,
Ut prisca gens mortalium,

Paterna rura bobus exercet suis,
Solutus omni fenore.

Neque excitatur classico miles truci,
Neque horret iratum mare;
Forumque vitat, et superba civium

Potentiorum limina.

Ergo aut adulta vitium propagine
Altas maritat populos,
Inutilesque falce ramos amputans
Feliciores inserit;

Aut in reducta valle mugientium

Prospectat errantes greges;

Aut pressa puris mella condit amphoris;
Aut tondet infirmas oves:

Vel, cum decorum mitibus pomis caput
Autumnus arvis extulit,

Ut gaudet insitiva decerpens pyra,

Certantem et uvam purpurae,

Qua muneretur te, Priape, et te, pater
Silvane, tutor finium !

Libet jacere, modo sub antiqua ilice,
Modo in tenaci gramine.
Labuntur altis interim ripis aquae ;

Queruntur in silvis aves;

Fontesque lymphis obstrepunt manantibus, Somnos quod invitet leves.

At, cum tonantis annus hibernus Jovis

Imbres nivesque comparat,

Aut trudit acres hinc et hinc multa cane

Apros in obstantes plagas;

Aut amite levi rara tendit retia,

Turdis edacibus dolos;

Pavidumque leporem, et advenam laqueo Jucunda captat praemia.

[gruem,

Quis non malarum, quas amor curas habet,
Haec inter obliviscitur?

Quod si pudica mulier in partem juvet
Domum atque dulces liberos,
Sabina qualis, aut perusta solibus
Pernicis uxor Appuli;

Sacrum et vetustis exstruat lignis focum,
Lassi sub adventum viri ;
Claudensque textis cratibus laetum pecus
Distenta siccet ubera;

Et, horna dulci vina promens dolio,
Dapes inemtas apparet :

Non me Lucrina juverint conchylia,
Magisve rhombus, aut scari,
quos, Eoïs intonata fluctibus,

Si

Hiems ad hoc vertat mare;

Non Afra avis descendat in ventrem meum,

Non attagen Ionicus,
Jucundior, quam lecta de pinguissimis

Oliva ramis arborum,

Aut herba lapathi, prata amantis, et gravi Malvae salubres corpori,

Vel

agna festis caesa Terminalibus,
Vel haedus ereptus lupo.

Has inter epulas, ut juvat pastas oves

Videre properantes domum !