Fatale monstrum: quae generosius Perire quaerens, nec muliebriter Expavit ensem, nec latentes Classe cita reparavit oras;

Ausa et jacentem visere regiam Vultu sereno, fortis et asperas Tractare serpentes, ut atrum Corpore combiberet venenum,

Deliberata morte ferocior;

Saevis Liburnis scilicet invidens
Privata deduci superbo,

Non humilis mulier, triumpho.

ODE XXXVIII.

AD PUERUM.

PERSICOS odi, puer, apparatus :
Displicent nexae philyra coronae :
Mitte sectari, rosa quo locorum
Sera moretur.

Simplici myrto nihil allabores

Sedulus, curo. Neque te ministrum Dedecet myrtus, neque me sub arcta Vite bibentem.

Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER II.

ODE I.

AD ASINIUM POLLIONEM.

MOTUM ex Metello consule civicum,
Bellique causas, et vitia, et modos,
Ludumque Fortunae, gravesque
Principum amicitias, et arma

Nondum expiatis uncta cruoribus,
Periculosae plenum opus aleae,
Tractas, et incedis per ignes
Suppositos cineri doloso.

Paullum severae Musa tragoediae
Desit theatris: mox, ubi publicas
Res ordinaris, grande munus
Cecropio repetes cothurno,

Insigne moestis praesidium reis,
Et consulenti, Pollio, curiae ;
Cui laurus aeternos honores
Dalmatico peperit triumpho.

Jam nunc minaci murmure cornuum Perstringis aures: jam litui strepunt : Jam fulgor armorum fugaces

Terret equos, equitumque vultus.

Audire magnos jam videor duces
Non indecoro pulvere sordidos,
Et cuncta terrarum subacta

Praeter atrocem animum Catonis.

Juno, et deorum quisquis amicior
Afris inulta cesserat impotens
Tellure, victorum nepotes
Retulit inferias Jugurthae.

Quis non, Latino sanguine pinguior,
Campus sepulcris impia proelia
Testatur, auditumque Medis
Hesperiae sonitum ruinae ?

Qui gurges, aut quae flumina lugubris Ignara belli? quod mare Dauniae Non decoloravere caedes?

Quae caret ora cruore nostro ?

Sed ne, relictis, Musa procax, jocis,
Ceae retractes munera naeniae :

Mecum Dionaeo sub antro
Quaere modos leviore plectro.

ODE II.

AD CRISPUM SALLUSTIUM.

NULLUS argento color est avaris
Abdito terris; inimice lamnae,
Crispe Sallustî, nisi temperato
Splendeat usu.

Vivet extento Proculeius aevo,
Notus in fratres animi paterni:
Illum aget penna metuente solvi
Fama superstes.

Latius regnes avidum domando
Spiritum, quam si Libyam remotis

Gadibus jungas, et uterque Poenus
Serviat uni.

Crescit indulgens sibi dirus hydrops; Nec sitim pellit, nisi causa morbi Fugerit venis, et aquosus albo Corpore languor.