Ver ubi longum tepidasque praebet Jupiter brumas, et amicus Aulon Fertili Baccho minimum Falernis Invidet uvis.

Ille te mecum locus et beatae
Postulant arces: ibi tu calentem
Debita sparges lacrima favillam
Vatis amici.

ODE VII.

AD POMPEIUM.

O SAEPE mecum tempus in ultimum
Deducte, Bruto militiae duce,
Quis te redonavit Quiritem
Dis patriis, Italoque coelo,

mero

Pompei, meorum prime sodalium?
Cum quo morantem saepe diem
Fregi, coronatus nitentes
Malobathro Syrio capillos.

Tecum Philippos et celerem fugam Sensi, relicta non bene parmula ; Cum fracta virtus, et minaces Turpe solum tetigere mento.

Sed me per hostes Mercurius celer
Denso paventem sustulit aëre :
Te rursus in bellum resorbens
Unda fretis tulit aestuosis.

Ergo obligatam redde Jovi dapem,
Longaque fessum militia latus
Depone sub lauru mea, nec
Parce cadis tibi destinatis.

Oblivioso levia Massico

Ciboria exple: funde capacibus

Unguenta de conchis. Quis udo
Deproperare apio coronas

Curatve myrto? quem Venus arbitrum
Dicet bibendi ? non ego sanius
Bacchabor Edonis: recepto
Dulce mihi furere est amico.

ODE VIII.

IN BARINEN.

ULLA si juris tibi pejerati

Poena, Barine, nocuisset unquam ;

Dente si nigro fieres vel uno

Turpior ungui;

Crederem. Sed tu, simul obligasti
Perfidum votis caput, enitescis
Pulchrior multo, juvenumque prodis
Publica cura.

Expedit matris cineres opertos
Fallere, et toto taciturna noctis
Signa cum coelo, gelidaque divos
Morte carentes.

Ridet hoc, inquam, Venus ipsa; rident
Simplices Nymphae, ferus et Cupido,
Semper ardentes acuens sagittas
Cote cruenta.

Adde, quod pubes tibi crescit omnis:
Servitus crescit nova; nec priores
Impiae tectum dominae relinquunt,
Saepe minati.

Te suis matres metuunt juvencis,
Te senes parci, miseraeque nuper
Virgines nuptae, tua ne retardet
Aura maritos.

ODE IX.

AD VALGIUM.

Non semper imbres nubibus hispidos
Manant in agros; aut mare Caspium
Vexant inaequales procellae
Usque; nec Armeniis in oris,

Amice Valgî, stat glacies iners
Menses

per omnes; aut Aquilonibus
Querceta Gargani laborant,
Et foliis viduantur orni.

Tu semper urgues flebilibus modis Mysten ademtum: nec tibi, Vespero Surgente, decedunt amores,

Nec rapidum fugiente Solem.

At non ter aevo functus amabilem Ploravit omnes Antilochum senex Annos; nec impubem parentes Troïlon, aut Phrygiae sorores,

Flevere semper. Desine mollium Tandem querelarum : et potius nova Cantemus Augusti tropaea

Caesaris; et rigidum Niphaten,

Medumque flumen, gentibus additum
Victis, minores volvere vortices;
Intraque praescriptum Gelonos
Exiguis equitare campis.

ODE X.

AD LICINIUM.

RECTIUS Vives, Licinî, neque altum Semper urguendo, neque, dum procellas Cautus horrescis, nimium premendo Littus iniquum.

Auream quisquis mediocritatem
Diligit, tutus caret obsoleti

Sordibus tecti, caret invidenda
Sobrius aula.

Saepius ventis agitatur ingens

Pinus; et celsae graviore casu

Decidunt turres; feriuntque summos
Fulgura montes.

Sperat infestis, metuit secundis,
Alteram sortem bene praeparatum
Pectus. Informes hiemes reducit
Jupiter; idem