Hic dies vere mihi festus atras Eximet curas: ego nec tumultum, Nec mori per vim, metuam, tenente Caesare terras. I, pete unguentum, puer, et coronas, Et cadum Marsi memorem duelli, Spartacum si qua potuit vagantem Fallere testa. Dic et argutae, properet, Neaerae, Lenit albescens animos capillus Litium et rixae cupidos protervae. Non ego hoc ferrem, calidus juventa, Consule Planco. ODE XV. AD CHLORIN. UXOR pauperis Ibyci, Tandem nequitiae fige modum tuae, Maturo propior, desine, funeri, Inter ludere virgines, Et stellis nebulam spargere candidis. Et te, Chlori, decet: filia rectius ODE XVI. AD MAECENATEM. INCLUSAM Danaën turris aënea, Robustaeque fores, et vigilum canum Si non Acrisium, virginis abditae Risissent fore enim tutum iter et patens Aurum per medios ire satellites, Demersa exitio. Diffidit urbium Portas vir Macedo, et subruit aemulos Crescentem sequitur cura pecuniam, Quanto quisque sibi plura negaverit, Contemtae dominus splendidior rei, Quam si, quidquid arat impiger Appulus, Occultare meis dicerer horreis, Magnas inter opes inops. Purae rivus aquae, silvaque jugerum Quamquam nec Calabrae mella ferunt apes, Nec Laestrigonia Bacchus in amphora Languescit mihi, nec pinguia Gallicis Crescunt vellera pascuis; Importuna tamen Pauperies abest: Quam si Mygdoniis regnum Alyatteï Desunt multa. Bene est, cui Deus obtulit ODE XVII. AD AELIUM LAMIAM. AELI, vetusto nobilis ab Lamo, Per memores, genus omne, fastos, Auctore ab illo ducit originem,] Late tyrannus; cras foliis nemus Sternet, aquae nisi fallit augur, Annosa cornix. Dum potis, aridum Compone lignum: cras Genium mero Curabis et porco bimestri, Cum famulis, operum solutis. ODE XVIII. AD FAUNUM. FAUNE, Nympharum fugientum amator, Si tener pleno cadit haedus anno, Ludit herboso pecus omne campo, Cum bove pagus : |