Obrázky na stránke
PDF
ePub

Hic dies vere mihi festus atras Eximet curas: ego nec tumultum, Nec mori per vim, metuam, tenente Caesare terras.

I, pete unguentum, puer, et coronas, Et cadum Marsi memorem duelli, Spartacum si qua potuit vagantem Fallere testa.

Dic et argutae, properet, Neaerae,
Myrrheum nodo cohibere crinem :
Si per invisum mora janitorem
Fiet, abito.

Lenit albescens animos capillus Litium et rixae cupidos protervae. Non ego hoc ferrem, calidus juventa, Consule Planco.

ODE XV.

AD CHLORIN.

UXOR pauperis Ibyci,

Tandem nequitiae fige modum tuae,
Famosisque laboribus:

Maturo propior, desine, funeri,

Inter ludere virgines,

Et stellis nebulam spargere candidis.
Non, si quid Pholoën satis,

Et te, Chlori, decet: filia rectius
Expugnat juvenum domos,
Pulso Thyias uti concita tympano.
Illam cogit amor Nothi
Lascivae similem ludere capreae:
Te lanae prope nobilem
Tonsae Luceriam, non citharae, decent,
Nec flos purpureus rosae,
Nec poti, vetulam, faece tenus cadi.

ODE XVI.

AD MAECENATEM.

INCLUSAM Danaën turris aënea,

Robustaeque fores, et vigilum canum
Tristes excubiae munierant satis
Nocturnis ab adulteris;

Si non Acrisium, virginis abditae
Custodem pavidum, Jupiter et Venus

Risissent fore enim tutum iter et patens
Converso in pretium deo.

Aurum per medios ire satellites,
Et perrumpere amat saxa potentius
Ictu fulmineo. Concidit auguris
Argivi domus, ob lucrum

Demersa exitio. Diffidit urbium

Portas vir Macedo, et subruit aemulos
Reges muneribus. Munera navium
Saevos illaqueant duces.

Crescentem sequitur cura pecuniam,
Majorumque fames. Jure perhorrui
Late conspicuum tollere verticem,
Maecenas, equitum decus.

Quanto quisque sibi plura negaverit,
Ab dîs plura feret. Nil cupientium
Nudus castra peto, et transfuga divitum
Partes linquere gestio,

Contemtae dominus splendidior rei,

Quam si, quidquid arat impiger Appulus, Occultare meis dicerer horreis, Magnas inter opes inops.

Purae rivus aquae, silvaque jugerum
Paucorum, et segetis certa fides meae
Fulgentem imperio fertilis Africae
Fallit sorte beatior.

Quamquam nec Calabrae mella ferunt apes, Nec Laestrigonia Bacchus in amphora Languescit mihi, nec pinguia Gallicis Crescunt vellera pascuis;

Importuna tamen Pauperies abest:
Nec, si plura velim, tu dare deneges.
Contracto melius parva cupidine
Vectigalia porrigam,

Quam si Mygdoniis regnum Alyatteï
Campis continuem. Multa petentibus

Desunt multa. Bene est, cui Deus obtulit
Parca quod satis est manu.

ODE XVII.

AD AELIUM LAMIAM.

AELI, vetusto nobilis ab Lamo,
[Quando et priores hinc Lamias ferunt
Denominatos, et nepotum,

Per memores, genus omne, fastos,

Auctore ab illo ducit originem,]
Qui Formiarum moenia dicitur
Princeps, et innantem Maricae
Littoribus tenuisse Lirim,

Late tyrannus; cras foliis nemus
Multis, et alga littus inutili,
Demissa tempestas ab Euro

Sternet, aquae nisi fallit augur,

Annosa cornix. Dum potis, aridum Compone lignum: cras Genium mero Curabis et porco bimestri,

Cum famulis, operum solutis.

ODE XVIII.

AD FAUNUM.

FAUNE, Nympharum fugientum amator,
Per meos fines et aprica rura
Lenis incedas, abeasque parvis
Aequus alumnis ;

Si tener pleno cadit haedus anno,
Larga nec desunt, Veneris sodali,
Vina craterae, vetus ara multo
Fumat odore.

Ludit herboso pecus omne campo,
Cum tibi Nonae redeunt Decembres :
Festus in pratis vacat otioso

Cum bove pagus :

« PredošláPokračovať »