Chompré selecta latini sermonis Exemplaria, è scriptoribus probatissimis, ad christianæ juventutis usum, 6 vol. in-12, Paris.

On vend séparément.

Pars 1.-Ex Sulpicio Severo; ex Eutropio; ex Aurelio Victore; ex Cornelio Nepote; ex Justino; ex Floro, in-12.

Pars 2.- Ex Quinto Curtio; ex Cæsaris Commentariis; ex variis Ciceronis operibus; ex Sallustio; ex Velleio Paterculo; ex Valerio Maximo; ex AuloGellio; ex Q. Curtio, in-12.

Pars 3. Ex Flavio Vegetio; ex Tito Livio; ex Cornelio Tacito; ex S. J. Frontino; ex Macrobio; ex Quintiliano; ex Columellâ, in-12.

Pars 4. Ex Suetonio; ex C. Plinii secundi naturali historia et epistolis; ex Vitruvio; ex Senecâ philosopho; ex Celso; ex Q. Curtio; ex Sallustio; ex Tito Livio; ex Taciti Annalibus; ex Cicerone, in-12.

Pars 6. Ex Phædro; ex Martialis epigrammatibus; ex Ausonio; ex Ovidii Metamorphoseon libris ; ex Fastorum libris; ex Tristibus, etc.; ex Virgilii Bucolicis et Georgicis, in-12.

Cum appendice de Diis et Heroïbus poëticis, ad
Poëtarum intelligentiam necessariâ.

NOVA EDITIO PRIORIBES LONGÈ EMENDATIOR.

EX TYPIS AUGUSTI DELALAIN,
BIBLIOPOLE, viâ Mathurinensium, n°. 5.

1819.

DECII JUNII

JUVENALIS

VITA.

EJUS SATIRÆ QUALES, ET QUO ANNO SCRIPTAE.

DECIUS JUNIUS JUVENALIS Italus fuit. Patriam habuit Aquinum, urbem ejusdem Italiæ, ut patet e tertiâ satirâ. Obscuro fuisse loco natum indicat Martialis, describens eumdem potentiorum limina obeuntem salutandi causâ, quod solebant clientes et humilioris fortunæ cives. Ad aliquas tamen opes evasisse argumento est, quòd cohortis præfectura fuerit ipsi mandata, cùm in Pentapolim Libya ablegatus est, operâ Paridis, pantomimi et scurræ, Domitiano gratiosi, quem, satiricis versibus, ut satirâ III dixi, carpserat. Hinc patet scriptam ab eo satiram tertiam sub Domitiano: quo demortuo, et rescissis a senatu ejus actis, revocatis etiam quos exulare jusserat, in Italiam rediit Juvenalis. Duas ultimas satiras in exilio suo Africano videtur scripsisse alias aliis temporibus, plerasque sub Trajano: quod affirmari de primâ certò potest, cùm in eâ de exilio Marii Prisci meminerit, quem, coràm Trajano, jam tertium annum imperante, ab Afris fuisse accusatum constat, causam contra eum agente Plinio, qui rem totam disertè narrat in suis epistolis, libro II, epistolâ XI. Sub eodem Trajano conscriptas meritò dixeris secundam, quartam, sextam, octayam, et undecimam. In

:

secundâ quippè et quartâ vocat Domitianum adulterum tragico pollutum stupro, eumdem Calvum Neronem appellat, Lamiarum percussorem cerdonibus timendum, etc. Quis autem hæc potuisse scribi Domitiano vivo putet? Porrò Nervæ imperium brevius fuit, quàm ut spatii satis haberet Ju-` venalis ad redeundum ex Africâ, et istas satiras scribendas: ita scriptas oportuit imperante Trajano, qui Nervam proximè excepit.

In sexta satirâ mentionem facit vasorum in quibus essent cælati vultus imperatoris, cum titulo et cognomento Dacici, et Germanici. At in nullo vetere monumento, vel nummo, nullo antiquo scriptore Domitianus legitur cognominatus fuisse Dacicus, ut testatur Jos. Scaliger. Trajanum Dio scribit, victis Dacis, Dacici cognomen accepisse quem etiam Germanicum appellant inscriptiones antiquæ non paucæ. Denique in eâdem satirâ Juvenalis non obscurè innuit expeditionem Trajani in Parthos et Armenios, ac memorabilem terræ motum quo tota propè Antiochia, non sine gravissimo ipsius Trajani periculo, concussa est, ut non immeritò Lipsius existimavit. In satirâ octavâ de Mario Prisco meminit, quem sub Trajano condemnatum diximus meminit etiam prætoris Celsi, quem Trajano imperante prætorem factum refert Plinius, epist. 5. lib. VI.

Satiram XIII, post imperatoris Adriani, qui Trajano successit, annum tertium fuisse compositam dubitari non potest, cùm Calvinus, ad quem est scripta, dicatur sexaginta jam annos vixisse, et esse natus Fonteio consule: is enim consulatum