*

flayles, that we may cum in." Than answered the man : "I knowe nat the way:" than sayd the emperour, "Than shalt thou dye;" and than thorowgh the fere of dethe he turned the vyce and made the flayles stande styl, and then the emperoure entered into the castell with all his folke, and soughte al a boute in euery corner after Virgilius; and at the laste they sowght so longe that they cam into the seller where they sawe the lampe hang ouer the barell, where Virgilius lay in deed. Than asked the emperoure the man: "Who had made hym so herdey to put his mayster Virgilius so to dethe? and the man answered no worde to the emperoure.. And than the emperour, with great anger, drewe out his swerde, and slewe he there Virgilius man. And when all this was done, than sawe the emperoure and all his folke a naked chylde, iij. tymes rennynge a boute the barell, saynge the wordes: "cursed be the tyme that ye cam euer here :" and with those wordes vanyshed the chylde away, and was neuer sene a geyne: and thus abyd Virgilius in the barell, deed. Then was the emperour very heuy for the dethe of Virgilius, and also all Virgilius kynred, and also all the scholers that dwelled aboute the towne of Napels, and in especyall the towne of Napels, for by cause that Virgilius was the founder therof, and made it of great worshypp. Than thought the emperoure to haue the good and ryches of Virgilius, but there were none so harday that durste cum in to fetche it, for fere of the coper men, that smote so faste with theyr yron flayles and so abyd Virgilius treasure in

the seller. And Virgilius dyd many other merueylouse thynges that in this boke is not wryten. And thus (God) gyue us grace that we may be in the boke of euer lastynge blysse. Amen.

Thus endethe the lyfe of Virgilius
with many dyers consaytes that
he dyd. Emprynted in the cy-
tie of Anwarpe By me

Johnn Doesborcke

dwellynge at
the camer

porte.

E

APPENDIX.

DE CARNE IMPUTRESCIBILI MACELLI.

JAM nunc ad civitatem Campaniæ Neapolin redeamus, in qua macellum est, in cujus pariete insertum perhibetur à Virgilio frustrum carnis tantæ efficaciæ, quod dum illic erit inclusum in ipsius macelli continentia, nulla caro quanto tempore vetusta nares olefacientis aut intuentis adspectum aut comedentis sapentem offendet. Est in eadem civitate porta Dominica Nolam, Campaniæ civitatem olim inclytam, respiciens, in cujus ingressu est via lapidibus artificiosè constructa, sub hujus viæ sigillo Virgilius omne genus reptilis nocui: unde provenit, quod cum civitas illa in ambitu plurimùm spatiosa tota columnis subterrenio innitatur, musca in cavernis aut rimis interioribus, aut hortis infra urbis monia conclusis vermis nocivus (non) reperitur. Tertium est quod illic expertus sum, tunc quidem ipsius ignarus, sed fortuito casu reapse mihi dante scientiam et probationem, coactus sum esse sciens ejus, quod si non preventus essem periculo, vix aliena relatione fieri possem assertos. Nempe anno, quo fuit Acon obsessa circa imminens S. Johannis Baptista festum cum essem Salerni, de subito supervenit mihi hospes jucundus, cujus sincera dilectio cum dignatione cum diutina in scholis et curia domini mei Regis vetustioris Anglica, avi vestri, serenissime Princeps, commansione firmata, non jam alterum à me, sed in ipso me alterum mihi obvenisse faciebat. Exultavit cor meum propter singularitatem affectionis, et prop

ter rumores, quos recensiare mihi tàm fidelis nuncius poterat, de nostrorum prosperitate propinquorum, quorum omnium hic non tàm sanguine quàm amore fuit propinquissimo. Properantem ad transitum et transferationem diu reluctantem vici precum instantia. Philippus hic erat, filius patricii olim illustris Comitia Sarisberiensis, cujus neptis ex fratre comitatum Sarisberiensem jure matrimonii transfundit in istum avunculum vestrum, Domine Imperator. Inter volentem et invitum meliore consilio trahitur amicus ad civitatem Nolanam, ubi tunc ex mandato Domini mei illustris regis Siculi Gulielmi mansio mihi erat ob declinandos Panormitanos tumultus ac fervores æstivos. Quid plura? Post aliquod dies deliberavimus ad Neapolitanum accedere, si quô fortassis eventu paratior ac minus sumtuosa nobis illic occurreret transfretatio. Civitatem advenimus, in hospitio venerabilis auditoris mei in jure canonico apud Bononiam, Johannis Pinatelli, Neapolitani Archidiaconi, scientià, moribus et sanguine illustris, nos recipientes, a quo jucundè suscepti, causam adventus nostri pandimus, ipseque, compertâ voti nostri instantiâ, dum parantur epulæ, mare nobiscum accedit. Facto vix unius horæ spatio, succincta brevitate verborum navis conducitur pretio optato, et ad instantiam viatorum dies data ad navigandum accelerat. Ad hospitium redeuntibus sermio est, quô successu quibusve auspiciis omnia nobis desiderata tàm celeri manu occurrerint? ignorantibus et stupentibus nobis de tanta felicitate successum: Heus inquit Archidiaconus, per quam civitatis portam intrastis? cumque, quæ fuerit porta, explicarem; ille perspicax intellector adjecit: meritò tam brevi manu vobis fortuna, subvenit. Sed oro, mihi veredicâ relatione dicatis, qua parte aditûs ingressi estis, dextrâ vel sinistrâ? respondemus. Cùm ad ipsam veniremus portam, et paratior nobis ad sinistram pateret ingressus, occur

rit ex improviso asinus lignorum strue onoratus, et ex occursu compulsi sumus ad dextram declinare. Tunc Archidiaconus : Ut sciatis, quanta miranda Virgilius in hac urbe fuerit operatus, accedamus ad locum, et ostendam, quod in illa porta memoriale reliquerit Virgilius super terram. Accedentibus nobis ostendit in dextrâ parte caput parieti portali insertum de marmore pario, cujus rictus ad risum et eximia jucunditatis hilariatem trahebantur. In sinistrâ vero parte parietis erat aliud, caput de consimili marmore infixum, sed alteri valde dissimile occulis siquidem torvis flentis vultum ac irati; casusque infelicis jacturam deploratis prætendebat. Ex his tàm adversis vultuum imaginationibus duo sibi contraria fortunæ fata proponit Archidiaconis omnibus ingredientibus imminere, dummodò nulla fiat declinatio ad dextram sive ad sinistram, et ex industria procurata, sed sicut fatalia sunt, fato eventusque committantur. Quisquis, inquit, ad dextram civitatem istam ingredi tur, semper dextro cornu ad omnem propositi sui effectum prosperatur, semper crescit et augetur: quicunque ad sinistram flectitur, semper decidit, et ab omni desiderio suo fraudatur. Quia ergò ex asini objectione ad dextram deflexistis, considerate, quàm celeriter et quanta prosperitate iter vestrum perfecistis. Non tamen hæc scripsimus, quasi Sadducæorum fectam comprobemus, qui omnia dicebant in Deo et marmore consistere hoc est in fato et casu fortunæ, cum omnia in sola Dei voluntate sint posita, secundum illud: In voluntate tua, Domine, cuncta sunt posita et non est, qui possit resistere voluntati tuæ, &c. Sed admirationem Artis Mathematica Virgilii memorabimus.

Gervasii Tilberensis Otia Imperialia

Tertia Decisio. C. 12.

Apud Leibnitz Script. Rer. Brunsv. vol. 1. p, 963, 4.