Obrázky na stránke
PDF
ePub
[blocks in formation]

ALLA FORTUN A.

Dea, che in Anzio amica imperi, Possente a un cenno da l'imo ad ergere Mortale inerte; possente in funebri Cipressi a volgere i lauri alteri Te 'l cultor povero de' campi implora Fervidamente; te de l'oceano Dominatrice chiunque provoca

L'onde carpatie con trace prora; Te i Sciti profughi, la Dacia armata, E città e genti, e'l fiero Lazio ; Temon le Madri te de' re barbari, E la tirannide imporporata.

Non sia da solida base travolto

Con piè nemico da te l'imperio, Nè a l'arme a l'arme i lenti provochi, Oil franga l'impeto di popol folto. Ognor precedeti, diva maligna, Necessitade, cui gravan cunei, Spannali aguti, e piombo liquido, E crudel graffio la man ferrigna. Te Speme venera e in bianche spoglie Fe al mondo rara nè già scompagnasi, Da chi l'è caro, quand' anco instabile Ne abborri profuga le altere soglie. Ma vulgo perfido, spergiura putta

[ocr errors]

Si arretra; schivi gli amici fuggono

Cum faece siccatis amici,

Ferre iugunt pariter dolosi.

Serves iturum Caesarem in ultimos
Orbis Britannos, et iuvenum recens
Examen Eois timendum

Partibus, Oceanoque rubro.

Eheu! cicatricum, et sceleris pudet, Fratrumque. Quid nos dura refugimus Aetas? quid intactum nefasti Liquimus? unde manum iuventus

Metu Deorum continuit? quibus

Pepercit aris? o utinam nova

Incude diffingas retusum in

Massagetas, Arabasque ferrum.

De l' egual giogo, insino a l'ultima
Stilla ove scorgano la tazza asciutta.
Deh serba Cesare, che tende ardito

Girne agli estremi Britanni, e 'l giovine
Sciame novello, che fia terribile
Al rosso oceano di Gange al lito.
D'onta le margini, d' onta le spade

Ci son, che 'l sangue fraterno ahi! bebbero. Qual fren ci strinse ? Da quale infamia Cessò nostr' empia di ferro etade? Conobbe limiti ? rispettò altari

Giovenil destra, de' numi memore?

Dea contra i Geti deh! tempra e gli Arabi
Su nuova incudine gli ottusi acciari.

O DE XXXVI.

Er ture, et fidibus iuvat

Placare, et vituli sanguine debito Custodes Numidae Deos;

Qui nunc Hesperia sospes ab ultima Caris multa sodalibus,

Nulli plura tamen dividit oscula,

Quam dulci Lamiae ;

memor

Actae non alio rege puertiae,

Mutataeque simul togae.

Cressa ne careat pulchra dies nota: Neu promtae modus amphorae,

Neu morem in Saliúm sit requies pedum: Neu multi Damalis meri

Bassum Threicia vincat amystide :

Neu desint epulis rosae,

Neu vivax apium, neu breve lilium. Omnes in Damalin putres

Deponent oculos;

Divelletur adulterọ,

nec Damalis novo

Lascivis ederis ambitiosior.

LIB. I. 36.

O DE XXXVI.

torel promesso in vittima
con cetre, e con profumi
orar giovi di Nùmida
custodi amici numi:
trema Esperia reduce

I dividere gli amplessi
a' compagni, al dolce Lamia
più caldi i baci e spessi.
niera ad un medesimo
ggitor d'ambo affidata

erile età rammemora,
la toga insiem cangiata.
nota al di festevole

h! non manchi, nè a sestiere
isurar si voglia l'anfora,

atta fuori del celliere. a tregua a danze salie è di Basso vincitrice a con trace scifo Dàmali à solenne trincatrice. convito rose manchino, reve giglio, apio vivace : cantato tutti in Damali erran l'ebbro occhio salace ; -n fia dal nuovo adultero velta Damali, chè stretta ricigne, più de l'edera ortuosa, lascivetta.

109

« PredošláPokračovať »