ALLA FORTUN A. Dea, che in Anzio amica imperi, Possente a un cenno da l'imo ad ergere Mortale inerte; possente in funebri Cipressi a volgere i lauri alteri Te 'l cultor povero de' campi implora Fervidamente; te de l'oceano Dominatrice chiunque provoca L'onde carpatie con trace prora; Te i Sciti profughi, la Dacia armata, E città e genti, e'l fiero Lazio ; Temon le Madri te de' re barbari, E la tirannide imporporata. Non sia da solida base travolto Con piè nemico da te l'imperio, Nè a l'arme a l'arme i lenti provochi, Oil franga l'impeto di popol folto. Ognor precedeti, diva maligna, Necessitade, cui gravan cunei, Spannali aguti, e piombo liquido, E crudel graffio la man ferrigna. Te Speme venera e in bianche spoglie Fe al mondo rara nè già scompagnasi, Da chi l'è caro, quand' anco instabile Ne abborri profuga le altere soglie. Ma vulgo perfido, spergiura putta Si arretra; schivi gli amici fuggono Cum faece siccatis amici, Ferre iugunt pariter dolosi. Serves iturum Caesarem in ultimos Partibus, Oceanoque rubro. Eheu! cicatricum, et sceleris pudet, Fratrumque. Quid nos dura refugimus Aetas? quid intactum nefasti Liquimus? unde manum iuventus Metu Deorum continuit? quibus Pepercit aris? o utinam nova Incude diffingas retusum in Massagetas, Arabasque ferrum. De l' egual giogo, insino a l'ultima Girne agli estremi Britanni, e 'l giovine Ci son, che 'l sangue fraterno ahi! bebbero. Qual fren ci strinse ? Da quale infamia Cessò nostr' empia di ferro etade? Conobbe limiti ? rispettò altari Giovenil destra, de' numi memore? Dea contra i Geti deh! tempra e gli Arabi O DE XXXVI. Er ture, et fidibus iuvat Placare, et vituli sanguine debito Custodes Numidae Deos; Qui nunc Hesperia sospes ab ultima Caris multa sodalibus, Nulli plura tamen dividit oscula, Quam dulci Lamiae ; memor Actae non alio rege puertiae, Mutataeque simul togae. Cressa ne careat pulchra dies nota: Neu promtae modus amphorae, Neu morem in Saliúm sit requies pedum: Neu multi Damalis meri Bassum Threicia vincat amystide : Neu desint epulis rosae, Neu vivax apium, neu breve lilium. Omnes in Damalin putres Deponent oculos; Divelletur adulterọ, nec Damalis novo Lascivis ederis ambitiosior. LIB. I. 36. O DE XXXVI. torel promesso in vittima I dividere gli amplessi erile età rammemora, h! non manchi, nè a sestiere atta fuori del celliere. a tregua a danze salie è di Basso vincitrice a con trace scifo Dàmali à solenne trincatrice. convito rose manchino, reve giglio, apio vivace : cantato tutti in Damali erran l'ebbro occhio salace ; -n fia dal nuovo adultero velta Damali, chè stretta ricigne, più de l'edera ortuosa, lascivetta. 109 |