schillig. O, blij gezigt! huizen nabij! Wij naderen eene kampong. Het is Tjikao Krawang, een half uur van Tjikao Bandong, de plaats onzer bestemming gelegen. Verheugd van te kunnen uitrusten, liet ik mij naar de woning van den regent geleiden, die mij vriendelijk ontving, en, wijl de praauw waarschijnlijk toch niet zou aangekomen zijn, en het reeds duister was, huisvesting tot den volgenden morgen aanbood. Ik maakte van zijne gulheid gebruik, en onthaalde hem daarentegen op het verhaal mijner reisavonturen, die hij lagchende aanhoorde. Na een goed souper en eenen verkwikkelijken slaap, nam ik afscheid van mijnen gastheer en spoedde mij naar Tjikao Bandong. De praauw was reeds voor een uur aankomen. Mijne vrienden waren op den oever der rivier, die aan het einde der kampong voorbij stroomde, bij het ontladen der bagage tegenwoordig. Hunne ongerustheid over mijn uitblijven, die door hetgeen' men hun van de tijgers in den omtrek van Tjikao verhaald had, ontstaan was, maakte plaats voor eene levendige betuiging van vreugde, toen zij mij zagen verschijnen.. Eerst vijf dagen geleden hebben wij Tjikao Bandong verlaten, van welke plaats ik u weinig zal zeggen, dewijl zij geene bijzonderheid bevat. Het is een vrij groot en net dorp, bijna alleen door Chinezen bewoond. De lucht is er ongezond en er heerschen dikwijls gevaar

lijke koortsen. Wij zijn over Bandong, Tjandjoer en Buitenzorg in een gemakkelijk rijtuig, gister avond van ons toertje terug gekomen. Gezondheid heeren! het is tijd geloof ik, dat wij scheiden. Eenigen uwer sluimeren half, anderen kijken op hun horologie......

ALLEN (onderling). Gezondheid! Tot wederziens! Aangename nachtrust!

Salut heeren! A revoir! etc.

QUEM NOSTI,

OF DE

CLUB DER NABOBS.

DERDE AVOND.

(BIJNA AL DE LEDEN VAN DEN VORIGEN AVOND.)

Na eenige gesprekken over het weder, berigten uit de Bataviasche courant, het afsterven van kennissen, tooneelen in de Societeit de Harmonie voorgevallen, enz. alles ter dege afgespoeld met den rozenkleurigen nectar, vangt de heer MULLER dus aan:

MULLER. Mij is heden iets zeer aangenaams gebeurd. Mijn goede koetsier KAMIRI, die ik dacht, dat reeds uitgestapt was, en te midden zijner va- ́ deren te Bogor begraven lag, is dezen namiddag geheel onverwachts weder bij mij komen opdagen, en heeft zijne werkzaamheden terstond met ijver

hervat. Drie maanden geleden, was hij ten gevolge eener langdurige ziekte, in een wandelend geraamte veranderd, zoodat ik den moed opgaf, van ooit weder dienst van hem te zullen hebben en mij zeer bedroefde, dat zulk een bekwaam en getrouw dienaar voor mij verloren; immers in eenen hopeloozen toestand was.

Ik deed alle mogelijke zorg voor hem dragen, en wilde niet, dat hij het minste werk zou verrigten, ofschoon zijn ijver, die geenszins door de kracht der ziekte was ter neder geslagen, hem gestadig aandreef, om den nieuwen koetsier, dien ik in dienst had moeten nemen, de behulpzame hand te bieden.

Op eenen vroegen morgen, dat ik pedatti's (*) naar Buitenzorg afzond, kwam KAMIRI, door twee bedienden ondersteund, zich aan mij ver toonen. Met eene zwakke stem, de matte oogen naar de aarde gerigt, verzocht mij de arme jon-i gen, dat ik hem mogt vergunnen van het vertrek der pedatti's gebruik te maken, om zich naar zijne geboorteplaats Bogor, → zoo noemen de Jayanen Buitenzorg, ➡te begeven, en te trachten, door hulp van eenen Doekon (†) in de fris

(*) Vrachtkarren, door buffels getrokken wordende, en met eene bamboezen kap bedekt.,

(†) De inlandsche genees- en heelkundigen worden Doekon genoemd. In het vervolg van dit gesprek zal nader over deze lie

sche lucht dier gezonde landstreek van zijne uitterende ziekte te worden hersteld. Volgaarne gaf ik mijne toestemming en een schriftelijk bewijs van dezelve en van het goed gedrag des lijders, dien ik op eene der karren zag tillen, en langzaam, gelijk ik dacht, naar zijne laatste woning, wegvoeren.

En heden komt mij die zelfde KAMIRI Weder opzoeken, frisch en gezond als ooit, met een vol gelaat, dik en vet, zoodat ik hem waarlijk op het eerste gezigt niet herkende. Er moeten kundige Doekon's te› Buitenzorg zijn, of de berglucht moest er wel eene zeer heilzame uitwerking voor een zieken hebben. KAMIRI schreef zijne genezing aan de eerste omstandigheid toe. Hij zag met eene uitgelatene vreugde, dat zijne terugkomst mij genoegen deed, en verzocht mij zijne vorige functien onmiddellijk te mogen hervatten. Dit stond ik hem toe, waarop hij na kleine debatten met zijnen opvolger ad interim, welke ik eindigde, door dezen tot andere waardigheden te roepen, zijne oude vrienden, de paarden, die bij het hooren der stem van hunnen chef, de koppen omwendden en hem schenen te herkennen, weder onder zijne zorg en directie nam. Gij had eens moeten zien, met welk eene blijde verwondering

den, en den invloed, dien zij op den Javaan uitoefenen, worden gehandeld.