geling ter reede liggende Europeaansche oorlogsen koopvaardijschepen, Chinesche jonken en Arabische kust vaarders, tusschen welke ligte Maleische praauwen heen en weêr zwierven, om vruchten, groenten, brood en kaas aan den man te helpen. De gedachte aan het lieve vaderland, zoo ver, zoo ver over de baren, werd verlevendigd door het treffend gezigt van twee Nederlandsche schepen, die met gespannen zeilen, statig en schoon de reede verlieten, na met een dozijn salutschoten het wachtschip Melampus te hebben begroet.

Naar huis, naar huis! riep TEKKO, wij loopen anders gevaar, dat SADIEN ons in volle zee rijdt, en daar omwerpt. Ziet eens, hoe grimmig de oude wagenmenner kijkt.

Ras gehoorzaamde SADIEN aan het bevel tot de huiskeer; de olijkert trok zijn hoofddoek over de ooren, om zich door geen geroep van halt meer te laten hinderen, en zweepte de hijgende rossen, wier magere schonken nu eindelijk de zoete rust van den stalbodém zouden genieten, onvermoeid voort tot aan zijns meesters huis, waar de drie vrienden uitstegen, vast besloten, ten minste acht dagen lang te zullen denken aan hun toertje naar Batavia. £

DE GEWIGTIGE REIZIGER.

Satyrae est inseque illos Sectatores otie laboriosos, quos haec una sollicitos habet cura, ut nihil curent; quibus lucis parsoptima in somnum, noctis in convivium, reliquum tempus in nugas pueriles abit; qui datam ita vitam instituunt ut fructum vivendi nullam capiant, amicis omnem eripiant.

P. POREUS.

Hé lá lá! trada orang di Sini? keen mensch hier? - Zoo klonk het in de gang van de Gouvernements herberg te Tagal.

De herbergier MUIZENSTROOM, die zich op de achterplaats bezig had gehouden, met een grooten Borneöschen aap een weinig bij de ketting rond te leiden, bragt, op het hooren der geweldige roepstem, den ruigharigen gast, niettegenstaande deszelfs grommige gebaarden, weder op de voor hem ingerigte bamboezen, loop- en rustplaats, waar hij hem in allerijl vastmaakte, en nu, al morrende tegen de luije bedienden,,, die nimmer dáár waren, als er reizigers kwámen de

دو

gang

insnelde

en den nieuw aangekomenen bijkans tegen het

lijf liep. Met vele verontschuldigingen, het zwart strooijen hoedje aan de linkerhand latende hangen, terwijl de vingers van de regter den half kalen kop krauwden, verzocht MUIZENSTROOM den deftig uitziende reiziger, die een zeer lang en dik persoon was, en bij het klein kasteleintje vergeleken, een ware kolossus scheen, in de groote zaal te treden, waar eene diepe stilte heerschte, en een paar moedwillige hagedissen, die op de lange Jati-houten tafel eene wandeling maakten, verschrikt de vlugt namen, toen het ongelijke paar binnen kwam. De lange dikke heer wierp zich met eene ontzagwekkende onachtzaamheid, op de kanapé, en rigtte dus het woord tot den vol verwachting voor hem staande kastelein.

» Ah ça, wij zijn dan hier te Tagal, een schoon >> plaatsje, zoo veel ik er van gezien heb. Apropos » mijnheer de kastelein, gij moest eens gaan zien >> of mijn knecht de koffers al uit het rijtuig heeft » gehaald, en hem de kamer aanwijzen, waar ik » slapen zal, want ik blijf een paar nachten hier. » Apropos, er zal hier zeker wel een wagenmaker »te Tagal zijn, die mijn rijtuig een beetje kan »> nazien, want ik geloof, dat er iets aan stuk is. » Apropos waar is het tarief van de wijnen, die »je in huis hebt. Ah ça je moet me over een >> uurtje eens den weg laten wijzen naar het huis >> van den secretaris K..."

Deze verschillende vragen en commando's werden met zulk een onduidelijk Hoogduitsch accent en eene zoo buitengewone volubiliteit uitgespro→ ken, dat de arme MUIZENSTROOM niet wetende, wat hij het eerst zou verrigten, of waarop het eerste te antwoorden, voorloopig het tarief van den wand nam, en bij den reiziger bragt. Laat hij maar goed drinken en goed betalen dacht de vos dan mag hij overigens zoo veel wind maken, als hij maar wil....

» Ha ha!" riep de vreemde heer uit, » à la bonne heure! wijnen genoeg! roode vatwijn, een en een halven gulden de flesch, dito kistwijn, twee gulden, rijnwijn drie gulden de flesch, madera, frontignan, hum, hum, kom, kastelein: bezorg maar een fleschje goeden rijnwijn. Wanneer eet men hier? Het is elf uren; mij dunkt, te vier ure zullen wij maar dineren, hum, wat? Ah ça, roep mij toch mijn knecht eens eventjes hier; zeg hem, dat hij het kistje Bengaalsche sigaren medebrenge."

>> Ik zal dadelijk uwe orders volbrengen, mijnheer," zeide MUIZENSTROOM vriendelijk en verliet de kamer, voorzeker blijde, voor een oogenblik van den vreemden heer, wiens naam en kwaliteit hij van begeerte brandde, spoedig te leeren kennen, ontslagen te raken.

De reiziger rekte zich op de kanapé uit, zijn

enorm capitolium op de eene leuning nedervleijende, terwijl de voeten, die hij zich niet verwaardigde, van de morsige reisstevels te ontdoen, tegen de andere leuning steunden. Hij scheen in eene zoete sluimering te willen vallen, toen een bediende van de herberg met een proper uitgedoschten Bengalees (*) binnen trad, die zich als knecht des reizigers te kennen gaf, door aan denzelven met de eene hand een sigaartje en met de andere een komfoor aan te bieden, terwijl hij eerbiedig vroeg: » wat mijnheer nog meer verlangde?" Zijn meester gelastte hem, zich ten huize van den heer secretaris K... te informeren, of dezelve te spreken ware, en terstond daarvan berigt te komen brengen. De Bengalees vertrok, na een kistje met sigaren op tafel te hebben neder gezet.

Nu naderde de huisknecht, die den uitgestrekten grooten heer met alle nederigheid een paar muilen aanbood, en hem verzocht, zich de laarzen te laten uittrekken, waarin deze genadig toe

Slechts weinige Europeanen in Nederlandsch Indië houden een Bengaalschen knecht, dewijl er buiten de compagnie Lanciers, welke het Gouvernement in dienst heeft, weinig Bengalezen in onze bezittingen aanwezig zijn. Het loon van zulk een bediende is zoo hoog als dat van twee Javaansche. Zij zijn ligtelijk van dezelven te onderscheiden, door groote ligchaamsgestalte, netter kleeding, (veelal van gebloemd katoen) dikke zilveren armbanden', doch hoofdzakelijk door de donkerder gelaatskleur,

7