ontving, sloeg zijne hoop geheel neder. » Neem » dezen brief," sprak de reiziger, terwijl hij er een' uit zijne portefeuille haalde, » en geef hem >> aan den heer secretaris." Tevens in den wagen stappende en zijn' corpulenten persoon in de gemakkelijkste houding nedervleijende, voegde hij er bij. >> Maak tevens de komplimenten, van den >> heer Djalan, koetsier! van den heer......." De rest van de onderrigting was voor den armen kastelein verloren, want de koetsier, die zijne ongeduldige blessen naauwelijks kon bedwingen, leide hun zonder talmen de zweep over de schalen, en na eene flaauwe poging van den reiziger, die zijn hoofd nog uit het portier scheen te willen steken, om MUIZENSTROOM iets toe te roepen was helaas! de wagen het plein over en op den grooten weg, waar MUIZENSTROOM denzelven zoo lang in diepe gedachten nastaarde, totdat reeds de flodderende bloemrijke kabaai van den dienstdoenden lakei DARBA, en deszelfs zwarte, wijd uitgespreide voeten achter een hoek aan het gezigt onttrokken waren.

De heer K... ontving behoorlijk den voor hem bestemden brief, wiens inhoud en zender hem niet bijzonder schenen te interesseren. Van den overbrenger werd in denzelven niet gerept, dan als van eenen goeden vriend, die over Tagal moetende gaan, zich met de bezorging des briefs

had belast. Met verwondering en een onwillekeurig lachje hoorde de secretaris het verhaal van den ontevredenen kastelein, wien hij raadde, voortaan zijne gasten vriendelijk te verzoeken, hunnen naam duidelijk in te schrijven.

Nog eenmaal nam MUIZENSTROOM, het register in handen, om zoo mogelijk uit de zonderlinge hanepooten eenen naam te kunnen zamenstellen. Vergeefsche moeite! Ziedaar! een bediende brengt hem een papiertje, dat nabij de kanapé was gevonden, zijnde waarschijnlijk uit des driftigen reizigers zak gevallen. Driftig sloeg MUIZENSTROOM de oogen op deszelfs inhoud, waaruit hij hoopte, eenige inlichting te verkrijgen, doch, nieuwe teleurstelling, de regels waren met Hoogduitsche. letters geschreven, en deze waren hem onbekende figuren. Na lang overwegens herinnerde hij zich dat de plaatselijke heelmeester een Duitscher was, en wegens eene schuld van drie flesschen madera, zich, ongetwijfeld beijveren zou, hem de geheimzinnige regelen te vertolken. Straks begaf hij zich naar den chirurgijn, die in de buurt woonde en dien hij te huis vond. Met een stemmig gelaat verzocht hij dezen om de uitlegging van het vreemde schrift. De doctor zet zijn, bril op, kucht en hemt, en barst in een schaterend gelach uit, na het doorloopen van den eersten regel, zijnde de aanvang van het liedje:

1

Ich bin der Doctor EISENBART, etc.

>> Nu waarachtig," riep hij uit, » dat is een ge>> schrift van belang! Dat loont je regt de moeite, » heer MUIZENSTROOM, van bij mij te komen! Neem >> plaats!"

Doch MUIZENSTROOM verontschuldigde zich;

hij was beschaamd, groette den docter met een gedwongen lachje en keerde tot zijnent terug.

Eenige weken waren er verloopen, toen een paar kooplieden van Batavia te Tagal bij MUIZENSTROOM hun intrek namen. Terwijl men bezig was op te disschen, nam een dier heeren het Register der reizigers op en riep verwonderd uit. »Ei! ei! de heer VON KURT ZUM HANSMICHEL» STEIN is hier ook geweest! Indien ik zijn hand>> schrift niet meer had gezien, zou ik waarlijk >> uit die barbaarsche letters niet wijs kunnen >> worden. Gij hebt immers dien windmaker wel » gekend, die voor eenige weken met de noorder» zon van Batavia is vertrokken, en een paar >> duizend gulden heeft achter gelaten..... aan schuld. >> Maar wat drommel, noemde die vent zich In» specteur? Ei! ei! ik zie dat het woordje ex er >> voor heeft gestaan, doch voorzeker met inzigt >> meer dan half door een klad is bedekt. Hij is » Mandoor (*) bij een' landeigenaar geweest, die (*) Opziener over de slaven bij voorname ambtenaren of landeigenaars. Deze opzieners zijn gewoonlijk Europeanen, en heb

» hem voor een paar jaren heeft weggejaagd. De >> titel van Inspecteur zal hem brillanter zijn voor» gekomen dan zijn Maleische titel." De heeren werden in hun gesprek op eene aangename wijze gestoord, door het opbrengen van een paar lekkere schotels, het register werd verachtelijk op eene hoektafel geworpen en men dacht niet meer aan den heer VON KURT. Tot op den huidigen dag weet de kastelein MUIZENSTROOM niet, wie de reiziger van gewigt was, die zoo wel commandeerde en zoo weinig verteerde.

ben, buiten vrije kost en inwoning, van dertig tot vijftig gulden maandelijksche bezoldiging.

natuur op het gezegende eiland Java, de kostbaarste parel aan Nederlands kroon in het vruchtbaar en welig Oosterland. Geen reiziger kan voor schoone natuurtooneelen zoo onverschillig zijn, dat hij niet met een warm gevoel van eerbied en dankbaarheid de magtige en weldoende hand van den Schepper zou bewonderen; zoowel in de nederige valei, waar de onschatbare palmboom, en de rijzige bevallige Pinang het vreedzame dak des landmans overschaduwen; waar het zacht en bekoorlijk groen van mild bewaterde rijstvelden de betooverendste afwisseling daarstelt met het duizendkleurig schakeersel der teedere en beminnelijke