P

veel mijn werkje, gelijk het is, des lezers toegevendheid aan, terwijl ik, vooreest niets meer van Java wetende te zeggen, de pen, voor zoo veel dit onderwerp betreft, voor het tegenwoordige zal laten rusten.

December, 1828.

G. H. N.

TOERTJE

VAN

WELTEVREDEN NAAR BATAVIA.

Civitatem ingredienti non urbs alicujus

unius gentis videtur, sed omnium gentium quasi emporium.

LEBEAU.

Het is zondag. Acht uren sloeg reeds de klok, en nog kan de confrontist NIEUWLAND, een jonge Orangbaar, niet tot opstaan besluiten. Het is zondag, weet hij, er is heden vacantie ten Burele; ook is het verkwikkelijkste gedeelte van den morgen reeds voorbij, ware hij een paar uren vroeger ontwaakt, dan..... maar nu kan hij zich gerust nog eens omkeeren. En de oogen sluiten zich weder, terwijl de ligte sprei, als eene nuttelooze ballast naar het voeteneinde wordt verwezen.

Een gedruisch buiten de deur wekte den sluimerenden, die zich misnoegd oprigtte, en zijne twee vrienden BRUIN en TEKKO, respectable oudgasten, de kamer zag binnen stormen, zonder zich

aan het angstig geroep van den getrouwen bediende RAKSA, Toewan tidor; traboleh massok (*), een haartje te storen. » Ha! die dit en datsche lui» aard!" riep de rondborstige, doch eenigszins ruwe TEKKO uit, »> wie heeft ooit zoo iets gezien? Zes » jaren ben ik nu in het rijke Oost-Indië, doch ik » durf zweren, dat ik, buiten de ongelukkige zię>> ken in het hospitaal, nog niemand op dit uur >> in zijn nest heb gevonden. Het is waar, men » mag een Orang-baar, een groentje, wel wat toe» geven maar.....

وو

» Maar die luiheid moet er uit," viel BRUIN hem in de rede. >> Allons, allons, er uit!" en hij pakte NIEUWLAND, die zich in zijne kabaai had gewenteld en gelijk een stekelvarken ineen kromp, bij den kraag, en schudde den armen geplaagden confrontist, met eene krachtige hand, dat het ledekant er van dreunde, » op! op!"

1

De heer NIEUWLAND moest nolens volens gehoorzamen. Hij wipte het bed uit en stond, zijn sarong optrekkende voor de beide lastige vrienden.

>>> Maar wat drommel," sprak hij, »drijft u, >> mijne heeren! zoo vroeg reeds in volle tenue >> het huis uit?"

TEKKO. Kleed u maar spoedig aan. Intusschen zal ik u met weinige woorden mijn gevoelen zeg→

(*) Mijnheer slaapt, gijl. kunt niet binnen.