10. dum longus inter saeviat Ilion Romamque pontus, qualibet exsules dum Priami Paridisque busto II. insultet armentum et catulos ferae celent inultae, stet Capitolium fulgens triumphatisque possit Roma ferox dare iura Medis. 12. horrenda late nomen in ultimas extendat oras, qua medius liquor secernit Europen ab Afro, qua tumidus rigat arva Nilus, 13. aurum inrepertum et sic melius situm, cum terra celat, spernere fortior quam cogere humanos in usus, omne sacrum rapiente dextra. 14. quicumque mundo terminus obstitit, hunc tanget armis, visere gestiens, 40 45 50 qua parte debacchentur ignes, 55 15. sed bellicosis fata Quiritibus hac lege dico, ne nimium pii rebusque fidentes avitae tecta velint reparare Troiae. 16. Troiae renascens alite lugubri fortuna tristi clade iterabitur, ducente victrices catervas 60 17. ter si resurgat murus aeneus auctore Phoebo, ter pereat meis 65 excisus Argivis, ter uxor capta virum puerosque ploret“. 18. non hoc iocosae conveniet lyrae: 70 Inhalt. I. Der Dichter ruft die Mus e, die zum Himmel emporgestiegen ist, auf die Erde zurück. Str. 1. II. Die Götter haben den Dichter, den Ver- 3. sie werden es auch in Zukunft thun. Str. 8-9. III. Ebenso ist Augustus ihr Liebling: Str. 10 bis 16. 1. als Friedefürst; Str. 10. 2. als Reformator; Str. 11. 3. als machtvoller Vertreter der Ordnung. Str. 12-16. IV. Nicht die Macht an sich, sondern nur die maßvollgebrauchte Macht (vis temperata) erfreut sich des Schutzes der Götter. Str. 17 I. Descende caelo et dic age tibia seu voce nunc mavis acuta, seu fidibus citharave Phoebi. 2. auditis, an me ludit amabilis insania? audire et videor pios errare per lucos, amoenae quos et aquae subeunt et aurae. 3. me fabulosae Volture in arduo nutricis extra limen Apuliae ludo fatigatumque somno fronde nova puerum palumbes 4. texere mirum quod foret omnibus, 5. ut tuto ab atris corpore viperis dormirem et ursis, ut premerer sacrą lauroque conlataque myrto, non sine dis animosus infans. 6. vester, Camenae, vester in arduos tollor Sabinos, seu mihi frigidum Praeneste seu Tibur supinum seu liquidae placuere Baiae. 7. vestris amicum fontibus et choris non me Philippis versa acies retro, devota non exstinxit arbor, nec Sicula Palinurus unda. 8. utcumque mecum vos eritis, libens insanientem navita Bosphorum temptabo et urentis harenas litoris Assyrii viator: 9. visam Britannos hospitibus feros et laetum equino sanguine Concanum, 35 visam pharetratos Gelonos et Scythicum inviolatus amnem. 10. vos Caesarem altum, militia simul fessas cohortes reddidit oppidis, finire quaerentem labores Pierio recreatis antro. II. vos lene consilium et datis et dato gaudetis almae. scimus ut impios Titanas immanemque turbam 12. qui terram inertem, qui mare temperat ventosum et umbras regnaque tristia 13. magnum illa terrorem intulerat Iovi fidens iuventus horrida bracchiis, fratresque tendentes opaco Pelion imposuisse Olympo. 14. sed quid Typhoeus et validus Mimas, aut quid minaci Porphyrion statu, quid Rhoetus evolsisque truncis Enceladus iaculator audax 15. contra sonantem Palladis aegida 16. qui rore puro Castaliae lavit crinis solutos, qui Lyciae tenet dumeta natalemque silvam, 17. vis consili expers mole ruit sua: 40 45 50 55 60 65 vim temperatam di quoque provehunt in maius; idem odere viris omne nefas animo moventis. Inhalt. I. Wie Iuppiter Herrscher des Himmels, so is Augustus Beherrscher des Erdkreises. Str. 1. II. Aber nur Krieger, die von wahrer Ehre erfüllt sind, können die Weltherrschaft erhalten. Str. 2-14. 1. Das aristokratisch-republikanische Rom hat, wie die Soldaten des Crassus bewiesen haben, diese Ehre nicht zu erhalten gewußt. Str. 2-3. 2. Wohl aber hat in der guten alten Zeit Regulus sie den Römern eingeschärft. Str. 4-14. a. durch die Lehre, daß diese Ehre, wenn sie einmal verloren ist, sich |