Obrázky na stránke
PDF
ePub

17. Carthagini iam non ego nuntios
mittam superbos: occidit, occidit.

spes omnis et fortuna nostri

nominis Hasdrubale interempto.

18. nil Claudiae non perficient manus,
quas et benigno numine Iuppiter
defendit et curae sagaces

expediunt per acuta belli."

70

75

5.

Des Kaisers Heimkehr.

An C. Iulius Caesar Octavianus Augustus.

Form. Nr. 10.

Anlass. Horaz löst mit diesem Liede das Versprechen, das er (Od. IV 2) dem Antonius gegeben hat, ein. Er feiert in ihm den Kaiser als den Hort des Friedens und als den Hersteller von Zucht und Sitte.

Zeit. 13. Vgl. zu IV 2.

Inhalt. I. Die Bitte an den Kaiser, daß er heim-
kehre. Des Volkes Sehnsucht. Str. 1-4.

II. Durch Augustus herrscht Friede an der
Grenze und im Innern, Zucht und Sitte
sind wieder im Volke heimisch geworden.
Str. 5-7.

III. Darum weihen die Römer ihm als ihren
Schutzgotte ihren Becher und beten um
seine Erhaltung. Str. 8-10.

1. Divis orte bonis, optume Romulae
custos gentis, abes iam nimium diu;
maturum reditum pollicitus patrum
sancto concilio, redi.

2. lucem redde tuae, dux bone, patriae: instar veris enim voltus ubi tuus adfulsit populo, gratior it dies.

et soles melius nitent.

3. ut mater iuvenem, quem Notus invido flatu Carpathii trans maris aequora cunctantem spatio longius annuo

dulci distinet a domo,

4. votis ominibusque et precibus vocat, curvo nec faciem litore demovet:

sic desideriis icta fidelibus

quaerit patria Caesarem.

5. tutus bos etenim rura perambulat, nutrit rura Ceres almaque Faustitas, pacatum volitant per mare navitae, culpari metuit fides,

6. nullis polluitur casta domus stupris,

mos et lex maculosum edomuit nefas, laudantur simili prole puerperae,

culpam poena premit comes.

5

10

15

20

7. quis Parthum paveat, quis gelidum Scythen, 25 quis Germania quos horrida parturit fetus, incolumi Caesare? quis ferae

bellum curet Hiberiae?

8. condit quisque diem collibus in suis et vitem viduas ducit ad arbores; hinc ad vina redit laetus et alteris te mensis adhibet deum;

9. te multa prece, te prosequitur mero defuso pateris, et Laribus tuum miscet numen, uti Graecia Castoris

et magni memor Herculis.

30

35

10.,,longas o utinam, dux bone, ferias
praestes Hesperiae!" dicimus integro
sicci mane die, dicimus uvidi

cum sol Oceano subest.

40

6.

Bitte um Beistand.

Form. Nr. 13.

Anlass. Im Jahre 17 forderte Augustus den Dichter auf, das Festlied für die Saecular feier zu dichten. Zu diesem carmen saeculare bildet unser Lied die Einleitung. Es fleht um den Beistand Apolls, des Hortes der Dichter, der in gewissem Sinne ja auch Roms Gründer ist, und fordert die Chöre der Knaben und Mädchen auf, dem Dichter beim Vortrag des carmen saeculare Ehre zu machen.

[blocks in formation]

Inhalt. I. Wie Apoll einst durch die Tötung Achills
Roms Entstehen möglich gemacht hat, so

soll er, der Sänger Hort, jetzt auch dem römischen Dichter gnädig sein. Str. 1–7. II. Die Chöre der Knaben und Mädchen sollen dem Liede des Dichters Ehre machen und dadurch auch sich selbst eine teure Erinnerung für die Zukunft sichern. Str. 8

bis 11.

1. Dive, quem proles Niobea magnae
vindicem linguae Tityosque raptor
sensit et Troiae prope victor altae
Phthius Achilles,

2. ceteris maior, tibi miles impar,
filius quamvis Thetidis marinae

Q. Horatius Flaccus.

13

5

Dardanas turris quateret tremenda cuspide pugnax.

3. ille, mordaci velut icta ferro

pinus aut impulsa cupressus Euro, procidit late posuitque collum in pulvere Teucro.

4. ille non inclusus equo Minervae
sacra mentito male feriatos

Troas et laetam Priami choreis
falleret aulam,

5. sed palam captis gravis, heu nefas heu,
nescios fari pueros Achivis

ureret flammis, etiam latentem

matris in alvo,

6. ni tuis victus Venerisque gratae vocibus divum pater adnuisset rebus Aeneae potiore ductos

alite muros.

7. doctor argutae fidicen Thaliae,

Phoebe, qui Xantho lavis amne crinis,
Dauniae defende decus Camenae,

levis Agyieu.

8. spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem

carminis nomenque dedit poetae.

virginum primae puerique claris

patribus orti,

9. Deliae tutela deae, fugacis

lyncas et cervos cohibentis arcu,
Lesbium servate pedem meique

pollicis ictum,

10. rite Latonae puerum canentes, rite crescentem face Noctilucam,

10

15

20

25

30

35

prosperam frugum celeremque pronos

volvere menses.

II. nupta iam dices:,,ego dis amicum,
saeculo festas referente luces,

reddidi carmen docilis modorum

vatis Horati."

40

[blocks in formation]

Anlass. Nach Epi. I 5 war dieser Torquatus, der dem Freundeskreise des Dichters angehörte, ein Anwalt, causarum patronus. Er verteidigte den Redner Moschus, der wegen Giftmischerei angeklagt war.

[blocks in formation]

Inhalt. I. Der Lenz ist da! Str. 1-3.

II. Sein Erscheinen erinnert an den Wechsel alles Irdischen. Str. 4-6.

III. Doch auf der Menschen Winter, den Tod, folgt kein Frühling, kein Wiedererwachen; darum genieße das Leben. Str. 7-14.

1. Diffugere nives, redeunt iam gramina campis arboribusque comae;

2. mutat terra vices et decrescentia ripas

flumina praetereunt;

3. Gratia cum Nymphis geminisque sororibus audet 5 ducere nuda choros.

4. immortalia nec speres, monet annus et almum

quae rapit hora diem.

« PredošláPokračovať »