17. Carthagini iam non ego nuntios spes omnis et fortuna nostri nominis Hasdrubale interempto. 18. nil Claudiae non perficient manus, expediunt per acuta belli." 70 75 5. Des Kaisers Heimkehr. An C. Iulius Caesar Octavianus Augustus. Form. Nr. 10. Anlass. Horaz löst mit diesem Liede das Versprechen, das er (Od. IV 2) dem Antonius gegeben hat, ein. Er feiert in ihm den Kaiser als den Hort des Friedens und als den Hersteller von Zucht und Sitte. Zeit. 13. Vgl. zu IV 2. Inhalt. I. Die Bitte an den Kaiser, daß er heim- II. Durch Augustus herrscht Friede an der III. Darum weihen die Römer ihm als ihren 1. Divis orte bonis, optume Romulae 2. lucem redde tuae, dux bone, patriae: instar veris enim voltus ubi tuus adfulsit populo, gratior it dies. et soles melius nitent. 3. ut mater iuvenem, quem Notus invido flatu Carpathii trans maris aequora cunctantem spatio longius annuo dulci distinet a domo, 4. votis ominibusque et precibus vocat, curvo nec faciem litore demovet: sic desideriis icta fidelibus quaerit patria Caesarem. 5. tutus bos etenim rura perambulat, nutrit rura Ceres almaque Faustitas, pacatum volitant per mare navitae, culpari metuit fides, 6. nullis polluitur casta domus stupris, mos et lex maculosum edomuit nefas, laudantur simili prole puerperae, culpam poena premit comes. 5 10 15 20 7. quis Parthum paveat, quis gelidum Scythen, 25 quis Germania quos horrida parturit fetus, incolumi Caesare? quis ferae bellum curet Hiberiae? 8. condit quisque diem collibus in suis et vitem viduas ducit ad arbores; hinc ad vina redit laetus et alteris te mensis adhibet deum; 9. te multa prece, te prosequitur mero defuso pateris, et Laribus tuum miscet numen, uti Graecia Castoris et magni memor Herculis. 30 35 10.,,longas o utinam, dux bone, ferias cum sol Oceano subest. 40 6. Bitte um Beistand. Form. Nr. 13. Anlass. Im Jahre 17 forderte Augustus den Dichter auf, das Festlied für die Saecular feier zu dichten. Zu diesem carmen saeculare bildet unser Lied die Einleitung. Es fleht um den Beistand Apolls, des Hortes der Dichter, der in gewissem Sinne ja auch Roms Gründer ist, und fordert die Chöre der Knaben und Mädchen auf, dem Dichter beim Vortrag des carmen saeculare Ehre zu machen. Inhalt. I. Wie Apoll einst durch die Tötung Achills soll er, der Sänger Hort, jetzt auch dem römischen Dichter gnädig sein. Str. 1–7. II. Die Chöre der Knaben und Mädchen sollen dem Liede des Dichters Ehre machen und dadurch auch sich selbst eine teure Erinnerung für die Zukunft sichern. Str. 8 bis 11. 1. Dive, quem proles Niobea magnae 2. ceteris maior, tibi miles impar, Q. Horatius Flaccus. 13 5 Dardanas turris quateret tremenda cuspide pugnax. 3. ille, mordaci velut icta ferro pinus aut impulsa cupressus Euro, procidit late posuitque collum in pulvere Teucro. 4. ille non inclusus equo Minervae Troas et laetam Priami choreis 5. sed palam captis gravis, heu nefas heu, ureret flammis, etiam latentem matris in alvo, 6. ni tuis victus Venerisque gratae vocibus divum pater adnuisset rebus Aeneae potiore ductos alite muros. 7. doctor argutae fidicen Thaliae, Phoebe, qui Xantho lavis amne crinis, levis Agyieu. 8. spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem carminis nomenque dedit poetae. virginum primae puerique claris patribus orti, 9. Deliae tutela deae, fugacis lyncas et cervos cohibentis arcu, pollicis ictum, 10. rite Latonae puerum canentes, rite crescentem face Noctilucam, 10 15 20 25 30 35 prosperam frugum celeremque pronos volvere menses. II. nupta iam dices:,,ego dis amicum, reddidi carmen docilis modorum vatis Horati." 40 Anlass. Nach Epi. I 5 war dieser Torquatus, der dem Freundeskreise des Dichters angehörte, ein Anwalt, causarum patronus. Er verteidigte den Redner Moschus, der wegen Giftmischerei angeklagt war. Inhalt. I. Der Lenz ist da! Str. 1-3. II. Sein Erscheinen erinnert an den Wechsel alles Irdischen. Str. 4-6. III. Doch auf der Menschen Winter, den Tod, folgt kein Frühling, kein Wiedererwachen; darum genieße das Leben. Str. 7-14. 1. Diffugere nives, redeunt iam gramina campis arboribusque comae; 2. mutat terra vices et decrescentia ripas flumina praetereunt; 3. Gratia cum Nymphis geminisque sororibus audet 5 ducere nuda choros. 4. immortalia nec speres, monet annus et almum quae rapit hora diem. |