2 non, si priores Maeonius tenet sedes Homerus, Pindaricae latent Ceaeque et Alcaei minaces Stesichorique graves camenae, 3. nec, siquid olim lusit Anacreon, delevit aetas; spirat adhuc amor vivuntque commissi calores Aeoliae fidibus puellae. 4. non sola comptos arsit adulteri crines et aurum vestibus inlitum mirata regalisque cultus et comites Helene Lacaena, 5. primusve Teucer tela Cydonio vexata; non pugnavit ingens. 6. dicenda Musis proelia; non ferox Hector vel acer Deiphobus gravis excepit ictus pro pudicis. coniugibus puerisque primus. 7. vixere fortes ante Agamemnona multi; sed omnes inlacrimabiles urgentur ignotique longa. nocte, carent quia vate sacro. 8. paulum sepultae distat inertiae 9. impune, Lolli, carpere lividas temporibus dubiisque rectus, 5 10 15 20 25 30 35 IO. vindex avarae fraudis et abstinens consulque non unius anni, sed quotiens bonus atque fidus II. iudex honestum praetulit utili, voltu, per obstantis catervas 12. non possidentem multa vocaveris nomen beati, qui deorum 13. duramque callet pauperiem pati non ille pro caris amicis 40 45 50 Anlass. Ein Jüngling Ligurinus wird gewarnt, nicht auf seine Schönheit zu pochen, die bald vergehe. Inhalt. I. Der Schönheit Vergänglichkeit. Str. 1—5. Anlass. Od. I 13 ist Lydia, III 19 Rhode in Telephus verliebt. Auch Phyllis, die Od. II 4 als Sklavin erscheint, deren Liebe keiner sich zu schämen braucht, ist ihm geneigt. Aber Telephus, der ein reiches Mädchen zu gewinnen trachtet, achtet die Liebe der Schönen nicht. Drum soll sie ihn vergessen und lieber am 13. April Maecenas Geburtstag dem Dichter feiern helfen. Inhalt. I. Alles ist zur Festfeier bereit. Str. 1-3. tag. Str. 4-5. III. Phyllis soll nicht vergeblich um Telephus sich mühen, der nichts von ihr wissen. will und bedenken, daß Gesang die Sorgen bannt. Str. 6-9. 1. Est mihi nonum superantis annum plenus Albani cadus; est in horto, est hederae vis 2. multa, qua crinis religata fulges; 5 vincta verbenis avet immolato 3. cuncta festinat manus, huc et illuc 4. ut tamen noris, quibus advoceris gaudiis: Idus tibi sunt agendae, qui dies mensem Veneris marinae findit Aprilem, 15 5. iure sollemnis mihi sanctiorque paene natali proprio, quod ex hac 20 ordinat annos. 6. Telephum, quem tu petis, occupavit dives et lasciva tenetque grata 7. terret ambustus Phaethon avaras spes, et exemplum grave praebet ales Bellerophontem, 8. semper ut te digna sequare et ultra quam licet sperare nefas putando 9. non enim posthac alia calebo femina condisce modos, amanda voce quos reddas: minuentur atrae carmine curae. 10 12. Frühlingslust. An den Kaufmann Vergilius. Form. Nr. 10. Anlass. Ein Freund des Dichters, ein Kaufmann Vergilius, wird zum heiteren Mahle von ihm in sein Haus zur Frühlingszeit geladen. Inhalt. I. Der Lenz ist da! Str. 1-3. II. Horaz will sein Kommen durch ein Mahl in seinem Hause feiern, zu dem Vergilius mit einer Büchse Narde als Teilnehmer sich einkaufen darf. Str. 4-6. III. Aufforderung, die Mühen des Tages zu vergessen und sich der Freude hinzugeben. Str. 7. I. Iam veris comites, quae mare temperant, iam nec prata rigent, nec fluvii strepunt 2. nidum ponit, Ityn flebiliter gemens, infelix avis et Cecropiae domus. aeternum opprobrium, quod male barbaras regum est ulta libidines. 3. dicunt in tenero gramine pinguium. 4. adduxere sitim tempora, Vergili; 5 10 15 |