Obrázky na stránke
PDF
ePub

3. nam qualis aut Molossus aut fulvus Lacon,
amica vis pastoribus,

4. agam per altas aure sublata nives,

quaecumque praecedet fera.

5. tu, cum timenda voce complesti nemus,

proiectum odoraris cibum.

5

10

6. cave, cave: namque in malos asperrimus
parata tollo cornua,

7. qualis Lycambae spretus infido gener

aut acer hostis Bupalo.

8. an, siquis atro dente me petiverit,
inultus ut flebo puer?

15

7.

Der Fluch des Brudermordes.

Form. Nr. 5.

Anlass. Durch den Vertrag von Misenum, den Octavian, Antonius, Sextus Pompeius 39 schlossen, schien endlich dem Bürgerkriege ein Ende gemacht zu sein. Aber schon 38 ging der treulose Menas von Pompeius zn Octavian über und der Krieg entbrannte zwischen diesen beiden Machthabern von neuem. Der Dichter spricht in diesem Liede seinen Abscheu gegen den Bürgerkrieg, der seit Romulus Brudermorde wie ein Fluch auf Rom laste, aus. Zeit. Im Jahre 38 beim Wiederausbruch der Feindseligkeiten.

Inhalt. I. Der Ausbruch des unnatürlichen Krieges.
Str. 1-8.

II. Seine Ursache: der Fluch des Bruder

mordes. Str. 9-10.

I. Quo, quo scelesti ruitis aut cur dexteris
aptantur enses conditi?

2. parumne campis atque Neptuno super

fusum est Latini sanguinis?

3. non ut superbas invidae Carthaginis.
Romanus arces ureret,

4. intactus aut Britannus ut descenderet
sacra catenatus via,

5. sed ut secundum vota Parthorum sua
urbs haec periret dextera.

6. neque hic lupis mos nec fuit leonibus,
numquam nisi in dispar feris.

7. furorne caecus an rapit vis acrior
an culpa? responsum date!

5

10

8. tacent, et ora pallor albus inficit,
mentesque perculsae stupent.

15

9. sic est: acerba fata Romanos agunt
scelusque fraternae necis,

10. ut inmerentis fluxit in terram Remi
sacer nepotibus cruor.

20

9.

Der Sieg bei Actium.

An C. Cilnius Maecenas.

Form. Nr. 5.

Anlass. Am 2. September 31 waren Antonius und Kleopatra bei Actium geschlagen worden. Die Nachricht vom Siege und der Flucht der Gegner trifft den Dichter in Rom, wohin Maecenas noch nicht zurückgekehrt ist, um die Stadtpraefectur zu übernehmen. In unserm Liede spricht der Dichter nicht nur den Wunsch aus, den Sieg gemeinschaftlich mit dem Freunde feiern zu können, sondern giebt auch seinen Abscheu gegen das unrömische Gebaren des Antonius kund.

Zeit. Im Spätherbst des Jahres 31.

Inhalt. I. Horaz wünscht mit dem Freunde den Sieg bei Actium zu feiern, wie er einst den bei Mylae

mit ihm gefeiert hat. Str. 1-5.

II. Antonius schmachvolles Gebaren. Str. 6—10.
III. Augustus glänzender Sieg. Str. 11-16.
IV. Der Trunk auf des Kaisers Wohlergehen.
Str. 17-19.

1. Quando repostum Caecubum ad festas dapes
victore laetus Caesare

2. tecum sub alta sic Iovi gratum

-

beate Maecenas, bibam,

3. sonante mixtum tibiis carmen lyra,
hac Dorium, illis barbarum ?

4. ut nuper, actus cum freto Neptunius

[ocr errors]

dux fugit ustis navibus,

5. minatus urbi vincla, quae detraxerat
servis amicus perfidis.

6. Romanus eheu posteri negabitis

emancipatus feminae

7. fert vallum et arma miles et spadonibus

servire rugosis potest,

8. interque signa turpe militaria

sol aspicit conopium!

domo,

5

9. at hinc frementes verterunt bis mille equos

Galli canentes Caesarem,

10. hostiliumque navium portu latent

puppes sinistrorsum citae.

II. io triumphe, tu moraris aureos

currus et intactas boves?

12. io triumphe, nec Iugurthino parem

bello reportasti ducem,

10

15

20

13. neque Africanum, cui super Carthaginem

25

virtus sepulcrum condidit.

14. terra marique victus hostis Punico

lugubre mutavit sagum.

15. aut ille centum nobilem Cretam urbibus,
ventis iturus non suis,

16. exercitatas aut petit Syrtis Noto,
aut fertur incerto mari.

17. capaciores affer huc, puer, scyphos
et Chia vina aut Lesbia,

18. vel, quod fluentem nauseam coerceat,
metire nobis Caecubum:

19. curam metumque Caesaris rerum iuvat
dulci Lyaeo solvere.

30

35

[blocks in formation]

Anlass. Bavius und Mevius, zwei armselige, dabei neidische und hämische Dichterlinge, waren erbitterte Feinde von Virgil und Horaz. Virgil (Ecl. 3, 90 f.) sagt von ihnen:

qui Bavium non odit, amet tua carmina, Mevi,

atque idem iungat vulpes et mulgeat hircos.

Bei Gelegenheit einer Seereise, die Mevius zu machen hat, dichtet Horaz ihm dies Propempticon, in dem er ihm Schiffbruch und Tod wünscht. Das Lied ist ein Gegenstück zu Od. I 3.

[blocks in formation]

Inhalt. I. Der böse Wunsch. Str. 1-7.

II. Das Verhalten des jämmerlichen Mevius

im Schiffbruch. Str. 8-12.

I. Mala soluta navis exit alite

ferens olentem Mevium:

2. ut horridis utrumque verberes latus,
Auster, memento fluctibus;

3. niger rudentis Eurus inverso mari

fractosque remos differat;

4. insurgat Aquilo, quantus altis montibus

frangit trementis ilices;

5. nec sidus atra nocte amicum appareat,

qua tristis Orion cadit;

6. quietiore nec feratur aequore,

quam Graia victorum manus,

7. cum Pallas usto vertit iram ab Ilio
in impiam Aiacis ratem.

5.

10'

8. o quantus instat navitis sudor tuis
tibique pallor luteus,

15

9. et illa non virilis eiulatio,

preces et aversum ad Iovem,

10. lonius udo cum remugiens sinus
Noto carinam ruperit!

II. opima quodsi praeda curvo litore.
porrecta mergos iuveris,

12. libidinosus immolabitur caper

et agna tempestatibus.

20

11.

Abschied von der Iambendichtung.

An Pettius.

Form. Nr. 17 (Vgl. S. 24, Anm.).

Anlass. Der Dichter, von Liebe begeistert, giebt seinen Entschluß kund, die Epodendichtung aufzugeben und sich dem lyrischen Liede zuzuwenden.

[blocks in formation]

Inhalt. I. Der Entschluß, nicht ferner Iambograph

sein zu wollen. Str. 1-2.

II. Die frühere Liebe zu Inachia. Str. 3-11.

III. Die Liebe zu Lyciscus. Str. 12-14.

« PredošláPokračovať »