Obrázky na stránke
PDF
ePub

2. Proteus fata:,,mala ducis avi domum, quam multo repetet Graecia milite, coniurata tuas rumpere nuptias

et regnum Priami vetus.

3. heu heu, quantus equis, quantus adest viris sudor! quanta moves funera Dardanae genti! iam galeam Pallas et aegida

currusque et rabiem parat.

4. nequiquam Veneris praesidio ferox pectes caesariem grataque feminis inbelli cithara carmina divides;

nequiquam thalamo gravis

5. hastas et calami spicula Cnosii

vitabis strepitumque et celerem sequi tamen heu serus adulteros

Aiacem

crines pulvere collines.

6. non Laertiaden, exitium tuae

gentis, non Pylium Nestora respicis?

urgent inpavidi te Salaminius

Teucer, te Sthenelus sciens

7. pugnae, sive opus est imperitare equis, non auriga piger. Merionen quoque nosces. ecce furit te reperire atrox

Tydides, melior patre:

8. quem tu, cervus uti vallis in altera

5

10

15

20

25

visum parte lupum graminis immemor, sublimi fugies mollis anhelitu,

30

non hoc pollicitus tuae.

9. iracunda diem proferet Ilio

matronisque Phrygum classis Achillei:

post certas hiemes uret Achaicus

ignis Iliacas domos".

35

Form. Nr. 15.

16. Abbitte.

Anlass. Der Dichter hat seine Geliebte, vom Jähzorn hingerissen, in Iamben geschmäht. Nun kommt die Reue: Vernichtung der lästerlichen Verse, Entschuldigung, Bitte um Versöhnung.

[blocks in formation]

Inhalt. I. Vernichte die bösen Verse, die ich dir gesandt habe. Str. 1.

II. Sie sind im Zorn geschrieben worden;

Str. 2-3,

III. und darum zu entschuldigen: Str. 4-5. 1. da der Zorn zum natürlichen Wesen des Menschen gehört; Str. 4.

2. viel Größere durch ihn zu unheilvollem Thun sich haben hinreißen lassen. Str. 5.

IV. So gings auch mir. Jetzt aber will ich und nun sei

alles wieder gut machen

auch du mir wieder gut. Str. 6-7.

1. O matre pulchra filia pulchrior,

quem criminosis cumque voles modum
pones iambis, sive flamma

Isive mari libet Hadriano.

2. non Dindymene, non adytis quatit

5

mentem sacerdotum incola Pythius,
non Liber aeque, non acuta

si geminant Corybantes aera,

3. tristes ut irae, quas neque Noricus
deterret ensis nec mare naufragum
nec saevus ignis nec tremendo

Iuppiter ipse ruens tumultu.

10

4. fertur Prometheus addere principi
limo coactus particulam undique

desectam et insani leonis

vim stomacho apposuisse nostro.

15

[blocks in formation]

compesce mentem! me quoque pectoris
temptavit in dulci iuventa

fervor et in celeres iambos

7. misit furentem: nunc ego mitibus
mutare quaero tristia, dum mihi

25

fias recantatis amica

obprobriis animumque reddas.

17.

Einladung aufs Land.

Form. Nr. 15.

An Tyndaris.

Anlass. Horaz fordert seine Freundin Tyndaris auf, ihn im Hochsommer auf seinem Sabinum zu besuchen, wo Friede und Sicherheit herrschen, die um seiner Frömmigkeit und der Lauterkeit seiner Gesinnung willen und weil die Dichter der Götter Lieblinge sind, seinem Thale beschert sind. Durch diesen Besuch werde Tyndaris der Hitze und dem Lärm der Großstadt, auch den Eifersüchteleien ihres Liebhabers Cyrus entgehen.

Zeit. Zwischen 33 und 23.

Inhalt. I. Das Landgut und sein stiller Friede.

Str. 1-3. ·

II. Die Einladung und Angabe dessen, was die Freundin zu erwarten hat: Str. 4-7.

1. ländliche Verpflegung; Str. 4.

2. Kühle und Erholung durch Gesang; Str. 5. 3. bescheidene Genüsse ohne Überschreitung des rechten Maßes. Str. 6-7.

1. Velox amoenum saepe Lucretilem
mutat Lycaeo Faunus et igneam
defendit aestatem capellis

usque meis pluviosque ventos.

2. impune tutum per nemus arbutos
quaerunt latentis et thyma deviae
olentis uxores mariti,

nec viridis metuunt colubras

3. nec Martialis Haediliae lupos,
utcumque dulci, Tyndari, fistula
valles et Usticae cubantis
levia personuere saxa.

5

10

4. di me tuentur, dis pietas mea
et Musa cordi est. hinc tibi copia

manabit ad plenum benigno

ruris honorum opulenta cornu.

15

5. hic in reducta valle Caniculae

vitabis aestus et fide Teia
dices laborantis in uno
Penelopen vitreamque Circen.

6. hic innocentis pocula Lesbii
duces sub umbra, nec Semeleius
cum Marte confundet Thyoneus
proelia, nec metues protervum

20

7. suspecta Cyrum, ne male dispari
incontinentis iniciat manus

et scindat haerentem coronam
crinibus inmeritamque vestem.

25

18.

Der Wein erfreut des Menschen Herz. An Quintilius Varus.

Form. Nr. 12. (Vgl. S. 24, Anm.).

Anlass. Quintilius Varus aus Cremona, von Horaz als Kritiker gepriesen (Epi. II 3, 438), ein Freund Virgils, starb 24 (Od. I 24). Nach unserm Gedicht scheint er bei Tibur ein Gut besessen zu haben. Der Dichter mahnt den Freund, vor allem Wein zu pflanzen, der uns des Lebens Mühsal vergessen lasse, aber mit Maß genossen sein wolle. Der Anfang erinnert an ein Lied des Alcaeus:

Μηδὲν ἄλλο φυτεί- σης πρότερον δένδριον ἀμπέλω.
Zeit. Vor 24.

Inhalt. I. Mahnung an Varus, Wein zu pflanzen.
Str. 1. 2.

II. Segen und Unsegen des Weingenusses.

Str. 3-11.

1. Der Wein ist der Sorgenbrecher.

Str. 3-6.

2. Im Übermaß genossen verführt er zu Streitsucht und Ungerechtigkeit. Str. 7

bis 11.

III. Bitte an Bacchus um rechten Gebrauch

seiner Gabe. Str. 14-16.

[blocks in formation]
« PredošláPokračovať »