At cur non potius teneroque columbo, Et similis regum pueris pappare minutum An tali studeam calamo? Cui verba? quid istas Succinis ambages? Tibi luditur: effluis, amens: 20 Contemnere. Sonat vitium percussa, maligne Respondet viridi non cocta fidelia limo. Udum, et molle lutum es: nunc, nunc properandus, et acri Fingendus sine fine rota. Sed rure paterno Est tibi far modicum, purum et sine labe salinum. 25 Quid metuas? cultrixque foci secura patella est. Hoc satis? An deceat pulmonem rumpere ventis, Stemmate quod Thusco ramum millesime ducis, Censoremque tuum vel quod trabeate salutas? Ad populum phaleras : ego te intus, et in cute novi. Non pudet ad morem discincti vivere Natte? 30 Sed stupet hic vitio, et fibris increvit opimum Pingue; caret culpa; nescit quid perdat, et alto Demersus, Perchè pari a colombo tenerello, O a regal putto non chiedi la pappa, Scriver poss' io? P. E a cui cre' tu ficcarla? Tante ambagi a che pro? Ti dai la zappa, Balordo, al piè: degli anni il fior si tarla, Sfuma in effluvio, e tu n' andrai sprezzato. Vaso mal cotto, e ancor verdiccio, parla La sua magagna, se il percuoti, e ingrato Suono risponde. Adesso è tempo, adesso, Finchè limo tu sei molle e bagnato, Che con presto girar non intermesso L'acre ruota ti foggi. G. A che tal cura? Il paterno poder me in grado ha messo Da non temer miseria: ho monda e pura La saliera; di più padella intatta, Onde ai Lari libar senza paura. P. E ciò basta? Ti par cosa ben fatta Romper d'aria il polmon, perchè discendi Io ti conosco: alla canaglia vendi Natta? Quantunque da scolparsi ei fora. summa rursum non bullit in unda. Magne pater divum, sævos punire tyrannos Moverit ingenium ferventi tincta veneno. Virtutem videant, intabescantque relicta. Anne magis siculi gemuerunt cera juvenci, 35 40 Sæpe oculos, memini, tangebam parvus olivo, Grandia si nollem morituri verba Catonis Dicere, non sano multum laudanda magistro, Quae pater adductis sudans audiret amicis. 45 Jure: etenim id summum quid dexter senio ferret 50 Haud tibi inexpertum curvos deprehendere mores, Quæque docet sapiens bracatis illita Medis Porticus, insomnis quibus, et detonsa juventus Invigilat, siliquis et grandi pasta polenta. 55 Più non ritorna a galla. Onnipossente Più che interno rimorso un infelice Che a se dica: me lasso! io son perduto! E tremi in cor, sì ch' anco all' amatrice Fedel consorte il perchè sia taciuto? Sovviemmi, che d'oliva io gli occhi ugnea Fanciul, se l'alte di Caton feruto Sentenze recitar non mi piacea; Cui lodar molto il pedagogo iroso, E udir sudante il genitor dovea Con gl' invitati. E a dritto: chè pensoso Non d'altro io m'era allor, che del sapere Quanto guadagna il sei, quanto il dannoso Asso perde, e mandar netța a cadere Nel brev' orcio la noce, e il più scaltrito Nel rotar del paléo farmi tenere. Ma tu, che scerni il vizio, ed erudito Se' di quanto il Pecile, di bracati Medi a fresco dipinto, ha profferito; Ove insonni allo studio, e il crin tosati I giovinetti vegliano, di gialle Grandi polente, e di baccel cibati; Et tibi, quæe Samios diduxit littera ramos Stertis adhuc ? laxumque caput compage soluta Est aliquid quo tendis, et in quod dirigis arcum? 60 An passim sequeris corvos testaque lutoque, Securus quo pes ferat, atque ex tempore vivis? Elleborum frustra, cum jam cutis ægra tumebit 65 Discite, o miseri, et causas cognoscite rerum; Quid sumus, et quidnam victuri gignimur; ordo Quis datus ; aut metæ qua mollis flexus, et unde; Quis modus argento; quid fas optare; quid asper Utile nummus habet; patrice, carisque propinquis Quantum elargiri deceat ; quem te deus esse 70 Disce; nec invideas, quod multa fidelia putet |