Sect. IV. Per quam confessionem impleatur hoc divi- 745 Sect. III. Quomodo annus computandus sit. 751 Sect. III. An interdum detur sine omnibus unclioni- 842 755 Sect. V. An teneantur fuleles auticipare confessio- Sect. IV. An per iltud tribuatur corporis sanitas. 845 774 857 De præceptis, et ritu extremæ unctionis. 863 Sect. VI. Utrum opus, per quod satisfactio fit, debeat Sect. II. De præceptis ministri hujus sacramenti. 868 775 Seet. VII. An possit fieri per ea, quæ necessario pa- 870 778 Sect. VIII. Utrum ad nostram satisfactionem requira- 781 tenti. 790 908 Sect. IV. Quam mensuram servare debent confessor in 791 Sect. III. Quam sit acerba pœna damni. 916 920 Sect. V. Utrum consistat in indivisibili. 793 DISPUTATIO XLVII. 794 De statu gratiæ animarum purgatorii. Seet. VII. An teneatur pœnitens illam acceptare. 796 798 800 801 Sect. VII. De conditionibus ex parte ejus, pro quo of- feruntur. 967 Sect. VIII. De conditionibus requisitis ex parte osse 969 DISPUTATIO XLIX. Sect. III. An ad indulgentiæ effectum sit necessaria 1075 Sect. V. An et quomodo præstandum sit opus expres- 1086 1088 De causa finali, propter quam concedi possunt ac Sect. I. Utrum ad concedendan indulgentiam neces- 1114 Sect. II. Utrum legitima causa ila sit necessaria ad Sect. IV. Utrum necesse sit causam indulgentiæ esse DISPUTATIO LV. De causa efficiente indulgentiarum. Sect. I. An solus Summus Pontifex habeat divino jure 1137 Sect. II. Utrum inferiores sacerdotes, vel saltem Epi- 1140 Sect. III. Utrum Episcopi possint indulgentias conce- 1143 Sect. IV. Quid possint humano jure ordinario inferio- 1152 Sect. V. Quid possint Prælati religionum circa indul- 1155 Sect. VI. In quibus sit, vel esse possit potestas dele- DISPUTATIO LVI. 1160 Sect. VII. Utrum inter viventes possil indulgentia ab COMMENTARII AC DISPUTATIONES P. D. FRANCISCI SUAREZ E SOCIETATE JESU IN TERTIAM PARTEM D. THOME, A QUESTIONE OCTOGESIMA QUARTA USQUE AD FINEM. CUM DISPUTATIONIBUS DE SACRAMENTIS CONFESSIONIS, ET EXTREME UNCTIONIS, DE PURGATORIO, SUFFRAGIIS, ET INDULGENTIIS. PRÆFATIO. 1. In sacramentorum tractatu et doctrina quartum locum tenet pœnitentia, ut constat ex usu Scholasticorum omnium, quem sua auctoritate confirmavit Concilium Trid., session. 14, ut omittam antiquiores Patres et Concilia, quæ superius indicavi in 3 tom. 3 partis, in initio q. 73. Hic autem ordo non fundatur in dignitate; in hac enim sacramentum hoc non tenet quartum locum, sed quintum, vel fortasse sextum, ut traditur etiam 3 p., q. 65; sed fundatur in usu hujus sacramenti; nam, per se loquendo, est quartum in usu; necessario enim præcedit,baptismus, ut per se notum est; deinde confirmatio et Eucharistia, cum sint sacramenta vivorum, ac per se loquendo, peccatum non supponant. Quia vero spiritualis vita in hominibus, vel frequenter amittitur, vel levioribus culpis facile maculatur, ideo post prædicta sacramenta, statim sequitur usus pœnitentiæ. De qua disputant Theologi cum Magistro in 4. a d. 14 usque ad 22, et ibi præcipue D. Thomas, et nonnulla 4 contra Gent., cap. 71 et 72, et in 3 part., quæst. 84, materiam hanc inchoavit, sed felici morte præventus absolvere non potuit. Antiqui etiam Patres, et qui his temporibus contra hæreticos scribunt, multa de hoc sacramento tradunt, quos suis locis indicabo; et eos in summam redegit Beilarminus, 2 tomo, contr. 4, lib. 1, cap. 10. Et nonnulla notavit Pamelius, ad lib. Tertull. XXII. de Pœnit., in princ., multaque congessit Gratianus in septem distinct. de Pœnit.; et in Decretalibus tam in antiquis, quam in Sext. sunt multa decreta de Pœnit. et remis., ubi etiam Jurisperiti. 2. Est autem in his auctoribus observandum, eos simul agere de virtute et de sacramento pœnitentiæ, quoniam in lege gratiæ adeo sunt conjuncta, ut nec virtus prodesse valeat sine sacramento, vel ordine ad sacramentum, nec sacramentum sine virtute consistere. Et ideo sub utraque ratione nobis etiam de pœnitentia disserendum erit. Ut vero distinctius procedamus, dicemus prius de virtute, quæ prior est, et de se independens a ratione sacramenti; postea vero de sacramento tractabimus, quod ex institutione initium habuit. Et in priori parte explicanda servabimus cam scribendi methodum, quam in superioribus tomis super tertiam D. Thom. partem tenuimus, explicando quæstiones, quas ipse in eadem 3 part. de hac materia scripsit; posteriorem vero partem, sicut et cætera omnia, quæ ad quartum librum Sententiarum spectant, omissis commentariis, quoniam proprium D.. Thomæ textum non habemus, quem exponamus, solis disputationibus prosequemur. Quia vero D. Thomas in quæstione prima hujus materiæ generatim. disputat de pœnitentia, veluti abstrahendo a ratione virtutis et sacramenti, ideo pro hujus 1 |