Obrázky na stránke
PDF
ePub
[blocks in formation]

Ad quid circa sacramentorum administrationem te-
neatur Episcopus tempore pestis, d. 44, s. 3.
Episcopi dignitas est de jure divino, d. 25, s. 1.

A Christo instituta saltem in communi quoad ju-
risdictionem, ib.

Potest concedere facultatem confitendi alieno sine
licentia proprii parochi, imo ita est intelligenda,
quando absolute datur, d. 26, s. 1.
Episcopus quid possit circa indulgentias, vide verbo
Indulgentia, § Potestas concedendi indulgentias,
versic. Quis illam habeat jure ordinario.

Quis nomine Episcopi intelligatur in facultate con-
cedendi indulgentias, d. 55, s. 3.

EUCHARISTIA.

Quoties formæ Eucharistiæ supponitur materia falsa
etiam partialis, mortaliter peccatur, d. 22, s. 10.

EXCOMMUNICATIO.

Qui pluribus titulis est excommunicatus, si petat
absolutionem uno solo titulo explicato, a sola ex-
communicatione illo titulo contracta absolvetur,
d. 22, s. 1.

Quoties excommunicatus ante absolutionem a cen-
sura potest licite recipere Eucharistiam, potest
etiam sacramentum pœnitentiæ, d. 31, s. 3.
Parochus excommunicatus non potest alteri licen-
tiam dare, ut extremam unctionem ministret, d.
44, S. 2.

Excommunicatus non potest ministrare sacramen-
tum extremæ unctionis, etiamsi ob necessitatem
infirmi, d. 50, s. 5.

Suspensus autem maxime, ib.
Excommunicatus est incapax indulgentiæ.

EXTREMA UNCTIO.

Oleum benedictum non est sacramentum extremæ
unctionis, d. 40, s. 2.

Sed in ipsa unctione consistit, ib.

Est verum sacramentum novæ legis, d. 39, s. 1
et 2.

Immediate a Christo Domino institutum, ib.
Non ante noctem Cœnæ, nec Marci 6, ib.
Quod sit sacramentum tantum, res tantum, et utrum-
que simul in extrema unctione, d. 39, s. 1.
Unctio, qua utebantur Apostoli ad infirmos sanan-
dos, non erat sacramentum, licet fuerit ejus ad-
umbratio, ib.

Extremæ unctionis definitio physica traditur, d. 40,

S. 4.

Alia mixta ex utraque, ib.

Aliqua verborum forma est de essentia extremæ
unctionis, s. 3.

Illa maxime qua utitur Ecclesia Romana, licet non
omnes ejus partes sint de essentia, ib.

Per formas et unctiones quinque sensuum sufficien-
ter significatur curatio omnium peccatorum, d.
41, s. 2.

Formam deprecativam esse sufficientem in sacra-
mento extremæ unctionis est dogma fidei,'d. 40.

S.3.

Est etiam necessaria, unde solum verbum indicati-
vum sine formali deprecatione non sufficit, ib.
Et cur, ib.

Forma quomodo verificetur in eo. qui aliquo sensu
perpetuo caruit, d. 41, s. 3.

Forma hæc: Ungo te oleo sancto, ut Deus tibi re-
mittat, etc., est sufficiens, d. 42, s. 2.

Non est de necessitate sacramenti, vel præcepti, ut
exprimatur materia remota, d. 40, s. 3.

De necessitate præcepti est, ut in forma exprimantur
quinque sensus, ib.

Invocatio Trinitatis non est de necessitate sacra-
menti aut præcepti in extrema unctione, d. 40, s. 4.
Illa autem particula, Et suam piissimam miseri-
cordiam, de præcepto reputatur, s. 3.
Materia proxima hujus sacramenti est unctio, s. 4.
Materia remota est oleum olivarum, s. 1.

Ab Episcopo benedictum ex necessitate præcepti,
ib.

Et sacramenti, ib.

Quem ritum Christus instituit, nec Ecclesia im-
mutare potuit, ib.

Non potest inferiori sacerdoti olei benedictio com-
mitti, ib.

Modus benedictionis olei non est a Christo præscri-
plus, ib.

Quæ olei mixtio, aut mutatio illicita sit, vel contra

substantiam sacramenti, s. 2.

Sacramentum hoc est unum specie, ib.

Ex quinque unctionibus et partialibus formis, fit
unum tantum numero sacramentum in uno sub-
jecto, et seq., s. 4

Extremæ unctionis sacramento non imprimi cha-
racterem, ib.

Est iterabile, ib.

Non tamen durante ejusdem morbi necessitate;
potest tamen si in eodem morbo necessitas ile-
retur, ib.
Sacramentum hoc delet venialia peccata, d. 41, s. 1.
Non tamen primario ad illa delenda est institu-
tum, ib.

Primarius ejus effectus non est tollere reliquias
peccatorum, ib.

Vel poenas temporales, ib.

Vel pravo habitus, ib.

Per se primo est institutum propter confortandum
animum ægroti contra difficultates occurrentes in
mortis articulo. ib.

ex corporis infirmitate provenit, est hoc sacra-
mentum applicandum, ib.

Sacramentalis gratia extremæ unctionis consistit
præcipue in collatione auxilii accommodati ad
ejus finem, ib.

Quod late exponitur in sequentibus. Per se etiam
est institutum ad proxime disponendam ægroti
animam ad introitum gloriæ, ib.

Consequenter ad peccata delenda, non solum ve--
nialia, sed etiam mortalia, non tantum quoad pœ-
nam, sed præcipue quoad culpam, ib.
Per hoc sacramentum remittitur reatus pœnæ tem-
poralis, ib.

Sacramentum hoc est institutum contra peccatorum
reliquias, non illas auferendo, sed robur contra
illas dando per gratiæ auxilia, ib.

Sacramentum hoc potest facere ex attrito contri-
tum,
ib.

Non tamen satis est attritio cognita absque confes-
sione, ib.

Peccata venialia in hoc sacramento non remittuntur
per excitationem devotionis, sed per efficaciam
ipsius sacramenti, ib.

Extrema unctio informis habet effectum recedente
fictione, ib.

Qui non potest in mortis articulo aliud sacramen-
tum recipere, tenetur recipere extremam unctio-
nem, saltem ex charitate propria, d. 44, s. 1.

Si sacramentum hoc sine indecentia ministrari non
potest, omitti potius debet, d. 42, s. 2.

Non est de necessitate ulla, ut fiat in modum crucis,
d. 40, s. 2.

Sed illa unctio sufficit, quæ veram rationem unc-
tionis attingat, ib.

Unctiones singulæ quinque sensuum sunt de neces-
sitate et sufficit, ib.; d. 44, s. 2; d. 42, s. 3.
Ordo in unctionibus non est de necessitate sacramen-
ti, licet non sine peccato mutaretur, d. 40, s. 3.
In casu necessitatis, valde et licite, sacramentum
hoc ministretur, probabile est sufficere super unc-
tiones quinque sensuum proferre unam totalem
formam, d. 41, s. 3.

Debet dari omnibus, dum ratione uti possunt, d. 42,

s. 1.

Peccat qui ægroto confert existenti in malo statu,

S. 2.

Quoad gratiam habitualem quocunque tempore, Potestas ministrandi hoc sacramentum data est,
ib.

Quoad sacramentalem autem solum intra eamdem
infirmitatem, quomodo tollenda fictio, d. 41, s. 2.
Effectus datur in ultima unctione carum, quæ ad es-
sentiam sacramenti pertinet ex Christi institu-
tione, et non antea, ib.

Tunc ultima particula materiæ, vel formæ agit vir-
tute præcedentium, ib.

Unde si infirmus antea moriatur, nihil consequitur,
quidquid minister intendat, s. 3.

Per hoc sacramentum quomodo conferatur corporis
sanitas, s. 4, usque ad d. 42, s. 1.

Sacramentum hoc confert, ut labores morbi levius
ferantur, s. 4.

Quomodo autem hoc fiat, et an effectus hic im-
pediri possit, ib.

Ut detur hoc sacramentum peccatori, sufficiunt
signa contritionis, d. 44, s. 1.

Nullus attritionis actus est necessarius ad essentiam
hujus sacramenti, d. 41, s. 1.

Status gratiæ, per se loquendo, est necessaria dispo-
sitio ad hoc sacramentum, s. 3.

Ad effectum hujus sacramenti est necessaria, et suf-
ficit attritio cum bona fide, ib.

Joan. 20, et non antea, d. 4, s. 1.

Solum sacerdos et minister hujus sacramenti, ib.
Sufficit diaconus, s. 2.

Etiam ex quacunque causa, ib.

Simplex sacerdos est sufficiens minister quoad sub-
stantiam sacramenti, ib.

Et unus, ib.

Nec potest valide fieri a duobus, quorum unus un-
gat, alter formam proferat, ib.

Sacramentum hoc potest valide a pluribus ministris,
vel simul, vel successive conferri, quorum unus
unum sensum cum prolatione formæ ungat, alius
alium, etc., d. 44, s. 1, imo in necessitate etiam
licite.

Religiosus ungens secularem invito parocho excom-
municationem incurrit, s. 2.

Secus si ille absit, aut illud ministrare nolit, s. 1.
Ministrans hoc sacramentum debet esse in statu gra-
tiæ et non præcisus. d. 45, s. 1.

Viaticum per se non est dispositio necessaria ad
extremam unctionem. d. 44, S. 1.
Sed congrua, ib.

Unde non est grave peccatum, hunc ordinem in-
vertere, ib.

Solus baptizatus est capax hujus sacramenti, d 42, Qui habet conscientiam peccati mortalis, non tene-

[blocks in formation]

Vide verb. B. Virgo.

Quis censeatur dispositus, ut hoc sacramentum pe-
tere aut ejus objectioni consentire possit, ib.
Qui nunquam actualiter peccavit est capax hujus sa-
cramenti, d. 42, s. 2.

Ei qui admittit usum rationis cum sola attritione
cognita, potest licite hoc sacramentum dari, ib.
Solus viator in hac vita degens est unctionis capax,
ib.

Solus infirmus est hujus sacramenti capax, ib.

Nec debet dari, nisi in infirmitate gravi, estque de
necessitate sacramenti, ib.

Non est expectandum in administrando hoc sacra-
mentum, ut infirmus non possit naturaliter vivere,
ib.

Nou in omni occasione mortis, sed in illa sola, quæ

tur per se præmittere confessionem ante hoc sa-
cramentum, sed sufficit conteri, ib.

In omissione hujus sacramenti potest peccari mor-
taliter ratione scandali, d. 44, S. 1.

Et contemptus, ib.

Nullum est præceptum de suscipiendo hoc sacra-
inentum, ib.

F

FACULTAS ELIGENDI CONFESSOREM.

Jure divino et humano dari potest, d. 27, s. 1 et 2.
Licet videatur haberi consuetudine, non tamen da-
tur per illam, sed data cognoscitur, s. 3.
An et quomodo sufficiat ad eligendum confessorem,

S. 4.

Parochus non præsumitur dare hanc facultatem,
etiamsi a parochia discedat, ib.
Aut moriatur, ib.

Aut nolit confessionem audire, ib.

Aut pœnitens habeat justam causam non confitendi
illi, ib.

Peccat tamen parochus in illis casibus facultatem
negans, ib.

Et tunc debet pœnitens ad superiorem recurrere,
ib.

Aut confiteri peccata, quæ potest sine periculo, ib.
Non sufficit facultas petita, et non obtenta, ut quis
valide confessorem eligat, ib.

Data a superiore, inferiore renuente est valida, non
e contrario, s. 1.

Ab excommunicato, aut suspenso data est nulla,
ib.

Concedens illam debet habere easdem conditiones
quas delegans jurisdictionem sacerdoti, ib.
Papa, Episcopus et parochus possunt illam dare, ib.
Solus Papa illam habet jure divino, ib.

Deus potest conservare gratiam in homine peccante
mortaliter, d. 9, s. 3.

Gratiæ est connaturale, ut excludat ordinationem ad
quamcunque pœnam æternam, non repugnat ta-
men de potentia absoluta aliter fieri, d. 13, s. 2.
Non potest quis diu permanere in peccato sine novo
peccato, d. 15, s. 5.

Gratia operans et cooperans, quid, d. 9, s. 4.
Non est impossibile Deum aliquibus non dare exci-
tantem gratiam propter eorum peccata, d. 8, s. 3,
verisimilius tamen est oppositum.

Remissio culpæ et pœnæ æternæ est effectus gratiæ
operantis, d. 9, s. 4.

Et quomodo et an sit etiam cooperantis, ib.
Excitatio Dei ad pœnitentiam non inducit illius obli-
gationem, d. 15, s. 5.

Deus non denegat adjuvantem gratiam homini su-
pernaturaliter excitato, d. 8, s. 2.

Et tunc confessor habet jurisdictionem ab ipso Non quoties gratia augetur remittitur veniale pecca-
Papa, ib.

Episcopus habet illam jure Ecclesiastico, s. 2.
Quid autem per Episcopum intelligatur, ib.
Quid de superioribus, ib.

Inferiores Prælati exempti habent illam, ib.
Etiamsi jurisdictionem in hoc foro non habeant,
ib.

Nisi a suo superiore, aut religionis statutis desi-
gnatum habeant confessorem, ib.

Parochi subjecti non gaudent hoc privilegio, ib.
Nec ullus alius, ib.

Facultas hic non excedit potestatem concedentis,
S. 4.

Simpliciter concessa non se extendit ad peccata,
reservata concedenti, ib.

Imo data a Papa, non comprehendit peccata Epi-
scopis reservata, ib.

Non extenditur ultra absolutionem a peccatis et quæ
cum illa sunt connexa, ib.

Non finitur uno actu, ib.

Tunc autem actus debet esse consummatus, ib.
Simpliciter concessa, aut cum addito usque ad be-
neplacitum sedis, non cessat per mortem conce-
dentis, secus si cum addito usque ad beneplacitum
nostrum, ib.

A quo tunc detur jurisdictio, ib.
Facultas eligendi confessorem quoad reservata, vide
verb. Absolutio a reservatis, $ Facultas obtinendi
absolutionem a reservatis.

FIDES.

Fides semel amissa non recuperatur, nisi per actum
proprium, d. 13, s. 3.

Qui non elicitur tunc ab habitu fidei, ib.
Neque oportet, ut sit formatus per veram pœni-
tentiam, seu charitatem, ut infundatur fidei habi-
tus, ib.

Et idem omnino de spe, ib.

G

GRATIA.

Gratia excitans et adjuvans sunt necessariæ ad agen-
dam pœnitentiam, d. 8, s. 2.

Non est idem Deum denegare alicui gratiam, et actu
non dare, ib.

Non repugnat justum aliquo tempore vitæ esse sine
reatu pœnæ, d. 51, s. 2.

tum, d. 11, s. 2.

Semel tamen cum veniale per se remittitur, auge-
tur gratia, ib.

Non est inconveniens quod aliquis sit tam certus de
sua justificatione quam est certus de sua attritione,
d. 20, s. 2.

Detestatio peccati ex motivo charitatis est sufficiens
dispositio ad gratiam, d. 4, s. 3.

Et includit virtute amorem super omnia, ib.
Non vero ex quocunque alio motivo, ib.

H

HABITUS.

Habitus infusi virtutum non repugnant cum acqui-
sitis vitiorum, d. 9, s. 4.

HABITUS VITII.

Habitus vitiosi non semper tolluntur remisso pec-
cato, ib.

Quomodo debiliores maneant, ib.

I

IGNORANTIA.

Ignorantia excusans a culpa ob confessionem inde-
bite factam, excusat ab iteranda confessione, d.
20, s. 4.

IMPETRATIO.

Dupliciter potest quis impetrare alteri a Deo remis-
sionem debiti, d. 48, s. 2.

Potest unus fidelis alteri impetrare bonum motum,
non solum ad satisfaciendum pro pœna, sed pro
culpa etiam mortali, ib.

Non potest quis alteri impetrare a Deo gratuitam
remissionem pœnæ temporalis absque satisfac-
tione, ib.

Etiam applicando quoad hunc effectum satisfac-
tionem Christi per privatam orationem, ib.
Quid impetrent Ecclesiæ orationes animabus pur-
gatorii, s 4.

Impetratio cum solutione pro alio comparatur, s. s.
Privata persona an possit sibi, vel alteri impe-
trare satisfactiones alicujus sancti in thesauro re-
positas, d. 51, s 4.

IMPOENITENTIA.

Est speciale peccatum, d. 15, s. 2.

Sive sit propositum, non pœnitendi tempore de-
bito, ib.

Sive voluntaria omissio eodem tempore, ib.
Impœnitentia materialis, et omnino involuntaria
quomodo appelletur ab Augustino peccatum con-
tra Spiritum Sanctum, ib.

Impœnitentia per voluntarium indirectum non est
specie diversa a proposito non pœnitendi, ib.
Sæpe esse potest circumstantia alterius peccati, ib.
Et ut durat tempore, quo præceptum pœnitentiæ
obligat, non est generalis, sed specialis, ib.
Impœnitentia plurium peccatorum non est multi-
plex peccatum, ib.

Potest homo mori in peccato sine speciali culpa
impœnitentiæ, ib.

Aliquando includit triplicem malitiam non semper,
ib.

INCESTUS.

Gradus consanguinitatis, vel affinitatis an confiten-
dus in peccato incestus, d. 22, s. 4.

INDULGENTIA.

Quæ limitatio est irritans, d. 55, s. 3.
Solum quoad excessum, ib.

Etiam in foro sacramentali, ib.

Episcopus non potest indulgentias extra territorium
concedere, ib.

Nullus Prælatus inferior Episcopo habet potestatem
concedendi indulgentias jure ordinario, s. 4.

Etiamsi sit exemptus, et habens jurisdictionem
Episcopalem, ib.

Nec vicarius Episcopi, nec Capitulum sede vacante,
nec parochi hanc habent potestatem, nec Prælati
religionum, ib.

Consuetudo etiam præscripta non dat jurisdictio-
nem ad concedendas indulgentias, ib.
Aliquando vero indicat fuisse concessam, ib.
Potestas hæc a quo possit delegari, s. 6.

Quis hanc potestatem delegatam de facto habeat, ib.

INDULGENTLE EFFECTUS.

A qua pœna liberet indulgentia, d. 49, s. 4.
Sola pœna ordinaria remittitur per indulgentias,
ib.

Indulgentiæ definitio traditur et expenditur, d. 49, s. 4. Non est in Ecclesia potestas ad remissionem culpæ
Propria differentia indulgentiæ, quæ, ib.
mortalis per indulgentias, d. 50, s. 1.

Nominis indulgentiæ significatio, d. 49, s. 1, et de. Aliquid interdum concomitanter cum indulgentia
scriptio.

Est in Ecclesia potestas remittendi pœnas tempora-
les per indulgentias, quam a Christo accepit, ib.
Et quomodo ex Evangelio colligatur, ib.

Ex potestate ligandi per censuras non colligitur po-
testas solvendi per indulgentias, ib.

Potestas hæc Petro et successoribus ejus promissa,
Matthæi 16,
ib.

Data autem Joan. 21, ib.

Potestas hæc non est ordinis, s. 3.

Nec necessario illum requirit, ib.

Unde sola potestas ordinis non sufficit ad hunc
actum, ib.

Discrimen inter remissionem faclam per sacramen-
tum pœnitentiæ, et per indulgentias, ib.
Potestas hæc est jurisdictionis spiritualis, ib.
Voluntariæ, ib.

Ideoque non cogentis, sed miserentis, ib.
Quæ in invito locum non habet, ideoque ab eo-
dem circa seipsum exerceri potest.

Potestas hæc stricto jure est interpretanda, unde qui
illam habet, debet ea moderate uti, d. 56, s. 2.
Potestas hæc est delegabilis, d. 55, s. 6.
Quis possit alicui dare licentiam ad lucrandas in-
dulgentias Episcopi alieni, ib.

Solus Summus Pontifex habet hanc potestatem a
jure divino, d. 49, s. 1.

Immediate, d. 55, s. 2.

conceditur, quod ad illam consequendam prosit,
ib.

Potest Ecclesia concedere indulgentiam, quæ remit-
tat extra sacramentum reatum pœnæ temporalis
apud Deum, s. 2

Non solum post pœnitentiam in sacramento in-
junctam, sed etiam antea, ib.

Per effectum indulgentiæ potest relaxari pœnitentia
sacramentalis juxta indulgentiæ quantitatem, ib.
Etiamsi pœnitens directa voluntate pœnitentiam
implere omiserit, ib.

Non quia Pontifex tollit vinculum a confessore
impositum, s. 2.

Sed quia tollitur necessitas satisfactionis, ut talis,
ib.

Licet non cesset, ut medicina præscrvans, ib.
Per indulgentias non relaxatur pœna imposita in
foro exteriori, ib.

Qui alicui indulgentiam concessit, non est necesse
ut pro illo satisfaciat, ib.

Per indulgentias remittitur poena peccatis debita
etiam in foro Dei, s. 3.

Cur expediat ut relaxetur pœna in foro Dei, non au-
tem in foro externo imposita, ib.

Indulgentia non habet effectum positivum, sed pri-
vativum, s. 1.

Ex vi indulgentiæ non remittitur pœna æterna, ib.
Neque commutatur in temporalem, ib.

Pontifex habet potestatem concedendi indulgentiam Indulgentia, per se et immediate, non valet ad re-
in tota Ecclesia, d. 55, s. 1.

missionem peccati venialis, ib.

Concilium generale non potest jure divino conce- Indulgentia simpliciter concessa valet ad remissio-

dere indulgentias, ib.

Nisi illi præsit Papa, ib.

Concilium generale jure humano non potest indul-

gentias concedere, s. 2.

nem cujuscunque pœnæ pro quantitate conces-
sionis, s. 3.

Non solum in totalibus, ib.

Sed etiam in partialibus, ib.

Potestas concedendi indulgentias non convenit Epi- Indulgentia de injunctis pœnitentiis extenditur ad

scopis jure divino, ib.

Nec propterea in eo potestas hæc est delegata, d.
49, s. 1.

Episcopus potest jure ordinario indulgentias conce-
dere cum limitatione juris, d. 51, s. 2.

Circa quantitatem indulgentiæ, et personas, d. 55,
s. 6; d. 52, s. 1.

pœnas peccatorum, pro quibus pœnitentia non-
dum est injuncta, ib.

Indulgentia plenaria de injunctis pœnitentiis, quid
comprehendat, ib.

Indulgentia effectus unicus secundum speciem, s. 4.

Est tamen secundum quantitatem multiplex, ib.
Indulgentiæ effectus in eo instanti conceditur, in

quo opus requisitum consummatur, d. 52, s. 2.
Quod autem illud sit, ib.

Indulgentia non valet existenti in peccato ad remis-
sionem pœnæ illi debitæ, ib.

Indulgentia concessa morientibus in aliqua reli- Opus indulgentiæ in mortali factum non impetrat
gione, in quo instanti habeat effectum, ib.
Indulgentia non habet effectum recedente fictione,
nec est in Ecclesia potestas ad hoc concedendum,
ib.

INDULGENTIA TOTALIS ET PARTIALIS.

Indulgentia dividitur in totalem et partialem, d. 50,
S. 4.

Indulgentia plenaria et totalis eadem, ib.
Indulgentiæ totalis, effectus quis, ib.
Indulgentia plena, plenior et plenissima, cumdem
per se effectum habent, ib.

Cur ultra indulgentiam plenariam aliqui dies, vel
quadragenæ indulgentiæ concedantur, ib.
Quibus verbis plenaria indulgentia concedi intelli-
gatur, ib.

Indulgentia partialis quæ, s. 3.

Particula de injunctis poenitentiis, magis est am-
pliativa, quam restrictiva, s. 3.
Indulgentia de peccatis, de quibus quis contritus
fuerit, et confessus, non est partialis, s. 5.

Venialia non confessa complectitur, et mortalia
saltem indirecte per sacramentum pœnitentiæ
ablata, ib.

Non tamen remissa tantum per sacramentum in
voto, ib.

Quomodo anni, vel dies computandi indulgentiis
pro certo tempore concessis de pœnitentiis in-
junctis, ib.

Indulgentia certi temporis de pœnitentiis injunctis,
quomodo mensuranda, ib.

Cur antiquitus particula de injunctis pœnitentiis
consueverit apponi, ib.

Effectus hujus indulgentiæ non commensuratur pœ-
nitentiæ, ut habenti effectum ex opere operato, d.
51, s. 1.

ultra valorem ejus, ex opere operantis, ib.
Status gratiæ omnino necessarius ad fructum indul-
gentiæ consequendum, ib.

Gratia est necessaria in instanti in quo consumma-
tur indulgentia, et non antea, ib.

Confessio per se non est necessaria dispositio ad in-
dulgentiæ effectum, s. 3.

Nisi in forma indulgentiæ postuletur, ib.
Id enim fieri potest, ib.

Tunc tamen non est necessaria confessio de ve-
nialibus, ib.

Sed de mortalibus omnibus ante consecutam in-
dulgentiam commissis, et existentibus in conscien-
tia pœnitentis, late, ib.

Quando in forma indulgentiæ postulatur communio,
ex vi talis concessionis, non requiritur actualis
confessio, ib.

Quando indulgentia conceditur de omnibus pecca-
tis confessis, non est necesse ad integrum effectum
ejus omnia venialia confiteri, ib.

Licet indulgentia concessa sit sub hac forma, vere
pœnitentibus et confessis, non requiritur actualis
confessio, sed sufficit vera contritio, ib.

An status gratiæ requiratur ad alios favores, qui cum
indulgentia conceduntur, s. 4.

In remissione pœnæ per indulgentias non attendi-
tur personalis dispositio præter habitualem gra-
tiam, sed valor operis satisfactorii facti cum debi-
tis circumstantiis, ib.

Tria requiruntur ad indulgentiam, ib.

Potest inveniri causa pia absque novo opere ex parte
lucrantis ; et ideo non est necessarium, ut semper
postuletur, ib.

Licet interdum possit hoc esse necessarium ad in-
dulgentiæ valorem, ib.

An indulgentia de certa parte peccatorum, remittat Opus injunctum non est dispositio necessaria ad

pœnam illam juxta prudens arbitrium confessoris,
ib.

INDULGENTIA LOCALIS, PERSONALIS ET REALIS.

Indulgentia dividitur in personalem, localem et rea-
lem, d. 52, s. 1.

Quid requiratur ad localem indulgentiam lucran-
dam, ib.

An ad lucrandam indulgentiam concessam templum
visitantibus, necesse sit illud ingredi, ib.

An diruto templo extinguatur indulgentia illi con-
cessa, ib.

Sub generali indulgentia alicui oppido concessa,
comprehenditur clerus, etiamsi sit Episcopalis, d.
53, s. 2.

Indulgentia generaliter concessa extenditur ad con--
cedentem, ib.

Unde non ex voluntate superioris, sed ex propria
illi prodest, d. 52, s. 1.

Prælatus potest directe et immediate sibi indulgen-
tiam concedere, ib.

AD INDULGENTIAM DISPOSITIO.

Lucraturus indulgentiam debet esse fidelis, d. 5,
s 1.

Excommunicatus est incapax indulgentiarum, s. 2.
Pontifex concedens indulgentiam, non censetur hoc
ipso personam ad illam habilitare, ib.

indulgentiam ex parte subjecti, sed ex parte causæ
finalis, ib.

Quoties indulgentia conceditur sub forma certum
opus requirente, nemo illam lucratur, qui illud
non exequitur, ib.

Qui partem injuncti operis exequitur, nihil indul-
gentiæ lucratur, nisi id ipsum in forma exprima-
tur,
ib.

Opus injunctum etiam potest esse internum, ib.
Non est necesse, ut opus in statu gratiæ fiat, ib.
Nisi aliud exprimatur; ita est interpretanda in-
dulgentiæ forma, ib.

Opus injunctum debet esse honestum ex suo genere,
S. 6.

Licet non sit in individuo, ib.

Quæ intentio requiratur in efficiente opus, ut ad lu-
crandam indulgentiam valeat, s. 7.

Opus indulgentiæ non est necesse ut immediate pro-
cedat a gratia, procedit tamen mediate, ib.
Opus indulgentiæ potest impleri per alios ministeria-
liter, nisi contrarium in forma exigatur, ib.
Non potest opus per alium tanquam per principa-
lemcausam fieri, ib.

Nisi tenor indulgentiæ expressæ hanc extensio-
nem habeat, et tunc necesse est eum, qui lucratu-
rus est indulgentiam, scire opus pro se fieri, ib.
Non potest quis alteri indulgentiam donare, s. 8.
Potest tamen ei lucrari, illo etiam inscio, quando
in forma exprimitur, ib.

« PredošláPokračovať »