Obrázky na stránke
PDF
ePub

von Alexandrien 1), Chryfoftomus2), Theodoret 3), Hieronymus *), Ambrofius), Augustin ®), Cyrillus von Alexandrien "), Pabst Leo ), Theodotus von Ancyra ), Petrus Chrysologus 10), Pro

1) Παρθένος ἔτεκε μείνασα παρθένος. Trin. I, 15, αὐτὸς ἑαυτοῦ ἀρχὴ τυγχάνων ἐν τῷ ἀρεύστως ὑπὸ παρθένου καὶ ἐξ αὐτῆς ἀρρήτως σαρκωθέντα τεχθῆναι. ibd. I, 27. cf. III, 2. n. 20.

2) Μὴ θαυμάσης ἀκούων ὅτι παρθένος ἔτεκε etc. In Gen. Hom. XLIX. n. 2.

3) Εἰςῆλθε τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, ὡς ἐξῆλθεν ἐκ μήτρας, τῶν τῆς παρθένου κλείθρων ἐπικειμένων, ὡς ἐπὶ θαλάττης ἐβάδισεν. Eran. dial. II. Inconfus. Εγεννήθη τῆς παρθενίας ἀκήρατα φυλάξας τὰ σήμαντρα. Epl. CXLV. etc.

4) Quae et ante partum et post partum virgo permansit. In Ezech. XLIV. In Gal. IV. 4. fonft oft.

5) Inviolata virginitatis duravere signacula. de Inst. virg. c. VIII. n. 22. 6) Virgo concepit, virgo peperit, et post partum virgo permansit. de Symb. n. 5. Merito plane sic honestata, ut nobis Christum, quem cordibus integris credendo conciperemus, et confitendo quodammodo pareremus, etiam corporaliter servata integritate transfunderet. c. Faust. XXVIII, 4.

7) Ὡς γὰρ ἐκεῖ ἡ θάμνος καὶ ἅπτει τὸ φῶς καὶ οὐ καίεται, οὕτω καὶ ἡ παρθένος ἐνταῦθα καὶ τίκτει τὸ φῶς καὶ οὐ φθείρεται. e. Anthrop. c. XXVI. πρόεισιν ἐκ τῆς παρθένου, οὐ λύσας τῇ συλλήψει τὴν παρθενικὴν ζώνην, οὐ τῇ γεννήσει διαῤῥέξας, ἀλλ ̓ ἀκήραταν καὶ ἀνέπαφον διαφυλάξας. Cyr. incarn. c. XXIII.

8) Οὕτω ἐκ τῆς γαστρὸς τῆς μητρὸς ἀπεκυήθη, ὥςτε καὶ τὴν εὐγονίαν τεκεῖν καὶ μένειν τὴν παρθενίαν. Epist. XXXV. (Ball.) ed Julian. Epp. Coensem. c. III. Cujus virginitas sic non est violata partu, ut non fuerat temerata conceptu. Serm. XXII. c. I.

9) Οὐ δὲ αὕτη ἐκ τοῦ τόκου τὴν παρθενίαν ἠδίκησεν ... καὶ γὰρ ἀκούων Ἑλλὴν, ὅτι κεκλεισμένης τῆς θύρας εἰςῆλθεν ὁ σωτήρ, διαγαγὼν τὸ παχύ τοῦτο σῶμα καὶ τόπου δεόμενον, γελᾷ οὐ πιστεύων τῷ θαύματι ἀλλὰ ζη τῶν τὸν λόγον τοῦ πράγματος, καὶ ἀκούων ὅτι παρθένος τεκοῦσα μεμένηκε, μωρίαν ἡγεῖται τὸν λόγον οὐ μαθὼν πιστεύειν θαυματουργίαν Θεοῦ. in Nat. Christi lecta in Syn. Eph. Sn einer anbern Steve 1. c. διὰ μητρὸς ἦλθε κοσμουμένης τῇ παρθενία. (Mansi V. p. 212.) εἰ γὰρ οὐκ ἠλλοιώθη παρθένος καὶ μήτηρ ἐγένετο, καὶ θεὸς οὐκ ἀλλοιωθεὶς γέγονεν ἄνθρωπος. Εχε pos. Symb. SS. 118. PP. n. XVIII.

10) Virgo concipit, virgo parit, permanet virgo post partum. Serm.

flus'), Paulus von Emesa 2), Leontius von Jerusalem 3), Johannes von Damaskus*) und so weiter. Denselben Glauben hegen wie Lateiner und Griechen, eben so die Syrer ), und Armenier ®). Zur Verständigung dieses Mysteriums berufen sich die Väter und Theologen auf Gottes Allmacht 7), und vergleichen den Durchgang

LXII. Divinitas insigne est clausam virginem reliquisse post partum. Serm. LXXV. cf. Serm. LXXXIV.

1) Αἰσχυνέσθωσαν Ἰουδαίων παῖδες οἱ τὴν παρθενικὴν ὠδῖνα διασύροντες οἱ λέγοντες, εἴ παρθένος ἔτεκε, οὐκ ἔμεινε παρθένος. Or. II. de incarn. παρθένος ἔτεκεν, οὐχὶ τὴν παρθενίαν αἰσχύνουσα, ἀλλὰ τὴν ἀφθαρσίαν σφρα γίσασα· ἐξῆλθε γὰρ τὸ βρέφος καὶ ἀκεραίους τους χιτῶνας τῆς γαστρὸς ἀπέλιπε, τοιοῦτον ἀφεὶς ἐν προςθηκῇ τῆς χάριτος, οἷον εὗρε τὸ τῆς φύσεως ἐργαστήριον. in diem Nat. Christi or. IV. in Combef. auct. p. 334.

2) Τίκτει ἡ παρθένος, καὶ μένει παρθένος" γίνεται μήτηρ, καὶ οὐ πάντα τὰ μητρὸς ἀκριβῶς ὑπομένει. ἔτεκε μὲν γὰρ ὡς νόμος γυναῖξιν ἡ παρθένος, ἔμεινε δὲ παρθένος, ὡς οὐ νόμος ταῖς τικτούσαις γυναιξιν. Hom. de Nativ.

Jes. Chr.

3) Adv. Nestor. I, 10. (Μai. ΙΧ.)

4) Ασπόρως συλληφθεὶς ἀφθόρως ἐκ τῆς ἁγίας παρθένου καὶ Θεοτόκου Μαρίας γεγέννηται διὰ τοῦ πνεύματος ἁγίου. Ο. F. 1, 2.

5) Assem. in Ephr. T. III. p. LXI. ed. Gracc.

6) So Nerses. Ex spiritu sancto et immaculata virgine. Epl. II. Opp. T. I. ed. Venet. 1833.

7) Procl. φύσεως μὲν πύλας ἀνέῳξεν ὡς ἄνθρωπος, παρθενιὰς δὲ κλεί θρα οὐ διέρρηξεν ὡς θεὸς, ἀλλ ̓ οὕτως ἐκ μητρὰς προῆλθεν, ὡς δι' ἀκοῆς εἰςῆλθεν, οὕτως ἐτέχθη, ὡς συνελήφθη, ἀπαθῶς εἰςῆλθεν, ἀφράστως ἐξῆλθε. de laudd. S. Mar. Or. I. Proc. Const. Archiep. ὅς (μήτραν) καὶ τῇ οἴκη σει εὐλογήσας, καὶ τῇ γεννήσει σφραγίσας ἔδειξε τῷ ὑπὲρ φύσιν τόκῳ ἑαυτὸν ὑπὲρ λόγον ἐνανθρωπήσαντα. de fide ad Armen. (Mansi V. p. 428.) μέσ νῶν εἰς διὰ μὲν τοῦ ἐκ γυναικὸς γεννηθήναι, δεικνὺς ὅτι ἄνθρωπος, διὰ δὲ τοῦ δὲ τοῦ ἀσυνδιάστως καὶ φυλάξαι τὴν τεκοῦσαν παρθένον μαρτυρούμενος ὅτι θεός. ibd. (p. 432.) Joan. Dam. ὥςπερ δὲ συλληφθεὶς παρθένον τὴν συλλαβοῦσαν ἐτέρησεν, οὕτω καὶ τεχθεὶς τὴν αὐτῆς παρθένιαν ἐφύλαξεν ἄτρωτον μόνος διελθὼν δι ̓ αὐτῆς, καὶ κεκλεισμένην τηρήσας αὐτὴν. Δι' ἀκοῆς μὲν ἡ συλλήψις, ἡ δὲ γέννησις διὰ τῆς συνηθοὺς τῶν τικτομένων ἐξόδου, εἰ καὶ τινὲς μυθολογοῦσι διὰ τῆς πλευρᾶς αὐτὸν τεχθῆναι τῆς Θεομήτορος. Οὐ γὰρ ἀδύνατος ἦν καὶ διὰ τῆς πύλης διελθεῖν καὶ ταύτης μὴ διαβλάψαι σήμ μαντρα. Orth, fd. IV, 14.

Christi durch die verschlossene Thüre 1), wie der Sonnenstrahlen durch Glas), die Genesis des Gedankens 3), den brennenden und nicht verbrennenden Dornbusch*); auch vergleichen sie mit diefer jungfräulichen Geburt seine ewige Generation vom Vater $), und erinnern, die Singularität sey kein Grund zum Zweifel ®).

Eben so lehren auch alle, daß die h. Gottesmutter nach der Geburt allzeit Jungfrau geblieben ist 7), wie sie denn auch ảɛɩлágDevos, áɛiñais ®), Jungfrau schlechthin †) genannt zu werden pflegt.

1) Aug. Ipsa virtus per inviolatae matris virginea viscera membra infantis eduxit, quae postea per clausa ostia membra juvenis introduxit. Hic si ratio quaeritur, non erit mirabile; si exemplum poscitur, non erit singulare, demus deum aliquid posse, quod nos fateamur investigare non posse. In talibus rebus rebus tota ratio facti est potentia facientis. Epl. CXXXVII. ad Volusian. n. 8. Civ. Dei XXII, 8. Greg. M. in Evv. Hom. XXVI.

2) Hildeb. Si solis radius crystallum penetrans nec ingrediendo perforat, nec egrediendo dissipat, quanto magis ad ingressum veri et aeterni solis virginis uterus integer mansit et clausus. In Fest. annunt. Serm.

3) Theod. Ancyr. Hom. de Nativ. Christ. lect. in Syn. Eph. Greg. Nyss. Hom. in diem natal. Chr. T. III. p. 344. Morell.

4) Orig. Hom. VII. in Luc. Amb. de instit. virg. c. VI. VII. Epiph. Haer. LXXVIII. 9. 10. de laud. virg. Mar. Phot. Amphilochia. n. 87. 5) Hilar. trin. III, 19.

6) Aug. Quod si propterea non creditur, quia semel factum est, quaere ab amico, quem hoc adhuc movet, utrum nihil inveniatur in literis saecularibus, quod et semel factum est, et tamen creditum. Epl. CXLIII. ad Marcellin. n. 12.

7) Orig. in Matth. T. X. n. 17. Hil. in Matth. c. I. n. 3. Ephrem. laudd. SS. dei genitricis T. III. p. 375. Didym. trin. III, 4. Hier. in Ez. XLIV. 1. adv. Helvid. Aug. Haer. LXXXIV. etc.

8) Hippol. de theol. et incarn. n. V. Athan. in Luc. I, 58. Epiph. Haer. LXXVIII. n. V. Expos. fid. cath. n. 15. Ancor. CXXI. Cassian. de incarn. I, 4. Leo. Epl. ad Flav. (fragm. I.) ap. Mansi VI, 424. Cyr. Hom. Eph. in Nestor. habit. p. 355. T. VI. ed. Aub. Joan. Dam. Orth. fid. III, 2. Anast. (Abb.) adv. Jud. interr. I. (in Maj. VII. 1. p. 209.) Max. tom. dogm. ad Marin. C. CP. sub Menna (536) Act. V. C. CP. II. c. XV. Conc. Later. (649) c. II. III. Si quis secundum sanctos patres non confitetur, proprie et secundum veritatem Dei genitricem sanctam semperque virginem immaculatam Mariam utpote ipsum Deum verbum

Es muß aber jeder wohl einsehen oder fühlen, daß nur eine ewig jungfräuliche Mutter dem Sohne Gottes ziemt, es im höchften Grade congruent ist, daß sein Eintreten in die Welt ohne Corruption, Zerbrechung, ohne Depotenzirung der jungfräulichen Vollkommenheit seiner heiligen Mutter Statt findet, daß die Empfängniß und Geburt des Sohnes Gottes seine Mutter nur erhöhen darf). Eben so muß einleuchten, wie es sich gleichfalls nicht ziemt, daß die h. Mutter des Sohnes Gottes darnach andere gebiert, vielmehr ewige unversehrte Jungfräulichkeit von ihrer Würde strenge postulirt ist 2). Nur durch die absolute Unverlegtheit und Einheit der Geburt ist sie eine ideale und göttliche nach der Ehre des Sohnes Gottes, nur so hat sie ihre ganze Bedeutung und höhere Vollkommenheit.

Anmerkung 1. Wenn Maria Weib genannt wird, so ist's nur Bezeichnung ihres Geschlechts oder Alters (Orig. in Levit. Hom. VIII. n. 2.), und wenn sie als Josephs Weib bezeichnet wird, so ist's, weil nach biblischem Sprachgebrauch die Verlobten specialiter et veraciter, qui a Deo patre ante omnia saecula natus est, in ultimis saeculorum absque semine concepisse ex spiritu sancto et incorruptibiliter eam genuisse, indissolubili permanente et post partum ejusdem virginitate, condemnatus sit. C. CP. III. (680) c. II. IV. V. Conc. Later. IV. Ex Maria semper virgine Spiritus sancti cooperatione conceptus. c. I. Liturg. Alex. S. Basil. Renaud. T. I. p. 66. Liturg. Alex. Greg. Naz. ibid. p. 115. Justinian. cod. I. de summa trinit.

†) Symb. Apl. Nic. Epiph. H. LXXVIII. n. 8. Caesar. Dial. I. n. 20. III. n. 122. Orig. Joan. T. XX. n. 24. Cyr. cat. IV, 9. X. 19.

1) Hilar. trin. III, 19. Aug. Nullo modo enim Christus matrem nascendo faceret deteriorem, ut, cui munus foecunditatis adtulerat, decus virginitatis auferret. c. Faust. XXVIII, 4. Maxim. Taurin. (420) Qui tibi munus foecunditatis attulit conceptus, et decus virginitatis non abstulit natus. Serm. de assumpt. B. M. V. n. III. Fulg. Neque enim decebat, ut integritatem virginitatis creator humanae carni dominus in conditione tribueret, et idem carnis susceptor dominus, quod fecerat redempturus virginitatem carni de qua nascebatur auferret. De verit. praedest. et gratiae. I, 2.

2) Didym. οὔτε γὰρ ἐγαμήθη τινι ἡ τιμιωτέρα πάντων καὶ εὐκλεισ τάτη Μαρία· οὔτ ̓ ἀλλου μήτηρ ἐγένετο ποτε· ἔμεινεν δὲ καὶ μετὰ κυοφορίαν ἀεὶ καὶ διὰ παντὸς ἄμωμος παρθένος. Trin. III, 4.

so heißen 1), und wenn sie dem Gefeße der Reinigung (Lev. VII, 2.) sich unterwarf (Luc. 11, 2.), so war es nicht, weil das natürliche Gesetz der Geburt auch für sie gegolten, und wenn Jesus der Erstgeborne heißt, so ist's nur, weil Maria vor ihm nicht geboren. hatte 2), so ist auch Matth. 1, 25. nur angezeigt, was vor Christi Geburt nicht geschehen, und nicht gesagt, daß es nachher geschehen sey 3). Unter den Brüdern Christi, wie dieselben in den Evangelien mehrmals erwähnt sind, müssen dessen Verwandte verstanden werden *).

Anmerkung 11. Der Glaube an die Geburt großer Männer und Erretter von Jungfrauen findet sich bei allen Völkern 3), und als Vorspiel dieser Geburt Chrifti aus der Jungfrau können die Geburten eines Isaak, Simson, Johannes c. gelten, welche nach der Schrift Kinder der göttlichen Verheißung und nicht der natürlichen Kraft gewesen.

II.

Vereinigung der Gottheit mit der Menschheit.

Die Vereinigung der Gottheit mit der Menschheit ist keine bildlich nur so ausgedrückte, sondern eine wirkliche, keine blos moralische, sondern eine physische °), näher eine hypostatische, das ist: Einigung der zwei Naturen durch Aufnahme der menschlichen von der göttlichen durch und in die persönliche Einheit der leztern, inwiefern dieselbe nämlich als Sohn personirt ist.

1) Hilar. in Matth. c. I. n. 3. Phot. Amphilochia n. 17. (Mai. IX.) 2) Didym, trin. III, 4.

3) Hier. in h. 1. Phot. in Luc. II.

4) Hier. in Matth. c. I. n. 4. Theod. delpos to zupiov Èxaheīto (Satobus) οὐκ ἦν δὲ φύσει τοῦ Κλωπᾶ μὲν ἦν υἱὸς, τοῦ δὲ κυρίου véfios. in Gal. I, 19.

....

5) Justin. Tryph. n. LXII. Orig. Cels. I, 37. Hier. Jovin. I, 26. Huet. qu. alnet. II. 15. Dem. Ev. Prop. IX. C. IX. §. 4.

6) Leont. φυσικὴν μὲν οὖν φαμὲν ἡμεῖς τὴν ἕνωσιν ἐπὶ Χριστοῦ ὡς φύ σεων ἡνωμένων κατ' αὐτὸν. adv. Nestorian. I. 50. (Μαί. Χ.) οὐκ ἐξ ὁμοιών σεως καὶ συγγενείας φυσικῆς θεὸς σαρκὶ φυσικῶς ἤνωται, οὐδὲ συμπάσχει ἀνάγκῃ, ἐκ βουλήσεως δὲ ἀγαθῆς καὶ εὐεργετικῆς, κατ ̓ εὐδοκίαν προσλαβό Evos auth. Ibid. I. 6. cf. I. 19.

« PredošláPokračovať »