Obrázky na stránke
PDF
ePub

II. Jm Weltgerichte wird das Universum seinem Urheber und Herrscher und sich selber gegenwärtig, um so ihn und sich selbst nach seiner Einheit und Geschichte, und mit seinen Thaten die Gottes in höchster Klarheit zu schauen, zur Verherrlichung Gottes und der nicht gefallenen oder wieder hergestellten Creatur und zur feierlichen Verurtheilung des diabolischen Princips und Reiches.

§. 2. Nähere Bestimmung des Weltgerichtes.

Das Weltgericht wird eben dieses, d. h. allgemein seyn. Die Guten und die Bösen '), Menschen und Geister 2), werden gerichtet werden. Wie die Schrift, so verkündet auch die Tradition die strenge Allgemeinheit des legten Gerichtes 3).

Vollbracht wird das Gericht von Gott*), durch Christus 3). Ueber die Bösen werden mit ihm die Guten richten 6), als seine Glorie und Diener dabei erscheinen die Engel '). Nach dem Gericht beginnt das Vollmaaß der Strafe der Verworfenen +), der Belohnung der Guten ++).

1) Joan. V, 28. 29. Matth. XXV, 46. Act. X, 42. II Tim. IV, 1. Rom. II, 6. XIV, 14. Apoc. XX, 1.

2) I Cor. VI, 2. II Pet. II, 4. Jud. 6.

3) Orig. Cels. IV, 9. Hilar. in Ps. LV. n. 7. Eus. in Dan. VII, 14. Ephrem. de judic. et compunct. p. 54. T. II. Didym. in Ps. CIX, 5. Theod. in Ps. IX, 9. de prov. orat. X.

4) Dan. VII, 9. Matth. XXII, 12. Joan. VIII, 49. 50. Act. XVII, 31. Tat. Graec. VI.

5) Joan. V, 27-30. Matth. XVI, 27. XIX, 28. XXIV, 30. XXV. XXVI, 64. Act. X, 42. XVII, 31. Rom. II, 16. XIV, 14. II Cor. V, 10. I Thess. IV, 15. II Tim. IV, 1. Jud. 14. Apoc. I, 7. Barn. Epl. n. VII. Iren. III, 16. n. 6. IV, 33. n. 3. Justin. Apol. I. n. 8. Tryph. CXXV. Tert. Praesc. XIII. (im Symbolum) Cyr. Cat. XV. Diod. (Tars.) in Ps. LXXXVIII, 14. Oros. Quae in principio condidit, et redemit in medio, etiam in novissimo judicabit. lib. arb. c. XXV. Bern. Vult per hominem homines judicari, quo in tanta trepidatione et perturbatione malorum electis fiduciam praestet naturae similitudo. In Cantic. Serm. LXXIII. n. 3.

6) Matth. XIX, 20. (XII, 27.) I Cor. VI, 2. Sap. III, 8.

7) Matth. XIII, 41. 49. XXIV, 21. XXV, 3. 31. XXVI, 64. II Thess. I, 8. I Cor. XV.

Nun wird das Universum in göttlichem Feuer 1) gereinigt, Alles hergestellt und vollendet werden), die Auferstehung Chrifti3) und des Menschen in Allem widerscheinen *) und Gott Alles in Allem seyn.

Anmerkung I. Gott wird seyn Alles in Allem, das heißt nach Einigen 3), zu Gottes innigster Gemeinschaft wird alles auf

†) Matth. VIII, 29. XII, 41. 42. XXV, 41. 46. II Pet. II, 4. 9. Apoc. XX. Dan. XII, 2. Hil. in Ps. LVII. n. 5. Greg. Naz. Or. X.

++) Matth. XIII, 43. XXV, 34. 46. II Tim. IV, 8. Heb. XI, 39. 40. Apoc. VI, 11. Sap. III, 6-8. Dan. XII, 2. 3. Orig. Lev. Hom. VII. n. 2. Matth. Comm. ser. n. 55. Anton. Epl. II. n. X. Cyr. Cat. XVIII. n. 4. 6. Chrys. Heb. Hom. XXVIII. n. 1. Aug. Retr. I, 14. Serm. CCLXXX. n. 5. CCCXXVIII. n. 5. Theophyl. in Luc. XXIII. Bern. in Fest, omnium Sanctor. Serm. II. n. 4. Serm. III. n. 1-4.

1) II Pet. III, 3 sq. Justin. Apol. I. n. 59. Ap. II. n. VII. Tat Graec. XXV. Athenag. leg. XXII. Theoph. Autolyc. II, 37. 38. Hippolyt. de Christ. et Antichr. c. LXIV. Minuc. Fel. Oct. XXXIV. Orig. in Matth. comm. ser. n. 48. 56. In Gen. VII, 6. Cels. IV, 11. 12. V, 13. Method. conviv. decem virgg. or. IX. n. 1. de Resurr. fragm. n. VIII. IX. Lact. de extr. judic. fragm. (Baluz. miscell. I. II. p. 46.) Aug. Civ. dei XX, 16. Sybill. VIII, 225 sq. II, 198 sq.

2) Act. III, 20. (ἀποκατάστασις τῶν πάντων) Η Pet. III, 7–12. Barn. n. XV. Iren. I, 7. V, 36. n. 1. Orig. Princ. I, 6. n. 4. Tert. Herm. XXXIV. Method. Resurr. n. VIII. IX. Cyr. Cat. XVIII. n. 15. Lact. VII, 24 sq. Ephr. Necros. c. XLII. Greg. Nyss. Hom. opif. c. XXII. XXIII. Or. X. XXI. Didym. in Ps. CI, 27. Hier. in Osee c. II. in Jes. LI. LXV. Epiph. Haer. LXIV. Aug. Civ. dei XX, 14. 16. Caes. Diall. I. interr. LXXII. Philast. Haer. LXXX. Joan. Dam. II, 6.

3) Amb. Resurrexit in eo (Christo) mundus, resurrexit in eo coelum, resurrexit in eo terra. Res. 1. II. n. 102.

4) Rom. VIII, 19 sq. Iren. V, 36. n. 1. Chrys. in Rom. VIII. Oecum. in Rom. VIII, 19.

5) Greg. Νaz. Ἔσται δὲ ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσιν ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἀποκαταστάσεως, οὐχ ὁ πατὴρ πάντως εἰς αὐτὸν ἀναλυθέντος τοῦ υἱοῦ, ὥςπερ εἰς πύραν μεγάλην λαμπάδος πρὸς καιρὸν ἀποσπασθείσης εἶτα συναφθείσης· μηδὲ γὰρ Σαβέλλιοι τῷ ῥητῷ τούτῳ παραφθειρίσθωσαν· ἀλλ' ὅλος Θεός, ὅταν μηκέτι πολλὰ ὦμεν· ὥςπερ νῦν τοῖς κινήμασι καὶ τοῖς πάθεσιν οὐδὲν ὅλως Θεοῦ, ἤ ἔλεγον ἐν ἡμῖν αὐτοῖς φέροντες· ἀλλ ̓ ὅλοι Θεοειδεῖς, ὅλου Θεοῦ χωρητικοὶ καὶ μόνου. Or. XXXVI.

genommen seyn, oder Gottes Fülle wird in allen Dingen seyn, oder Gott allein wird von Allen gepriesen seyn 1), oder er wird in Allem herrschen, oder in den Auserwählten wird keine Unvollkommenheit mehr seyn 2), Christi Menschheit und damit unsere mit göttlicher Glorie erfüllt, mit dem Vater in innigster Gemeinschaft seyn 3), in dem Menschen wird kein Ungöttliches mehr seyn *).

Anmerkung II. Einen Weltbrand statuirten auch die gries chischen Philosophen, Heraklit 5), die Stoifer "). Eben so die alten Scandinavier 7). Eine Apokatastase lehrten die Griechen ®), Perser 9), Aegyptier 10), Römer "), Scandinavier 22).

1) Estius h. 1. 2) Thom. h. 1.

3) Hil, trin. XI, 40. 49.

4) Theod. in I Cor. XV. in Eph, I, 23.

5) Plut. Plac. Philos. I, 3. Arist. Metaph. I, 3.

6) Athenag. leg. XIX. Orig. Cels. V, 15. 20. VIII, 72.

7) Geijer Schwedens Urgeschichte. Th. I. S. 198. Mone.

8) Tat. Graec. III. Athenag. leg. XIX. Orig. Cels. V, 20. 21. Eus.

P. E. XV, 40.

9) Kleuker Zendavefta Th. 1. S. 24 sq.

10) Görres Mythengeschichte S. 408.

11) Virgil. Eclog. IV.

12) Geijer cit. S. 200. Mone.

« PredošláPokračovať »