HABIBL Quamvis non alius flectere equum sciens Tusco denatat alveo. Prima nocte domum claude: neque in vias Sub cantu querulae despice tibiae: Et te saepe vocanti Duram, difficilis mane. AD Martiis ODE VIII. MAECENATEM. artiis caelebs quid agam Kalendis, Quid velint flores, et acerra turis Docte sermones utriusque linguae. Hic dies, anno redeunte, festus Sume, Maecenas, cyathos amici Perfer in lucem: procul omnis esto Mitte civiles super Vrbe curas: Medus infestus sibi luctuosis Servit Hispanae vetus hostis orae Iam Scythae laxo meditantur arcu Negligens, ne qua populus laboret, Parce privatus nimium cavere: Dona praesentis rape laetus horae, et Linque severa. ODE IX. A D M. Donec LYDIA M. gratus eram tibi, Nec quisquam potior brachia candidae Cervici iuvenis dabat; Persarum vigui rege beatior. L. Donec non alia magis Arsisti, neque erat Lydia post Chloën; Multi Lydia nominis Romana vigui clarior Ilia. H. Me nunc Thressa Chloë regit, Dulces docta modos, et citharae sciens; Pro qua non metuam mori, Si parcent animae fata superstiti. L. Me torret face mutua Thurini Calais filius Ornyti; Si parcent puero fata superstiti. H. Quid si prisca redit Venus, Diductosque iugo cogit aheneo? Reiectaeque patet ianua Lydiae? L. Quamquam sidere pulchrior Ille est, tu levior cortice, et improbo Tecum vivere amem, tecum obeam libens. ODE X. IN LY CEN. Extremum Tanain si biberes, Lyce, Saevo nupta viro; me tamen asperas Audis, quo strepitu ianua, quo nemus Ingratam Veneri pone superbiam; Non te Penelopen difficilem procis O, quamvis neque te munera, nec preces, Nec tinctus viola pallor amantium, Nec vir Pieria pellice saucius Curvat; supplicibus tuis Parcas, nec rigida mollior aesculo, Nec Mauris animum mitior anguibus. Non hoc semper erit liminis, aut aquae Caelestis patiens latus. |