Labuntur altis interim rivis aquae;

Queruntur in silvis aves;

Fontesque lymphis obstrepunt manantibus.
Somnos quod invitet leves.

At quum tonantis annus hibernus Iovis
Imbres, nivesque comparat,

Aut trudit acres hinc et hinc multa cane

Apros in obstantes plagas;

Aut amite levi rara tendit retia,

Turdis edacibus dolos;

Pavidumve leporem, et advenam laqueo gruem,
Iucunda captat praemia.

Quis non malarum, quas amor curas habet,
Haec inter obliviscitur?

Quod si pudica mulier in partem iuvet
Domum, atque dulces liberos;

(Sabina qualis, aut perusta solibus

Pernicis uxor Appuli)

Sacrum vetustis extruat lignis focum,

Lassi sub adventum viri;

Claudensque textis cratibus laetum pecus,

Distenta siccet ubera;

Et horna dulci vina promens dolio,

Dapes inemtas apparet;

Non me Lucrina iuverint conchylia,

Magisve rhombus, aut scari,

Si quos Eois intonata fluctibus

Hiems ad hoc vertat mare:

1

Non Afra avis descendat in ventrem meum,

Non attagen Ionius

Iucundior, quam lecta de pinguissimis
Oliva ramis arborum;

Aut herba lapathi prata amantis, et gravi
Malvae salubres corpori;

Vel agna festis caesa Terminalibus,

Vel hoedus ereptus lupo.

Has inter epulas, ut iuvat pastas oves
Videre properantes domum!

Videre fessos vomerem inversum boves
Collo trahentes languido,

Positosque vernas, ditis examen domus,
Circum renidentes Lares!

Haec ubi loquutus foenarator Alfius,
Iam iam futurus rusticus,

Omnem relegit Idibus pecuniam;
Quaerit Kalendis ponere.

AD

ODE III.

MAECENATEM.

Parentis olim si quis impia manu
Senile guttur fregerit,

Edit cicutis allium nocentius.

O dura messorum ilia!

Quid hoc veneni saevit in praecordiis?
Num viperinus his cruor
Incoctus herbis me fefellit? an malas

Canidia tractavit dapes?

Vt, Argonautas praeter omnes, candidum Medea mirata est ducem,

Ignota tauris illigaturum iuga,

Perunxit hoc Iasonem:

Hoc delibutis ulta donis pellicem,

Serpente fugit alite.

Nec tantus unquam

siderum insedit vapor

Siticulosae Apuliae;

Nec munus humeris efficacis Herculis

Inarsit aestuosius.

At, si quid unquam tale concupiveris,
Iocose Maecenas, precor,

Manum puella suavio opponat tuo,

Extrema et in sponda cubet.

ODE IV.

IN SEX. MAENAM POMPEII

LIBERTVM.

Lupis, et agnis quanta sortito obtigit,

Tecum mihi discordia est,

Ibericis peruste funibus latus,

Et crura dura compede. Licet superbus ambules pecunia, Fortuna non mutat genus. Videsne, sacram metiente te viam

Cum bis ter ulnarum toga, Vt ora vertat huc et huc euntium

Liberrima indignatio?

Sectus flagellis hic triumviralibus,
Praeconis ad fastidium,

Arat Falerni mille fundi iugera,

Et Appiam mannis terit; Sedilibusque magnus in primis eques,

Othone contemto, sedet.

Quid attinet tot ora navium gravi
Rostrata duci pondere

Contra latrones, atque servilem manum,
Hoc, hoc tribuno militum?

ODE V.

IN CANIDIAM.

At, o Deorum quidquid in caelo regit

Terras, et humanum genus,

Quid iste fert tumultus? et quid omnium
Vultus in unum me truces?

Per liberos te, si vocata partubus
Lucina veris affuit,

Per hoc inane purpurae decus precor,
Per improbaturum haec Iovem,
Quid ut noverca me intueris, aut uti
Petita ferro bellua?

Vt haec trementi questus ore, constitit
Insignibus raptis puer,

Impube corpus, quale posset impia
Mollire Thracum pectora:
Canidia brevibus implicata viperis

Crines, et incomtum caput,
Iubet sepulcris caprificos erutas,
Iubet cupressus funebres,
Et uncta turpis ova ranae sanguine,
Plumamque nocturnae strigis,
Herbasque, quas Iolcos, atque Iberia

Mittit, venenorum ferax,

Et ossa ab ore rapta ieiunae canis,
Flammis aduri Colchicis.