Proximus esse. Velis tantummodo, quae tua virtus, Expugnabis; et est qui vinci possit: eoque Difficiles aditus primos habet. Haud mihi deero: Muneribus servos corrumpam: non, hodie si Exclusus fuero, desistam; tempora quaeram: Occurram in triviis: deducam. Nil sine magno Vita labore dedit mortalibus. Haec dum agit, ecce Fuscus Aristius occurrit, mihi carus, et illum Qui pulchre nosset: consistimus. Vnde venis? et Quo tendis? rogat; et respondet. Vellere coepi, Et prensare manu lentissima brachia, nutans, Distorquens oculos, ut me eriperet: male salsus Ridens dissimulare: meum iecur urere bilis. Certe nescio quid secreto velle loqui te Aiebas mecum. Memini bene; sed meliori Tempore dicam: hodie tricesima sabbata: vin'tu Curtis Iudaeis oppedere? Nulla mihi, inquam, Relligio est. At mî: sum paullo infirmior, unus Multorum ignosces; alias loquar. Hunccine solem Tam nigrum surrexe mihi! Fugit improbus, ac me Sub cultro linquit. Casu venit obvius illi Adversarius: et, quo tu turpissime? magna. Inclamat voce: et, licet antestari?
Oppono auriculam: rapit in ius; clamor utrinque,
Vndique concursus. Sic me servavit Apollo.
Nempe incomposito dixi pede currere versus
Lucili: quis tam Lucili fautor inepte est,
Vt non hoc fateatur? At idem, quod sale multo Vrbem defricuit, charta laudatur eadem.
Nec tamen hoc tribuens, dederim quoque cetera ; nam sic Et Laberî Mimos, ut pulchra poemata, mirer. Ergo non satis est risu diducere rictum
Auditoris et est quaedam tamen hic quoque virtus. Est brevitate opus, ut currat sententia, neu se Impediat verbis lassas onerantibus aures.
Et sermone opus est modo tristi, saepe iocoso; Defendente vicem modo rhetoris, atque. poetae; Interdum urbani, parcentis viribus, atque Extenuantis eas consulto. Ridiculum acri Fortius, et melius magnas plerumque secat res. Illi, scripta quibus comoedia prisca viris est, Hoc stabant, hoc sunt imitandi; quos neque pulcher Hermogenes unquam legit, neque simius iste, Nil praeter Calvum, et doctus cantare Catullum. At magnum fecit, quod verbis Graeca Latinis Miscuit. O seri studiorum! quine putetis Difficile, et mirum, Rhodio quod Pitholeonti Contigit? At sermo lingua concinnus utraque Suavior (ut Chio nota si commixta Falerni est) Quum versus facias. Te ipsum percontor, an et quum
Dura tibi peragenda rei sit caussa Petilli, Scilicet oblitus patriaeque, patrisque Latini, Quum Pedius caussas exsudet Poplicola, atque Corvinus, patriis intermiscere petita
Verba foris malis, Canusini more bilinguis?
Atqui ego quum Graecos facerem, natus mare citra, Versiculos, vetuit me tali voce Quirinus
Post mediam noctem visus, quum somnia vera: In silvam non ligna feras insanius, ac si Magnas Graecorum malis implere catervas. Turgidus Alpinus iugulat dum Memnona, dumque
Defingit Rheni luteum caput, haec ego
Quae nec in aede sonent certantia, iudice Tarpa; Nec redeant iterum, atque iterum spectanda theatris. Arguta meretrice potes, Davoque Chremeta Eludente senem, comis garrire libellos
Vnus vivorum, Fundani: Pollio regum
Facta canit pede ter percusso: forte epos acer, Vt nemo, Varius ducit: molle, atque facetum Virgilio annuerunt gaudentes rure Camenae. Hoc erat, experto frustra Varrone Atacino,
Atque quibusdam aliis, melius quod scribere possem, Inventore minor: neque ego illi detrahere ausim Haerentem capiti multa cum laude coronam. At dixi fluere hunc lutulentum, saepe ferentem Plura quidem tollenda relinquendis: age, quaeso, Tu nihil in magno doctus reprendis Homero? Nil comis tragici mutat Lucilius Acci?
Non ridet versus Ennî gravitate minores,
Quum de se loquitur, non ut maiore reprensis? Quid vetat, et nosmet Lucili scripta legentes, Quaerere num illius, num rerum dura negarit Versiculos natura magis factos, et euntes Mollius, ac si quis, pedibus quid claudere senis Hoc tantum contentus, amet scripsisse ducentos Ante cibum versus, totidem coenatus? Etrusci Quale fuit Cassi rapido ferventius amni Ingenium capsis quem fama est esse, librisque Ambustum propriis. Fuerit Lucilius, inquam, Comis, et urbanus, fuerit limatior idem, Quam rudis et Graecis intacti carminis auctor, Quamque poetarum seniorum turba: sed ille, Si foret hoc nostrum fato dilatus in aevum, Detereret sibi multa, recideret omne, quod ultra Perfectum traheretur; et in versu faciendo Saepe caput scaberet, vivos et roderet ungues. Saepe stilum vertas, iterum, quae digna legi sint, Scripturus: neque, te ut miretur turba, labores, Contentus paucis lectoribus. An tua demens Vilibus in ludis dictari carmina malis?
Non ego; nam satis est equitem mihi plaudere: ut audax, Contemtis aliis, explosa Arbuscula dixit. Men' moveat cimex Pantilius? aut cruciet, quod Vellicet absentem Demetrius? aut quod ineptus Fannius Hermogenis laedat conviva Tigellî? Plotius, et Varius, Maecenas, Virgiliusque,
244 Q. HOR. FLACCI SATYR. LIB. I. 10. Valgius, et probet haec Octavius optimus, atque Fuscus, et haec utinam Viscorum laudet uterque: Ambitione relegata, te dicere possum,
Pollio; te, Messalla, tuo cum fratre; simulque Vos Bibule, et Servi; simul his te, candide Furni: Complures alios, doctos ego quos, et amicos Prudens praetereo; quibus haec, sint qualiacumque, Arridere velim; doliturus, si placeant spe Deterius nostra. Demetri, teque, Tigelli, Discipularum inter iubeo plorare cathedras. I puer, atque meo citus haec subscribe libello.
« PredošláPokračovať » |