VITA E SVETONII POETIS. QVINTYS VINTVS HORATIVS FLACCVs Venusinus, patre, ut ipse quidem tradit, libertino, et exactionum coactore; ut vero creditum est, salsamentario; quum illi quidam in altercatione exprobrasset: quoties ego vidi patrem tuum cubito emungentem! Bello Philippensi, excitus a M. Bruto Imperatore, tribunus militum meruit; victisque partibus, venia impetrata, scriptum quaestorium comparavit; ac primo Maecenati, deinde Augusto insinuatus, non mediocrem locum in amborum amicitia tenuit. Maecenas quantopere eum dilexerit, satis monstratur illo epigrammate; ubi inquit: Ni te visceribus meis, Iorati, Plus iam diligo, tu Titi sodalis Ginno me videas strigosiorem. Sed multo magis in extremis, tali ad Augustum ellogio: Horatii Flacci, ut mei, memor esto. Augustus ei epistolarum officium obtulit, ut hoc ad Maecenatem scripto significat: Ante ipse sufficiebam scribendis epistolis amicorum; nunc occupatissimus, et infirmus Horatium nostrum a te cupio abducere. Veniet ergo ab ista parasitica mensa ad hanc regiam, et nos in scribendis epistolis iuvabit. Ac ne recusanti quidem aut succensuit quidquam, aut amicitiam suam ingerere desiit. Exstant epistolae, e quibus, argumenti gratia, pauca subieci: Sume tibi aliquid iuris apud me, tanquam si convictor mihi fueris: quoniam id usus mihi tecum esse volui, si per valetudinem tuam fieri posset. Et rursus: Tui qualem habeam memoriam, poteris ex Septimio quoque nostro audire: nam incidit, ut illo coram fieret a me tui mentio. Neque, si tu superbus ami citiam nostram sprevisti, ideo nos quoque ἀνθυπερηφανοῦμεν. Praeterea saepe eum inter alios iocos purissimum penem, et homuncionem lepidissimum appellat; unaque, et altera liberalitate locupletavit. Scripta quidem eius usque adeo probavit, mansuraque perpetuo opinatus est, ut non modo Seculare Carmen componendum iniunxerit, sed et Vindelicam victoriam Tiberii, Drusique privignorum; eumque coegerit propter hoc, tribus Carminum libris, ex longo intervallo, quartum addere; post Sermones quoque lectos, nullam sui mentionem habitam ita sit questus: Irasci me tibi scito, quod non in plerisque eiusmodi scriptis mecum potissimum loquaris. An vereris, ne apud posteros tibi infame sit, quod videaris familiaris nobis esse? expressitque ellogium, cuius initium est: Quum tot sustineas, et tanta negotia solus, Res Italas armis tuteris, moribus ornes, Legibus emendes; in publica commoda peccem, Si longo sermone morer tua tempora, Caesar. Idem HORATIVS habitu corporis brevis fuit, atque obesus; qualis et a se ipso in Satyris describitur, et ab Augusto hac epistola: Pertulit ad me Dionysius libellum tuum, quem ego, ne accusem te, quantuluscumque est, boni consulo. Vereri autem mihi videris, ne maiores libelli tui sint, quam ipse es; sed si tibi statura deest, corpusculum non deest. Itaque licebit in sextariolo scribas, quo circuitus voluminis tui sit ὀγκωδέσ Tεpos, sicut est ventriculi tui. Ad res venereas intemperantior traditur: nam speculato cubiculo scorta dicitur habuisse disposita, ut quocumque respexisset, ibi ei imago coitus referre tur. Vixit plurimum in secessu ruris sui Sabini, aut Tiburtini; domusque eius ostenditur circa Tiburni luculum. Venerunt in manus meas et elegi sub eius titulo, et epistola prosa oratione quasi commendantis se Maecenati; sed utrafalsa puto. Nam elegi vulgares, epistola obscura, quo vitio minime tenebatur. que Natus est sexto Idus Decembres, L. Cotta, et L. Manlio Torquato Coss.. Decessit quinto Kalendas Dec. C. Marcio Censorino, et C. Asinio Gallo Coss. post septimum et quinquagesimum annum, herede Augusto palam nuncupato, quum, urgente vi valetudinis, non sufficeret ad obsignandas testamenti tabulas. Humatus, et conditus est extremis Esquiliis iuxta Maecenatis tumulum. |