Die Exegese C. Fr. Hermanns und die Kritik D. Jun. Juvenals: Eine Widerlegung von A. Häckermann

Predný obal
C. A. Koch's Verlagsbuchhdlg., Th. Kunike, 1857 - 61 strán (strany)
 

Zvolené strany

Iné vydania - Zobraziť všetky

Časté výrazy a frázy

Populárne pasáže

Strana 23 - dagegen bekämpft er zu v. 382 Marklands ad Stat. Silv. III, 5, 64 Emendation pulsantur. Juvenal spottet über die Idolatrie der Damen für Virtuosen des Gesanges und der Musik: organa semper in manibus, densi radiant testudine tota Sardonyches, crispo numerantur pectine chordae, Quo tener Hedymeles operas dedit, hunc tenet, hoc se Solatur gratoque indulget basia plectro.
Strana 52 - Indess von einer Scheidung des Eigenthums ist die Rede überhaupt nicht; vielmehr sagt Juvenal „mundi conditor jussit Dispersos trahere in populum, migrare vetusto De nemore et proavis habitatas linquere silvas, Aedificare domos".
Strana 42 - diess nicht oder wollte er das Bekenntniss umgehn'? — Nur zum Theil stimme ich mit demselben in der Erklärung von X, 54 ff Ergo supervacua aut perniciosa petuntur, Propter quae fas est genua incerare deorum überein. Wider die gemeinsame Autorität der MSS.
Strana 30 - egregium) Anxietate carens animus facit, omnis acerbi Impatiens, cupidus silvarum aptusque bibendis Fontibus Aonidum; neque enim cantare sub antro Pierio thyrsumve potest contingere
Strana 51 - reverentia: siquidTurpe paras, nee tu pueri contempseris annos, Sed peccaturo obstet tibi filius infans. Der Nachdruck, meint er, ruhe „in annis pueri"; zwar steht nee auch sonst für ne . . . quidem, überall jedoch, demselben gleich, unmittelbar bei dem betonten Wort;
Strana 48 - non votis neque suppliciis muliebribus auxilia deorum parantur; vigilando, agendo, bene consulendo prospera omnia cedunt; ubi socordiae te atque ignaviae tradideris, nequicquam deos implores
Strana 37 - ignoscitis et decebunt"; vergl. VI, 439. Der Conjunctiv frangat (H. p. 52) als gemilderte Behauptung passt nicht hieher. Auch VIII, 109 drückt nur das Futurum Indicativi eripietur die erforderliche Distinction der Behauptung aus. — Dagegen beweist die Stelle X, 240 Ut vigeant sensus animi, ducenda tarnen sunt Funera natorum, rogus aspiciendus amatae Conjugis et fratris plenaeque sororibus urnae,
Strana 27 - et Beronices In digito factus (pretiosior; hunc dedit olim Barbarus incestae) dedit hunc Agrippa sorori. Der eingeklammerte Theil wird für unecht, der alsdann zusammengezogene Vers für echt erklärt. Woher konnte denn
Strana 23 - Quo tener Hedymeles operas dedit, hunc tenet, hoc se Solatur gratoque indulget basia plectro. Stets halten sie, sagt er, -die Laute in der beringten Hand, klimpern darauf und küssen den Kiel, mit welchem sein Finger den Saiten die holden
Strana 37 - Consequente Bewahrung ihrer Modusformen gestattet die Handschrift schlechterdings nicht. Die Unhaltbarkeit des Pithöanischen et trito ducunt zu VIII, 65 ff dominos pretiis mutare jubentur Exiguis tritoque trahunt epiredia collo Segnipedes dignique molam versare nepotes

Bibliografické informácie