Obrázky na stránke
PDF
ePub

id est, intra corpora nostra, habemus conscientiam malam de rapinis, de avaritia, quæ est idolorum servitus, de luxuriis, de invidia, de fraternis odiis, et de homicidiis, de sacrilegiis, de incestibus, et de cæteris criminibus ac peccatis, expurgemus illa mala per puram confessionem, et per bonam devotionem, et per lacrymas, et per eleemosynas et dignas satisfactiones, &c.

Ibidem, p. 411.

Concilium Metense in regno Lotharii Belgicæ primæ episcopis sub Arnulpho rege celebratum, an. Chr. 888. can. 9. V. Sacerdotes, qui vice Mosis iram Domini super populum sævientem precibus suis debent mitigare, attendentes etiam ne illud fiat quod scriptum est: maxima ruina populi in culpa sucerdotum fuit (Esdr. 9.) nequaquam in sua domo secum aliquam fœminam habeant, nec matrem, nec sororem : sed auferentes omnem occasionem Satanæ, angelicam vitam ducant, et Domino Deo casto corpore et mundo corde fine tenus serviant. Nam licet hoc sacris litteris crebrius inhibitum esse videatur, tamen quia hoc nefas in quibusdam oriri videbatur, idcirco communi decreto statutum est, et hoc interdictum a sancta Synodo nimium laudatum est.

Immorality of the Priests.
Ibidem, p. 407.

Concilium Moguntiacense,* Steph. P. V. An. Chr. 888. X. Ut clericis interdicatur mulieres in domo sua habere, omnimodis decernimus. Quamvis enim sacri canones quasdam personas foeminarum simul cum clericis in una domo habitare permittant; tamen, quod multum dolendum est, sæpe audivimus per illam concessionem plurima scelera esse commissa, ita ut quidam sacerdotum cum propriis sororibus concumbentes, filios ex eis generassent. Et idcirco constituit hæc sancta synodus, ut nullus presbyter ullam fœminam secum in domo proprio permittat, &c.

Fleuri histoire ecclesiastique, livre 52. An. Chr. 876. (à Nismes, 1779.)

Corruption des Mœurs a Rome.

Le Papet prononca une pareille sentence contre Gregoire

* Mayence.

* Jean VIII.

nomenclateur,* comme ayant deshonorè l'eglise près de huit ans par ses parjures, ses fraudes, son avarice, ses rapines; ayant briguè le souverain pontificat; s'étant rendu coupable tant contre l'Empereur Charles, que contre le Pape de plusieurs chefs qui furent lus publiquement; ayant promis de se representer et de restituer ce qu'il avoit pris aux églises et a d'autres; et s'etant enfui de Rome en fraude, pour éviter le jugement et conspirer contre l'état et l'empereur. La meme sentence comprenoit Etienne secondicier, frerè de Gregoire, comme coupable d'avoir pillè et depouillé plusieurs églises; George, gendre de Gregoire, accusè d'adultéres, d'homicides, et particuliérement d'avoir pillé le trésor du palais de Latran; Sergius maitre de la milice et Constantine fille de Gregoire, accusè aussi de divers crimes, qui font voir la corruption qui regnoit a Rome, même dans les familles des Papes; car George avoit épousé la niéce du pape Benôit, qu'on l'accusoit d'avoir tuée; Sergius avoit épousé la niéce du pape Nicolas; et l'une et l'autre avoit enrichi son mari.

The Roman Catholic historian, Denina, is of opinion that almost all the civil wars between the descendants of Charlemagne were occasioned by the exorbitant power of the Bishops.

Denina rivoluzioni d'Italia-libro ottavo. Capo duodecimo. Tom. i. p. 568.-(Milano, 1820.)

I vescovi delle Gallie, che, come abbiamo in altro luogo avvertito, anche sotto i primi re Visigoti et Merovingi aveano grandissima parte nel governo politico di quella provincia, maggiore autorità di gran lunga si acquistarono sotto i re della seconda schiatta. E i vescovi della Lombardia, cho fu suggetto allo stesso dominio, entrarono anch' essi nelle pretensioni et ne privilegi de vescovi oltramontani, e divennero sotto i re Francesi più potenti che prima nelle cose temporali. Senza contar l'autoritâ che godevano i vescovi nel governo particolare delle loro città, la parte c'essi aveano nell' amministrazion generale de' regni d'Italia, Francia e Germania, rendeva per riguardo di lor soli il governo da Carlovingi puitosto una difettosa e srego

* He first sentenced Formosus, bishop of Porto, to be "depouillè de tout ministère sacerdotal."

lata aristocrazia, che vera e propria monarchia. I Duchi egli altri baroni laici entravano anch'essi senza dubbio e nelle deliberazioni delle cose di stato, e nelle elezioni ed anche nelle inaugurazioni dei re. Ma prevalevano d'ordinario gli ecclesiastici, parte per l'autorità particolare che il carattere di ministri di Dio aggiungeva, e per essere uniti in una stessa causa col pontefice, e quasi partecipanti di quella potestà che, qualunque si fosse la legittimità di quell' atto, avea autorizzata l'occupazione del trono ne' Carlovinghi, e avea portato in casa loro l'imperial dignità; parte ancora per le ricchezze che possedevano i vescovi e i monachi, maggiori in generale che quelle de' laici, per le sterminate donazioni che andavano sempre facendo alle chiese ed ai monasteri i re Francesi. Tutta l'historia di quel regno basta a convincere che l'autorita di quei principi si trovò perpetuamente affidata alla discrezione dei vescovi o de' preti i concili provinziali del quinto e sesto secolo. Da questa esorbitante autorità degli ecclesiastici sopra i lor principi temporali nacquero quasi tutte le scandalose guerre civili de' nipoti di Carlo, la decadenza di quella famiglia, lo smembramento del vasto imperio fondato da Pipino e da Carlo; e quindi poi ebbero origine gl' innumerevoli principati e stati liberi, fra cui si trovò divisa l'Europa nel secolo susseguente.

The Italian Bishops were not exempt from the irregularity of appearing in arms.

Ibidem, p. 576.

Ma non andò già al tutto esente l'Italia da quella mostruosa usanza di vedere vescovi ed abati monaci vestir corazza e condurre squadre armate nei campi di battaglia per ragione di certe signorie temporali annesse alle rendite de' lor monasteri. Il celebre bando di Ludovico II. per la spedizione di Benevento comanda agli abate ed alle badesse di mandar lor nomini e ai vescovi non meno che agli altri signori d'andarvi in persona. Verò e che si trattava d'una spedizione contra de' Saraceni pagani, del rimanente non apparisce che fosse ancor in Italia moltò distesa ne autorizzata cotesta usanza; perchioche un scrittore alquanto posteriore a Carlo il grosso, avendo dovuto raccontar di certi prelati che si trovarono in una battaglia fra le squadre di Berengario, si ritenne de dirne il nome per non disonorarli :

ritegno che sarebbe stato vano e ridicolo, se l'uso di portar l'armi fosse stato comune negli ecclesiastici.

Pope Formosus affirmed that Heresies and Schisms sprang up on all sides in the Roman Church.

Sacros. Concil. studio P. Labbæi et G. Cossartii. Tom. ix. p. 436.-(Lutetiæ Parisiorum, 1671.) An. Chr. 893. Concilium Romanum ob graves perturbationes quibus affligebatur Dei ecclesia, celebratum Kalendis Martus indictione ii. An. Dom. 893. tempore Formosi Papæ.

Rerum in hac synodo gestarum nihil aliud superesse videtur, nisi quod Flodoard. Scribit 1. 4. c. 1. ubi epistolam Formosi de hac Synodo congreganda ad Fulconem transmissam recenset his verbis. "Cui Fulconi rescribens idem papa Formosus, monet eum compati debere Romanæ ecclesiæ, atque imminenti ejus subvenire ruinæ, nec ei suam præsentiam denegare: adjungens hæreses undique ac schismata pullulare, nec qui ad resistendum occurreret, esse, &c.

Outrage committed by Pope Stephen VII. upon the corpse of Pope Formosus.

Baronii Annales Ecclesiastici, tom. x. p. 641. An. Chr. 897. (Antverpiæ, 1603.)

Inauditum Stephani sacrilegium.

Sed redeamus ad Stephanum, quem non auderem inter Romanos pontifices numerare, nisi id factum a majoribus invenissem, utpote tanto indignum nomine, qui primus et solus nefando et inaudito sacrilegio Petri sedem adeò deturpavit. Iste quidem (ut habent acta Concilii sub Joanne Papa Nono, suo loco inferiùs recitanda) vi summa collecto conventiculo Episcoporum, simulque presbyterorum Cardinalium sibi similium, Sergio, Benedicto, atque Martino, diaconis etiam Joanne Paschali, alteroque Joanne, hominibus perditissimis, violatoribus Pontificia sepulturæ, Formosi venerandum cadaver effossum, e sepulchro extractum, tanquam viventem hominem ad judicium adductum judicari voluit, atque damnari, et in pœnam tribus digitis amputatis in Tyberim demergi. Intentatum hactenus scelus, quod

non Christianorum tantùm aures exhorreant, sed et avertat quoque inhumanos et feros barbaros ab auditu, &c.

In the Roman Church there were controversies in the present century on various subjects, which are particularly related by the learned Dupin. In the "Table des titres de ce volume," we find the following:

Nouvelle Bibliothéque des auteurs Ecclesiastiques, &c. par Mons. L. E. Dupin. Tom. vii. (Autrecht. 1731.)

C. I.-Histoire de ce qui s'est passé en orient et en occident au commencement du neuvième siècle sur l'usage et sur le culte des images.

C. II.-Histoire de la dispute touchant la grace et la predestination.

C. VII.-Histoire de la controverse du neuvieme siecle sur l'eucharistie.

C. VIII. Histoire de la dispute sur la manière dont la Vierge Marie a mis Jesus Christ au monde.

C. X.-Histoire des controverses mûes par l'église Latine.

Photius contre

Platina.-An. Chr. 897. Romanus I. P.

Romanus, patriâ Romanus, ubi pontificatum iniit, Stephani pontificis decreta et acta statim improbat abrogatque, nihil enim aliud hi pontifices cogitabant, quam et nomen et dignitatem majorum suorum extinguere, quo nihil potest esse pejus et angustioris animi.

Ibidem.

Joannes decimus, patriâ Romanus, pontifex creatus, Formosi causam in integrum statum restituit, adversante magnâ populi Romani parte, quâ ex re tanta seditio orta est, ut paulum admodum ab juncto prælio abfuerit. Is autem Ravennam profectus, et LXX episcoporum habito conventu, et Stephani res gestas improbavit, et Formosi acta restituit. Hoc idem accidisse putaverim ego, tum quia pontifices ipsi a Petri vestigiis discesserunt, tum vel maximè quia respublica Christiana ignavos et desides principes habebat, quorum maximè intererat naviculam Petri fluctibus exagitari.

« PredošláPokračovať »