URBANO OCTAVO PONT. MAX.

RECTOR ET CONIMBRICENSE COLLEGIUM SOCIETATIS JESU,
UTRAMQUE SALUTEM.

Illuxit tandem aliquando, Pater Beatissime, sexta Augusti dies, Transfigurationi Dominicæ rite a majoribus sacra, qua Christum Optim. Maxim., in Thaborino monte, sole ipso fulgentiorem imitatus, in monte persanctæ electionis conclavi dicato nova forma conspicuus, Christique Vicarius orbem Christianum universum quam fulgen tissime illustrare cœpisti. Dum enim nobiscum taciti Europam mente percurrimus, a tuis eam videre nobis videmur radiis illustratam. In Hispania viso in aula regis Catholici Angliæ principe, ac rege Scotia, tuis addictæ patrociniis, renascentem in Britannico Oceano fidei lucem te exorto sole demiramur. Gallia, tibi quondam multis nominibus obstricta, errorum tenebras (in hoc scilicet regno pro Christo multum desudasti) tuis et Christianissimi Regis auspiciis ablegare gestit. Germania, tristi hæreseos circumfusa caligine, et prodigioso desertorum Christi examine oppressa, e miseriarum salebris emergit. Memoratu nimirum digna nobis peræque et jucunda visa res est, eodem die quo Romæ, summo omnium applausu, Pontificatus apicem adiisti, in Germania Alberstatium pseudopontificem Catholicæ fidei transfugam, a Tillio Bavariensi imperatore victum, transfugio vitæ consuluisse, signis inter alia centum amissis. Auspicato plane, ut sexto Augusti die, Christo auspice, e Romana arce Urbanus VIII Catholicum belli signum extulerit, et vel remotas in Germania, hostilesque hæreticorum acies Tillio duce gloriosissime fuderit; hæresis vero turpiter victa, speque dejecta, suam in posterum senserit penitus ruinam. In tanta luce, Pater Beatissime, oramus atque obsecramus, ut Conimbricensi Collegio in citeriore Lusitania liceat tuum hoc jubar multo jucundissimum intueri atque venerari. Scimus, et gratulabundi scimus, quantum in te præsidium, columen et deeus habeat Societas Jesu. Posthumum ergo D. Francisci Suarii de Religione opus tibi dicamus consecramusque. Immortalis beneficii loco ducemus, si ab hoc auctoritatis fastigio, a quo vires accipit quidquid est ratione firmum, doctrina clarum, religione sanctum, auctoritate stabilitum, benignis oculis hanc qualemcumque amoris et honoris significationem adspicias. Quod superest ad tuos exosculandos pedes effuse provolvimur, eodemque oris habitu Deum precamur, ut te quam diutissime servet incolumem. CONIMBRICÆ, Idibus Septembris, M. DC. XXIII.

LECTORI STUDIOSO.

En tandem aliquando oppigneratam toties liberamus fidem. Prodeunt multorum votis expetita, nulli non expectata, de religiosorum hominum statu Magni Soarii volumina simul alia duo, eorum, quæ jam ab annis aliquot de Religionis virtute lucem aspexere, germani fratres, natu illi quidem minores, non postremi meritis, non ornatú. Quin eo ipso elaborati magis, eo elucubrati accuratius, quo maturioris sunt curæ, vegetiorisque animi operosi partus. Nimirum, ut prælusisse quondam supremus Opifex in condenda hac rerum universitate visus est prodituro tandem illi, in quem omnia compilasset, microcosmo; homini, inquam, qui, ut scite Ambrosius, postremo est quasi summa totius operis, quasi finis naturæ formatus; haud multo aliter Soarius, ut fecundus, ita dexter imprimis librorum artifex, illa de Religionis virtute veluti anteludia promisit, quibus ad hoc sese opus, quod quasi summa reliquorum et meta esset, peragendum comparavit : hic nervos animi omnes contensurus, hic virentes senectæ vires exhausturus, quo gratissimum testaretur affectum, in eum quem primis ab annis elegerat, et præ reliquis unice adamarat, vitæ statum. Habent itaque hoc in opere, qui ad religiosa perfectionis fastigium anhelant, a religiosissimo Doctore non documenta modo virtutum plurima, sed quæ ex triplici præsertim religionis vinculo consurgunt, arctissima Deo, cui voverunt, obsequendi debita, sic stabilita rationum momentis, sic eruditionis variæ luminibus illustrata, plane nihil ut addi, demi nihil, aut immutari possit. Habent Theologi, habent juris utriusque periti inextricatos hactenus et gordianos vere nodos ab hoc Alexandro non tam ingenii miro acumine dissectos, quam dissolutos prorsus et expeditos, nulli ut in posterum negotium facessant, nulli otium demant. Utinam, qui soli deerant, tot inter fecundissimi ingenii monumenta, quosque capacissimo mentis ambitu auctor jam conceperat, distinxerat, compserat, de justitia, de hierarchico Ordine, et matrimonio commentarios, docto calamo pariter expressisset! Habuissent profecto tum et philosophiæ et Theologia candidati omnes, unde de quovis argumento, nullius aliunde emendicato subsidio, ab uno hoc Apolline, a communi hoc orbis Magistro, responsa in dubiis referrent, Delphicis multo oraculis certiora. At quoniam non tam hanc Soario gloriam, quam rei litterariæ decus et emolumentum mors nunquam non immatura invidit, his tu, lector benevole, invisæ mortis exuviis fruere, dum, quæ supersunt, alia adhuc volumina, viginti jam nunc editis addenda quatuor, et tuo et bono litterarum publico elimantur ad prælum. Fruere, inquam, hisce duobus; neque enim prius, spondeo, tomum hunc vel perfunctorie lustratum depones, quam manibus mox tuis alter succedat, ut mole et rerum multitudine aliquanto gravior, sic et argumenti varietate gratior nonnihil futurus. VALE.

DE RELIGIOSI STATUS ESSENTIA, ORIGINE ET VOTIS, AC DE ALIIS QUÆ AD ILLUM SPECTANT.

DE AUCTORE SEU CAUSA EFFICIENTE ET ANTIQUITATE STATUS RELIGIOSI.

CAP. VIII. Utrum Episcopus, vel in alia dignitate CAP. XVIII. An polestas dispensandi in professione
constitutus, possit religionem profiteri.

LIBER VII

DE PROFESSIONE INVALIDA.

Car. I. Quibus modis possit professio esse invalida, CAP. III. An et quomodo liceat religiosum statum
el quomodo sit confirmanda.

relinquere post factam professionem nullam. 532
Cap. II. Utrum professio invalida habeat aliquos CAP. IV. De quinquennio a Concilio Tridentino præ-
efectus.