Mutataeque simul togae.

Cressa ne careat pulchra dies nota,

Neu promptae modus amphorae,

Neu morem in Salium sit requies pedum,

Neu multi Damalis meri

Bassum Threicia vincat amystide,

Neu desint epulis rosae,

Neu vivax apium, neu breve lilium.
Omnes in Damalin putres

Deponent oculos, nec Damalis novo
Divelletur adultero
Lascivis hederis ambitiosior.

3.

10

15

20

30

CARMEN XXXVII.

NUNC est bibendum, nunc pede libero
Pulsanda tellus, nunc Saliaribus
Ornare pulvinar deorum

Tempus erat dapibus, sodales.

Antehac nefas depromere Caecubum
Cellis avitis, dum Capitolio
Regina dementes ruinas

Funus et imperio parabat

Contaminato cum grege turpium
Morbo virorum, quidlibet impotens
Sperare fortunaque dulci

Ebria. Sed minuit furorem
Vix una sospes navis ab ignibus,
Mentemque lymphatam Mareotico
Redegit in veros timores

Caesar, ab Italia volantem
Remis adurgens, accipiter velut

Molles columbas, aut leporem citus
Venator in campis nivalis

Haemoniae, daret ut catenis
Fatale monstrum: quae generosius
Perire quaerens, nec muliebriter
Expavit ensem nec latentes
Classe cita reparavit oras.
Ausa et jacentem visere regiam
Voltu sereno, fortis et asperas
Tractare serpentes, ut atrum
Corpore combiberet venenum,
Deliberata morte ferocior,
Saevis Liburnis scilicet invidens

Privata deduci superbo

Non humilis mulier triumpho.

CARMEN XXXVIII.

PERSICOS odi, puer, apparatus,
Displicent nexae philyra coronae ;
Mitte sectari rosa quo locorum
Sera moretur.

Simplici myrto nihil allabores
Sedulus curo: neque te ministrum
Dedecet myrtus neque me sub arta
Vite bibentem.

Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER SECUNDUS

CARMEN I.

MOTUM ex Metello consule civicum
Bellique causas et vitia et modos
Ludumque Fortunae gravesque
Principum amicitias et arma
Nondum expiatis uncta cruoribus,
Periculosae plenum opus aleae,
Tractas et incedis per ignes
Suppositos cineri doloso.
Paullum severae Musa tragoediae
Desit theatris: mox ubi publicas
Res ordinaris grande munus
Cecropio repetes cothurno,
Insigne maestis praesidium reis
Et consulenti, Pollio, curiae,

Cui laurus aeternos honores
Delmatico peperit triumpho.

Jam nunc minaci murmure cornuum
Perstringis aures, jam litui strepunt,
Jam fulgor armorum fugaces

Terret equos equitumque voltus:
Audire magnos jam videor duces
Non indecoro pulvere sordidos,

6

10

15

20

Et cuncta terrarum subacta

Praeter atrocem animum Catonis.
Juno et deorum quisquis amicior
Afris inulta cesserat impotens
Tellure victorum nepotes
Rettulit inferias Jugurthae.

Quis non Latino sanguine pinguior
Campus sepulcris impia proelia
Testatur auditumque Medis
Hesperiae sonitum ruinae ?

Qui gurges, aut quae flumina lugubris
Ignara belli? quod mare Dauniae
Non decoloravere caedes?

Quae caret ora cruore nostro ?
Sed ne relictis, Musa procax, jocis,
Ceae retractes munera neniae:
Mecum Dionaeo sub antro

Quaere modos leviore plectro.

CARMEN II.

NULLUS argento color est avaris
Abdito terris, inimice lamnae
Crispe Sallusti, nisi temperato
Splendeat usu.

Vivet extento Proculeius aevo
Notus in fratres animi paterni;
Illum aget penna metuente solvi
Fama superstes.
Latius regnes avidum domando
Spiritum, quam si Libyam remotis
Gadibus jungas et uterque Poenus

Serviat uni.

Crescit indulgens sibi dirus hydrops,
Nec sitim pellit nisi causa morbi

10