* num qui requírunt eum : vivent corda eórum in séculum séculi. Reminiscentur et convertentur ad Dóminum * universi fines terræ. Et adorábunt in conspectu ejus universæ familiæ géntium; Quóniam Dómini est regnum, * et ipse dominábitur géntium. Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in ter ram. * Et ánima mea illi vivet; et semen meum sérviet ipsi. Annuntiábitur Dómino generátio ventúra ; * et annuntiábunt cœli justítiam ejus pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus. Ant. 6. F. Deus meus, quare me dereliquisti? longè à salúte mea verba delictórum meórum. CAPITULUM. Thren. 5. QUARE in perpétuum obli viscéris nostrî? derelinques nos in longitúdine diérum? Converte nos, Dómine, ad te, et convertémur: ínnova dies nostros, sicut à princípio. R br. Usquequo, Dómine, * Obliviscéris me in finem? Usquequo. y. Usquequo exaltábitur inimicus meus super me? Obliviscéris me. Glória. Usquequo, Dómine. Ps. 12. * . Exurge, Dómine Deus, exaltétur manus tua: . Ne obliviscaris páuperum. Ps. 9. Ecce, Dómine, tu cognovisti ómnia, novíssima et antíqua: * tu formasti me, et posuisti super me manum tuam. Mirábilis facta est sciéntia tua ex me:* confortáta est, et non pótero ad eam. Quò ibo à spíritu tuo? * et quò à fácie tua fúgiam? Si ascéndero in cœlum, tu illic es: si descéndero in infernum, ades: Si súmpsero pennas meas dilúculo, * et habitávero in extrémis maris; Etenim illuc manus tua dedúcet me,' * et tenébit me déxtera tua. Et dixi Fórsitan ténebræ conculcábunt me; * et nox illuminátio mea in delíciis meis. Quia tenebræ non obscurabuntur à te; et nox sicut dies illuminábitur: * sicut ténebræ ejus, ita et lumen ejus. Quia tu possedisti renes meos : suscepisti me de útero matris meæ. * condérunt superbi láqueum || sustínuit crucem, confusióne mihi, Et funes extendérunt in lá queum: * juxta iter scándalum posuérunt mihi. Dixi Dómino: Deus meus es tu; * exaudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ. Ant. 3. b. Custódi me, Dómine, de manu peccatóris. Divisio PSALMI 139. || DOMINE, Dómine, virtus salútis meæ * obumbrasti super caput meum in die belli. || Ne tradas me, Dómine, à desidério meo peccatóri: cogitavérunt contra me; ne derelinquas me, ne fortè exaltentur. * Caput circúitûs eórum, labor labiórum ipsórum opériet eos. * Cadent super eos carbónes; || in ignem dejícies cos; in misériis non subsistent. Vir linguósus non dirigétur || in terra: * virum injustum mala cápient in intéritu. Cognóvi quia fáciet Dóminus judicium inopis, * et vindictam pauperum. ne, * Verúmtamen justi confitebuntur nómini tuo; et habitábunt recti cum vultu tuo. Ant. 7. c. Dómine, Dómivirtus salútis meæ, ne derelinquas me. CAPITULUM. Hebr. 12. D EPONENTES omne pondus et circumstans nos peccátum, per patiéntiam currámus ad propósitum nobis certamen; aspicientes in auctórem fidei et consummatórem Jesum, qui, propósito sibi gáudio, contemptâ. HYMNUS. C. LUGETE, pacis Angeli : Mortális en ultro Deus, Culpæ gerens imáginem, Pœnam nocentûm sústinet. Amóris ô miráculum! O cordis humáni stupor! Insons Deus neci datur; Pigébit et sontes pati! Nos sempiternis crux tua, O Christe, flammis éruit: Hic ure vindex, hìc seca, Parcas in æternum modò. Caro reclámat; sed Patris Urget voluntas: nos tuâ Virtúte da fortes sequi, Jesu, quod exemplo doces. LIVORE Sanátos tuo, || Tuóque lotos sánguine, Peccando ne novam sinas Paráre nos tibi crucem. || Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes, et dolos totâ die meditabantur. non áudiens,* et non habens in ore suo redargutiónes. Quóniam in te, Dómine, sperávi: * tu exáudies me, Dómine Deus meus. Quia dixi Nequando supergáudeant mihi inimíci mei; * et, dum commoventur pedes mei, super me magna locúti sunt. Quóniam ego in flagella parátus sum; * et dolor meus in conspectu meo semper. Quóniam iniquitátem meam annuntiábo; et cogitábo pro peccáto meo. * Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me; et multiplicáti sunt qui odérunt me iníquè. In Deo laudábo sermónes Ego autem tanquam sur- meos; in Deo sperávi: * non dus non audiébam, * et sicut timébo quid fáciat mihi caro. mutus non apériens os suum. Totâ die verba mea exeEt factus sum sicut homo | crabantur: adversùm me omnes cogitatiónes eórum in malum. Inhabitábunt, et abscondent: * ipsi calcaneum meum observábunt. Sicut sustinuérunt ánimam meam, pro níhilo salvos fácies illos: in ira pópulos confringes. Deus, vitam meam annuntiávi tibi : * posuisti lácrymas meas in conspectu tuo, sicut et in promissióne tua. Tunc convertentur inimici mei retrorsum, * in quacumque die invocávero te. Ecce cognóvi, * quóniam Deus meus es. In Deo laudábo verbum : * in Dómino laudábo sermó Ponis modum labóribus, Te terra, pontus, sídera Tu pectus aufer sáxcum : PRO I NOCTURNO. Quoniam eripuisti áni- BEATUS qui intélligit super * mam meam de morte, et egénum et páuperem ; * in pedes meos de lapsu; ut die mala liberábit eum Dópláceam coram Deo in lú-minus. Dóminus conservet eum, et vivificet eum, et beátum fáciat eum in terra, * et non tradat eum in ánimam inimicórum ejus. |